Kalifatul Masih II: Perły Mądrości -7-
Po tashhud, ta’ałłuz i recytacji Sura Al-Fatiha, Hudhur (aqdas) stwierdził, że:
Hadhrat Kalifatul Masih II (ra), mówiąc o negatywnym wpływie debatowania, w którym ludzie mówią rzeczy, które nie wypływają z ich serca, wspomina przypadek dwóch osób biorących udział w badaniu książek Obiecanego Mesjasza (as), lecz przyjmujących punk przeciwny do ich własnego. Rezultat tego był taki, że człowiek, który pierwotnie był wierzącym, stał się przeciwnikiem, a ten, który był przeciwnikiem stał się zwolennikiem. Dlatego też Hadhrat Kalifatul Masih II (ra), mówi, że ten sposób udziału w debatach jest bardzo niebezpieczny i może czasem prowadzić do bardzo groźnych skutków. Więc nawet, jeśli człowiek patrzy na bardzo dobre rzeczy z bardzo negatywnym nastawieniem lub ze złym zamiarem to może być, w wyniku tego, wprowadzony na błędne ścieżki.
Wiele osób krytykuje książki Obiecanego Mesjasza (as) mówiąc, że tam jest napisane to, a tam- to. Robią to dlatego, że podejmują się czytania tych pism tylko dla celów dokonywania krytyki. Nie patrzą na kontekst. Tacy ludzie znajdują wady nawet w Słowie Boga. Dlatego właśnie Sam Allah mówi w Koranie, że jest on dla wierzących uzdrowieniem i miłosierdziem, ale dla tych, którzy szukają wad lub dla tych, którzy przekraczają wszelkie granice, jest on powodem ich upadku i w ten sposób oddalają się nawet bardziej od Boga i wiary. Nawet, jeśli chodzi o Słowo Boga, to nie przyniesie ono korzyści, dopóki nie będzie odczytywane z czystym sercem.
Następnie, w odniesieniu do znaczenia Salat, wspomniał incydent z życia Obiecanego Mesjasza (as). Obiecany Mesjasz (as) udał się na rozprawę do sądu. Przebieg postępowania przedłużał się i nadszedł czas na Salat. Pomimo rad ludzi, Obiecany Mesjasz (as) udał się, aby odmówić Salat, ale wkrótce po tam jak wyszedł, został wezwany przez sąd. Jednakże, będąc zajętym modlitwą, Obiecany Mesjasz (as) powrócił dopiero po jej zakończeniu. Zasada w sądach jest taka, że w przypadku nieobecności Obiecanego Mesjasza (as), sędzia powinien był wygłosić werdykt na rzecz strony przeciwnej, ale Bóg tak bardzo umiłował oddanie Obiecanego Mesjasza (as), że poruszył On serce sędziego, aby ten zignorował nieobecność Obiecanego Mesjasza (as) spowodowaną modlitwą i rozstrzygnął sprawę na korzyść jego, czy też jego ojca.
Następnie, w innym miejscu Hadhrat Musleh Mauud (ra) mówi o znaczeniu oferowania Salat w zgromadzeniu. Człowiek powinien zebrać całą rodzinę i oferować Salat w kongregacji. Jednak w związku z tym, że nie jest to w zwyczaju ludzi, to znaczenie zbiorowego Salat znacznie zmalało w ich ocenie. Ludzie powinni porzucić zwyczaj oferowania Salat indywidualnie i oferować go w zgromadzeniu. Gdy Obiecany Mesjasz (as) nie mógł udać się, aby zaoferować Salat w meczecie, to oferował go w domu w kongregacji i doprawdy, bardzo rzadko oferował go sam. Przeważnie, przy takich okazjach, włączyłby do odmawiania Salat swoją matkę, również pozostałe kobiety przyłączyłby się do niej. Tak więc, w ostateczności, wszyscy przyjaciele powinni zgromadzić się razem i zaoferować Salat w kongregacji, a jeśli ktoś nie może tego uczynić, to powinien zaoferować Salat w zgromadzeniu, w swoim domu, z żoną i z dziećmi. Znajomi zawsze powinni przygotować się tak, aby zaoferować Salat razem. W przypadku dużych miast, członkowie powinni dokonać uzgodnień według ulic i dzielnic, a tam gdzie nie ma meczetów, powinno się je budować. Zatem, w każdym przypadku, znaczenie oferowania Salat w kongregacji jest takie, że nawet, jeśli Salat ma być oferowane w domu, to powinno być oferowane w grupie, z żoną i dziećmi, tak, aby dzieci nauczyły się zwyczaju oferowania modlitwy zbiorowej.
Następnie, Obiecany Mesjasz (as) mocno położył nacisk na to, aby Salat było oferowane ze wszystkimi jego towarzyszącymi wymogami. Hadhrat Musleh Mauud (ra) powiedział, w związku z tym, że ofiarowanie Salat wraz ze wszystkimi jego wymogami jest niezwykle piękną rzeczą, ale jeśli będziemy to wykonywać nieostrożnie to stanie się bezużyteczne i bezwartościowe. Piękno Salat leży w tym, aby oferować je z całą należną mu starannością i uwagą, jakiej zasługuje, ale jeśli nie jest oferowane w ten sposób, to staje się bezwartościową rzeczą i takie Salat nigdy nie może być pełne błogosławieństw. Obiecany Mesjasz (as) zwykł mówić, że ludzie oferują swoje modlitwy w taki sposób jak kury dziobią ziarno z ziemi. Takie Salat z pewnością nie daje żadnej korzyści. Zaiste, takie Salat czasami może być przyczyną przekleństwa zstępującego na człowieka od Boga.
Pewnego razu do Obiecanego Mesjasza (as) wpłynęła skarga, że młodzi ludzie nie mówią starszym salam. Obiecany Mesjasz (as) odpowiedział na to, że nakaz wypowiadania salam dotyczy zarówno starszych jak i młodszych. Hadhrat Musleh Mauud (ra) mówi, że pamięta dwuwiersz, który zwykł recytować Obiecany Mesjasz (as):
woh nah ayay to too chal aiy mir, teree kiya iss main shaan ghattee haiy
Jeśli oni nie przychodzą, to pójdź ty, twój honor, nie umniejszy się od tego.
Mówi on, że jeśli jeden brat nie akceptuje lub nie jest posłuszny poleceniom Proroka (saw), to, dlaczego my nie będziemy tymi, którzy będą przestrzegać tego polecenia Proroka (saw) i staną się, w ten sposób, odbiorcami błogosławieństw Bożych. Dlatego, jeśli ta skarga jest prawdziwa, to akt ten jest sprzeczny z mądrością oraz jest o niskim poziomie moralnym. Nie ma takiego polecenia, że tylko młodzi i juniorzy powinni przekazywać salam. Jeśli młodsza osoba nie zaoferowała salam to starsza powinna to zrobić. Hadhrat Kalifatul Masih II (ra), mówi, że to jest jego praktyką, że gdy pojawia się taka myśl, to on oferuje salam pierwszy i zamiast składania skargi, starsi urzędnicy powinni przyjąć tę metodę i powiedzieć salam jako pierwsi. A więc wszyscy nasi urzędnicy powinni starać się ustanowić własny przykład i być pierwszymi w oferowaniu salam, a nie czekać na juniorów i młodych, aby ci powiedzieli salam pierwsi.
Istnieje również kilka starszych osób, którzy czasami nie odpowiadają na salam innych ludzi lub robią to z wielkim trudem- otrzymuję również takie skargi, że starsi ludzie nie odpowiadają lub robią to tak cicho, albo w taki dziwny sposób, jakby sprawiało im to wielką trudność, do której zostali zmuszeni.
Każda osoba w Dżama’at i każda część Dżama’at musi poświęcić zwyczajowi wypowiadania salam dużą uwagę, gdyż jest to wypowiedź Proroka (saw).
Następnie, wspominając incydent z życia Obiecanego Mesjasza (as), pokazuje on, w jaki sposób ludzie zwykli przeciwstawiać się mu. W październiku 1897 roku musiał pojechać do Multan, aby zeznawać na jakimś postępowaniu sądowym i w drodze powrotnej spędził również trochę czasu w Lahore. Jakąkolwiek ulicą by nie podróżował, mijający go ludzie ciskali w niego obelgami i wykrzykiwali obraźliwe rzeczy. Hadhrat Musleh Mauud (ra) mówi, że miał w tym czasie osiem lat, był z Obiecanym Mesjaszem (as) i nie mógł zrozumieć powodu tego sprzeciwu. Był zdumiony, że na każdej ulicy ludzie gwizdali, robili hałas i szydzili z niego. Z Lahore, Obiecany Mesjasz (as) przybył do Qadian.
Istnieje też przypadek sprawy, w której sędzia złożył przysięgę, że zdecydowanie ukarze Obiecanego Mesjasza (as). Wspominając tę sprawę Hadhrat Musleh Mauud (ra) mówi w jednym miejscu, że pewnego razu Prorok (saw) poprosił o policzenie populacji muzułmanów i okazało się, że było ich w sumie 700. Towarzyszy myśleli, że Prorok (saw) zrobił te obliczenia, obawiając się, że wróg może przyjść i ich zniszczyć. Rzekli więc do Proroka: „O Posłańcu Allaha, jest nas teraz 700, czyż teraz może martwić nas myśli, że ktoś może być w stanie nas zniszczyć?” Co za wspaniała wiarę posiadali, że nawet, jeśli było ich tylko 700, nie byli w stanie nawet pomyśleć, że ich przeciwnicy mogli ich zniszczyć.
Po wspomnieniu o tym, Hadhrat Musleh Mauud (ra) powiedział, że moc wiary jest ogromną sprawą. Jest to wydarzenie z życia Obiecanego Mesjasza (as). Obiecany Mesjasz (as) był pewnego razu w Gurdaspur i mimo że Hadhrat Musleh Mauud (ra) był w okolicy, to nie był obecny w mażlis, na tym spotkaniu, w którym to wydarzenie miało miejsce. Powiedział mu o tym jeden z jego znajomych, który był obecny na tym zgromadzeniu. Znajomy ten powiedział Hadhrat Musleh Mauud (as), że Khawaja Kamaluddin i inni przybyli tam w stanie wielkiego poruszenia i powiedzieli, że taki a taki sędzia pojechał do Lahore, a Arjowie położyli na niego duży nacisk mówiąc, że Mirza Sahib jest wielkim przeciwnikiem ich religii i trzeba go ukarać nawet, jeśli miałby być uwięziony tylko na jeden dzień. Sędziemu temu powiedziano, że jeśli to zrobi, to będzie to jego wielka przysługa dla narodu. Sędzia ten powrócił po złożeniu obietnicy, że z pewnością nałoży karę na Obiecanego Mesjasza (as).
Obiecany Mesjasz (as) usłyszał o tym, kiedy leżał. Słysząc to, odwrócił się i podpierając się na łokciu rzekł: „Khawaja Sahib, co też ty mówisz? Czy ktoś może położyć dłoń na Lwie Boga?”
Tak więc Bóg ukarał tego sędziego. Po pierwsze został przeniesiony z Gurdaspur. Potem został zdegradowany. Do rozpatrzenia tej sprawy wyznaczony został inny sędzia. Tak więc moc wiary jest ogromna. I nikt nie może z tym konkurować. A więc przyłączenie się nowych członków do Dżama’at może być źródłem zadowolenia i postępu, ale tylko wtedy, gdy nie jest to tylko zwiększenie się liczby ludzi, ale jest to powiększenie wiary i pewności. Jeśli ktoś ma dziesięć kilogramów mleka i dodaje do niego 10 kg wody, to nie będzie z zadowoleniem myślał, że ma teraz 20 kilogramów mleka! Co będzie źródłem szczęścia i zadowolenia to tylko to, jeśli do 10 kg mleka, które już tam jest, dodasz 10 kg mleka. Więc co nowi i starsi Ahmadi muszą uczynić to powiększyć swoją wiarę. Ci, wcześni towarzysze Proroka (saw), których było 700, wierzyli, że nikt nie może ich pokonać i zaiste, świat zobaczył, że nikt ich nie pokonał.
Mówiąc dalej o tej samej sprawie, w innym miejscu Hadhrat Musleh Mauud (ra), mówi, że było to zwyczajem Khawaja Kamaludin Sahiba, że wypowiadał się rozlegle na dany temat. Powiedział do Hudhura, że sędzia zaiste go uwięzi i ukaże oraz że najlepiej byłoby spróbować pojednać się z innym osobami uczestniczącymi w tej sprawie. Obiecany Mesjasz (as), odpoczywając na swych łokciach, powiedział do Khawaja Sahiba , że nie jest łatwo położyć ręce na Lwie Boga. Dodał też, że jest on Lwem Boga i że poczekają i zobaczą czy sędzia będzie w stanie położyć na nim rękę. Więc stało się, co następuje. Spośród dwóch sędziów, którzy zostali wybrani, aby zadecydować w tej sprawie, syn jednego z nich oszalał i żona tegoż sędziego napisała do niego (choć nie zaakceptowała ona Obiecanego Mesjasza (as) jako człowiek posłanego przez Boga), że zlekceważył on muzułmańskiego świętego, i wskutek tego chłopak ten stał się obłąkany. Teraz posłuchajcie, co stało się z jego drugim synem. Sędzia ten był uczonym człowiekiem i powiedział swojej żonie, aby nie była ignorancka i nie zwracał na nią dalej uwagi. Wynikiem tego jego drugi syn utonął w rzece. Poszedł, aby się wykąpać, kiedy krokodyl pochwycił go za nogą i wciągnął go do rzeki. Sędzia ten posunął się tak dalece w opozycji do Obiecanego Mesjasza (as), że kazał mu stać w trakcie postępowania i zakazał mu pić wodę. W pewnym momencie Khawaja Sahib poprosił o pozwolenie na picie wody, ale sędzia ten nie zgodził się na to. Sprawa ta trafiła do innego sędziego, a ten, jak wspomniano wcześniej, został zwolniony ze swych obowiązków. W każdym razie oboje oni mieli skłonności do popełniania wielkich wykroczeń przeciwko Obiecanemu Mesjaszowi (as) i ujrzeli oni tego konsekwencje. W związku z tym samym wypadkiem, Hadhrat Musleh Mauud (ra), mówi, że gdy pewnego razu był w drodze do Delhi, spotkał tego sędziego na stacji kolejowej w Ludhiana. Sędzia ten powiedział z wielkim wzruszeniem i bólem: „Módl się, aby Allah Wszechmogący dał mi siłę, aby wytrwać. Popełniłem wielkie błędy, i obawiam się, aby będąc w takim stanie nie oszalał”. Hadhrat Musleh Mauud (ra), mówi, że są to oczywiste znaki, przez które Allah Wszechmogący objawia światu prawdę o Swoich Prorokach.
Hadhrat Musleh Mauud (ra) mówi, że Obiecany Mesjasz (as) zwykł odnosić się do następującego zdarzenia: kiedyś do domu Rustama [słynnej osobowości znanej za swoje męstwo] włamał się złodziej. Choć bez wątpienia Rustam był bardzo odważny i chociaż był bardzo biegły w walce oraz wiedział jak bardzo dobrze władać mieczem, to niekoniecznie był w stanie pokonać kogoś w zapasach. W każdym razie, gdy złodziej wszedł do domu to Rustam próbował go złapać, ale złodziej był ekspertem w zapasach i udało mu się rzucić Rustama na ziemię. W tym czasie Rustam pomyślał, że zostanie zabity, więc zawołał: „Oto nadchodzi Rustam”. Gdy złodziej to usłyszał, pozostawił go natychmiast i uciekł. Innymi słowy złodziej walczył z Rustamem i faktycznie udało mu się rzucić go na ziemię, ale uciekł, bo bał się jego imienia. Więc, poprzez relacjonowanie tego opowiadania, mówi, że ludzie czasami rozprzestrzeniają takie opowieści, aby złamać determinację innych. Mówi, że kiedy człowiek jest w swoim domu i dom zaczyna ogarniać ogień, to człowiek ten nie jest tak dotknięty, jak jest wtedy, kiedy nie ma go w domu i słyszy, że jego dom zaczął się palić.
Potem powiedział, że w czasie wojny, gdy bomby spadają na jakieś miejsce, nie jest to tak niebezpieczne, jak plotka o rozprzestrzenianiu się wszędzie wiadomości, że spadają bomby. Tak więc rozprzestrzeniające się fałszywe pogłoski mogą czasami doprowadzić do tchórzostwa i złamać determinację ludzi. Dlatego, w celu utrzymania własnego męstwa i determinacji, bardzo istotne jest, aby starać się zatrzymać rozprzestrzenianie fałszywych pogłosek i konfrontować je.
O sprawie Karam Dina, Hadhrat Musleh Mauud (ra) mówi, że w 1902 roku pewien człowiek, imieniem Karam Din wniósł sprawę o zniesławienie i Obiecany Mesjasz (as) został wezwany do stawienia się w sądzie w Jhelum. Udał się tam w styczniu 1902 roku. Ta podróż była pierwszym ze znaków jego sukces, bo chociaż jechał tam w związku z bardzo poważą sprawą sądową, to gdziekolwiek się pojawiał, zbierało się tam bardzo dużo ludzi. Kiedy przybył do Jhelum to było tam tak wielu ludzi, że nie było już miejsca, aby wszyscy pomieścili się na peronie, a nawet na zewnątrz stacji było tak wiele osób, że przejście było utrudnione do tego stopnia, że rejonowi funkcjonariusze musieli poczynić specjalne przygotowania i Ghulam Haider Sahib, Tehsildaar, został powołany do wypełnienia obowiązku towarzyszenia Obiecanemu Mesjaszowi (as) w drodze. Nie tylko mieszkańcy miasta pojawili się w dużych ilościach, ale także ludzie z okolicznych wiosek przybyli, aby go zobaczyć. W tym miejscu, w którym Obiecany Mesjasz (as) udał się do sądu, aby zeznawać, prawie 1000 osób przyjęło bai’at. Na postępowanie przybyła tak duża liczba ludzi, że sprawiło sądowi trudność dokonanie odpowiednich przygotowań, aby wysłuchać sprawy. Ludzie byli obecni na najdalszych krańcach obszarów na otwartej przestrzeni.
W każdej sprawie Obiecany Mesjasz (as) był wolny za pierwszym pojawieniem się i wracał bezpiecznie do domu. Jak wspomniał Hadhrat Musleh Mauud (ra), liczba Ahmadi zaczęła wzrastać i od 1903 roku, rozwój Dżama’at był niesamowity. Czasami, dziennie, 500 lub więcej osób pisało list w sprawie bai`at, a liczebność wyznawców osiągnęła tysiące i setki tysięcy. Wszystkie typy ludzi podejmowały bai`at z rąk Obiecanego Mesjasza (as) i jego Ruch zaczął rozrastać się bardzo szybko. Zaczął sięgać poza granice Pundżabu, a nawet dotarł do innych krajów w czasie życia Obiecanego Mesjasza (as).
W jaki sposób Bóg radzi sobie z tymi, którzy są winni obrazy wobec Jego umiłowanych? Słyszeliście przypadek sędziego. Hadhrat Musleh Mauud (ra) wspomina inny incydent. Mówi, że raz udali się do Lucknow. Był tam Maulłi z regionu przygranicznego, o imieniu Abdul Karim. Był zdeklarowanym i skrajnym przeciwnikiem naszego Dżama’at. Po naszym tam przybyciu, wspomniany wyżej Maulłi wygłosił mowę, w której wspomniał, w bardzo zły i obraźliwy sposób, incydent z życia Obiecanego Mesjasza (as). Incydent ten był taki, że pewnego razu Obiecany Mesjasz (as) udał się do Delhi, gdzie mieszkał ich krewny, który pod wypływem szatańskiego kaprysu, postanowił przybyć ubrany w przebraniu policjanta. W celu przestraszenia Obiecanego Mesjasza (as) powiedział, że jestem inspektorem policji i że został wysłany przez rząd w celu dania Obiecanemu Mesjaszowi ostrzeżenia, aby natychmiast opuścił to miejsce albo będzie musiał stawić czoła kłopotom. Obiecany Mesjasz (as) nie zwracał na to uwagi, ale kilku jego znajomych postanowiło przyjrzeć się tej sprawie i ustalić, kim ten człowiek jest i dlatego fałszywy policjant zdecydował uciec stamtąd. Abdul Karim Maulłi wziął ten incydent i przedstawił go w inny sposób. Powiedział, że Obiecany Mesjasz (as) chodził dookoła udając, że jest prorokiem Boga i udał się do Delhi. Tam słysząc o obecności policjanta (przebrany Mirza Hairat) usiadł na dachu, [choć jest to kłamstwem, ponieważ Obiecany Mesjasz (as) był w tym czasie w wewnętrznej części domu] i pod wpływem zdenerwowania próbował zejść po schodach, ale poślizgnął się i upadł na twarz. Słysząc o tym, obecni na widowni świetnie się bawili.
Ale co się stało po tym? Jak Allah radzi sobie z tymi, którzy śmieją się z Jego umiłowanych? Tej samej nocy, Bóg rozprawił się z Maulłi Abdul Karim. Spał na dachu swego domu i wstał po coś w środku nocy. Ponieważ dach nie miał ścian ograniczających, a Maulłi był w stanie snu, jedna z jego stóp wylądowała poza dachem, spadł na ziemię w wyniku czego zmarł.
Gdyby wiedział, że zostanie ukarany przez Boga za obrażanie Jego ukochanych, nigdy by nie popełnił tego czynu. Wręcz przeciwnie- zadeklarowałby swoją wiarę w Obiecanego Mesjasza (as). Taką wiarę, za pomocą, której wierzyłby w to, co jest ukryte, ponieważ wiara bez tego jest bezużyteczna. Tak więc wiara w niewidzialne jest niezbędna. Ci, którzy widzieli, co się z nim stało, widzieli, co się dzieje, kiedy ludzie śmieją się i popełniają bluźnierstwa wobec umiłowanych Boga.
W dzisiejszych czasach ci, którzy dopuszczają się takich rzeczy wobec Proroka (saw), powinni wiedzieć, że jest on najbardziej ukochanym Prorokiem Allaha Wywyższonego. Czy wyobrażają sobie, że Potężny Allah pozwoli im na darmo na popełnienie przeciwko niemu takich okropnych bluźnierstw? Nigdy. Zaprawdę, Allah Wywyższony uczyni takich ludzi celem Jego gniewu, tak, aby posłużyli jako ostrzeżenie dla innych, którzy mają oczy, aby to dostrzec.
Rzeczy, które muzułmanie powinni zrobić odpowiadając na bluźnierstwo tych ludzi, to nie branie prawa w swoje ręce, lecz modlenie się do Boga. Lecz prawdziwe zrozumienie i pojęcie tej prawdy jest również znane tylko Ahmadi. Tak więc, jak powiedziałem, musimy przekształcić nasze bóle w nasze modlitwy i w szczególności, w dzisiejszych czasach powinniśmy zagłębiać się w modlitwie.
Hadhrat Musleh Mauud (ra) mówi dalej, że duża liczba osób mawiała, że Obiecany Mesjasz (as) zostanie dotknięty chorobą, ale Bóg dał im tą samą chorobę, o której mówili, że dotknie Obiecanego Mesjasza (saw). Wielu zwykło mówić, że Mirza Sahib będzie dotknięty zarazą, lecz Bóg zniszczył tych, którzy zwykli to mówić, tą samą zarazą. Gdy istnieją tysiące takich przykładów, aby wszyscy mogli zobaczyć, to jak możemy przypisać je wszystkie zwykłym zbiegom okoliczności. Więc rozwińcie lub doprowadźcie w sobie do takiej zmiany, żeby świat mógł ją poczuć i stać się nią przejęty. Wasz stan powinien być taki, że widząc waszą sprawiedliwość i czystości, akceptację waszych modlitw i wasz związek z Bogiem, ludzie powinni być przeciągnięci w waszym kierunku.
Pamiętajcie, że Ahmadiyyat będzie rozwijać się tylko dzięki takim ludziom. Gdy dojdziecie do tego etapu lub będziecie blisko niego, to nawet, jeśli nie uczynicie kroku w świat, a nawet, jeśli będzie siedzieli w jakimś ukrytym miejscu, to nawet tam ludzie przyjdą i zgromadzą się wokół was i InszAllah, wejdą do owczarni Ahmadiyyat.
Hadhrat Musleh Mauud (ra) wspominał też inny incydent. Obiecany Mesjasz (as) udał się do Sialkot. Mullah wydali fatła [arab. decyzja], że każdy, kto uda się na wykład Obiecanego Mesjasza (as), to jego Nikah[ ślub] zostanie w wyniku tego unieważniona. Ale przyciąganie Obiecanego Mesjasza (as) było tak silne, że nie zwracano uwagi na tą fatła. Ludzie zostali ustawieni na drogach tak, aby ci, którzy chcieli iść na wykład, zostali powstrzymani. Na drogach zostały ułożone kamienie, po to, aby nacelować i uderzyć tych, którzy wciąż próbowali iść na wykład. Ludzie też usuwali siłą tych, obecnych w Dżelsa gah [lokalizacja zebrania], aby uniemożliwić im słuchanie. Hadhrat Musleh Mauud (ra), mówi, że wykładu słuchał inspektor miasta Sialkot, który był odpowiedzialny za utrzymanie pokoju i porządku. Był zaskoczony, że Mullah powodowali zamieszki gdyż wykład ukazywał wyższość islamu nad Arjanami i chrześcijanami, więc był w rozterce, dlaczego muzułmanie czynili to zamieszanie. Więc Hadhrat Musleh Mauud (ra) mówi, że chociaż był oficerem rządowym podniósł się w zgromadzeniu i powiedział głośno: „O muzułmanie, on mówi, że bóg chrześcijan jest martwy, więc dlaczego wy muzułmanie ukazujecie wobec tego gniew?”
Hadhrat Maulłi Burhanuddin Sahib był wspaniałym i bardzo szczerym towarzyszem Obiecanego Mesjasza (as). Hadhrat Musleh Mauud (ra) mówi, że przed zaakceptowaniem Hadhrat Masih Mauuda (as), Hadhrat Maulłi Burhanuddin Sahib był wielkim uczonym Łahabi i dlatego zajmował wśród nich bardzo wysoką i honorową pozycję. Gdy stał się Ahmadi i jego środki zostały ograniczone, nie dbał o to. Był bardzo skromnym człowiekiem i widząc go nikt nie pomyślałby, że był wielkim uczonym, ale prawdopodobnie zwykłym pracownikiem fizycznym.
Hadhrat Musleh Mauud (ra) mówi, że zawsze pamięta piękne, subtelne rzeczy, jakie zwykł opowiadać. Gdy Obiecany Mesjasz (as) udał się do Sialkot, a była tam wielka opozycja, to, kiedy powrócił, a jego przeciwnicy dowiedzieli się o kimkolwiek, kto stał się Ahmadi, zaczęli stwarzać takiej osobie trudności. Maulłi Burhanuddin Sahib również wracał z dworca kolejowego po odprowadzeniu Obiecanego Mesjasza (as), gdy ludzie, zaczęli obrzucać go krowim łajnem, a jedna osoba włożyła łajno nawet w usta Maulłi Burhanuddin Sahib, ale znosił to wszystko cierpliwie i za każdym razem, gdy rzucano na niego krowie łajno, mówił z wielką przyjemnością: „Oh, skąd to takie dni i takie przyjemności.” A osoba relacjonująca ten incydent mówi, że w wyniku tego traktowania, na jego twarzy, nie pojawiła się najmniejsza zmarszczka.
Zwykł opowiadać dziwny incydent, który spowodował, że stał się Ahmadi. Choć stał się Ahmadi znacznie później, to uznał Obiecanego Mesjasza (as) bardzo wcześnie. Na początku, kiedy usłyszał Obiecanym Mesjaszu (as), przyszedł do Qadian na piechotę. Jednak tam dowiedział się, że Obiecany Mesjasz (as) udał się do Gurdaspur. Podążył za nim do Gurdaspur. Tam spotkał Hadhrat Hafiz Hamid Ali Sahib. Był on jednym z pierwszych sług Obiecanego Mesjasza (as), któremu towarzyszył. Obiecany Mesjasz (as) przebywał w pokoju, w drzwiach, którego wisiała zasłona. Na pytanie Hadhrat Burhanuddin Sahib, Hafiz Hamid Ali Sahib powiedział mu, że Obiecany Mesjasz (as) właśnie pracuje w swoim pokoju. Hadhrat Burhanuddin Sahib powiedział, że chciałby się z nim spotkać. Hafiz Sahib powiedział mu, że Obiecany Mesjasz (as) zabronił tego, gdyż jest zajęty i zarządził, aby go nie wołać. Maulłi Burhanuddin Sahib prosił, aby w jakiś sposób umożliwić mu to spotkanie, ale Hafiz Sahib powtarzał, że nie mógł to zrobić w obecności tego zakazu. Jednak po wielokrotnych prośbach pozwolono mu popatrzeć przez zasłonę i zobaczyć oblicze Obiecanego Mesjasza (as). Kiedy podszedł tam i zajrzał do środka, zobaczył, że Obiecany Mesjasz (as) był odwrócony plecami do niego i poruszał się bardzo szybko w kierunku ściany. Było to praktyką Obiecanego Mesjasz (as), że pisząc coś- przemówienia, książki lub jakieś artykuły- często robił to podczas spacerowania, a w tym samym czasie również łagodnie czytał swoją pracę. W tym czasie to właśnie robił. Kiedy dotarł do drugiej ściany i odwrócił się, Maulłi Burhanuddin Sahib mówi, że uciekł bojąc się, że Obiecany Mesjasz (as) go zobaczy. Hafiz Hamid Ali Sahib lub ktoś inny zapytał go, co się stało i czy widział Obiecanego Mesjasza (as)? Odpowiedział, że teraz wie, że człowiek, który chodzi tak szybko wewnątrz pomieszczenia, musi dotrzeć do bardzo oddalonego miejsca i w sercu Maulłi Burhanuddin Sahib ugruntowała się myśl, że Obiecany Mesjasz (as) przyniesie, w świecie, kilka bardzo wielkich zmian.
Hadhrat Musleh Mauud (ra) mówi, że ten precyzyjny punkt, widoczny jest tylko dla osoby, która została obdarzona duchowym wzrokiem. Odszedł w tym czasie z solidną świadomością w jego sercu i później, kiedy Obiecany Mesjasz (as) ogłosił swe twierdzenie, Maulłi Burhanuddin Sahib był pobłogosławiony zaakceptowaniem go, a następnie zostało przyznane mu tyle szczerości, że stał się obojętny na całą opozycję.
Hadhrat Musleh Mauud (ra), mówi, że praca w szybkim tempie może dokonać wielkiej zmiany w postawie osoby. Następnie powiedział, że dzieci powinny uczyć się myśleć i działać szybko. Ale podkreślił, że poprzez szybkie działanie, nie ma na myśli robienie rzeczy w pośpiechu i bez należytej uwagi, ale robienie ich szybko po należytym przemyśleniu i z należytą uwagą. Ten, który postępuje nierozważnie i nie stosuje odpowiedniego przemyślenia, to szatan. A ten, który działa szybko po odpowiednim przemyśleniu i z należytą rozwagą, jest żołnierzem Potężnego Allaha.
W wielu ludziach rozwija się to lenistwo, gdy mówią, że trochę odpoczną, a później popracują i tak praca jest odstawiana na później i później. Tak więc nie dotyczy to tylko dzieci, ale starsi i piastujący stanowiska również powinni rozwijać swoją prędkość w wywiązywaniu się z przydzielonych im zadań. Jest tak, ponieważ jesteśmy wyznawcami tego Mesjasza (as), który bardzo rzetelnie wykorzystywał swój czas i ponieważ Bóg objawił mu również, że jego czas nie będzie zmarnowany. Dlatego musimy skupić się na tym.
Następnie Hadhrat Musleh Mauud (ra) mówi o Obiecanym Mesjaszu (as), że widział go pracującego w domu przez cały dzień, ale również, przynajmniej raz dziennie, udawał się na spacer. Pomimo swojego wieku i pracy, był w tym bardzo obowiązkowy. Mawiał, że przechadzanie się na świeżym powietrzu jest bardzo korzystne dla mózgu. I tak Hadhrat Musleh Mauud (ra) radzi, że jeśli będziemy to wykonywać to przyniesiemy światu korzyść naszym dobrym zdrowiem i procesem myślenia.
Dlatego też, w dzisiejszych czasach, również nasze dzieci i młodzież muszą zwrócić uwagę, aby bawić się na świeżym powietrzu. Ich uwaga powinna być na to zwrócona. Studenci Dżamia powinni na to poświęcić przynajmniej półtorej godziny dziennie. Obecność komputerów i gier komputerowych sprawiła, że aktywność fizyczna na świeżym powietrzu stała się bardzo potrzebna.
Następnie, Hadhrat Musleh Mauud (ra) mówiąc o szatanie powodującym, że ludzie boją się śmierci, wspomina incydent w Sialkot.
Hadhrat Musleh Mauud (ra) mówi, że kiedy Obiecany Mesjasz (as) udał się do Sialkot, mullah wydali fatła, że każdy, kto uda się na jego wykład lub wysłucha jego przemówienia, tego Nikah będzie unieważniony. Mullah mówili dalej, że Ahmadi są niewierzącymi i antychrystami i że przysłuchiwanie się im oraz czytanie ich książek jest całkowicie zabronione, a ich zabijanie jest aktem godnym nagrody od Boga.
To, co mówią ci Maulłi w dzisiejszych czasach, nie jest niczym nowym. Taka była ich postawa od początku.
Niemniej jednak, w obecności Obiecanego Mesjasza (as) nie mogli tworzyć żadnych zamieszek, bo była tam obecna policja, a także przedstawiciele rządu oraz duża liczba innych osób, więc Maulłi nie odważyliby się uczynić żadnej intrygi w tym czasie (…) Także, ponieważ Ahmadi byli obecni na wszystkich czterech. Maulłi postanowili wyrządzić szkodę, którą mieli na myśli, po oddaleniu się Obiecanego Mesjasza (as).
Hadhrat Musleh Mauud (ra), mówi, że był również obecny i towarzyszył w tym czasie Obiecanemu Mesjaszowi (as). Gdy Obiecany Mesjasz (as) odjeżdżał ludzie zaczęli z daleka rzucać kamieniami, ale poruszający się pojazd nie był łatwym celem i rzadko który kamień zdołał go uderzyć. Próbowali uderzyć pasażerów pojazdu, ale ich kamienie trafiały zwykle w jednego z nich i ich próby nie powiodły się. Pewni Ahmadi, którzy przybyli wysłuchać Obiecanego Mesjasza (as), również zostali zaatakowani na stacji kolejowej, kiedy próbowali powrócić do swych domów. Był wśród nich Maulłi Burhanuddin Sahib. Jego historia została wspomniana już wcześniej. Przeciwnicy podążyli za nim, uderzyli go, rzucali w niego kamieniami i obrażali go, a następnie został wzięty do sklepu, a jego usta wypchane zostały łajnem.(…) Mówi dalej, że ci, którzy widzieli to zajście stwierdzili, że zamiast odpowiadać obelgami, mówił tylko SubhanAllah [Święty jest Allah] i że jak cudowne są dni dane wybrańcom i takie dni są zsyłane na ludzi tylko w czasie przyjścia proroków Boga i że jest to wielką hojnością Allaha Wywyższonego, że pokazał On mu ten dzień.
Hadhrat Musleh Mauud (ra) mówi, że w wyniku tego, ci ludzie, którzy atakowali własne dusze, zaczęli czuć się winni i zostawili go w spokoju, czując upokorzenie i wstyd. Tak więc, gdy przeciwnik widzi, że ludzie boją się śmierci, wtedy mówi, aby iść i wystraszyć ich śmiercią.
Allah Wywyższony mówi w Koranie, że szatan czyni swego własnego przyjaciela wystraszonym. Dlatego gdy osoba pokazuje strach uznają oni, że jest to osoba szatańska, ale jeśli nie pokazuje strachu, ale uważa te ataki i trudności za dobrodziejstwa od Potężnego Allaha, i mówi, że Potężny Allah obdarzył ją tą pozycją czci i szacunku oraz że obdarzył ją wielką łaską, że cierpi ona męki dla Allaha, wtedy wróg zostaje pokonany, onieśmielony i w końcu czuje się zawstydzony.
Istnieje jeszcze inny incydent dotyczący Maulłi Burhanuddin Sahib. Był jednym z bardzo oddanych towarzyszy Obiecanego Mesjasza (as). Miał bardzo przyjemną osobowość. To z powodu jego śmierci i śmierci Abdul Karim z Maulłi Sahib, Obiecany Mesjasz (as) pomyślał o utworzeniu Madras-Satul Ahmadiyya, która później stała się Dżamia Ahmadiyya.
Hadhrat Musleh Mauud (ra), mówi, że kiedyś przyszedł do Obiecanego Mesjasza (as) i powiedział mu, że w swoim śnie widział swoją zmarłą siostrę. Ona poznała go i wtedy zapytał ją: „Siostro, powiedz mi, jak ci tam jest?” Ona odpowiedziała: „Bóg jest dla mnie bardzo łaskawy. On przebaczył mi i teraz mieszkam w Raju we wszelkim komforcie”. Zapytał dalej: „Siostro, a co tam robisz?” Odpowiedziała: „Sprzedaję jagody.” Maulłi Burhanuddin Sahib mówi, że powiedziałem do niej we śnie, że nasze szczęście jest dziwne, że nawet w Raju będziemy sprzedawać jagody? Ponieważ w ich rodzinie było tak duże ubóstwo, że nawet w snach jego myśli poszły w tym kierunku.
Gdy Obiecany Mesjasz (as) to usłyszał, powiedział Maulłi Sahib, że interpretacja tego snu jest inna, ale że nawet we śnie Maulłi Sahib nie zapomniał być miły i zabawny. Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że jagoda jest owocem Raju i oznacza taką doskonałą miłość, która nigdy nie obumiera. Sidra implikuje nazwę drzewa, które jest statusem doskonałej miłości. Tak więc interpretacja snu jest taka, że dziewczyna ta rozdziela, wśród ludzi, doskonałą miłość Boga. Wyjaśniając dalej, Obiecany Mesjasz (as) mówi, że nie ważne gdzie przebywa mumin [arab. wierzący], to i tak będzie musiał wykonywać pracę. Więc to nie jest tak, że po śmierci i po osiągnięciu Raju, będzie tylko odpoczynek i więcej odpoczynku w Raju. Będziemy mieć pracę do wykonania, tak jak powiedziała siostra Maulłi Sahib, o pracy, którą tam wykonuje. A jeśli w czyjejś głowie pojawiła się taka myśl, że czas na odpoczynek jest teraz, to oznaczałoby to, że stracił swą wiarę. Bo tą rzeczą, którą islam wyznaczył jako wiarę i odpoczynek, jest praca. Allah Wywyższony mówi bardzo wyraźnie:
(…) Kiedy zatem będziesz wolny od swego zajęcia, staraj się mocno, I do swego Pana zwracaj się z pełną uwagą. [94: 8-9]
To jest ta subtelność, o której musimy zawsze pamiętać. Nie ma dla was odpoczynku w tym sensie, w którym rozumieją to słowo ludzie materialistyczni.
Ponieważ sens, w jakim Koran wspomina odpoczynek, jest taki, który możecie łatwo osiągnąć. Znaczenie, które przypisuje temu słowu (odpoczynek) świat, jest na pewno złe i osoba, która poszukuje takiego rodzaju odpoczynku, pozostanie ślepa na tym świecie, a także w życiu przyszłym. Tak więc, jest to zadaniem wierzącego, aby pozostać pracowitym. Osiągnąwszy jeden cel wierzący powinien być przygotowany do podjęcia następnego. I to jest tajemnica naszego indywidualnego i narodowego postępu i sukcesu.
Niech Allah Wywyższony pobłogosławi nam abyśmy byli w stanie realizować ten obowiązek w ten sposób. Amiin!