Muhammad(saw) wspaniały wzór (35)
Kazanie Piątkowe wygłoszone w meczecie Mubarak, Tilford, Wielka Brytania
Wydarzenia z życie Świętego Proroka (saw) – wyprawa do Raji.
Po wyrecytowaniu Taszahhud, Ta’ałłuz i Sury al-Fatihah, Jego Świątobliwość Hadhrat Mirza Masroor Ahmad (aba) powiedział, że będzie mówił o wyprawie do Raji.
Zdrada niewiernych
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że według Sahiha al-Bukhari, Święty Prorok (sa) wyznaczył poselstwo składającego się z dziesięciu Towarzyszy pod przewodnictwem Hadhrat Asima bin Thabita (ra) w celu zebrania informacji.
Dotarli do gałęzi Huzail zwanej Banu Lahyan, gdzie powitało ich 200 ludzi z przeciwnego plemienia. Wszyscy oni byli łucznikami. Muzułmanie zebrali się na wzgórzu. Zostali otoczeni przez Banu Lahyan. Banu Lahyan kazał im zejść, zapewniając, że nie zrobią im krzywdy, jednak muzułmanie nie byli przekonani. Banu Lahyan zaczęli strzelać w nich, w wyniku czego Hadhrat Asim bin Thabit (ra) wraz z siedmioma innymi towarzyszami poniósł śmierć męczeńską. Trzej Towarzysze zeszli ze wzgórza na podstawie porozumienia. Przeciwne plemię wzięło ich pod opiekę i związało. Jeden z Towarzyszy zorientował się, że nie dotrzymają słowa i odmówił pójścia z nimi. W wyniku czego także poniósł śmierć męczeńską. Pozostałych dwóch zabrano do Mekki, gdzie zostali sprzedani.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że historycy twierdzą, że ta grupa Towarzyszy przygotowywała się do wyjazdu na misję. Jednak tak naprawdę jeszcze nie wyruszyli, a Prorok (saw) wysłał ich wraz z plemionami Adal i Qarah, które poprosiły o nauczycieli islamu, aby im towarzyszyli. Być może wyruszywszy z Adalem i Qarahem, poinformowali Banu Lahyana, który przybył, aby ich zaatakować.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Towarzysze ci wykazali się wielką odwagą. Hadhrat Asim (ra) strzelał strzałami, aż mu się skończyły. Potem walczył włócznią, aż się złamała. Następnie wziął miecz i walczył, dopóki nie upewnił się, że jego męczeństwo jest pewne. Wiedział, że wróg okaleczał ciała. Modlił się, aby Bóg ochronił jego ciało po męczeństwie.
Jego Świątobliwość (aba) zacytował Hadhrata Mirza Bashira Ahmada (ra), który pisze:
„W miesiącu Safar 4 AH Prorok (saw) zebrał grupę dziesięciu Towarzyszy. Mianował Asima bin Thabita (ra) swoim emirem. Nakazał im potajemnie udać się do Mekki i uzyskać informacje na temat Quraisz, a następnie poinformować go o swoich planach i motywach. Jednakże ta grupa jeszcze nie zdążyła wyruszyć, gdy kilka osób z plemion Adal i Karah stanęło przed Świętym Prorokiem (saw). Powiedziało, że wielu ludzi z ich plemion jest skłonnych do islamu. Święty Prorok (saw) sa) powinni wysłać z nimi kilku ludzi, którzy mogliby ich nawrócić na islam i kształcić.
Prorok (saw) był szczęśliwy, słysząc ich prośbę Zamiast tego wysłano z nimi tę samą grupę, która została zebrana na misję zwiadowczą. Jednakże w rzeczywistości, jak później odkryto, ludzie ci byli kłamcami i przybyli do Medyny za podburzeniem Banu Lahyana. Szukał on zemsty za egzekucję ich wodza, Sufyana bin Khalida. Obmyślił on plan, zgodnie z którym kiedy muzułmanie wyjdą z Medyny pod tym pretekstem, zaatakują ich. Zamiast tej usługi Banu Lahyan obiecał mieszkańcom Adal i Qarah ogromną nagrodę w postaci wielu wielbłądów. Kiedy zdradzieccy mieszkańcy Adal i Qarah dotarli pomiędzy Asfan i Mekkę, potajemnie wysłali wiadomość do Banu Lahyan, że muzułmanie im towarzyszą oraz że powinni przybyć. Następnie 200 młodych mężczyzn z Banu Lahyan, z których 100 było łucznikami, wyruszyło w pościg za muzułmanami i podbiło ich w miejscu znanym jako Raji. Ale jak 10 mężczyzn mogło konkurować z 200 wojownikami?
Jednakże muzułmanów nie uczono rzucania się w ramiona. Towarzysze natychmiast wspięli się na pobliskie wzgórze i przygotowali się do bitwy. Niewierni, którzy nie uważali oszustwa za coś nagannego, zawołali do nich. Rzekli: Zejdźcie z góry, zapewniamy cię, że cię nie zabijemy. Asim (ra) odpowiedział: „Nie mamy żadnego zaufania do waszych traktatów i porozumień. Nie możemy skorzystać z Waszej gwarancji. Następnie podniósł głowę ku niebu i powiedział: „O Boże! Jesteś świadkiem naszego stanu. Przekaż wiedzę o naszym stanie Twojemu Posłańcowi.” Dlatego Asim (ra) oraz jego Towarzysze stali i walczyli, aż w końcu ponieśli śmierć męczeńską w bitwie”.
(Życie i charakter Pieczęci Proroków (sa), tom 2, s. 363-364)
Ochrona ciała Hazrat Asima (ra) przez Allaha Wszechmogącego
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że odnośnie tego, co stało się z ciałem Hadhrat Asima (ra), Hadhrat Mirza Bashir Ahmad (ra) pisze:
„W kontekście tego samego wydarzenia z Raji przekazywana jest inna narracja. Według niej, Quraisz otrzymali wiadomość, że Asim bin Thabit (ra) również był wśród tych, którzy zginęli męczeńską śmiercią w Raji” z rąk Banu Lahyana. Stało się to z powodu, że Asim (ra) zabił głównego wodza Quraisz. Wtedy wysłali specjalnie kilku ludzi do Raji. Stanowczo poinstruowali ich, aby wrócili z głową Asima (ra) lub inną częścią jego ciała. Chodziło o to, aby ich pragnienie zemsty mogło zostać zaspokojone.
W innej narracji jest powiedziane, że matka osoby, którą zamordował Asim (ra), przysięgła, że wypije alkohol w czaszce zabójcy jej syna. Jednakże moc Boża była taka, że kiedy ci ludzie tam przybyli, zobaczyli chmary szerszeni i trutni spoczywających na ciele 'Asima (ra). Nie chciały stamtąd odlecieć. Ci ludzie starali się jak mogli, aby odpędzić owady, ale żadna próba nie zakończyła się sukcesem. W końcu, nie mając innego wyjścia, wrócili sfrustrowani i bezskuteczni. Niedługo potem nadeszła burza deszczu. Zabrała ona ciało „Asima (ra) gdzie indziej. Jest napisane, że przyjmując islam, Asim (ra) ślubował, że całkowicie powstrzyma się od wszystkiego, co jest politeistyczne, do tego stopnia, że nawet nie dotknie bałwochwalcy.
Hadhrat 'Umar (ra) został poinformowany o jego męczeństwie, zwłaszcza o tym wydarzeniu. Wtedy powiedział: „Popatrz, jak pięknie Allah strzeże emocji Swoich umiłowanych sług. Wypełnił ślubowanie Asima (ra) nawet po jego śmierci i chronił go przed dotykiem bałwochwalców.”
(Życie i charakter Pieczęci Proroków (sa) , tom 2, s. 366-367)
Kalif (aba) powiedział, że Hazrat Asim (ra) stał się również znany jako „Ten Ocalony przez Szerszenie lub Pszczoły”. Dlatego też Wszechmogący Allah chronił ciało Hazrat Asima (ra) w taki sposób.
Straszliwe traktowanie pozostałych Towarzyszy w Raji”
Hudhur (aba) powiedział, że Hadhrat Mu’attib bin Ubaid (ra) również poniósł śmierć męczeńską. W bitwie został ciężko ranny wraz z pięcioma innymi Towarzyszami, którzy walczyli dzielnie. Ostatecznie ponieśli śmierć męczeńską. W ten sposób zamordowano w sumie dziesięciu Towarzyszy. Pozostało trzech Towarzyszy, z którymi wróg złożył przysięgę, że nie stanie im się żadna krzywda. Gdy jednak Towarzysze przyszli do nich, złamali przysięgę i zostali związani. Kiedy Hadhrat Abdullah bin Tariq (ra) odmówił kontynuowania współpracy z nimi, wróg również go zamordował.
Jego Świątobliwość (aba) zacytował Hadhrata Mirzę Bashira Ahmada (ra), który pisze:
„Siedmiu Towarzyszy zostało zabitych i pozostał tylko Khubaib bin 'Adiyy (ra), Zaid bin Dathinah (ra) i jeszcze jeden Towarzysz. Wtedy niewierni, których rzeczywistym pragnieniem było schwytanie tych ludzi żywcem, zawołali ponownie i powiedzieli: „Jest jeszcze czas. Przyjdź, a obiecujemy, że nie wyrządzimy ci żadnej krzywdy.’’ . Tym razem ci niewinni muzułmanie wpadli w pułapkę i zstąpili na dół.
Jednak, gdy tylko zeszli, niewierni związali ich cięciwami łuków strzałowych. Na to Towarzysze Khubaib (ra), Zaid (ra), którego imię zapisano w historii jako Abdullah bin Tariq (ra), nie mógł się powstrzymać i zawołał: „To jest wasze pierwsze złamanie umowy i kto wie, co uczynicie później”. „Abdullah (ra) odmówił dalszej współpracy z nimi. Niewierni ciągnęli ‚Abdullaha (ra) przez pewną odległość, bijąc go i napadając. Następnie zabili i pozostawili. Co więcej, teraz szukano tam zemsty, aby zadowolić Quraisz. Także z powodu chciwości, zabrali Khubaib (ra) i Zaid (ra) i udali się do Mekki.
Po dotarciu na miejsce sprzedali ich obu Quraisz. W związku z tym Khubaiba (ra) kupili synowie Haritha bin 'Amira bin Naufala, ponieważ Khubaib (ra) zabił Haritha w bitwie pod Badr. Zaida (ra) zakupił Safwana bin Umayyah.
(Życie i charakter pieczęci proroków (sa), tom 2, str. 364)
Ogromna miłość Towarzyszy do Świętego Proroka (sa)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że ostatecznie ci dwaj Towarzysze również zostali zamordowani przez Quraisz. W związku z tym Jego Świątobliwość (aba) zacytował Hadhrata Mirzę Bashira Ahmada (ra), który pisze:
„Safwan bin Umayyah zabrał swojego więźnia Zaida bin Dathinah (ra) poza Haram. Towarzyszył mu tłum złożony z wodzów Mekki. Po dotarciu na zewnątrz Haramu Safwan nakazał swojemu niewolnikowi Nastasowi stracić Zaida (ra). Nastas wystąpił naprzód i uniósł miecz.
Abu Sufyan bin Harb, wódz Mekki, był wśród widzów. Wystąpił naprzód i zwrócił się do Zaida (ra), mówiąc: „Powiedz prawdę, czy twoje serce nie pragnie tego w tej sytuacji, aby zamiast ciebie, Muhammad [saw] był w naszych rękach i jego stracilibyśmy. Ty będziesz mógł spędzić radosne dni ze swoją rodziną?”
Oczy Zaida (ra) zaczęły napływać krwią ze wściekłości. Wściekle odpowiedział: „Abu Sufyan! Jakie bzdury opowiadasz? Na Boga! Nie wolałbym nawet, aby zamiast oszczędzić mi cierpienia, ukłuć stopę Posłańca Allaha!” . Abu Sufyan w niekontrolowany sposób oznajmił: „Na Boga, nigdy nie widziałem, żeby ktokolwiek kochał inną osobę tak bardzo, jak Towarzysze Muhammada [sa] kochali Muhammada [sa]”.
(Życie i charakter pieczęci proroków (sa), tom 2, str. 366)
Wzorowe Zachowanie Hadhrata Khubaiba (ra) jako jeńca
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że odnośnie Hadhrat Khubaib (ra) pisze Hadhrat Mirza Bashir Ahmad (ra):
„Ci dwaj Towarzysze byli w niewoli. Wtedy pewnego dnia Khubaib (ra) zapytał córkę Haritha, czy mógłby otrzymać brzytwę do własnego użytku. Ona mu ją dała. Kiedy Khubaib (ra) trzymał tę brzytwę, małe dziecko córki Haritha przyszło do Khubaiba (ra), bawiąc się tu i ówdzie. Posadził je na jego udzie. Wtedy matka zobaczyła, że Khubaib (ra) trzyma w dłoni brzytwę, a jej dziecko siedzi na jego udzie. Zaczęła drżeć, a jej twarz pobladła ze strachu.
Kiedy Khubaib (ra) ją zobaczył, zrozumiał, że się bała, i powiedział: „Czy myślisz, że zabiję to dziecko? Nie myśl o tym. Jeśli Bóg pozwoli, nigdy nie popełnię takiego czynu. Słysząc te słowa, wyblakłe oblicze matki rozjaśniło się.
Wysoka moralność Khubaiba (ra) wywarła na tę panią głęboki wpływ, że potem zawsze mówiła: „Nigdy nie widziałam więźnia tak dobrego jak Khubaib”. Mówiła też: „Pewnego razu widziałam kiść winogron w ręku Khubaiba (ra), a on zbierał winogrona jedno po drugim i zjadał je. W tamtych czasach w Mekce nie było ani śladu winogron, a Khubaib (ra) został zakuty w mocne żelazne łańcuchy.” Mówiła: „Wierzę, że były to niebiańskie zaopatrzenie, które miało utrzymać Khubaiba”.
(Życie i charakter Pieczęci Proroków (sa), tom 2, s. 364-365)
Kalif (aba) powiedział, że ostatecznie Quraisz zabrali Hadhrata Khubaiba (ra) na otwarte pole, aby go zamęczyć. Hadhrat Khubaib (ra) poprosił o możliwość ofiarowania modlitw. Powiedział, że chciał przedłużyć swoje modlitwy, ale nie chciał też, aby ludzie myśleli, że robi to ze strachu przed śmiercią. Następnie poniósł śmierć męczeńską.
Hudhur (aba) powiedział, że w przyszłości będzie nadal opowiadał o tych wydarzeniach.
Podsumowanie przygotowane przez The Review of Religions.