Cel Dżelsy
Dziś w Bangladeszu rozpoczyna się coroczna konwencja. Nie było planu, abym wygłosił przemowę końcową, jednak poprosili mnie oni, abym wspomniał o kilku sprawach w piątkowym kazaniu.
Dzięki łasce Wszechmogącego Allaha Dżama’at w Bangladeszu jest również bardzo oddany. Stoją w obliczu prześladowań, a członkowie tego Dżamaat złożyli nawet ofiary życia. Niechaj Allah powiększa ich wiarę. Podobnie, rozpoczęła się również konwencja w Sierra Leone i także poproszono o modlitwy.
Obiecany Mesjasz (as) przy wielu okazjach określił cele Dżelsa Salana (Doroczne Zgromadzenie). Jednakże nie są one ograniczone tylko do tych trzech dni – doprawdy powinny to być cele każdego muzułmanina Ahmadi i powinniśmy zawsze o nich pamiętać. Te cele to rozwinięcie Taqła (prawość), pobożności, abstynencji oraz bojaźni Bożej i wzbudzenie miłość do siebie nawzajem. Obiecany Mesjasz (as) nakazał także swoim wyznawcom także, aby przyjęli pokorę i szerzyli prawdziwe przesłanie islamu w kraju, który zamieszkują.
Dziś, gdy islam jest zniesławiany w świecie, jest odpowiedzialnością Ahmadi, aby promować prawdziwe nauki islamu. Jednakże to może być osiągnięte jedynie poprzez tworzenie silnego związku z Wszechmogącym Allahem, po to, aby nasze wysiłki była pobłogosławione, a także poprzez ustanowienie naszego dobrego zachowania.
Doroczna Konwencja odbywa się po to, abyśmy mogli skorzystać z tego szczególnego środowiska i oczyścić nasze serca. Chociaż Ahmadi mieszkający w tych krajach są silni w wierze i jak powiedziałem poświęcają tej sprawie nawet swoje życie, to dla odrodzenia islamu konieczne jest również podniesienie standardu naszych praktyk. Musimy obserwować modlitwę w sposób, w jaki zostało nam to nakazane oraz zakorzenić w sobie prawdziwego ducha modlitwy. W moich poprzednich kazaniach przedstawiłem ten temat bardzo szczegółowo. Musimy również dążyć do wypełniania obowiązków wobec naszych bliźnich.
Wykładając na temat Taqła, Obiecany Mesjasz (as) stwierdza, że Taqła oznacza powstrzymanie się od nawet najdrobniejszych aspektów zła. Jednakże, powstrzymywanie się od zła nie jest cnotą samą w sobie, chyba, że wraz z tym człowiek praktykuje dobre uczynki.
Taqła jest podstawowym standardem i można ją przyrównać do przykładu talerza, który został gruntownie oczyszczony po to, aby można było ułożyć na nim wykwintne potrawy. Jednakże czy można wypełnić swój żołądek, jeśli talerz jest dobrze umyty, ale nie ma na nim żadnego jedzenia? Taqła oczyszcza tylko ciało, ale rzeczywistym pożywieniem dla niego są akty pobożności.
Dla prawdziwego muzułmanina kluczowym czynnikiem jest modlitwa. Rozprawiając na ten temat oraz na temat natury cudów i akceptacji modlitwy, Obiecany Mesjasz (as) stwierdził, że oddanie się Bogu w modlitwie redukuje człowieka do prochu. Kiedy człowiek oddaje się, w modlitwie, Wszechmogącemu Bogu, to działa to jak woda, która zmywa brud. Kiedy dusza człowieka spada jak woda na próg Jedynego Prawdziwego Boga i prezentuje się w różnych pozycjach podczas modlitwy, czy to kłaniając się w ruku czy też w sażda, to jest to prawdziwy obraz Salat, jakiego naucza islam. Jeśli człowiek chce zobaczyć prawdziwą formę modlitwy, to musi kłaniać się w modlitwie z najwyższą pokorą, zapewniając Boga, że jest On dla tego człowieka najukochańszą istotą. W tym momencie człowiek przestaje istnieć i staje się częścią Wszechmogącego Boga.
Obiecany Mesjasz (as) wyjaśnił, że istnieje związek pomiędzy duszą i ciałem. Kiedy dusza jest smutna, ciało zaczyna płakać łzami. Kiedy dusza jest szczęśliwa na twarzy człowieka pojawia się uśmiech, a czasem nawet wybuchamy śmiechem. Tak, zatem fizyczne postawy w modlitwie wiążą się z duszą i powinny być wykonane do takiego standardu, który umożliwi duszy stopienie się przed Bogiem Wszechmogącym. Same fizyczne pozycje, w modlitwie, nic nie znaczą, chyby, że w błagania zaangażowana jest dusza.
Kiedy człowiek odbiera prawdziwą mądrość od Wszechmogącego Boga, to dopiero wtedy może wykonać modlitwę w prawdziwym tego słowa znaczeniu. Jednakże, w celu osiągnięcia tego stanu człowiek musi ciągle do niego dążyć. Człowiek może osiągnąć cel naszego stworzenia tylko wtedy, gdy stara się o to i walczy.
Obiecany Mesjasz (as) stwierdza, że najbardziej delikatnym i trudnym do zrealizowania zadaniem jest wywiązanie się z naszych obowiązków wobec ludzkości, ponieważ jest to coś, z czym mamy do czynienia cały czas.
Obiecany Mesjasz (as) mówi, że człowiek nie powinien żywić wrogości ani też urazy wobec nikogo. Zaiste, jeśli chodzi o ochronę czci Wszechmogącego Boga i Jego Proroka (saw) to jest to zupełnie inna kwestia. Osoba, która żywi wrogość wobec Boga Wszechmogącego i Jego Prorok (saw), jest naszym wrogiem i należy trzymać się od niej z dala. Jednakże nawet w takich przypadkach powinno się modlić za reformację takich ludzi i nigdy nie powinno się brać odwetu w niewłaściwy sposób.
Następnie Obiecany Mesjasz (as) wspomniał o incydencie z Hadhrat Ali (ra), kiedy ten podczas walki, powalił swojego przeciwnika i usiadł na jego klatce piersiowej. Jak tylko to się stało przeciwnik splunął w twarz Hadhrat Ali (ra), po czym ten natychmiast go wypuścił i powiedział: „Do tej pory walczyłem przeciwko tobie w sprawie Boga, ale, od kiedy na mnie splunąłeś, obawiam się, że powodem do walki mogłaby się stać osobista uraza. Dlatego też nie chcę cię zabić z powodu jakiejkolwiek osobistej wrogości.”
Tak zatem też nie należy mieć urazy czy też być wrogo nastawionym, z powodów osobistych, w stosunku do nikogo. Jeśli napotkacie kogoś, kto jest otwartym wrogiem Boga i Jego Proroka (saw) to powinniście od niego odejść.
Niechaj Bóg Wszechmogący dopomoże nam zrozumieć prawdziwą istotę sprawiedliwości i dzięki swej obfitej łasce niechaj umożliwi On nam modlić się w taki sposób, który da nam bliskość z Nim.