Obiecany Mesjasz (as) – Hadhrat Mirza Ghulam Ahmad (niech pokój będzie z nim)
W dniu 13 lutego, 1835, w małej indyjskiej wiosce Qadian, urodził się Hadhrat Mirza Ghulam Ahmad (as). Należał do znanej i szlacheckiej rodziny.
Wszystkie religie zawierają proroctwa, które przepowiadają nadejście szczególnej osoby, która przyjdzie jako reformator w Dniach Ostatnich. W islamie muzułmanie oczekują obiecanego Mahdiego i Mesjasza. Nadejście Obiecanego Mesjasza (as) zostało przepowiedziane przez samego Proroka (saw). Zgodnie z tradycją, kiedy Prorok (saw) siedział wśród swoich Towarzyszy, zostały objawione dwa wersety z Sury Al Jum’uah:
„On jest Tym, który wśród ciemnego ludu Posłańca powołał spośród nich samych, który przedstawia im Jego Znaki i oczyszcza ich, i naucza ich Księgi i Mądrości, choć przedtem oni zdecydowanie błądzili. On też powoła wśród nich tego, który jeszcze do nich nie dołączył. On jest Potężny, Mądry.” (62:3-4)
Jeden z Towarzyszy Proroka (saw) zapytał, do kogo odnosi się ten werset, a Prorok islamu (sa) odpowiedział, kładąc rękę na Salmanie (ra), Persie:
„Gdyby wiara dotarła do Plejad, człowiek spośród nich z pewnością by ją znalazł”. (Bukchari).
Hadhrat Mirza Ghulam Ahmad (as) jest Obiecanym Reformatorem Dni Ostatnich.
Począwszy od dzieciństwa, niezwykłe zainteresowanie Obiecanego Mesjasza (as) religią zostało zauważone przez wielu, w tym jego ojca, który nadał mu przydomek „Maseetar”, co oznacza „ten, który większość czasu spędza w meczecie, przestrzegając modlitwy”.
W młodym wieku zaczął otrzymywać objawienia od Boga, a także wizje i prawdziwe sny. W latach 1864 lub 1865 Obiecany Mesjasz (as) miał wizję, w której ujrzał Proroka (sa). To potwierdziło dalej, że Hadhrat Mirza Ghulam Ahmad (as) miał silny związek z Prorokiem islamu (sa). Zostało pokazane Hadhrat Mirza Ghulam Ahmadowi (as), że będzie miał owocną, duchową przyszłość.
Ojciec Obiecanego Mesjasza (as) chciał, aby jego syn pracował w służbie rządowej, co pozwoliłoby mu na utrzymanie rodziny w godny sposób. Jednak Hadhrat Mirza Ghulam Ahmad (as) czuł, że czas poświęcony na wykonywanie tego ziemskiego zajęcia był jak „wyrok więzienia”, ponieważ był głęboko przywiązany do duchowości i pogłębiania swojej wiedzy religijnej. Dlatego w wolnym czasie kontynuował studiowanie Koranu i zawsze starał się służyć ludzkości, często pomagając tym, którzy byli w potrzebie. Spędzał również czas na dyskusjach z chrześcijańskimi misjonarzami mieszkającymi w jego sąsiedztwie, broniąc ukochanej wiary, islamu.
Czerwiec 1876 był tragicznym czasem dla Obiecanego Mesjasza (as) po śmierci jego ojca. Wcześniej, tego samego dnia, Hadhrat Mirza Ghulam Ahmad (as) otrzymał objawienie od Boga dotyczące jego śmierci. Obiecany Mesjasz (as) był bardzo tym zasmucony i martwił się kłopotami, z jakimi borykać się będzie teraz jego rodzina, mając ograniczone środki finansowe. Jednakże, ponieważ Hadhrat Mirza Ghulam Ahmad (as) był osobą kochaną przez Boga, Allah Wszechmogący zesłał kolejne objawienie:
„ Czy Allah nie wystarczy swojemu słudze? (…)” ( 39:37 )
To zapewnienie napełniło Obiecanego Mesjasza (as) zadowoleniem, że Wszechmogący Allah zawsze go zabezpieczy. W 1868 lub 1869 Obiecany Mesjasz (as) otrzymał objawienie:
„Twój Bóg jest bardzo zadowolony z tego, co uczyniłeś. Będzie ci bardzo błogosławił, tak bardzo, że królowie będą szukać błogosławieństw z twoich szat”.
Wydawało się to wtedy dziwnym odkryciem – dlaczego królowie mieliby prosić o błogosławieństwo z ubrań kogoś, kto jest mało znany poza tą małą odległą wioską w Indiach? Ale historia świadczy o tym, że to objawienie stało się rzeczywistością, gdy dziedzictwo Obiecanego Mesjasza (as) rozwijało się i docierało do ludzi z całego świata, ze wszystkich środowisk, bogatych i biednych, aż do dzisiaj.
Napływ objawień i wizji trwał, aż w 1882 roku otrzymał objawienie, które jasno mówiło, że on, Mirza Ghulam Ahmad (as), miał być wyznaczonym, tym, któremu Bóg zlecił służyć Jego sprawie. Był tym Obiecanym Mesjaszem (as).
W styczniu 1886 roku otrzymał proroctwo, które przepowiadało przystojnego i duchowo oczyszczonego syna, który narodzi się Obiecanemu Mesjaszowi (as). Po tym, proroctwo następowało jedno po drugim. Drugie proroctwo określiło kontekst, w którym Obiecany Mesjasz (as) miał otrzymać obiecanego syna. Oba te proroctwa zostały rzeczywiście spełnione 12 stycznia 1889 roku, kiedy Bóg pobłogosławił Obiecanego Mesjasz (as) synem, który został nazwany Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmad (as) . Ten Obiecany Syn stał się także drugim Kalifem Kalifatu Ahmadiyya.
Wydanie pierwszej książki Obiecanego Mesjasza (as) „Barahiin-e-Ahmadiyya” było ogromnym krokiem w ruchu Ahmadiyya. Ta książka nie tylko pomogła utorować drogę dla Ahmadiyya, ale także pomogła islamowi w potrzebie. W czasie publikacji islam był narażony na ataki religijne ze strony różnych ruchów religijnych, w tym chrześcijaństwa. ,,Barahiin-e-Ahmadiyya’’ pomogła czytelnikom dostarczyć przekonujących argumentów przeciwko innym ruchom religijnym. Ta księga zawierała argumenty dowodzące wyższości Koranu nad innymi Pismami Świętymi. Udowodniła również prawdziwość Proroka Muhmmada (sa).
W 1889 Hadhrat Mirza Ghulam Ahmad (as) otrzymał Boże objawienie:
„Kiedy zdecydujesz, zaufaj Bogu. I buduj Arkę pod Naszymi oczami, jak nakazuje nasze objawienie. Zaprawdę, ci, którzy składają tobie przysięgę wierności, przysięgają Bogu! Ręka Allaha jest nad ich ręką”.
Po tym objawieniu Hadhrat Mirza Ghulam Ahmad (as) opublikował publiczne oświadczenie, które brzmiało:
„Zostało mi nakazane, aby ogłosić, że ci, którzy poszukują prawdy, powinni złożyć mi przysięgę wierności, aby mogli znaleźć drogę do prawdziwej wiary, prawdziwej czystości i miłości Boga”.
Wezwanie do Inicjacji lub „Baiՙat” spotkało się z natychmiastową odpowiedzią tych, którzy już rozpoznali, że Hadhrat Mirza Ghulam Ahmad (as) rzeczywiście był Obiecanym Mesjaszem (as) i został wyznaczony przez samego Boga Wszechmogącego. Pierwsza ceremonia Inicjacji odbyła się w Ludhijana 23 marca 1889, kładąc podwaliny pod Muzułmańską Wspólnotę Ahmadiyya. Hadhrat Maulvi Nurudin (ra) stał się pierwszą osobą, która złożyła przysięgę wierności na jego dłonie.
W 1891 roku w Qadian Hadhrat Mirza Ghulam Ahmad (as) otrzymał wielokrotne objawienia, że Jezus (as) z Nazaretu, w którego drugie przyjście wierzyli zarówno muzułmanie, jak i chrześcijanie, zmarł śmiercią naturalną i że jego drugie przyjście oznaczało, że osoba powinna pojawić się w duchu Jezusa i że on sam był tą osobą, Obiecanym Mesjaszem (as).
Po napisaniu ponad 80 książek i dziesiątek tysięcy listów, wygłoszeniu setek wykładów i zaangażowaniu się w dziesiątki publicznych debat, Obiecany Mesjasz (as) zmarł 26 maja 1908 roku. Jednak jego spuścizna jako założyciela Muzułmańskiej Wspólnoty Ahmadiyya, nadal panuje na całym świecie. Był człowiekiem głęboko zakochanym i kroczącym śladami swego ukochanego mistrza, Proroka ( saw ) , z każdym oddechem swojego życia. Był człowiekiem ukochanym przez Allaha Wszechmogącego i otrzymał objawienie: „Królowie będą szukać błogosławieństwa z twoich szatach”, które brzmi prawdziwie do dziś.