Religia, moralność i sukces materialny
Pytanie, które jest zadawane w dzisiejszych czasach, być może częściej niż kiedykolwiek wcześniej, przez młodych, którym nie były udzielone właściwe wskazówki i przez tych, którzy nie podążają za religią jest następujące: skoro edukacja tego świata prowadzi do dobrych obyczajów, to, jaki jest sens podążania za religią?
Mówi się, że moralność może być wpojona bez żadnego religijnego nauczania, nauczania religii. W rzeczywistości twierdzi się, że ludzie, którzy nie podążają za żadną religią, mają lepsze morale niż ludzie religijni. Twierdzenie to kierowane jest w szczególności pod adresem wyznawców islamu. Wyznawcy innych religii oddalili się od swoich przekonań, ale nawet nie-praktykujący muzułmanie utożsamiają się z wiarą, w której się urodzili, w związku z tym, w rzeczywistości, zarzut ten skierowany jest do muzułmanów.
Czynione są wysiłki, aby nastawić naszą młodzież przeciwko religii. Dobrym aspektem zachodniej edukacji jest to, że kładzie nacisk na prace badawcze i odkrywczość, ale to musi być zrobione metodycznie. Rodzice nie są w stanie odpowiedzieć na pytania młodzieży, kiedy ci pytają ich o te kwestie. Dzieje się tak z powodu albo braku czasu ze strony rodziców, z powodu presji społecznej lub gospodarczej lub dlatego, że po prostu nie posiadają takiej wiedzy. Wiele razy, zamiast odpowiadać młodzieży, rodzice tłumią ją. To z kolei prowadzi do tego, że młodzież przyjmuje, że choć islam twierdzi, że jest prawdziwą wiarą, ze wszystkimi rozwiązaniami na wszelkie problemy, to nie ma on odpowiedzi w praktyce oraz w zgodzie z duchem czasu.
Młodzież odbiera to wszystko w milczeniu, ale ma do tego prawo, i oddala się od religii. W rezultacie tego, pomimo, że islam jest żywą religią, znajdujemy wśród muzułmanów takich ludzi, którzy odrzucają religię i istnienie Boga. W związku z tym, wszyscy musimy zastanowić się, w jaki sposób powinniśmy praktykować naszą wiarę, a także jak powinniśmy inspirować naszą młodzież do jej praktykowania.
Z całą pewnością islam jest religią doskonałą i Koran jest kompletną Księgą, a przed nami stoi błogosławiony model Proroka (saw), który jest uosobieniem Koranu. To ten błogosławiony model Proroka (saw) wypracował rewolucyjną zmianę w jego Towarzyszach (ra). Zrozumieli wiarę oraz moralność i dokonali także postępu w sensie materialnym. Utrzymywali wszystkie te trzy aspekty w swym kontekście.
Młodzi ludzie, a w sumie także i dorośli, powinni spróbować zrozumieć prawidłową moralność, sukces materialny i duchowość, a następnie umieścić je wszystkie w praktyce. Gdy młodzi ludzie zrozumieją tą kwestię to otworzy to dla nich drogi do sukcesu i zdadzą sobie sprawę, jak piękne jest nauczanie islamu i rozpoznają kłamstwa krytyków islamu. Pytania, które są dziś zadawane nie są czymś nowym. Dzieje się to od dawna, ponieważ ludzie nie starają się zrozumieć religii w odpowiedniej jej formie. Tak zwani uczeni religijni przedstawiają ludziom fikcyjne oraz błędne rozwiązania i pogrążają wykształconych ludzi w dalszej dezorientacji na temat religii. Czasami też ludzie sami wyciągają błędne wnioski na temat religii.
Bóg posłał Obiecanego Mesjasza (as), aby rozwiązać te problemy, a on przekazał nam wiedzę. Hadhrat Musleh Maud (ra) wygłosił Piątkowe Kazanie na temat korelacji pomiędzy moralnością, zyskiem materialnym i religią oraz islamski punktu widzenia w tej kwestii i to w jak sposób Prorok (saw) demonstrował to poprzez swoje praktyki.
Trudno jest rozdzielić religię, moralność i potrzeby materialne człowieka. Osoba religijna nie może oddzielić moralności od religii jak również nie porzuca myśli o potrzebach materialnych. Zaiste, to zatrzymałoby cykl postępu materialnego. Ludzie, którzy nie podążają za religią utrzymują, że człowiek potrzebuje dobrych obyczajów i sukcesu materialnego. Jednakże prawdziwy muzułmanin będzie utrzymywać, że człowiek jest w potrzebie religii, ponieważ ta zbliża go do Boga.
Islam sam podejmuje korelację między duchowością, moralnością i sukcesem materialnym. Jednakże, zdecydowana większość muzułmanów nie rozumie realności religii i łączy moralność oraz korzyści materialne z religią tak nadmiernie, że odpędza to ludzi od religii. Oprócz zasadniczych praktyk islamu takich jak Salat i post, niektórzy uczeni religijni twierdzą, że takie kwestie jak konwencje i wiece itp. są również częścią islamu i ci, którzy w nich nie uczestniczą są niewierzącymi lub apostatami. Nawet ta postawa jest przekroczona. Każda sekta wydaje swoje fatła przeciwko innym i konflikty postępują dalej. Wszystko to prowadzi do tego, że grupy ekstremistyczne formułują tak zwane prawa religijne i dopuszczają się morderstw oraz zniszczenia. Sytuacja w Syrii, Iraku, Afganistanie i Pakistanie wypływa z fikcyjnych przepisów ustanowionych w imię religii! Francuski dziennikarz, który został uwolniony z niewoli z ISIL, widział tam kilka praktyk, które wydawały się sprzeczne z jego wiedzą o islamie. Po jego pytaniach skierowanych do członków ISIL, powiedzieli mu, że nie wiedzą, co mówi Koran i hadisy, ale to, według czego postępują to ich własne prawo.
Obecna sytuacja w Jemenie jest również przejawem realizacji uprzywilejowanych fatła, pod płaszczykiem religii, aby poprzez naloty zabijać niewinnych ludzi. Prawdą jest, że obie strony nie mają racji, ale to nie znaczy, że jedni mogą zabijać drugich! Wydaje się, że każdy uczony religijny i każdy maulana stworzyli swoją własną religię i nie ma podobieństwa pomiędzy prawdziwym islamem a tym, co oni praktykują. To jest powód, dla którego większość ludzi odwróciło się od religii.
Z drugiej strony rozwinięty, ale niereligijny, świat zachodni stara się uczynić moralność i duchowość częścią świata materialnego. Jeśli zastanawiają się nad zjawiskiem objawienia to mówią, że to jest element ludzkiej dynamiki i patrzą na moralność, jako coś, co jest korzystne dla świata. Zastanawiają się nad religią i mówią, że religia ratuje niewykształconych lub mniej wykształconych ludzi, popełniania przestępstw. Mówią, że ci, którzy już postępują moralnie, nie potrzebują religii.
Rozważając temat moralności, duchowości i sukcesu materialnego widzimy, że są one tak ze sobą połączone, że nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, gdzie i w jaki sposób są powiązane. Patrzymy na błogosławione życie Proroka (saw), aby zrozumieć tą korelację. Był reformatorem świata w odniesieniu do aspektów duchowych, moralnych i materialnych. Jego błogosławione życie jest kompozycją tych wszystkich składników. Powiedział, że bez modlitwy, wiara człowieka nie może być doskonalona. Oznacza to, że, podczas gdy czczenie Boga jest niezbędne, to kładł również nacisk na rozwój duchowy. Związek pomiędzy modlitwą (dua) i człowiekiem jest jak związek pomiędzy matką i dzieckiem. Dua oznacza wzywać kogoś i człowiek wzywa kogoś tylko wtedy, gdy jest pewny, że pomoc przybędzie w gotowości. Do wzywania niezbędne są trzy elementy. Po pierwsze, człowiek musi mieć pewność, że jego wołanie będzie usłyszane. Po drugie, człowiek musi mieć pewność, że ten, którego się wzywa, ma moc, aby mu pomóc. Po trzecie, trzeba posiadać nieodłączną miłość i oddanie, dla tego, którego człowiek wzywa i zwraca się tylko do tej osoby i do nikogo innego.
Pierwsze dwa elementy odnoszą się do umysłu. Jeśli człowiek nie jest pewien, że jego wołanie będzie usłyszane i jeśli nie ma pewności, że osoba, którą wzywa ma moc, aby mu pomóc, to będzie to nierozsądne, aby wzywać tą osobę! Trzeci element jest jednak nieodłączną częścią ludzkiej natury. Jest to naturalna miłość i oddanie, które sprawiają, że człowiek lekceważy wszystkich innych i zwraca się tylko do przedmiotu swojej miłości. Podobnie jak w przypadku wrodzonej miłości między matką a dzieckiem. Nawet, jeśli tonące dziecko wie, że jego matka nie umie pływać, ale jeśli jest ona w pobliżu, to dziecko to będzie wołać o pomoc tylko ją i nikogo innego. Jest to zrodzone z emocjonalnego związku, o którym Prorok (saw) powiedział, że wiara nie może być doskonała bez modlitwy. Porównywał połączenie między Bogiem i człowiekiem do związku pomiędzy matką i dzieckiem, w którym dziecko biegnie do matki w każdych okolicznościach.
Drugi element jest elementem moralności. Widzimy wspaniałe aspekty tego w błogosławionym życiu Proroka (saw). Widzimy jego wspaniałe maniery i wyrażanie miłości w stosunku do jego żon – coś istotnego dla stworzenia szczęśliwego życia rodzinnego. Jego miłość i troska o jego żony była taka, że jeśli żona wypiła wodę z naczynia, to, gdy chciał się napić, to przykładał usta w tym samym miejscu gdzie jego żona przystawiła swoje, gdy piła. Na pierwszy rzut oka, jest to coś niewielkiego, ale stanowi to bardzo dobry punkt. Oznacza to, że miłość nie jest wyrażana tylko przez wielkie gesty, ale jest naprawdę widoczna za pomocą małych gestów! Błogosławione życie Proroka (saw) jest nasycone niesamowitymi relacjami w kwestiach dotyczących moralności, tak bardzo, że wydaje się, że całe swoje życie studiował tylko i nauczał moralności. Był wzorowy i niezrównany w zakresie wzajemnego łączenia ludzi, wzajemnego łączenia krewnych, unikania fałszu, zdrady i nieufności. Trzeci element, o którym nauczają jego wskazówki dotyczy aspektu materialnego. Na przykład: utrzymywanie dróg w czystości dla życia społecznego, zaopatrzenie w wodę, wietrzenie domów. Zwracał uwagę na sprawy świata; czy to zarządzanie, czy to kultura, czy też handel lub przemysł. Jednakże, w przeciwieństwie do dzisiejszych tak zwanych przywódców religijnych, Prorok (saw) nie uznawał wszystkiego za część religii.
Na przykład, pewnego razu Prorok (saw) zauważył kilku rolników zapylających drzewa daktylowe poprzez przenoszenie męskich części drzewa w kontakt z żeńskimi częściami. Zaproponował im, aby tego nie robili i pozwolili na naturalne zapylenie poprzez wiatr. Rolnicy porzucili swoje praktyki, ale tego sezonu nie mieli dobrych zbiorów. Gdy Prorok (saw) został poinformowany o przyczynie mniejszej wydajności, powiedział, że nie zakazał im zaniechania ich praktyk. Dodał, że ich wiedza w tych kwestiach była większa od jego wiedzy. Tak więc, w tym przykładzie aspekty materialne zostały oddzielony od spraw religijnych. Tutaj Prorok Allaha (saw) mówił ludziom, że wiedzieli oni więcej, niż on, o sprawach doczesnych, a my mamy w dzisiejszych czasach maulałi, którzy są gotowi, w mgnieniu oka, ogłosić ludzi niewiernymi i apostatami! Jest jeszcze druga strona medalu, gdzie świat zachodni podkreśla tylko sukces materialny. Ich filozofowie mówią, że to nie jest kwestia tego, jak Bóg stworzył człowieka, tylko jest to kwestia (nie daj Boże) tego jak człowiek stworzył Boga. Uważają, że człowiek był w poszukiwaniu doskonałego modelu i kiedy model ten nie został znaleziony wśród ludzi, myśli wykroczyły poza sferę ludzkości i stopniowo stworzona został doskonała istota i to ona uznana została za pojęcie Boga. W ten sposób ludzie ci uczynili koncept Boga aspektem materialnym. Stopniowo, odwrócili się od religii, a filozofowie dzisiejszych czasów skłaniają się do ateizmu. Zdecydowana większość ludzi na Zachodzie nie wierzy w istnienie Boga i uważa moralność i sukces materialny za wszystko. Podczas gdy maulałi dzisiejszych czasów są prowokacyjni i czynią z wszystkiego kwestie religijne.
My Ahmadi mamy szczęście, że Obiecany Mesjasz (as) uratował nas od tych problemów i doradził nam naśladowanie najświętszego modelu Proroka (saw), który oczywiście, nauczał umiaru we wszystkim. Nauczał, że kult Boga jest na pewno najważniejszy. To jest celem naszego stworzenia. Jednak sam człowiek również posiada prawa, tak samo jak posiada je jego żona czy też jego sąsiedzi. Aby wypełnić te prawa musimy użyć trzech rodzajów źródeł. Po pierwsze to modlitwa i uwielbienie Boga. Drugie to kontrolowanie własnych emocji i zastanawianie się nad psychologią człowieka. Trzecie to bycie uczciwymi w swej pracy czy też zawodzie i poszukiwanie wiedzy.
Jeśli zastanowimy się to uświadomimy sobie, że w celu spełnienia naszych własnych praw, modlitwa, więź z Bogiem i kontrolowanie emocji muszą być na pierwszym miejscu. Uczciwość w pracy może doprowadzić nas do wzmocnienia naszej moralności, a także duchowego i materialnego życia. Podobnie, w celu wypełnienia praw naszej rodziny modlimy się, kontrolujemy nasze emocje i zaspokajamy jej potrzeby materialne. Prawa sąsiada/społeczeństwa zostaną spełnione modlitwami, wywiązywaniem się z naszych obowiązków i staraniem się zrozumieć ich nastawienia po to, aby przesłanie islamu mogło być przekazane im w odpowiedni sposób. Pracując ciężko stajemy się użytecznymi członkami społeczeństwa, a kiedy wszyscy to praktykują to społeczeństwo staje się modelem moralności, duchowości i sukcesu materialnego.
Podniesione ciśnienia w świecie muzułmańskim rodzi się z tego, że zredukowali oni wagę tego wszystkiego i w imię religii dali upust swoim egoistycznym pragnieniom. W rezultacie, zamiast rozsławiać zalety islamu, podążają za swoją fikcyjną wiarą i zabijają się nawzajem. Stracili zarówno w kategoriach ziemskich jak i duchowych i są uzależnieni od żebrania od innych w każdej kwestii.
Świat zachodni dał pierwszeństwo sprawom doczesnym przed kwestiami wiary, ale przynajmniej udało mu się osiągnąć jego materialne cele, nawet, jeśli odbyło się to poprzez niewłaściwe środki. Obiecany Mesjasz (as) został wysłany do reformacji obu tych skrajności. To w takich czasach, Bóg wysyła Swoich ludzi do świata, aby utrzymali te kwestie w perspektywie i zastosowali wiarę w kontekście wiary, moralność- w jej kontekście oraz sprawy ziemskie w ich własnym kontekście. Na pierwszy rzut oka ludzie Boga przynoszą wieści duchowe, ale te trzy aspekty są skorelowane. Doskonałość w duchowości z pewnością prowadzi do reformacji moralności, a dobre obyczaje z pewnością prowadzą do lepszych warunków materialnych. Jednakże, niekonieczne osoba, która ma zasoby materialne będzie także moralna i niekoniecznie ta, która ma dobre obyczaje będzie również uduchowiona. Bóg pragnie, aby doprowadzić człowieka bliżej Siebie. Dlatego uwarunkował reformację moralną i sukces materialny od duchowości czy też bycia religijnym. Bóg mówi, że prawdziwemu wierzącemu przyznawany jest wszelkiego rodzaju sukces.
Istnieją różne sposoby, aby osiągać moralność, duchowość i sukces materialny, ale istnieje również obopólny sposób i jest nim stworzenie doskonałego połączenia z Bogiem. Moralność osiąga się poprzez staranie się o nią i sukces materialny osiąga się poprzez staranie się o niego, ale wyniki obu tych działań są ograniczone w swym własnym zakresie. Jednakże ci, którzy starają się osiągnąć duchowość mają przyznawane wszystko. Towarzysze Proroka nie podjęli jego bai’at, ponieważ chcieli, aby ich ulice były szerokie lub aby dookoła panowała czystość. Recytowali raczej „Nikt nie jest godzien czci oprócz Allaha i Muhammad (saw) jest Jego Posłańcem”. To zreformowało ich obyczaje, a także ich ziemskie sprawy.
W czasach Hadhrat Umer (ra) muzułmanie musieli opuścić Syrię z powodu przewagi rzymskiej armii. Syryjscy chrześcijanie szlochali, kiedy muzułmanie odchodzili i zatrzymywali ich mówiąc, że pomogą im, jeśli ci pozostaną. Byli chrześcijanami, tak jak Rzymianie, ale ich więź z muzułmanami wynikała z wysokich morałów i doskonałego zarządzania przez muzułmanów. Mimo, że zarządzanie jest osiągnięciem tego świata, to muzułmanom było ono przyznane ze względu na ich wiarę.
Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że Obiecany Mesjasz (as) zwykł relacjonować historię pewnego przedsiębiorcy, który wyjeżdżał w podróże i w powiernictwie zostawił dużą sumę pieniędzy miejscowemu qadi (sędzia). Po swym powrocie przedsiębiorca ten poprosił qadi o zwrot torby z pieniędzmi, ale qadi po prostu zaprzeczył, że kiedykolwiek dane mu były w powiernictwie jakiekolwiek pieniądze. Przedsiębiorca ten był bardzo wzburzony i dał qadi wiele wskazówek, aby przypomnieć mu o swojej torbie z pieniędzmi. Qadi jednak powiedział, że nigdy nie trzyma w powiernictwie rzeczy innych osób. Rządził nimi bardzo przystępny król. Przedsiębiorca poszedł do niego i przedstawił mu swoją historię. Król poprosił go o jakiś dowód, że zostawił te pieniądze. Przedsiębiorca powiedział jednak, że nie ma żadnego dowodu. Król pomyślał o pewnym planie i powiedział, że w dniu, kiedy będzie szedł jego orszak przedsiębiorca ma stanąć obok qadi. Król kontynuował dalej, że w dniu tym będzie rozmawiał z przedsiębiorcą w przyjazny i nieformalny sposób, a przedsiębiorca powinien odpowiedzieć z uprzejmością. W dniu defilady zarówno król jak i przedsiębiorca rozmawiali otwarcie i w przyjazny sposób. Przedsiębiorca nawiązał do swojej historii z torbą z pieniędzmi. Powiedział, że zostawił ją z kimś w powiernictwie i ma teraz trudności w jej odzyskaniu. Król powiedział do przedsiębiorcy, że jeśli nadal będzie mieć trudności w odzyskaniu tych pieniądze to powinien przyjść i spotkać się z nim.
Przedsiębiorca zgodził się i podążył za planem ułożonym w dniu przejścia orszaku. Qadi widział to wszystko. Gdy orszak przeszedł powiedział do przedsiębiorcy, że jego pamięć nie jest zbyt dobra i prawdopodobnie zapomniał o torbie z pieniędzmi. Poprosił o kilka wskazówek i kiedy przedsiębiorca dał mu owe, qadi rzekł:„Dlaczego nie powiedziałeś mi tego wcześniej? Pójdę i przyniosę twoją torbę!” Więc, jeśli przyjaźń z materialnym źródłem energii może dać człowiekowi tyle sławy, to jak jest to możliwe, aby przyjaźń z Bogiem nie przyniosła człowiekowi uznania świata. Ale do tego wymagana jest wiara, która przyciąga zadowolenie Boga. Osoba z doskonałą wiarą nigdy nie porzuci wysokich morałów. Jeśli zaadoptuje wszystkie aspekty moralności i będzie je praktykować to osiągnie uczciwość, prawdę, wiarygodność, sprawiedliwość i czystość. A to z pewnością zaowocuje w takiej osobie zdobywaniem przez nią wiedzy, umiejętności, świadomości, zdolności i staranności oraz osiągnie również sukces tego świata. Prawdziwy wierzący powinien bardziej skupić się na związku duchowym. Człowiek nie jest wynagradzany, chyba, że wyróżnia się w czymś i doskonałość jest również korzystna w religii i trzeba spróbować się doskonalić.
Obiecany Mesjasz (as) zwykł mówić, że tylko ci ludzie skorzystają z jego przybycia, którzy posiadają z nim bardzo intensywną relację. Bądź ci, którzy intensywnie się mu przeciwstawiają, jak Maulałi Sana Ullah Sahib i którzy są dobrze znani głównie z powodu przeciwstawiania się mu lub ci, którzy są absolutnie szczerzy. Słaba relacja nie przyniesie żadnych korzyści. Jeśli człowiek zwróci się do Boga, to będzie traktowany jak byli inni w dawnych czasach. Jeśli człowiek naprawdę się o to postara, to, to osiągnie. Co jest potrzebne, to pokłonienie się przed Bogiem z doskonałą szczerością i to przyniesie nam sukces. Powinniśmy uczynić wysiłek, aby osiągnąć Boga, spróbować i zrozumieć religię wysłaną przez Boga oraz uczynić miłość do Boga nieodłączną częścią nas samych. To doprowadzi nas do wysokiej moralności i odniesiemy także sukces materialny. Jeśli postaramy się i weźmiemy udział w Bożym świetle to otrzymamy prawdziwe dobrodziejstwa Boga. Jeśli postaramy się i będziemy uczestniczyć w Bożym świetle ze szczerością, to rozproszy to ciemności kłamstwa, oszustwa i lenistwo oraz inne dolegliwości i zakorzeni w nas moralność. Jeśli chcemy ocalić nasze następne pokolenie od złych efektów materializmu to w tym miejscu powinniśmy wyjaśnić im korelacje pomiędzy religią i moralnością. Jeśli chcemy, aby nasz sukces materialny zależał od duchowości/religii i połączyć go z duchowością/religią, to musimy również spróbować i stworzyć prawdziwy związek z Bogiem.