Taqła
O wy, którzy wierzycie! Baczcie na swój obowiązek wobec Allaha I niechaj każda dusza zważa na to, co wysyła przed sobą na następny dzień. I bójcie się Allaha, albowiem, zaprawdę Allah jest w pełni Świadom tego, co czynicie.
I nie bądźcie jak ci, którzy zapomnieli o Allahu, przez co On uczynił, iż oni zapomnieli i o swoich własnych duszach. Oto ci, którzy są grzesznikami. (59:19-20)
Ogólnie mówiąc przyczyna każdej niegodziwości lub grzechu leży w nie robieniu żadnego wysiłku, aby ich unikać, uznając takie działanie za niekonieczne. Beztroska prowadzi do większych grzechów. Człowiek stopniowo zapomina o cnotach i standardach, jakie są oczekiwane od wierzącego. Bojaźń Boża człowieka zmniejsza się i jego wiara w życie ostateczne również się osłabia. W praktyce człowiek staje się daleki od wymogów wiary. Wyżej wymienione wersety Koranu zwracają uwagę na ten temat. Człowiekowi przypomina się, aby nie tylko troszczył się o interesy, udogodnienia i kwestie tego świata. Główną troską człowieka powinno być jego życie przyszłe, poziom jego wiary i zaadoptowanie prawości. Odpowiedzialność za życie przyszłe powinna być kluczową troską człowieka i tylko to doprowadzi do jego prawdziwego rozwoju moralnego. Człowiek będzie rozwijać się duchowo wtedy, gdy będzie świadomy tego, co przygotowuje sobie na swoje jutro.
Wyjaśniając werset 59: 19 Obiecany Mesjasz (as) napisał:
,,O wy, którzy wierzycie, bójcie się Boga i każdy z was powinien spojrzeć na to, co wysyła naprzód, do życia na tamtym świecie. Bójcie się Boga, który jest Wszechświadomy oraz Wszechwiedzący i patrzy na wasze czyny. Oznacza to, że wie On i rozpoznaje bardzo dobrze, a więc nigdy nie zaakceptuje waszych wadliwych praktyk. (Tafsiir Obiecanego Mesjasza, t.IV, str.338)
Trzeba to zrozumieć i zdać sobie z tego sprawę. Należy przestrzegać sprawiedliwości i uważać na to, co się czyni oraz mieć na uwadze te kwestie, które ozdobią nasze jutro i nie uważać tego świata za wszystko, jak robią to niewierzący.
Hadhrat Khalifatul Masih I (ra) powiedział, że Bóg przekazałam nam pewną regułę, aby odnieść sukces w tym świecie i w życiu przyszłym, a mianowicie być zatroskanym o życie przyszłe. Zasada ta ozdabia życie człowieka na tym świecie, jak i w świecie przyszłym. W celu przygotowania się do życia przyszłego, człowiek musi zacząć tu i teraz.
Wspomniany werset 59:19 jest jednym z tych wersetów koranicznych recytowanych w czasie Nikah. Jest on wymieniany, jako ostatni z wersetów kazania Nikah. W kazaniu tym Bóg zwraca uwagę na wiele aspektów: aby dbać o relacje rodzinne, aby przyjąć uczciwość, która jest przepustką do praktykowania cnoty, aby wywiązywać się ze swych obowiązków w związku, aby zaadoptować przykazania Boga i Jego Posłańca, a ponadto kładzie się nacisk na to, że jeśli człowiek będzie miał na uwadze swoje życie przyszłe to będzie również miał na uwadze przykazania Boga i Jego Posłańca.
Istnieje wiele przykazań Boga i Jego Posłańca, które pomagają uczynić życie rodzinne/małżeńskie jak najbardziej przyjemnym. W wyniku dobrych praktyk życie rodzinne człowieka na tym świecie staje się Rajem i podobnie ma on również nadzieję na uzyskanie błogosławieństw w życiu przyszłam. Nie jest to ograniczone do samego siebie. Błogosławieństwa te są dalekosiężne i dzieci takiego człowieka stają się również ich odbiorcami.
Gdyby rodziny, które niszczą swoje życie rodzinne z powodu błahych spraw, zastanowiłyby się nad przykazaniami Bożymi i także je praktykowały, to nie tylko miałyby one zagwarantowane spokojne życie rodzinne, ale zdobiłyby także przyszłość swoich dzieci. Rodziny, które rujnują swoje domy z powodu błahych spraw doczesnych powinny zastanowić się nad tym. Wasze następne pokolenie nie należy tylko do was, ale jest ono również atutem Dżama’at i narodu. Obowiązkiem rodziców jest, aby pokazać swoim dzieciom właściwą drogę, a to może być możliwe tylko wtedy, gdy rodzice przestrzegają przykazań Boga i Jego Posłańca. Bóg zwrócił na ten aspekt uwagę każdego wierzącego.
W naszym życiu zdarzają się liczne sytuacje, gdy nie postępujemy słusznie i nie mamy na względzie naszej przyszłości. Niepostrzeżenie dajemy pierwszeństwo światowym wsparciom zamiast zabiegać o wsparcie Boga. Z powodu naszych nieudolności i słabości rujnujemy naszą przyszłość na tym świecie, a także życie przyszłe.
Hadhrat Khalifatul Masih (aba) powiedział, że wierzący powinien zawsze najpierw pomyśleć o konsekwencjach każdego zadania, jakiego się podejmuje. To doprowadzi do dążenia do słuszności. Całe zło wynika z faktu, że w naszych myślach/umysłach mamy szatana i robimy to, co robimy, nie zastanawiając się na konsekwencjami tych działań. To nie odnosi się do tych, u których niesprawiedliwe postępowanie jest nawykiem, ani do tych, którzy nie mają kontroli nad swymi działaniami. Dotyczy to ludzi, którzy twierdzą, że posiadają wiarę.
Hadhrat Khalifatul Masih I (ra) powiedział, że człowiek musi mieć wiarę w to, że Bóg czuwa nad nami cokolwiek robimy. Jeśli człowiek wierzy, że Ten, Który rządzi nim jest Wszechwiedzący i Wszechświadomy oraz widzi wszelkiego rodzaju niegodziwość, nieudolność, lenistwo i karze, to może uniknąć on kary poprzez należyte zachowanie. To jest przykład wiary, jaką człowiek powinien posiadać. Jeśli człowiek nie podejmuje zadań z uczciwością nawet w sprawach doczesnych to jego zarobki nie są akceptowane. Werset (59: 19) zwracający uwagę na jutro człowieka ma wielkie i szerokie znaczenie.
Musimy zakorzenić w sobie przekonanie, że Bóg widzi każdy nasz akt i że każdy rodzaj oszustwa, bez względu na to, za jak nieistotny możemy go uznać, nie jest przez Boga lubiany. Prosząc wiernych, aby uważali na to, co wysyłają na swoje jutro, Bóg przykazał nam abyśmy przestrzegali uczciwości w kwestiach rodzinnych, gospodarczych oraz sprawach o zasięgu krajowym i międzynarodowym. Człowiek może myśleć, że ziemskie sprawy nie mają związku z wiarą, ale od prawdziwie wierzącego wymaga się uczciwego postępowania. Czasami ludzie podejmują pewne kroki w celu uniknięcia straty na tym świecie, ale należy pamiętać, że każdy krok, który przynosi korzyść poprzez oszustwo, dystansuje nas od wiary. I stopniowo oddala człowieka oddala od religii i Boga. Tak więc należy zawsze mieć na uwadze konsekwencje wszystkiego co się czyni, ponieważ Bóg zważa na wszystko, co robimy. W tym celu nie trzeba szukać u organizacji pomocniczych żadnych kwestionariuszy, ale powinniśmy utrzymywać odpowiedzialność na poziomie osobistym. Jeśli robimy coś w dobrej intencji oraz aby poszukiwać zadowolenia Boga, to mamy obietnicę Jego wielu nagród. Jeśli nasza intencja robienia czegoś nie jest dobra, to powinniśmy być świadomi, że może nas dosięgnąć kara Boża. Jeśli każdy wypełniać będzie swe obowiązki według tej myśli to ogólny poziom cnotliwości w Dżama’at poprawi się i będzie to widoczne dla wszystkich. Nie będzie w to zaangażowany ani dział Tarbijjat ani urząd Amuur Ammah ( ds. ogólnych) ani żaden inny dział. Tak więc powinniśmy nieustannie patrzeć na siebie i dokonywać wszelkich starań, aby zabezpieczyć się przed atakami szatan.
Doprawdy, Prorok (saw) powiedział, że tak jak krew, szatan płynie w żyłach każdego człowieka i dodał, że szatan w jego żyłach stał się muzułmaninem.
Kiedy źle się czujemy możemy złapać infekcję, która dostaje się do naszego krwiobiegu. Początkowo nie jesteśmy nawet świadomi choroby, a czasem nawet lekarze nie mogą zdiagnozować choroby, która trafiła do naszego krwiobiegu i jest we wczesnym etapie. W dzisiejszych czasach, jak widać, wirusy mnożą się obficie. Jednak najbardziej niebezpieczną dolegliwością tych czasów jest choroba duchowa, która szerzy się coraz bardziej. Człowiek nie wie nawet, kiedy i jak szatan dostaje się do jego krwiobiegu. W wyniku dolegliwości fizycznej człowiek odczuwa pewne objawy i wtedy szuka pomocy medycznej. Jednak z duchową dolegliwością tak nie jest. Bliscy człowieka zauważają oznaki dolegliwości duchowej i próbują udzielić mu rad. Ci jednak, którzy osiągnęli późniejszy etap choroby duchowej uważają porady swoich bliskich za błędne. Zaiste, szatańskie ataki i dolegliwości duchowej są o wiele gorsze i bardziej niebezpieczne niż dolegliwości fizyczne, bo człowiek nie jest przygotowany na kurację. Dlatego też wierzący powinny podjąć środki ostrożności w razie gdyby taki atak miał nastąpić. Ponieważ dolegliwości duchowe są powszechne, potrzebujemy stałej praktyki i remedium w celu zabezpieczenia się. Powinniśmy pamiętać, że prawdziwy wierzący nigdy nie pozostaje bez bojaźni Bożej.
Gdy Prorok (saw) budził się w nocy, modlił się i błagał Boga z wielką pokorą i czułością serca. Hadhrat 'Aishah (ra) powiedziała mu, że Bóg rzeczywiście przyznał mu przebaczenie, i zapytała go, dlaczego, pomimo tego, nadal tak pokornie błaga. Prorok (saw) odpowiedział, że jego zbawienie wynikało tylko z łaski Boga i musiał zawsze zwracać się do Boga. Jeśli ktoś taki jak Prorok (saw) praktykował tyle pokory i bojaźni Bożej, to kto może powiedzieć, że nie jest w potrzebie szukania Bożych błogosławieństw! Musimy być stale czujni, musimy stale przestrzegać uczciwości, musimy nieustannie zastanawiać się nad sobą, musimy nieustannie dążyć do osiągnięcia miłosierdzia Boga i musimy stale mieć na uwadze, aby chronić naszą wiarę, tak jak wyjaśnia to werset 59:20.
Chorzy duchowo nie uznają siebie za chorych. Kiedy ich sympatycy próbują im pomóc, to myślą, że to właśnie ci sympatycy są chorzy. Powoduje to nic innego jak tylko ruinę. Ogólnie rzecz biorąc człowiek zapomina o Bogu na trzy sposoby. Po pierwsze, ci, którzy nie wierzą w istnienie Boga- w dzisiejszych czasach liczba takich osób jest duża. Ci ludzie są podobno wykształceni i korzystają z mediów i Internetu, aby zatruwać młode i wrażliwe umysły. Na drugim miejscu są ci, którzy nie mają prawdziwej wiary we Wszechmocnego Boga. Ci ludzie wierzą w istnienie Boga jako Stwórcy i wierzą, że cały kosmos działa za pomocą Bożej mocy. Ostatnia grupa to ludzie, którzy są tak pochłonięci sprawami doczesnymi, że zapomnieli o Bogu. Gdy pamiętają to zaoferują oni Salat, ale nie skupiają się na tym, że Salat jest obowiązkowy dla prawdziwie wierzącego. Ci, którzy zapominają o Bogu, ostatecznie osiągają etap duchowego oraz moralnego upadku i nie mają wewnętrznego spokoju. Są bardzo skorzy/śpieszni w identyfikacji ziemskich wygód i Bóg sprawia, że zapominają o Nim.
Bycie prawym wymaga, aby prowadzić życie zgodnie z przykazaniami Boga, a w to wlicza się zwracanie uwagi na skutek i konsekwencje wszystkiego tego, czego się podejmujemy oraz posiadanie głębokiego przekonania, że Bóg czuwa nad wszystkim, co człowiek czyni.
Kiedy Hadhrat Khalifatul Masih (aba) odwiedził Kenię, spotkał się tam z politykiem, który powiedział mu, że spotkał się także z Hadhrat Khalifatul Masih IV (ra), który poradził mu coś, co okazało się bardzo korzystne. Rada ta była taka, aby zanim się cokolwiek zrobi, pomyśleć, że Bóg patrzy na nas i że ma On również zapis wszystkiego, co czynimy. Osoba ta była być może chrześcijaninem. Jeśli ten człowiek był w stanie wynieść korzyści z tej rady, to jakże o wiele bardziej korzystne byłoby to doradztwo dla prawdziwie wierzącego, któremu Bóg wskazał jego przestrzeganie. Jeśli człowiek zapomni o Bogu jest zaliczany do buntowników. Werset ten mówi bardzo wyraźnie, że jeśli nie przestrzegasz sprawiedliwości, nie obawiasz się o swoje przyszłe życie i nie przestrzegasz Bożych przykazań to będziesz zaliczony buntowników, a są to ci, którzy łamią granice ustanowione przez Boga, którzy uwikłani są w grzech, którzy są rozdrażnieni tematem posłuszeństwa i którzy są odlegli od uczciwości. Jest to powód do wielkiego niepokoju, jeśli nie zastanowimy się nad samymi sobą.
Hadhrat Khalifatul Masih I (ra) powiedział, aby nie być jak ci ludzie, którzy rezygnują ze źródła wszelkiej czystości, jakim jest Święty Bóg i chcą odnieść sukces poprzez podstępne plany i intrygi. Doprawdy, człowiek staje w życiu w obliczu wielu problemów, ale chwałą uczciwego człowieka jest to, aby nie pozwolić żadnej perwersji wejść pomiędzy jego związek z Bogiem. Nie powinniśmy nigdy opuścić naszego związku z Bogiem, Który nie oddziela się od nas w życiu i w śmierci.