Kalifatul Masih II: Perły Mądrości -9-
Dzisiejsze piątkowe kazanie oparte było na obserwacjach Hadhrat Musleh Mauda (ra), które bezpośrednio lub pośrednio ilustrują wskazówki Obiecanego Mesjasza (as).
Obiecany Mesjasz (as) zawsze darzył Tabligh gorącym uczuciem. Myślał o wszelkiego rodzaju cudownych sposobach i środkach Tabligh, które niosłyby jego wiadomość na krańce ziemi. Zasugerował kiedyś, że ludzie jego społeczności powinni nosić specjalną odzież, co odróżniłoby ich od innych. Zaiste, jego życzeniem byłoby, aby Ahmadi pamiętali o swoich praktykach i swojej wierze podczas noszenia konkretnych ubrań. Musimy zakorzenić to nawet w dzisiejszych czasach, że choć specyficzna odzież nie jest głównym problemem, to ludzie powinni być w stanie odróżnić nas, jako Ahmadi, za pośrednictwem naszych praktyk i naszej wiary. Misjonarze Ahmadi powinni mieć postawę prawdziwego wierzącego. Khuddam powinni skoncentrować się na tym, aby ich wygląd zewnętrzny był zgodny z islamem. Doprawdy, islam nakazuje noszenie czystych ubrań, ale zbyt wiele formalności w ubraniu nie jest dozwolone. Ludzie zwykli prezentować Obiecanemu Mesjaszowi (as) znakomite ubrania, a on z nich korzystał, ale nie przywiązywał zbyt wiele uwagi do wyglądu jego ubrania. Oczywiście, że można szczotkować swoje ubranie, ale zbyt dużo zamieszania związanego z ubiorem nie jest pożądane. Niektórzy ludzie są niepocieszeni, jeśli nie mają specyficznego rodzaj stroju na specyficzne okazje. Należy ubierać się w to, co się posiada z ufnością i pewnością siebie. Ta rada jest szczególnie ważne dla misjonarzy Ahmadi, ale jest również skierowana dla wszystkich Ahmadi. Wszystko należy robić z umiarem.
W czasie swego dzieciństwa Hadhrat Musleh Maud (ra) był kiedyś pytany, przez swego krewnego, o to, co za rozgłos stworzył jego ojciec. Choć był w tym czasie młody, nie wzburzył się i odpowiedział, że jego ojciec oświadczył tylko, że Hadhrat Isa (as) zmarł, a Mesjasz, który przybędzie będzie muzułmaninem. Zrelacjonował również swemu krewnemu wersety koraniczne, które wyjaśniają temat śmierci Jezusa (as).
Jeden z pobożnych towarzyszy Obiecanego Mesjasza (as) nazywał się Sher Muhammad Sahib. Był niewykształcony i powoził powozem. Zaprenumerował czasopismo Al Hakm. Podczas przewożenia swoich klientów rozmawiał z nimi i po ustaleniu, czy umieją czytać, dawał im swoją kopię Al Hakm i prosił, aby mu ją czytali. Klienci podejmowali się tego dla zabicia czasu. Sher Sahib egzaminował wtedy czytelnika w taki sposób, że ten musiał dokładnie przemyśleć i zrozumieć to, co przeczytał, przed odpowiedzią. W ten sposób Sher Sahib pomógł zaakceptować Ahmadiyyat około dwunastu osobom. Żył do późnej starości i nie wiadomo ilu ludzi zostało konwertytami dzięki niemu jeszcze później. Taki był jego duch do rozpowszechniania naszej wiadomości. Choć nie był wykształcony, znalazł na to swój sposób.
Chociaż teraz z Dżamia na całym świecie, mamy wielu misjonarzy, ale zawsze istnieje zapotrzebowanie na uczonych, ponieważ osiąganie wiedzy religijnej trwa bardzo długi okres czasu. Prorok (saw) powiedział, że islam jest religią łatwości. Nie ma potrzeby, aby organizować duże seminaria, aby wzywać ludzi do Boga. Należy dokonać ustaleń w zależności od naszej sytuacji.
Nizam Din Sahib, bardzo wesoła osoba, był w przyjaznych stosunkach z obu: z Obiecanym Mesjaszem (as), jak i jego przeciwnikiem, Maulałi Muhammad Hussain Batalwi. Nizam Din Sahib nie był zadowolony po tym jak Obiecany Mesjasz (as) stwierdził, że jest Mesjaszem, a Maulałi Muhammad Hussain przekazał swój wyrok stwierdzający niewiarę Obiecanego Mesjasza(as). Polemizował z przeciwnikami Obiecanego Mesjasza (as), aby ci poszli i zobaczyli jego pobożność osobiście. Twierdził również, że jeśli ktoś wyjaśnia Obiecanemu Mesjaszowi (as) kwestię w odniesieniu do Koranu, to on to zawsze zaakceptuje. Powiedział, że gdyby ten zajął się tą sprawą w ten sposób i udowodnił Obiecanemu Mesjaszowi (as), że Hadhrat Isa (as) żyje, to Obiecany Mesjasz (as) odpokutowałby swoje twierdzenie.
Kiedy Nizam Din Sahib spotkał Obiecanego Mesjasza (as) zapytał go, czy zaniechał on islamu i czy nie akceptuje już Koranu. Obiecany Mesjasz (as) powiedział mu jakby mogło to być możliwe. Nizam Din powiedział, czy jeśliby przytoczył setki wersetów Koranu udowodniające, że Hadhrat Isa (as) nadal żyje, to czy Obiecany Mesjasz mógłby to zaakceptować? Obiecany Mesjasz powiedział mu, że aby go przekonać miał przedstawić tylko jeden werset. Nizam Din Sahib powiedział, że może nie 100, ale może przedstawić 50 wersów, aby udowodnić, że Hadhrat Isa (as) jest nadal żywy. Obiecany Mesjasz (as) po raz kolejny powiedział mu, że miał przedstawić tylko jeden werset. Nizam Din Sahib nabrał podejrzeń, że być może w Koranie nie było tak wielu wersetów, które pokazałyby, że Hadhrat Isa (as) żyje, więc zapytał, czy Obiecany Mesjasz (as) mógłby zaakceptować tylko 10 wersetów. Obiecany Mesjasz (as), zaśmiał się i powtórzył, że tylko jeden werset jest wystarczający.
W tym czasie Hadhrat Maulana Nur ud Din (ra) i Maulałi Muhammad Hussain negocjowali, aby zorganizować debatę pomiędzy Obiecanym Mesjaszem (as), a Maulałi Muhammad Hussainem. Podczas gdy Maulałi argumentował, aby oprzeć debatę na hadisach, to Maulana Nur ud Din (ra) argumentował, aby oprzeć ją na Koranie. Przedłużało się to tak bardzo, że Maulana Nur ud Din zaczął ustępować Maulałi tak, aby ta debata mogła się w ogóle odbyć. Tymczasem Nizam Din Sahib pojawił się na scenie i ogłosił, że Obiecany Mesjasz (as) jest przygotowany, aby odpokutować i obiecał, że jeśli Maulałi zaprezentuje 10 wersetów Koranu potwierdzających, że Hadhrat Isa (as) żyje, to Obiecany Mesjasz (as) zaakceptuje to. Maulałi Muhammad Hussain był bardzo zły, gdy to usłyszał i rzekł, że wszystkie jego wysiłki zostały zrujnowane. Starał się doprowadzić do debaty opartej na hadisach, a Nizam Din Sahib poszedł i ponownie nakierował ja na Koran. Ten epizod ukazał Nizam Din Sahib światło i zaakceptował Ahmadiyyat.
Obiecany Mesjasz (as) był głęboko przekonany, że ponieważ był prawdziwy to Koran potwierdzi to, co powiedział. Mawiał, że jeśli jakieś twierdzenie, jakie zrobił, nie były zgodne ze Koranem, to był gotów je odrzucić. To dlatego, że był on przekonany, że Koran potwierdzi to, co powiedział.
Gdy Ahmadi wspominał Obiecanemu Mesjaszowi (as), że w swojej okolicy stoi w obliczu dużej opozycji, Obiecany Mesjasz (as) zawsze mówił, że to było oznaką postępu w tym obszarze. Poprzez opozycję, ludzie, którzy nie wiedzą o nas, dowiadują się, kim jesteśmy i gdy czytają nasze książki to prawda pochwyca ich serca. Obiecany Mesjasz (as) zapytał kiedyś kogoś podejmującego bai`at, o to, kto go nauczał. Człowiek ten odpowiedział, że nauczał go, Maulałi Sana Ullah. Obiecany Mesjasz (as) ze zdumieniem zapytał jak było to możliwe. Osoba ta powiedziała, że kiedyś czytała pisma Maulałi Sana Ullah, które były wymierzone przeciwko Dżama’at. To sprawiło, że człowiek ten zaczął czytać książki Dżama’at, aby dowiedzieć się samemu. To otworzyło jego serce i był gotowy do podjęcia bai`at.
Osoba, która była z zawodu zamiataczem, zaakceptowała Obiecanego Mesjasza (as), i setki poszło jego śladem. Społeczeństwo patrzyło z góry na tych ludzi i chociaż, w tym czasie, byli niedoinformowani, zapytani przez jednego z nie- Ahmadi krewnych Obiecanego Mesjasza (as), dlaczego są z Mirza Sahib (Obiecanym Mesjaszem), odpowiadali, że nie wiedzą wiele, ale zdają sobie sprawę z tego, że ludzie zwykli mówić na nas chooray (obraźliwe określenie dla zamiataczy), a teraz nazywają nas Mirzai. Jednakże, mówili, że krewny ten zwykł być Mirzai, ale w swej opozycji (do Obiecanego Mesjasza (as) stał się chooray. Kiedy ludzie akceptują Ahmadiyyat, ich percepcja wyostrza się. Każdy Ahmadi będzie ostrzejszy w swej sferze niż chrześcijanin lub muzułmanin nie-Ahmadi.
Hadhrat Musleh Maud (ra) przypomniał o ludziach z miasta Sialkot i dzielnicy Gujrat odwiedzających Obiecanego Mesjasza (as). W swej szczerości przychodzili pieszo, aby zobaczyć Obiecanego Mesjasza (as), pragnąc spełnić jedno z jego objawień: „Ludzie będą przychodzić do ciebie z każdej odległej ścieżki.”
Podczas Dżalsa niektórzy ludzie z powiatu Gujrat przyszli z jednej strony, podczas gdy inni przyszli z przeciwnej. Gdy obie grupy spotkały się ludzie zaczęli łkać. Wyjaśnili, że jedna grupa to ludzie, którzy przyjęli Obiecanego Mesjasza (as) na początku. Druga grupa natomiast prześladowała ich za to tak bardzo, że opuściła wioskę i nikt o nich nie słyszał. Po pewnym czasie ta druga grupa również zauważyła światło i zaakceptowała Obiecanego Mesjasza (as). Byli wzruszeni, gdy spotkali się, w drodze, aby zobaczyć Obiecanego Mesjasza (as).
Maulałi przekazali ludziom błędne wrażenie, że Hadhrat Isa(as) zwykł dawać ptakom życie. Wynika to z braku zrozumienia słów Koranu. Znaczenie tych słów jest takie, że Hadhrat Isa (as) zwykł szkolić ludzi z duchowym męstwem tak dobrze, że wznosili się oni w stronę Boga. Pewnego razu Obiecany Mesjasz (as) zapytał Maulałi, że jeśli pewne patki były stworzone przez Hadhrat Isa (as), a inne przez Boga, to jak można je rozróżnić. Maulałi ten odpowiedział w miejscowym języku, że było to nieco trudne, jako że te dwa gatunki/rodzaje już się pomieszały.
Czasami, gdy jakaś kwestia przekracza granice to trzeba jej odpowiedzieć. Przez wieki chrześcijanie zawsze atakowali Proroka (saw), a ponieważ muzułmanie nie mogli odpowiedzieć, to chrześcijanie zawsze zakładali, że założyciel islamu, nie daj Boże, był pełen wad. Tak więc, dni, miesiące, lata i wieki minęły, chrześcijanie kalali imię Proroka (saw), a muzułmanie przebaczali im. Ostatecznie Bóg pozwolił Obiecanemu Mesjaszowi (as) na pokazanie swojej waleczność i Obiecany Mesjasz (as) napisał odpowiedź na fikcyjnego Jezusa. Cały świat chrześcijański podniósł wrzawę. Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że zaiste wspomniał już wcześniej, że krytykowanie osoby świętej nie jest dobrą rzeczą, a teraz, gdy chrześcijanie są w tej sytuacji, sami też czują, że nie jest to dobrą rzeczą!
Gdy Hadhrat Shuaib (as) powiedział swoim ludziom, aby nie przywłaszczali cudzych rzeczy i nie wydawali swojego własne bogactwo w zły sposób. Jego ludzie odpowiedzieli na to, że Shuaib oszalał. W tym wieku, kiedy Obiecany Mesjasz (as) przedstawił muzułmanom koncepcję śmierci Jezusa (as), oni też powiedzieli, że nie daj Boże, Obiecany Mesjasz (as) oszalał. Ze względu na wierzenie, które panowało przez 1300 lat, muzułmanie nie mogli uwierzyć, że Hadhrat Isa (as) rzeczywiście umarł. Znany lekarz, Hakiim Allah Din, miał wielki szacunek dla osoby Obiecanego Mesjasza (as). Spotkał się z nim szczery Ahmadi, Maulałi Fazl Din Dehlvi, i przeprowadzał z nim Tabligh. Hakiim Sahib powiedział, że Dehlvi Sahib nie miał pojęcia, jak wielki szacunek posiadł on dla Mirza Sahib. Dehlvi Sahib myślał, że być może Hakiim Sahib był w sercu Ahmadi, więc zapytał go, co myśli na temat misji Obiecanego Mesjasza (as). Hakiim Sahib zganił Dahlvi Sahib za wyjaśnienie mu pojęcia śmierci Jezusa, podczas gdy nie posiadał on wiedzy o mądrości stojącej za twierdzeniem Obiecanego Mesjasza (as) o śmierci Jezusa. Następnie powiedział, że Obiecany Mesjasz (as) napisał niezrównaną, wspaniałą książkę ,,Barahiin e Ahmadiyya”, która stanowiła zagorzałą obronę islamu. Maulałi byli niemądrzy i zamiast go uhonorować to wydali przeciwko niemu wyrok ogłaszający stania się niewiernym. Mirza Sahib był na to zły. Powiedział Maulałi, że zakładają, że są uczonymi. Dalej powiedział, że w swym założeniu nie zdają sobie sprawy, że koncept Jezusa (as), pozostającego przy życiu, jest jasno i kategorycznie dowiedziony przez Koran i nie jest możliwością, aby go odrzucić. Kontynuował, że udowodni śmierć Jezusa (as) ze Koranu i jeśli będą mieli zdolność to mogą obalić ten argument. Dlatego też, w celu udowodnienia głupoty Maulałi, przedstawił z Koranu, koncepcję śmierci Jezusa (as). Teraz wszyscy Maulałi Indii mogli połączyć siły i dołożyć wszelkich starań, ale nie mogli walczyć z Mirza Sahibem. Złapał ich w taki sposób, że nie śmieli podnieść swoich głów. Dla nich była tylko jedna droga- przeprosić Mirza Sahib za swój wyrok ogłoszenia go niewiernym, a potem obserwować, jak Mirza Sahib rzeczywiście udowodni, z Koranu, koncepcję kwestii przeżycia Jezusa!
Relacja ta pokazuje, że mimo głębokiego szacunku dla Obiecanego Mesjasz (as), koncepcja Jezus (as) pozostającego przy życiu, była tak zakorzeniona w Hakiim Sahibie, że nie podjął bai`at. Należy pamiętać, że pojęcie śmierci Jezusa nie jest tylko koncepcją ideologiczną. Jest to najważniejsze, jeśli chodzi o podtrzymywanie Jedności Boga. Poprzez ugruntowanie kwestii śmierci Jezusa (as), Obiecany Mesjasz (as) usunął jakiekolwiek utrudnienia w koncepcji doskonałej Jedności Boga. Pewnego razu ktoś wspomniał Obiecanemu Mesjaszowi (as), aby poluźnił kwestię pojęcia śmierci Jezusa. Obiecany Mesjasz (as) zareagował dość majestatycznie i powiedział, że koncepcja ta spowodowała wielkie szkody dla islamu i musi być tłumiona.
Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że ludzie sięgają tak dalece, jak وحدانیت Łahdanijjat w odniesieniu do kwestii wiary w Boga, ale nie docierają do احدیت Ahadijjat. Zrozumiawszy Ahadijjat człowiek uświadamia sobie, że nie ma wątpliwości, że do pewnego stopnia człowiek ma zdolność do tworzenia i zaopatrywania, ale Istota Boga jest oddzielona od Jego stworzenia. Bóg jest doprawdy Łahid [przyp. tłumacz. arab. Jeden; Bóg jest tą Najwyższą Istotą, z której tryska wszelkie stworzenie] oraz Ahad [przyp. tłumacz. arab. Jeden, Jedyny w każdym sensie; Bóg jest Istotą, która jest jedna i jedyna w tym sensie, że kiedy myślimy o Nim, w naszym umyśle nie pojawia się idea, jakoby obok Niego istniała jeszcze jakaś inna istota]. Łahdanijjat oznacza Jego Jedność i Wyjątkowość atrybutów, a człowiek może nasiąknąć Boskimi atrybutami na poziomie ludzkim. Zaiste, najdoskonalszym tego przykładem była osobą Proroka (saw). Ahad oznacza Jedność Istoty Boga i nie można sobie nawet wyobrazić nic w porównaniu do Ahad. Prawdziwa Jedność Boga jest ugruntowana, gdy zrozumiane jest pojęcie Ahadijjat.
Niech Bóg dopomoże nam w realizacji celów Obiecanego Mesjasza (as) i ustanowieniu prawdziwej Jedności Boga.