Cierpliwość, życzliwość i pokrewieństwo – skalowanie trzech poziomów dobroci - Stowarzyszenie Muzułmańskie Ahmadiyya
W imię Allaha Miłosiernego Litościwego
Nie ma nikogo godnego czci oprócz Allaha i Muhammad jest Jego Posłańcem
Muzułmanie którzy wierzą w Mesjasza,
Hazrat Mirza Ghulam Ahmad Qadiani (as)

Cierpliwość, życzliwość i pokrewieństwo – skalowanie trzech poziomów dobroci

Po wyrecytowaniu Taszahhud, Ta’ałłuz i Sury al-Fatihah, Jego Świątobliwość Hadhrat Mirza Masroor Ahmad (aba) wyrecytował następujący werset Świętego Koranu:

„Zaprawdę, Allah nakazuje sprawiedliwość i czynienie dobra innym; i dawać podobnie jak rodzina; i zakazuje nieprzyzwoitości, jawnego zła i grzechu. On was napomina abyście się zastanowili.’’ (Święty Koran, 16:91)

Następnie Jego Świątobliwość (aba) stwierdził, że werset ten jest recytowany w każdy piątek i przy obu okazjach Iid. Allah Wszechmogący udziela w nim wskazówek, co należy robić, a od czego należy się powstrzymywać. Aby prawdziwie wierzący wzmocnił swoją wiarę, konieczne jest, aby postępował zgodnie z przykazaniami Allaha Wszechmogącego, w przeciwnym razie muzułmanin nie może stać się prawdziwym wierzącym.

W odniesieniu do cnót wymienionych w tym wersecie, Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że wspomni o tym, co powiedział Obiecany Mesjasz (as). Wymieniał te cnoty z różnych perspektyw, od wzajemnych relacji między ludźmi po okazywanie sprawiedliwości, życzliwości i pokrewieństwa z Allahem Wszechmogącym.

Obiecany Mesjasz (as) wyjaśnia ten werset bardzo szczegółowo, co pomaga wierzącemu zrozumieć, co to znaczy prawdziwie połączyć się z Bogiem i zabiera wierzącego na nowe wyżyny wiary. Ten werset i komentarz Obiecanego Mesjasza (as) zawierają dla nas plan stworzenia społeczeństwa, które spełnia zarówno prawa człowieka, jak i prawa Boga. To niefortunne, że w dzisiejszych czasach świat jako całość – w tym świat muzułmański – jest zdecydowany uzurpować sobie prawa innych. Chociaż muzułmanie wyznają nauki islamu, wielu z nich na całym świecie padło ofiarą takich bolączek.

Sprawiedliwość w wypełnianiu praw należnych Bogu i Jego stworzeniu

Obiecany Mesjasz (as) stwierdza, że ​​Bóg nakazuje, aby człowiek był sprawiedliwy wobec Niego i Jego stworzenia, czyli innymi słowy, wypełniał swoje prawa. Jeśli ktoś może wyjść poza to, powinien nie tylko okazywać sprawiedliwość, ale także okazywać życzliwość, jak gdyby naprawdę ją dostrzegał. Ponadto, jeśli można wyjść poza to, należy traktować zarówno Boga, jak i Jego stworzenie bezinteresownie i bez oczekiwania nagrody, podobnie jak ktoś, kto jest bezinteresowny z powodu związku.

Obiecany Mesjasz (as) następnie stwierdza, że ​​należy zawsze pamiętać o ich związku i posłuszeństwie wobec Boga. Należy uważać Boga za Jedynego i bez partnera oraz uważać Go za Jedynego godnego czci. To jest związek z Allahem, który demonstruje sprawiedliwość. On jest Panem, Żywicielem i Zaopatrującym, a więc jest to Jego należne prawo. Jego prawem jest, abyśmy Go kochali i byli Mu posłuszni i tylko Jemu. Czynienie tego jest sprawiedliwością dla Boga.

Jeśli ktoś chce wyjść poza tę rangę, musi wykazać się „ihsan” lub „życzliwością”, co oznacza prawdziwe uświadomienie sobie wielkości Boga i zaabsorbowanie Jego pięknem, tak jakby było się świadkiem Go z pierwszej ręki. Nie można okazać życzliwości Bogu, zatem okazanie życzliwości Bogu oznacza całkowite zaabsorbowanie Jego miłością i uwielbieniem, tak jakby naprawdę było się świadkiem Jego mocy i atrybutów.

Obiecany Mesjasz (as) następnie stwierdza, że ​​ wyższą rangą jest ranga pokrewieństwa. Przed tą rangą trzeba włożyć wysiłek i dążyć. Jednak na tym etapie człowiek zostaje uwolniony od wszelkich formalności i wysiłku, a taka miłość do Boga staje się naturalna, podobnie jak miłość bliźniego. Ta miłość jest bezinteresowna.

W odniesieniu do ludzi sprawiedliwość oznacza wymierzanie sprawiedliwości swoim bliźnim, przyznanie im należnych im praw i dochodzenie od nich należnych im praw w sprawiedliwy sposób. Kolejnym etapem jest życzliwość. Jeśli ktoś jest chory, okazujesz mu dobroć i miłosierdzie. Na tym etapie okazujesz życzliwość innym, niezależnie od ich zachowania wobec ciebie. Następnym etapem jest pokrewieństwo. Na tym etapie cała dobroć i współczucie okazywane innym staje się bezinteresowna i nie oczekuje się nagrody, ani też nie ma w umyśle żadnych samolubnych pragnień. Taka życzliwość powinna być naturalna i wypływać z serca, jak miłość, która istnieje między rodziną a krewnymi. Jest to najwyższa forma miłości do ludzkości, która jest wolna i czysta od wszelkiego egoizmu i ukrytych motywów. Jego Świątobliwość (aba) stwierdził, że jest to standard, który powinniśmy demonstrować między sobą, a następnie rozszerzyć tę miłość na innych.

Następnie, w odniesieniu do praw Allaha, Obiecany Mesjasz (as) stwierdza, że ​​powyższy werset instruuje nas, abyśmy dali Bogu należne mu prawa, ponieważ On was stworzył i zaopatrywał. Z tego powodu słusznie zasługuje na naszą cześć. Co więcej, należy wznieść się ponad to i być Mu posłusznym, co jest drugim etapem.

Obiecany Mesjasz (as) wyjaśnia, że ​​na etapie „życzliwości” przypomina się sobie przysługi tego, który był dla niego dobry. Pod tym względem, kiedy okazujemy „ihsan” lub „życzliwość” wobec Boga, Jego atrybuty są przed nami.

Trzy typy tych, którzy są posłuszni

Obiecany Mesjasz (as) następnie wyjaśnia, że ​​ci, którzy są posłuszni Allahowi Wszechmogącemu, dzielą się na trzy typy: Po pierwsze, są tacy, którzy z powodu upośledzenia wzroku nie są w stanie w pełni dostrzec łask Allaha Wszechmogącego. Albo ich wzrok jest utrudniony, albo bardziej polegają na środkach materialnych. Wgląd, którego im brakuje, można osiągnąć, jeśli ktoś, jak jest to wymagane na etapie „życzliwości”, zastanawia się nad łaskami Bożymi. Gdy rozmyśla się nad łaskami Bożymi, serce zostaje ożywione Bożą miłością.

Wielu ludzi akceptuje Boga jako swojego Stwórcę tylko jako formalność i nie rozumie naprawdę głębi tego, w co wierzą. Powodem tego jest ich duże poleganie na środkach materialnych, co powoduje, że prawdziwe oblicze Boga staje się niejasne. Takie błędne zrozumienie jest nękane światowością i nie może ujawnić prawdziwej natury Boga. Osoba taka jak ta oferuje obowiązki religijne jedynie jako formalność, a nie z serca. Nawet z takimi ludźmi Wszechmogący Allah okazuje miłosierdzie i akceptuje ich stan.

Po drugie, po tym, jak czyjaś skłonność przesunie się od środków materialnych do łask Boga, wówczas całkowicie polega na Bogu. Na tym etapie środki materialne nie mają znaczenia i całkowicie ufa się Bogu. Wielu ludzi przywiązuje wagę do własnych sił i możliwości lub pomocy innych, ale osoba, która osiąga ten etap, zdaje sobie sprawę, że wszystko materializuje się dzięki Bogu i tylko Bogu.

Obiecany Mesjasz (as) stwierdza, że ​​na tym etapie człowiek nie postrzega Boga jako niewidzialnego lub nie do zobaczenia, ale naprawdę postrzega Go i jest Obecny przed nią. Uwielbienie całkowicie się przemienia i kiedy modlimy się, możemy zobaczyć Boga przed sobą. Ten etap kultu jest znany jako „ihsan” w Świętym Koranie.

Obiecany Mesjasz (as) stwierdza, że ​​istnieje etap ponad „ihsan”, znany jako „dawanie jak krewnemu”. Kiedy ktoś nadal rozmyśla i jest świadkiem mocy i atrybutów Boga oraz wytrwale oddaje cześć i stara się osiągnąć Jego miłość, w końcu taka osoba całkowicie pochłonie się miłością do Boga, która przypomina osobistą relację. Na tym etapie czczenie nie opiera się wyłącznie na miłości, która rodzi się z bycia świadkiem łask Bożych, ale ta miłość pochodzi z serca jako coś osobistego i umiłowanego.

Uwielbienie na tym etapie nie polega na proszeniu lub błaganiu Boga o coś, ale przypomina relację, jaką dziecko cieszy się z rodzicami. Z tego powodu w innym miejscu Świętego Koranu Allah Wszechmogący stwierdza:

„(…) świętujcie chwałę Allaha, tak jak zwykliście świętować chwałę waszych ojców, a może nawet z większym oddaniem” ( Święty Koran, 2:201 )

Jego Świątobliwość (aba) stwierdza, że ​​na tym etapie miłość do Boga staje się czysta. Obiecany Mesjasz (as) wyjaśnia, że ​​na trzecim etapie nie dąży się do spełnienia własnych przyjemności i pragnień, ale zamiast tego dąży się do zadowolenia Boga.

Ponadto Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że tacy ludzie, z miłości do Boga, służą ludzkości w najbardziej kochający sposób, w wyniku czego nie oczekują niczego w zamian poza przyjemnością i uwagą Boga. Zatem taka relacja z Allahem powinna skutkować nie tylko okazaniem miłości tylko Bogu, ale także Jego stworzeniu.

Różnica między etapami „życzliwości” i „dawania jak krewnym”

Obiecany Mesjasz (as) stwierdza, że ​​tym, co odróżnia ten etap „życzliwości” od „pokrewieństwa” lub drugiego i trzeciego etapu, jest to, że na drugim etapie można okazywać życzliwość innym i oczekiwać czegoś w zamian. Ta życzliwość pochodzi z życzliwości innych i powinna być czymś więcej niż to, co zostało otrzymane. Można też otwarcie wyznać, że traktowali innych z życzliwością. Jednak na trzecim etapie człowiek oddala się od tego i staje się bezinteresowny w okazywaniu życzliwości.

Obiecany Mesjasz (as) stwierdza, że ​​należy traktować innych tak, jakby się było naprawdę z nimi spokrewnieni. Jeśli ktoś okazuje komuś życzliwość, czasami wspomina też, że był miły i wspomina o swoich aktach życzliwości. I odwrotnie, matka nigdy nie wspomina przysług i miłości, jaką okazała swojemu dziecku. Nasze traktowanie innych powinno być takie, jak matka traktuje swoje dziecko.

Obiecany Mesjasz (as) stwierdza, że ​​w prostych słowach „sprawiedliwość” oznacza oddanie tego, co otrzymałeś. „Życzliwość” oznacza zwracanie więcej niż to, co otrzymałeś. I wreszcie, „dawanie jak krewni” odnosi się do bezwarunkowego traktowania.

Wykonywanie sprawiedliwości w sprawie zadłużenia

Ponadto Obiecany Mesjasz (as) wyjaśnia, że ​​na etapie „sprawiedliwości” trzeba walczyć ze sobą i doprowadzić do reformacji. Aby zreformować jaźń, która podżega do zła, trzeba osiągnąć etap „sprawiedliwości”. Na przykład, jeśli ktoś jest zadłużony wobec drugiego, jaźń pragnie, aby dług, który jest winien, został zapomniany. Jeden próbuje uzurpować sobie prawo drugiego. Należy jednak mieć świadomość, że Allah Wszechmogący czuwa nad każdym ich działaniem.

Jego Świątobliwość (aba) wspomniał, że w sprawach pożyczania pieniędzy czasami ludzie niepotrzebnie ufają innym. Allah Wszechmogący nakazuje nam, abyśmy każdą sprawę związaną z pożyczaniem pieniędzy spisali na piśmie i sporządzili formalną umowę. To może uratować sprawę przed wpadnięciem w kłopoty. Wierzący powinien o tym pamiętać.

Obiecany Mesjasz (as) stwierdza, że ​​islam kładzie duży nacisk na spłacanie długów. W rzeczywistości Prorok (saw) nie odmówiłby modlitwy pogrzebowej osoby, która uciekła przed spłatą długów. Tak więc, przyjmując naukę o „sprawiedliwości”, można przezwyciężyć takie bolączki i występki. Następnie można przejść do wyższego etapu cnoty, znanego jako „życzliwość”. Jednak już na tym etapie można się chwalić dobrocią i życzliwością, jaką okazują innym. Kiedy ktoś jest w stanie to przezwyciężyć i porzucić chełpliwość, przechodzi do końcowego etapu. Na tym etapie traktuje się innych z dobrocią, tak jak matka wychowuje swoje dziecko. Matka nie ma egoistycznych pragnień w wychowaniu swojego dziecka, znosi ból, aby jej dziecku było wygodnie, jej miłość do dziecka jest czysta i bezinteresowna.

Niezrównane nauki Koranu dotyczące sprawiedliwości

Obiecany Mesjasz (as) stwierdza, że ​​Allah Wszechmogący pragnie, abyśmy osiągnęli najwyższy stopień dobroci, którym jest „dawanie jak krewnemu”. Allah Wszechmogący pragnie, abyśmy stali się szczerzy i bezinteresowni w naszej dobroci. Każde nasze działanie powinno mieć na celu jedynie zadowolenie Boga. Obiecany Mesjasz (as) stwierdza, że ​​tak wzniosłej i doskonałej nauki nie można znaleźć nigdzie indziej. Tora ani Ewangelie nie zawierają takiej nauki i tylko Święty Koran przekazuje tę naukę.

Obiecany Mesjasz (as) wyjaśnia, że ​​trzeba być inteligentnym w okazywaniu życzliwości. Bez pełnej oceny sytuacji lub tam, gdzie życzliwość nie jest konieczna, nie można być nieograniczonym w okazywaniu życzliwości. Podobnie, trzeba okazywać życzliwość, kiedy jest to należne. Musi też istnieć odpowiednia miara życzliwości, a każda sytuacja jest inna. Dlatego też w tym przypadku należy zastosować mądrość.

W odniesieniu do tych, którzy chwalą się swoją dobrocią, Obiecany Mesjasz (as) cytuje werset ze Świętego Koranu.

„O wy, którzy wierzycie! Nie czyńcie waszej jałmużny próżną poprzez wymówki i krzywdę, jak ten, kto wydaje swoje bogactwo, aby widzieli to ludzie, i nie wierzy w Allaha ani w Dzień Ostatni!” ( Święty Koran 2:265 )

Obiecany Mesjasz (as) wyjaśnia, że ​​kiedy zaczynamy afiszować się z naszą życzliwością, nie pozostaje ona cnotą. Wielu, którzy okazują innym uprzejmość i życzliwość, często obnosi się ze swoją dobrocią i oczekuje w zamian wdzięczności. Jak stwierdził Allah Wszechmogący, taka życzliwość idzie na marne. Są też inni, którzy okazując życzliwość, wywierają na innych presję, aby odwzajemnili przysługę. Czasami taka presja przewyższa życzliwość, którą okazywali. Należy również unikać takiego zachowania, aby czerpać błogosławieństwa z ich dobroci.

Demonstrowanie sprawiedliwości przy odpowiednich okazjach

Obiecany Mesjasz (as) wyjaśnia, że ​​wszystkie trzy etapy dobroci powinny przejawiać się we właściwym i odpowiednim czasie i miejscu. Te cnoty nie mają zastosowania we wszystkich scenariuszach. Czasami okazywana życzliwość jest więcej niż wymagana. Jest jak deszcz, który jest zbyt ostry i niszczy plony, zamiast przynosić jakiekolwiek korzyści. W ten sposób Allah Wszechmogący poucza nas, abyśmy byli świadomi sytuacji i zastanowili się, kiedy sprawiedliwość, życzliwość i dawanie jak krewni są najbardziej odpowiednie.

W związku z tym Obiecany Mesjasz (as) opowiada o osobistym incydencie. W Sialkot był człowiek, który spierał się ze wszystkimi do tego stopnia, że ​​nawet jego własna rodzina miała go dość. Obiecany Mesjasz (as) traktował go dobrze, w wyniku czego on również traktował Obiecanego Mesjasza (as) z życzliwością. Był pewien Arab, który odwiedził Obiecanego Mesjasza (as), który był zatwardziałym przeciwnikiem łahabitów. Kiedy tylko wspominano o łahabitach, szkalował ich i oczerniał. Jednak Obiecany Mesjasz (as) traktował go dobrze i zlekceważył jego oszczerstwa. Pewnego dnia Arab był wściekły i otwarcie oczerniał łahabitów. Ktoś powiedział Arabowi, że osoba, u której jest goszczony [tj. Obiecany Mesjasz (as)] był także łahabitem. Na to Arab zamilkł.

Obiecany Mesjasz (as) wyjaśnił, że nazywanie go łahabitem nie jest niczym złym, ponieważ wierzy, że po Świętym Koranie należy przestrzegać hadisów. Po tym incydencie Obiecany Mesjasz (as) pewnego dnia spotkał tego Araba w Lahore. Chociaż żywił pewną wrogość do łahabitów, jego wściekłość wobec nich ostygła i powitał Obiecanego Mesjasza (as) z wielką miłością. Nalegał, aby Obiecany Mesjasz (as) towarzyszył mu w drodze do jego meczetu i służył mu jako sługa. W ten sposób Obiecany Mesjasz (as) pokazał, jak życzliwość może zmienić człowieka.

Dwa rodzaje moralności

Obiecany Mesjasz (as) stwierdza, że ​​moralność jest dwojakiego rodzaju: po pierwsze, jest to moralność prezentowana przez osoby wykształcone w obecnych czasach, które z góry są przepraszające i ugodowe, ale chowają sprzeciw w swoich sercach. Taka moralność jest sprzeczna ze Świętym Koranem. Po drugie, istnieją zasady moralne, które uczą prawdziwego współczucia i uwalniają serce od hipokryzji. Nie należy być nieszczerym i bezpodstawnie ugodowym.

Obiecany Mesjasz (as) stwierdza, że ​​nie powinniśmy ograniczać naszego zakresu dobra i go poszerzać. Powinniśmy wspinać się po szczeblach dobroci, aż dojdziemy do cnoty, która jest bezinteresowna i jest przykładem miłości matki do dziecka. Nawet gdyby król zabronił matce karmić swoje dziecko, bez strachu zrobiłaby królowi wyrzuty. Taki powinien być nasz poziom dobroci i uprzejmości.

Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Obiecany Mesjasz (as) w swoich pismach i na spotkaniach, w których uczestniczył, bardzo szczegółowo wspominał o tych cnotach. Mówił o najistotniejszych cechach islamu, a cnoty, o których mowa dzisiaj, należały do ​​tych cnót.

Na koniec Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah Wszechmogący pozwolił nam postępować zgodnie z tymi naukami i czynić postępy w okazywaniu naszej miłości innym do takiego stopnia, że ​​staniemy się wzorem dla świata. Obyśmy wywiązali się sprawiedliwie z naszej przysięgi wierności, postępując zgodnie z tymi naukami. Słuchając słów tego wersetu w każdy piątek, obyśmy z wielkim bólem przypomnieli sobie o naszych obowiązkach, o których wspomniał Obiecany Mesjasz (as).

Jego Świątobliwość (aba) poinstruował również, że powinniśmy modlić się za Ahmadi w Pakistanie i za warunki, w jakich się znajdują. My jako Ahmadi, będziemy nadal okazywać cnoty i życzliwość w obliczu ich szatańskich spisków i sztuczek. Niech Allah pozwoli nam to kontynuować i umocni naszą wiarę. Niech Allah ukarze także tych, którzy nie są zdolni do reformacji. Dopiero gdy rozwiniemy bliską relację z Allahem Wszechmogącym, ujrzymy zniszczenie wroga.

Podsumowanie przygotowane przez Review of Religions.

Udostępnij