Dżelsa Salana 2016 w Niemczech
Po wyrecytowaniu Shahady i Sury Fatihah, Hudhur kontynuował:
Dzięki łasce Boga, począwszy od dzisiejszego dnia, Wspólnota Muzułmańska Ahmadiyya w Niemczech, obchodzi doroczną, trzydniową konwencję.
Według nakazu Wszechmogącego Allaha, Obiecany Mesjasz (as) ustanowił podwaliny tej corocznej konwencji (Dżelsa Salana) dla reformacji członków Wspólnoty. W tym roku upłynie 125 lat od pierwszej Dżelsa.
Konwencja ta odbyła się w małej wiosce Qadian, w części tamtejszego meczetu. W celu spowodowania w sobie pozytywnych zmian, siedemdziesiąt pięć osób uczestniczyło w tym zgromadzeniu. W dzisiejszych czasach widzimy wyniki uczynionej przez nich deklaracji reformacji świata i szerzenia orędzia islamu w świecie, poprzez stanie się pomocnikami Obiecanego Mesjasz (as). Allah obdarzył ich pracę i ich intencje takim błogosławieństwem, że dziś w dostępnych halach w Niemczech, Wspólnota Ahmadiyya organizuje swoją konwencję w całym tym kompleksie, który jest położony na rozległym obszarze i pomimo tej ogromnej budowli istnieje nadal potrzeba wznoszenia dodatkowych hal i namiotów. Biorąc pod uwagę środki materialne, nie jest dla nas możliwe ponoszenie tak ogromnych wydatków, jednak Allah Wszechmogący błogosławi zasoby Wspólnoty, a tym samym zapewnia nam możliwość zorganizowania tutaj naszego zgromadzenia.
Jak powiedziałem, Obiecany Mesjasz (as) zainicjował organizację tych konwencji po otrzymaniu dyrektywy od Allaha. Celem tych zgromadzeń była reformacja członków Wspólnoty oraz dołożenie starań w zbliżeniu się do Boga, poszerzenie swojej wiedzy i zrozumienia, uczynienie pozytywnych zmian częścią swojego życia, ocalenia siebie od zachcianek i próżności tego świata, złożenia obietnicy szerzenia orędzia islamu w świecie oraz spełnienia jej wszystkimi swoimi zdolnościami i możliwościami, a także wzmocnienie relacji miłości i braterstwa. Nasi poprzednicy osiągnęli te cele. Allah tak pobłogosławił konwencjom w tej małej miejscowości Qadian, że dzisiaj, w taki sam sposób, organizowane są one we wszystkich krajach świata, w których ustanowiona jest nasza wspólnota. Cel tych zgromadzeń jest taki sam, jak to wyjaśnił Obiecany Mesjasz (as) w związku z konwencją w Qadian, a o którym pokrótce tu wspomniałem. Tak wiec, jeśli zgromadziliśmy się tutaj dla tego celu to jesteśmy szczęściarzami, ponieważ staniemy się dziedzicami błogosławieństw Allaha. Byłoby to niefortunne, jeśli ktokolwiek z nas przybył tu mając na myśli, że uczestniczy w kiermaszu. Allah pokierował nas abyśmy gromadzili się tutaj w prawym celu i nie popadli w pułapkę spraw doczesnych.
Tak więc, każdy Ahamdi, który tu przychodzi, powinien mieć na celu całkowite odcięcie się od świata w ciągu tych trzech dni. Nawet po zakończeniu Dżelsy, powinniśmy odejść z mocnym postanowieniem kontynuowania czynienia cnotliwych uczynków, które narodziły się tutaj, po to, aby nadal być odbiorcami błogosławieństw Boga, pomimo życia na tym świecie, mimo zajmowania się sprawami doczesnymi, które to kwestie (zatrudnienie, biznes) są również niezbędne.
Podczas tych dni, oprócz obowiązkowego i dobrowolnego oddawania czci, zaangażujmy się w rozpamiętywanie Boga. Rozpamiętując Boga nasze myśli pozostają czyste, a człowiek kierując swą uwagę na Boga, unika wszelkich występków. Taki jest cel kultu. Rozpamiętywanie Boga kontynuuje zwracanie naszej uwagi na oddawanie obowiązkowej czci. Jeżeli człowiek zaangażowany jest w prawdziwy kult, to to z kolei zwróci jego uwagę do rozpamiętywanie Boga. Powinniśmy wszyscy mieć to na uwadze.
Bóg umieścił w islamie przykazanie czczenia, które nie jest obowiązkowe dla każdego muzułmanina we wszystkich okolicznościach, ale pomimo tego, co roku setki tysięcy muzułmanów wywiązują się z tego obowiązku. Jest to obowiązek pielgrzymki do Domu Bożego, czyli Hadż. Obowiązek ten realizowany jest w ciągu kilku dni.
Zwracając uwagę na cel pielgrzymki, Bóg wskazał muzułmanom, aby w tych dniach skierowali całą swą uwagę na Boga, jako że bez tego nie osiąga się celu pielgrzymki.
Ze względu na atmosferę pielgrzymki, oczekuje się tego od każdego pielgrzyma. Ze względu na atmosferę czystości tego wydarzenia, pielgrzym nie może myśleć o niczym innym niż o wychwalaniu Boga. Jednakże Bóg także zwrócił uwagę, że z powodu dużego zgromadzenia ludzi w jednym miejscu, pojawiają się pewne występki. Bóg, który zna ludzką naturę zwrócił uwagę na trzy wady, których należy unikać podczas tego zgromadzenia. Powinniśmy modlić się cały czas, aby uratować się przed atakami szatana i mieć to na uwadze przez cały czas.
Te trzy występki [2: 198] są następujące. Pierwszym z nich jest Rafatha, co oznacza sprośności, nadużycia, nieczyste i niepotrzebne, frywolne, i rozwiązłe dyskusje, dotyczące brudnych historii, frywolne igraszki, luźne rozmowy, posiedzenia tête-à-tête. Wszystko to jest w tym zawarte. Tak więc, tutaj, w jasny sposób, wszelkiego rodzaju frywolne, bezużyteczne spotkania i rozmowy zostały zakazane.
Nie powinno być wątpliwości, że na pielgrzymce nie dopuszcza się takich rzeczy, ponieważ od tych, którzy się tam udają z czystą intencją, oczekuje się poświęcenia wszystkiego dla Boga.
Hadhrat Masih Mau’ud (ra) mówi:
„Kiedy poszedłem na pielgrzymkę, jakiś młodzieniec dokonywał swych okrążeń wraz ze mną. Podczas tej czynności, w miejsce modlitwy, nucił piosenki z filmów. Pochodził z Indii.
Zapytałem go, dlaczego to robi.
Odpowiedział, że nie zna modlitw wypowiadanych w czasie pielgrzymki. Dodał, że jest przedsiębiorcom i że jego rodzina ma sklep z tkaninami w Kalkucie. Kontynuował, że jego rodzina konkuruje z innym podobnymi sklepami. Powiedział, że jego właściciele są dobrymi biznesmenami i że jeden z nich wrócił po pielgrzymce i dodał do swego szyldu słowo „Hadżi” [osoba, która wykonała pielgrzymkę]. Młodzieniec ten mówił dalej, że to przyciąga więcej ludzi, ponieważ myślą, że sklep Hadżi będzie miał lepszy towar. Podsumowując, człowiek ten powiedział, że jego ojciec nie mogąc wybrać się na Hadż wysłał jego po to, aby również móc dodać słowo „Hadżi” na szyldzie ich sklepu i w ten sposób polepszyć działalność ich biznesu.”
Następnie Bóg pokierował nas przeciwko dopuszczaniu się Fusuq [2: 198] ( uchylanie się od posłuszeństwa Bogu)podczas pielgrzymki. Powinniśmy przestrzegać wskazówek Allaha i nie uchylać się od posłuszeństwa. Powinniśmy zawsze kroczyć drogą cnoty, którą zaadoptowaliśmy i nie skłaniać się ku występkom.
Bóg nakazał nam również całkowitego unikania Jidal [2: 198] ( dyskusja bez końca, której brakuje zasad lub podstaw) w czasie pielgrzymki. Do grupy tej należą wszelkiego rodzaju walki i kłótnie.
Pewnego razu Hadhrat Masih Mau’ud wspomniał:
„Jeżeli ludzie będą przybywać na nasze konwencje mając na względzie zasady jakie Bóg nakreślił dla uniknięcia występków podczas pielgrzymki, to nastąpić może niezwykła reformacja.”
Zaiste podsunął on podstawową zasadę dla reformacji. Nie mówimy, nie daj Boże, że status naszej konwencji (Dżelsa) jest taki jak pielgrzymki (Hadż), o co obwiniają nas niektórzy z naszych przeciwników mówiąc, że idziemy do Qadian i nadajemy tej wyprawie status Hadż. To jest błędne. Ale dla postępu w wierze i dla własnej reformacji są to fundamenty ustanowione przez Allaha. Jeśli dla naszego postępu w wierze i dla naszej reformacji będziemy trzymać się tych zasad na zgromadzeniach to poziom naszej reformacji wzrośnie. Konwencja nie jest kultem, ale jest to na pewno obóz szkoleniowy, który jest ustanowiony dla duchowego postępu. Jeśli podczas tego obozu nie powstrzymamy się od nadużyć, nieczystych, bezużytecznych rozmów i opowieści, to nie osiągniemy celu tego zgromadzenia. Musimy unikać wszystkich tych rzeczy. Jeśli będziemy stronić od bezużytecznych rozmów to z pewnością nasze środowisko stanie się spokojne i cnotliwe, a cel zgromadzenia zostanie osiągnięty.
Musimy unikać Fusuq– grzechu uchylania się od posłuszeństwa Bogu. Jest to ważne. Przybywamy tutaj w celach wiary. Musimy udźwignąć ciężar posłuszeństwa Bogu.
Podsumowując, wdrażając w nasze życie nauki Koranu, musimy wywiązać się z naszych obowiązków czczenia Boga, a także działać według innych nakazów.
Cele Dżelsy, nakreślone przez Obiecanego Mesjasza (as) w rzeczywistości obracają się wokół następujących elementów: uzyskania szansy dla reformacji własnej jaźni i unikania błahostek, powiększenia uwagi dawanej Bogu i rozwinięcia w sobie całkowitego posłuszeństwa wobec Jego nakazów, ustanowienia szczególnego związku miłości i braterstwa pośród braci w wierze oraz zniszczenia wszelkiego rodzaju egoizmu i niezgody.
Kiedy Obiecany Mesjasz (as) zauważył pewnego roku, że ludzie nie wywiązywali się z obowiązków wobec siebie i wykazywali egoizm, a drobne kwestie prowadziły do sporów i kłótni, okazał niezadowolenie i zadecydował, że nie zorganizuje w tym roku zgromadzenia.
Dlatego też każda osoba biorąca udział w naszym zgromadzeniu powinna pamiętać, że w każdej chwili powinna zwracać uwagę na reformację swojej osoby i nie marnować swojego czasu. Dla osiągnięcia celu uczestnictwa w tej konwencji człowiek musi słuchać dokładnie całego jej przebiegu. W każdej wypowiedzi, podczas przebiegu Dżelsa, znaleźć można kwestie reformacji i cnotliwości. Nikt nie może powiedzieć, że nic nie pozyskał. Jakkolwiek wybitny jest człowiek to zawsze znajdzie coś nowego w tych wypowiedziach lub przynajmniej coś zostanie mu przypomniane, dlatego należy słuchać uważnie.
W celu zwiększenia własnej duchowości musimy wywiązać się z naszych obowiązków w stosunku do kultu Boga. Powinniśmy zwrócić uwagę również na wywiązywanie się z obowiązków wobec bliźnich. Nie powinno być tu mowy o kłótniach i walkach. Dla osiągnięcia prawdziwych błogosławieństw Boga i korzyści z modlitw Obiecanego Mesjasza (as), ci, których poróżniają stare kłótnie, powinni dążyć do pojednania i zakończyć swoje spory oraz stłamsić swoje ego. Wiem, że z powodu przeszłych sporów, co roku, na tej konwencji dochodzi do nieprzyjemności pomiędzy ludźmi, pomiędzy niektórymi rodzinami. Niekiedy dochodzi do kłótni. Każdy Ahmadi jest tutaj obecny. Nie możemy komentować, dlaczego ktoś przybył, a ktoś inny nie. Wśród mężczyzn i kobiet pojawiają się oznaki niezadowolenia i wyobcowania. Czasami ludzie wypowiadają coś nieprzyjemnego nawet z daleka i udają, że nie było to skierowane do drugiej strony i że ich komentarz był sporadyczny, podczas gdy prawdą jest, że komentarz ten został wykonany celowo, aby podburzyć drugą stronę. A ta, posiadając w sercu żal, również odpowiada coś w złości. Poprzez swoje lekkomyślne działania ludzie ci uchylają się od posłuszeństwa Bogu i doprowadzają czasami do konfrontacji. Jeśli ktoś nie kontroluje swoich emocji to lepiej, aby sam wycofał się z obecności w zgromadzeniu. Istnieje garstka takich osób, których akcje kończą się zniesławieniem Wspólnoty. Zamiast cieszyć się błogosławieństwami z obecności w tej konwencji ludzie ci, przybywając tutaj, pozyskują sobie tylko niezadowolenie Allaha. Czy Allah kiedykolwiek pragnąłby, aby wierni gromadzący się w dobrej wierze w celu postępu duchowego stali się przyczyną zaburzeń i chaosu?
Gdy Allah wspomniał o tych, którzy osiągną sukces, to po tych, którzy są pokorni w swoich modlitwach, wymienił On tych, którzy unikają lekkomyślności, Allah mówi:
„Naprawdę szczęśliwi są wierni,
Którzy są pokorni w swoich Modlitwach,
I którzy stronią od tego wszystkiego, co jest próżne.”(23:2-4)
Gromadzimy się tutaj w cnotliwym celu. Prawie każdy łączy się w modlitwach, ale Allah nakazuje, aby modlitwy ofiarowane były w pokorze i w pełnym posłuszeństwie Bogu i aby nie odbywały się na pokaz.
Celem ofiarowania modlitwy w kongregacji jest również utworzenie jedności, stawienie się przed Allahem, jako jedno ciało, tak, aby duchowość i cnota przenikały nawzajem przez nas wszystkich zgromadzonych i były przez nas nawzajem pochłaniane. Ci, którzy będą oferować modlitwy z pokorą i będą kłaniać się przed Allahem w szczerości, ci odcisną piętno również na tych na niższym poziomie, modlących się obok nich. Jednak stanie się tak tylko wtedy, gdy modlitwy będą oferowane w stanie kompletnego posłuszeństwa i pokory. Niektórzy piszą, że uwielbiają modlitwy ofiarowane w pokorze podczas Dżelsa. Każdy powinien starać się osiągnąć tę przyjemność i dzięki temu stać się jednym z tych wierzących, którzy zobaczą sukces i triumf. Allah zaplanował różne środki dla tych, którzy odniosą sukces i zatriumfują. Prawdziwy i pełen sukces zostanie osiągnięty poprzez przyjęcie tych środków.
Jak wynika z wersetów, które zacytowałem, drugim środkiem, jaki wspomniał Allah jest unikanie frywolności. Podczas Dżelsa oraz po niej, każdy Ahmadi powinien również zwrócić na to szczególną uwagę. Hadhrat Khalifatul-Masih I, wyjaśniając al-Laghw (frywolność) powiedział, że do tego określenia zaliczają się wszelkiego rodzaju rzeczy- wszelkiego rodzaju kłamstwa, wszelkiego rodzaju grzechy, gry w karty, hazard, plotkowanie, znajdowanie wad w innych. Podał przykład gier w karty i hazardu. Wspomniał o zdjęciu wysłanym na WhatsApp. Na niektórych ludzi pobożne środowisko i pobożne miejsca nie mają żadnego wpływu. Wspominał o osobie, która udała się na pielgrzymkę. Jednak to zdjęcie, które pojawiło się na WhatsApp dotyczy ludzi na I’tikaf. Niektórzy czytali Koran i inne książki, ale niektórzy grali w karty. Komentarz tego zdjęcia brzmiał: Meczet Proroka. Taki jest stan niektórych osób, które dopuszczają się frywolności nawet podczas kultu. Ludzie tacy praktycznie żartują sobie z Boga. Kto może być większym grzesznikiem niż oni. Kiedy widzimy takie przykłady innych ludzi, to powinniśmy wyciągnąć z tego wnioski, aby takie zachowania nie zaistniały wśród nas. Jednocześnie powinniśmy dziękować Bogu, że dał nam On możliwość zaakceptowania Imama wieku, który uporczywie kierował naszą uwagę ku unikaniu takich lekkomyślności. W jednym przypadku Obiecany Mesjasz (as), w odniesieniu do frywolności, mówi tak:
„Wolni ludzie to tacy, którzy odseparowują się od wykonywania błahych czynności, błahych spraw, frywolnych zobowiązań, frywolnych posiedzeń, frywolnego towarzystwa, frywolnych relacji i frywolnych emocji.”
Obiecany Mesjasz (as) zidentyfikował wszystkie frywolności. Wszelkie kwestie, które wymienił, są ze sobą powiązane. Jedno frywolne działanie prowadzi do innego błahego zachowania. A jeśli się zastanowimy to frywolne działania, dyskusje i przygotowania przeprowadzane są przez tych, którzy biorą udział w frywolnych posiedzeniach, obracają się w towarzystwie frywolnych ludzi oraz generują frywolne emocje w odniesieniu do błahych spraw. Dałem przykład gry w karty podczas I’tikaf. Ludzie przebywają w meczecie w celu I’tikaf, ale zamiast wywiązywać się z obowiązków wobec czci Boga, angażują się w błahostki. Pozostali w ich towarzystwie są również takim samym rodzajem ludzi, jak oni. Towarzystwo takich ludzi jest destruktywne nawet wtedy, gdy siedzą w meczecie. W ludziach, którzy przybywają na tą konwencję, powinny zajść pozytywne zmiany, i nie tylko podczas tej konwencji, ale nawet po niej powinniśmy obracać się w towarzystwie osób, które unikają frywolności. Ci, którzy są takimi towarzyszami nigdy nie są odrzuceni. Są tymi, którzy akceptowani są przez Allaha. Nasze maniery powinny być doskonałe. Standard naszej prawdomówności powinien być doskonały, po to abyśmy przynieśli pozytywne zmiany w tych, którzy nas obserwują.
Doradzając nam, Obiecany Mesjasz (as), mówi:
„Inną kwestią, która jest również ważna, to to, że nasza Wspólnota powinna mieć na uwadze, aby trzymać język czysty od błahych rozmów. Język jest gankiem naszego ciała. Oczyszczanie naszego języka jest jakby zapraszaniem Boga do ganka naszego ciała. Kiedy Allah przybędzie na ganek wtedy Jego wejście nie będzie zaskoczeniem.
Czym jest ganek? Jest to miejsce prowadzące do głównych drzwi domu. Kiedy Bóg przybywa w pobliże twojego domu, podchodzi do drzwi, więc Jego przybycie jest nie daleko. Nikt nie może mieć wątpliwości, że On wejdzie do środka.
Allah zbliża się do tych, którzy unikają frywolności, wykazują dobre maniery i używają łagodnych słów i jest tak blisko, że jeśli ludzie wykazują regularność w realizowaniu dobra to wtedy Bóg, pokazując swoją łaskę, uznaje ludzi za Swoich własnych. To przyjście Allaha do domu sprawia, że sługa staje się Jego. Kiedy Bóg sprawia, że ktoś staje się Jego, to człowiek taki znajduje okazję do uczynienia postępu w czczeniu Boga i czynienia dobra. Dlatego też dobro rodzi dobro, a drzwi bliskości Boga otwierają się nieustannie.
Przybyliśmy tutaj, jak już powiedziałem, w celu uzyskania zadowolenia Allaha, poprzez doprowadzenie do pozytywnych zmian w nas samych. Jeśli taki jest cel to nie może być osiągnięty tylko poprzez słuchanie przemówień dla osiągnięcia akademickiego zadowolenia, ale poprzez stworzenie w sobie praktycznych zmian. Dla osiągnięcia praktycznych zmian, podczas wywiązywania się z obowiązku wobec czci Boga, musimy wywiązywać się również z obowiązków wobec siebie nawzajem pamiętając o doskonałych manierach oraz o unikaniu frywolności. Istnieje potrzeba, aby zwrócić szczególną uwagę w tym kierunku.
Jest to błogosławieństwem Allaha, że udzielił nam schronienia i nasze błędy nie są pokazywane innym. Jeśli każdy z nas zbada swoje wnętrze to wtedy dowiemy się ile, wewnątrz nas, istnieje błędów i słabości, w porównaniu do standardu oczekiwanego przez Obiecanego Mesjasza (as). Słabości te mogą stać się źródłem zniesławienia Wspólnoty i Obiecanego Mesjasza (as). Dlatego Obiecany Mesjasz (as) dał swojej Wspólnocie radę:
„Nie zniesławiajcie nas przyłączając się do nas.”
Jeśli standard naszych spraw nie będzie dobry, to staniemy się źródłem zniesławienia Obiecanego Mesjasza (as). Jeśli nasze obyczaje nie będą dobre, to będziemy źródłem zniesławienia Obiecanego Mesjasza (as). Jeśli staniemy się uwikłanie w frywolności to staniemy się źródłem zniesławienia Obiecanego Mesjasza (as). Jest to wielka odpowiedzialność, która spoczywa na nas, Ahmadi. Musimy przyjrzeć się samym sobie.
W tej sprawie, Obiecany Mesjasz (as) oświadczył:
„Osoba, która chce zachować swoją wiarę silną, powinna postępować prawo. Są to kwestie duchowe i działania wpływają na dogmaty.”
Tak więc proste powiedzenie, że jest się Ahmadi o silnej wierze, w stosunku do założeń, nie wystarczy. Jeśli nie wykonuje się dobrych uczynków, jeśli nie posiada się wysokich morale to powolne niedociągnięcia w dobrych uczynkach prowadzą do osłabienia wiary.
Potem, koncentrując się na modlitwach, mówi:
„Oferuj Salat z głębią uczuć i módl się wielce.”
Tak więc, w te dni i zawsze w czasie naszego Salat powinniśmy spróbować stworzyć głębię uczucia tak, aby nasza relacja z Bogiem wzmocniła się. Prawdziwym celem uczestniczenia w tych konwencjach jest to, abyśmy rozwinęli się duchowo.
Zwracając uwagę na utrzymywanie na wzajem dobrych stosunków i dbanie o emocje innych, kontynuował:
„Tak jak radzicie sobie ze swoimi dziećmi z życzliwością, tolerancją i łagodnością, tak samo radźcie sobie ze swoimi braćmi w wierze. Obawiam się o wiarę kogoś, kto nie ma dobrych manier, ponieważ ma w sobie korzeń arogancji. Arogancka osoba nie może być życzliwa wobec innych. Nie ograniczajcie swoich dobrodziejstw tylko do muzułmanów, a raczej czyńcie dobro wszystkim, niezależnie czy są muzułmanami czy też nie.
Bądźcie dobroczynni dla wszystkich.
Bóg jest Panem wszystkich.
Nie jest tylko Panem muzułmanów. Bóg jest Panem wszystkich, kimkolwiek oni są, związanych z jakąkolwiek religią.
Bądźcie szczególnie dobroczynni dla muzułmanów.
Powinniśmy być ogólnie dobroczynni z powodu ludzkich relacji, a następnie w stosunku do muzułmanów, a po tym- względem prawych i cnotliwych.”
To jest rada, która może sprawić, że przyniesiemy w sobie duchową zmianę. Że zaistnieją w nas chęci czynienia dobra dla siebie nawzajem. Staniemy się tymi, którzy wyeliminują arogancję ze swoich serc. Będziemy tymi, którzy będą rozmawiać ze sobą z łagodnością i czułością, tak jak postępujemy z naszymi dziećmi. Jeśli będziemy trzymać się tych zasad to unikniemy tych wszystkich kłopotów i dysonansów, które czasami stawiają nas przed testem. Jak powiedziałem, nawet na konwencji takie rzeczy mają miejsce. Powtórzę jeszcze, że celem naszego spotkania jest nasz rozwój duchowy i praktyczne warunki. Cel ten możemy osiągnąć, gdy zwrócimy uwagę i wspólnymi wysiłkami zaczniemy wypełniać nasze obowiązki wobec Boga i człowieka. Tak więc pamiętajcie o tym z dbałością.
Niechaj Allah dopomoże wszystkim wywiązywać się z tego. Współpracujcie z administracją zgromadzenia. Ze względu na okoliczności, jeśli przy wejściu, z powodu kontroli, jest jakieś opóźnienie, to bądźcie cierpliwi i wytrwali. Współpracujcie z wolontariuszami nie zależnie od ich wieku i miejcie na uwadze zadanie, jakie jest im przypisane i słuchajcie tego, co mówią oraz wykonujcie ich instrukcje po to, aby wolontariusze osiągnęli cel swej pracy. Módlcie się też za nich- niechaj Bóg dopomoże im wykonywać ich pracę we właściwy sposób.
Niechaj będziemy w stanie osiągnąć prawdzie błogosławieństwo tej konwencji i stać się dziedzicami modlitw Obiecanego Mesjasza (as).