W wierze ćwicz swoje zdolności, pomagaj słabszemu bratu
Allah nie obarcza żadnej duszy ciężarem ponad jej możliwości (…) (2:287)
Ten werset Koranu wyjaśnia, że Bóg nie daje przykazań, które wykraczają poza ludzkie możliwości. Zatem obowiązek stosowania przykazań w praktyce jest oczywisty i wierzący nie ma żadnych wymówek, że takie a takie przykazanie jest poza jego możliwościami. Jeśli wierzymy w Boga, to jest to istotną częścią naszej wiary, że wszystko, co Bóg poleca, jest w zasięgu naszych możliwości i powinniśmy dołożyć starań, aby praktykować to zgodnie z naszymi indywidualnymi możliwościami.
Każdy człowiek ma inne fizyczne i psychiczne umiejętności oraz wiedzę i intelekt. Tak, więc Bóg uczynił Swoje przykazania elastycznymi w tym sensie, że mają one minimalne oraz maksymalne standardy osiągnięcia, co powinno być uczciwie praktykowane. To nie pozostawia miejsca na zarzut, że Bóg dał komuś charakter, który nie zgadza się z Bożymi przykazaniami. Nikt nie może powiedzieć, że Bóg nakazuje, aby osiągnąć najwyższe standardy, gdy ktoś nie może ich osiągnąć, bo nie ma fizycznej lub psychicznej zdolności czy też zaiste posiada inne słabości. Stwierdzając Allah nie obarcza żadnej duszy ciężarem ponad jej możliwości (…), Bóg usunął wszystkie przyczyny takich wymówek.
Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że Bóg jest Wielki i Święty, daleki od tego, aby przeprowadzać Swe stworzenia przez trudności w przestrzeganiu przykazań, które są poza ich zdolności. Jego przykazania nie są jak ludzkie instrukcje wprowadzone w celu wygenerowania sławy. Miłosierdzie i litość Boga dla ludzkości nie ma końca. Kiedy człowiek działa według Bożych przykazań jest on wielokrotnie nagradzany. Obiecany Mesjasz (as) powiedział również, że szariat jest oparty na łagodności, a nie na surowości. Każdy będzie rozpatrywany zgodnie z jego indywidualnymi zdolnościami i każdemu, z wyjątkiem tych psychicznie chorych, nadano ograniczenia w zależności od ich możliwości. Tak, więc nawet dla osób o niskim intelekcie została ustalona norma. Gdyby tak nie było, to nie byłoby istotne dla wszystkich, aby wierzyć, a byłoby to tylko wymagane od tych o wysokim intelekcie.
Ludzie posiadają różne poziomy inteligencji. Niektórzy mają większe zdolności niż inni. Widać to w sprawach doczesnych. Niektórzy ludzie mają wysoki poziom umiejętności, niektórzy mają przeciętny poziom, a niektórzy pozostają w tyle. Niektórzy ludzie górują w jednym konkretnym zawodzie, podczas gdy inni górują w innym. W czasie edukacji ludzie skłaniają się ku różnym przedmiotom. Wszystko to są naturalne aspekty. Ludzie nie są tacy sami. Ani Bóg nie stworzył ich takich samych, ani okoliczności nie pozwalają im być takimi samymi. Nawet zapewniając ludziom równe szanse, niektórzy będą górować, a inni pozostaną w tyle. Czynniki inne niż inteligencja odgrywają w tym rolę. Tak samo jest w sprawach wiary, niektórzy prześcigają innych.
Można mieć nadzieję, że wszyscy będą wierzyć, ale nie jest możliwe, aby wszyscy mieli ten sam poziom wiary i praktyki. Bóg pyta, dlaczego ludzie nie wierzą, jednakże, Koran nie pyta, dlaczego wierzący nie są tacy jak Hadhrat Abu Bakr i Hadhrat Umer (ra).
Ahadith relacjonuje, że mężczyzna spytał Proroka (saw) o islam. Powiedziano mu, że obowiązkiem jest pięć codziennych modlitw. Mężczyzna zapytał, czy są jeszcze jakieś inne obowiązkowe modlitwy. Powiedziano mu, że nie, ale gdyby chciał, mógłby oferować modlitwy opcjonalne [nafl]. Powiedziano mu, że obowiązkowe jest poszczenie przez miesiąc. Zapytał czy istnieją jeszcze jakieś inne obowiązkowe posty. Powiedziano mu, że nie, ale gdyby chciał, to mógłby wykonywać opcjonalne [nafl] posty. Wtedy też Prorok (saw) powiedział mu o zakat. Mężczyzna zapytał, czy nie było jeszcze innego rodzaju zakat. Powiedziano mu, że nie, ale dawanie jałmużny [sadaqa] było chwalebną opcją. Człowiek ów odszedł przysięgając na Boga, że nie zrobi on ani mniej ani więcej niż to, co mu nakazano. Prorok (saw) powiedział, że jeśli ten człowiek mówił prawdę to osiągnie sukces.
Zaiście, nie wymaga się od ludzi osiągnięcia poziomu Hadhrat Abu Bakr i Hadhrat Umera (ra), ale jest objaśnione, że opcjonalne [nafl] akty są wynagradzane, a także uzupełniają braki, w wypełnianiu tego, co jest obowiązkowe.
Ludzie mają różne zdolności i umiejętności, w związku z tym różne warunki są oczekiwane. Co zostało nakazane to to, że każdy powinien spróbować i osiągnąć swój najlepszy rezultat i nikt nie zostało to uniemożliwione.
Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że Bóg nie pyta nikogo o przyjmowanie niczego, co jest poza jego możliwościami, tak, aby Jego przykazania nie były uciążliwe do praktykowania. Powinno być jasne, że Bóg zna stan wewnętrzny zakamarków naszych serc i żadne wymówki o braku wiedzy, braku mądrości i zdolności nie zadziałają przed Bogiem. Dlatego należy mieć na uwadze to, że musimy przetestować naszą wiarę i naszą praktykę. Podstawowy standard pięciu codziennych modlitw został ustawiony i mężczyźni są zobowiązani do odprawiania tych modlitw w kongregacji. Post jest również obowiązkowy i jeśli ktoś posiada jakiś majątek, to zakat również musi być dopełniony. Są to podstawowe standardy, w których człowiek powinien się sprawdzić.
Wielu z nas nie oferuje codziennych modlitw nawet w odpowiedni sposób. Mężczyźni powinni ofiarowywać modlitwę w kongregacji. Zaiste, nie możemy oszukać Boga. Tak jak staramy się jak najlepiej spełnić nasze potrzeby doczesne, tak też powinniśmy postarać się osiągnąć jak najwyższy poziom w kwestiach religijnych oraz powinniśmy starać się zwiększyć nasze zdolności. Słabi ludzie szukają wsparcia u tych, którzy mają zdolność iść daleko. Człowiek nie powinien po prostu poddawać się pod pretekstem swoich ograniczonych możliwości. Prawo ziemskie może wywierać presję wypływającą poza granice potencjału człowieka, ale w przypadku wiary tak nie jest. Po zaadoptowaniu tych podstawowych norm, nie ma mowy, żeby człowiek był obciążony ponad jego możliwości. Jednakże, aby zrozumieć pewne kwestie potrzebna jest pomoc. Tak jak studenci, którzy nie są genialni potrzebują pomocy swoich nauczycieli. A jeśli nauczyciel nie pomoże to uczeń pozostaje w tyle. Tacy nauczyciele z kolei nie wypełniają swoich obowiązków i w istocie naruszają zaufanie studentów.
Uwaga „nauczycieli wiary”, misjonarzy i tych posiadających wiedzę, została zwrócona na to, że jeśli Bóg zwiększył ich możliwości to oni powinny użyć swe zdolności prawidłowo i pomóc poprawić się tym, których możliwości nie są tak wyostrzone. Dla takich nauczycieli będzie to akt dziękczynienia. Misjonarze i Łaqfe Zindagi, którzy mają wiedzę na temat wiary, powinni dołożyć szczególnych starań, aby wspierać ludzi i podnieść ich z podstawowego poziomu. To nie tylko wzmocni wiarę i przekonanie wszystkich tych rozwijających się, ale będzie to również źródłem postępu dla Dżama’at. Bóg powiedział do misjonarzy, że ze względu na ich wiedzę, ich możliwości zostały rozszerzone i w związku z tym powinni przyczynić się do zwiększenia potencjału swoich braci. Bóg mówi: I niechaj między wami zawsze będzie grupa ludzi, którzy będą zachęcać do dobroci i cnoty, a zabraniać zła.(…)(3:105) Na całym świecie mamy Dżamia, które kształcą misjonarzy. Ci misjonarze, poza Tabligh i debatami z innymi, powinni zwrócić uwagę na Tarbijjat Dżama’at. Powinni być nieprzerwanie zaangażowani w to zadanie.
Niektórzy doświadczeni misjonarze mówią, że jakiekolwiek zadanie otrzymują, zakańczają je szybko. To są wymówki. Niektórzy zwracają większą uwagę na swoje życie rodzinne niż na swoją pracę, podczas gdy inni spędzają zbyt wiele czasu skupiając się na sobie, nawet, jeśli niewielu tak robi! Spędzają trzy dniu w tygodniu chodząc po sklepach. Nie chodzi tutaj tylko o tych, którzy niedawno dołączyli. Większość misjonarzy ma pojęcie jak powinni spędzać swój czas. Ci, którzy mają doświadczenie powinni zwrócić uwagę, aby właściwe wykorzystać swoje zwiększone możliwości i wywiązywać się należycie z zobowiązań, które zostały im dane. Powinni używać swych możliwości, tak jak dobrzy nauczyciele.
Bóg wiedział, że aby rządzić światem, potrzebni będą różnego rodzaju ludzie, więc stwierdził On, że niektórzy z nich powinni zapraszać innych do dobra. Łaaqfiin e Zindagi poświęcają w tym celu swoje życie i robią to z własnej woli. Powinni wywiązywać się ze swoich obowiązków. To prawda, że nie każdy jest taki sam w zdobywaniu wiedzy i przekazywaniu jej i nie każdy może w równym stopniu pomagać innym. Jednakże, należy dążyć do wykorzystywania swoich możliwości, aby osiągnąć najbardziej doskonały standard. Jeśli wszyscy zastosujemy się do tej zasady, to bracia, którzy są słabi, skorzystają z tego i standard Dżama’at podwyższy się również.
Członkowie Dżama’at wybierają osoby na stanowiska urzędowe, ponieważ uważają te osoby za lepsze od nich, jeśli chodzi o potencjał, wiedzę i mądrość. A przynajmniej to powinno być w umysłach ludzi, którzy wybierają te osoby. Jest to podstawowym standardem przy wybieraniu ludzi na stanowiska urzędowe. Osoby na te stanowiska nie powinny być wybierane od tak. Zadaniem tych pełniących funkcje jest podniesienie edukacyjnego i religijnego standardu Dżama’at. Cała Amila, wraz z prezydentem i sekretarzem Tarbijjat, powinna pamiętać, aby stać się modelem do naśladowania. Ludzie powinni słuchać kazań i dars oraz uczestniczyć w programach Dżama’at, aby pogłębiać swój duchowy rozwój. Gdy Dżalsa i kazania są dostępne, to jest to zadaniem misjonarzy i członków pełniących funkcje oraz zasiadających w Amila, aby stale o tym przypominać. Niektórzy misjonarze pracują w tym zakresie doskonale, przekazują uwagi na podstawie kazania i objaśniają pewne punkty poruszone w kazaniach. Ludzie reagują na to pozytywnie i mówią, że znaleźli prawidłowe sposoby praktykowania i ich lenistwo zostało usunięte. Byłoby źle, jeśli osoby pełniące funkcje były zadowolone tylko po przeczytaniu ludziom wypisu z pism Obiecanego Mesjasza (as) lub, jeśli uważałyby, że ludzie słuchają piątkowych kazań Khalifa czasu, tak, więc nie trzeba o nich przypominać. Nawet, jeśli wahają się doradzać ludziom, myśląc, że jeśli słowa Kalifa czasu nie wpłynęły na ludzi to, co oni zdołają wskórać, to nadal robią źle.
Niektórzy ludzie nie rozumieją, co było powiedziane, chociaż Hudhur stara się i parafrazuje słowa Obiecanego Mesjasza (as) w łatwy do zrozumienia język, ale niektórzy nadal nie rozumieją lub rozumieją błędnie. Dlatego też, jeśli kwestie zostaną wyjaśnione w łatwy do zrozumienia sposób, ludzie zrozumieją, co było powiedziane. Potrzebna jest pomoc i ci, którym została powierzona odpowiedzialność, powinni spróbować i dać wsparcie innym. Ci, którzy poświęcili swoje życie dla wiary i ci, którym została dana odpowiedzialność, powinni zapewnić wsparcie słabszym.
Modlitwa zbiorowa jest obowiązkowa dla mężczyzn. Jeśli ci, którzy przychodzą do meczetu regularnie, wesprą innych to ta sytuacja może się poprawić. Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że kiedyś przyszedł na modlitwę Isza i zobaczył tylko dwa rzędy wiernych. Zasugerował, aby ludzie przeprowadzili następnym razem swych sąsiadów. Następnego dnia liczba wiernych zaczęła wzrastać. Zaiste, przypominanie poleruje możliwości człowieka. Jeśli ludzie, którzy regularnie przychodzą na modlitwę, przyprowadzą ze sobą swoich znajomych i przyjaciół oraz zaczną w kolejności wzajemnie się podwozić, to te kwestie mogą się poprawić. Ahmadi z Gillingham powiedział, że jego przyjaciel dzwoni do niego przed Fażyr i mówi mu, że będzie u niego za dziesięć minut, aby go odebrać. Jeśli ludzie wzajemnie wesprą się w tym to frekwencja w meczetach może, w ten sposób, znacznie się poprawić.
Piątkowe kazania powinny być wysłuchane uważnie, ale niektórzy ludzie zasypiają w czasie ich trwania i podpierają się na osobach siedzących obok nich. Następnie są i tacy, którzy słabo słyszą, niektórzy nie mogą wywnioskować sensu tego, co się mówi, a inni są pochłonięci własnymi myślami. Jaki wpływ może mieć na nich kazanie! Takim ludziom potrzebne jest przypomnienie, bo to z pewnością poprawia możliwości człowieka. W islamie wszystkim wierzącym nakazane jest zabieranie ze sobą innych, gdy poruszają się do przodu i w górę. Nie jest to tylko zadaniem misjonarzy i osób pełniących funkcje. Ci, którzy mieszkają w pobliżu meczetów powinni spróbować i zwrócić uwagę swoich sąsiadów na uczestnictwo w zbiorowej modlitwie, co poprawi frekwencje w meczetach. Jest to także prawdziwy duch islamskiego braterstwa, gdy zwracamy uwagę innych do podjęcia się obowiązków i ci, którzy są słabi, wraz z nami pracują nad podnoszeniem swego poziomu. Ahadith relacjonuje, że ten, kto prowadzi inną osobę w stronę czegoś dobrego, jest godny nagrody, tak samo jak osoba, która to dobro czyni.
Ci z nas, którzy są aktywni i zwinni w kwestiach wiary powinny również uczynić innych aktywnymi i zwinnymi. Powinniśmy pomóc innym i sobie zwiększyć nasze zdolności. Ułatwiając dobro innym będziemy dla nas samych osiągać wielorakie dobra od Boga i to spowoduje wielką zmianę w rozwoju Dżama’at.
Ogłoszone zostały dwie modlitwy pogrzebowe:
Aani Sahiba z Syrii, która mieszkała w Turcji. Zmarła 23-ciego stycznia w wieku 57 lat.
Habiba Sahiba z Meksyku zmarła w dniu 19-stego stycznia. Miała ponad 100 lat, a Ahmadiyyat zaakceptowała w czerwcu 2014 roku.