Muhammad (saw): wspaniały wzór (9)
Kazanie piątkowe wygłoszone w meczecie Mubarak, Tilford, Wielka Brytania
,,Życie Proroka(saw) – proroctwo o zwycięstwie Bizancjum nad Persami.’’
Po wyrecytowaniu Taszahhud, Ta’ałłuz i Sura al-Fatihah, Jego Świątobliwość Hadhrat Mirza Masroor Ahmad (aba) powiedział, że jakiś czas temu wspominano o wydarzeniach związanych ze Świętym Prorokiem (saw) i bitwą pod Badr. Również dzisiaj zostaną wspomniane pewne wydarzenia związane z bitwą pod Badr.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Prorok (saw) pozostał w Badr przez trzy dni. Z Badr Święty Prorok (sa) wysłał Hadhrat Abdullaha bin Rawaha (ra) i Hadhrata Zaida bin Harithah (ra) do Medyny, aby przekazać dobrą nowinę o zwycięstwie. Następnie Święty Prorok (saw) rozpoczął swoją podróż powrotną do domu, do Medyny. Wraz ze zwycięską karawaną było 70 więźniów. Niektórzy historycy podają, że w drodze powrotnej zgodnie z ówczesnymi arabskimi zwyczajami zamordowano dwóch więźniów za zbrodnie wojenne popełnione przez nich. Jednak nie wszyscy historycy są zgodni co do autentyczności tego, czy rzeczywiście miało to miejsce, czy nie. Zdarzają się także przypadki, w których siostra lub córka jednego z zabitych recytowała jakąś poezję, a słysząc ją, Prorok (saw) wzruszył się do łez. Jednak incydent ten jest również obalony przez niektórych historyków.
Traktowanie jeńców wojennych
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Mirza Baszir Ahmad (ra) wspomniał o powyższej sprawie w następujący sposób:
Wśród wodzów Quraisz, o których wiadomo, że zostali wzięci do niewoli, niektórzy historycy wymieniają imię Uqbah bin Abi Mu’it i jest napisane, że na polecenie Proroka (saw) został później zabity w niewoli. Jednak nie jest to prawidłowe. Narracje hadisów i historii bardzo wyraźnie wspominają, że Uqbah bin Abi Mu’it zginął na polu bitwy i należał do tych wodzów Mekki, których zwłoki pochowano w dole. Chociaż z wielu narracji wynika wyraźnie, że egzekucja Nadra bin Haritha została wykonana. Powodem jego egzekucji było to, że znajdował się wśród osób bezpośrednio odpowiedzialnych za śmierć niewinnych muzułmanów, którzy zginęli męczeńską śmiercią z rąk Quraisz w Mekce.
Co więcej, jest najbardziej prawdopodobne, że Nadr bin Harith był jednym z tych, którzy we wczesnym okresie islamu brutalnie zamordowali Haritha bin Abi Halaha, pasierba Proroka (saw). Pewne jest jednak, że poza Nadrem nie wykonano egzekucji na żadnym innym więźniu, ani też nie było w zwyczaju dokonywanie egzekucji na więźniach tylko dlatego, że byli wrogiem lub walczyli w imieniu strony przeciwnej. Dlatego później w Świętym Koranie zostało objawione szczególne zalecenie również w tej sprawie. Co więcej, należy również pamiętać, że chociaż wiele narracji odnotowuje egzekucję Nadra bin Haritha, istnieją również pewne narracje, które dowodzą, że nie wykonano na nim egzekucji. Raczej pozostał przy życiu po Badr przez pewien czas, aż w końcu został muzułmaninem i dołączył do sług Proroka (saw) przy okazji Ghazwah w Hunain. Jednak te ostatnie narracje zostały ogólnie uznane za słabe w porównaniu do tych wspomnianych jako pierwsze. وَاللّٰہُ اَعْلَمُ [Allah wie najlepiej].
W każdym razie, jeśli ktokolwiek spośród więźniów został stracony, był to Nadr bin Harith, którego stracono w akcie zemsty. W związku z tym przekazana jest również historia, że po egzekucji, kiedy Prorok (saw) usłyszał bolesne kuplety swojej siostry, powiedział: „Gdyby te kuplety dotarły do mnie wcześniej, przebaczyłbym Nadrowi”. W każdym razie, z wyjątkiem Nadra, nie wykonano egzekucji na żadnym innym więźniu; raczej, jak wspomniano powyżej, Prorok (saw) stanowczo nakazał, aby więźniowie byli traktowani życzliwie. ( Życie i charakter Pieczęci Proroków (saw) , tom 2, s. 159-160)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że według zapisów podczas bitwy pod Badr z rąk muzułmanów zginęło 70 niewierzących mieszkańców Mekki, a 70 innych dostało się do niewoli. Zgodnie z przykazaniami Proroka (saw), Towarzysze traktowali tych więźniów z wielką życzliwością. To właśnie w świetle tej życzliwości oraz wielkich nauk islamu wielu więźniów z Badr ostatecznie zaakceptowało islam.
Proroctwo o zwycięstwie Bizancjum
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że kolejnym wydarzeniem związanym z bitwą pod Badr było zwycięstwo Cesarstwa Rzymskiego, które zostało przepowiedziane przez Świętego Proroka (sa). W 5 r. n.e. została objawiona Sura al-Rum, w której wspomniano o zwycięstwie Rzymu. Zapisano, że po objawieniu tych wersetów Prorokowi (saw), Hadhrat Abu Bakr (ra) ogłosił w okolicach Mekki następujące wersety:
,,Alif Lam Mim. Rzymianie zostali pokonani w niedalekiej ziemi i odniosą po swojej porażce zwycięstwo w ciągu kilku lat (…) (od trzech do dziewięciu lat)” (Święty Koran, 30:2-5)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że skoro zarówno mekkańczycy, jak i Persowie byli bałwochwalcami, mekkańczycy życzyli sobie zwycięstwa Persów. Ponieważ jednak muzułmanie i Rzymianie byli ludźmi księgi, muzułmanie życzyli sobie zwycięstwa Rzymian. Dlatego mekkańczycy ustalili między sobą warunki dotyczące tego, co każdy otrzyma, jeśli ich żądana strona odniesie zwycięstwo i ustalili na to okres pięciu lat. Ostatecznie Rzymianie odnieśli zwycięstwo i to właśnie w dniu bitwy pod Badr muzułmanie dowiedzieli się o zwycięstwie Rzymian.
Świadectwo nie muzułmanów dotyczące proroctwa
Jego Świątobliwość (aba) przytoczył różne odniesienia historyczne szczegółowo opisujące zwycięstwo Rzymian oraz to, jak Rzymianie, pomimo pozornie słabszej strony, odnieśli zwycięstwo w świetle proroctw Koranu. Jego Świątobliwość (aba) zacytował także Edwarda Gibbona, rzymskiego historyka, który opisując szczegółowo rzymskie zwycięstwo, wyraził swoje zdziwienie i zdumienie zdumiewającą dokładnością proroctw w tej kwestii zawartych w Świętym Koranie
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że wielu młodych ludzi pisze do niego z pytaniem, skąd mogą wiedzieć, że islam jest prawdą i prawdziwą religią w porównaniu z innymi. Otaczające ich społeczeństwo spowodowało, że w ich umysłach pojawiły się wątpliwości. Jednakże muszą po prostu spojrzeć wstecz na historię i wypowiedzi nie muzułmanów na temat tych proroctw. Podobnie wystarczy, że zastanowią się nad proroctwami dotyczącymi naszych obecnych czasów. Rodzice również powinni rozumieć te proroctwa, aby móc nauczać swoje dzieci. Te proroctwa są dowodem na prawdziwość islamu. Rzeczywiście istnieją tysiące dowodów na prawdziwość islamu. Trzeba tylko pogłębiać swoją wiedzę.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Mirza Baszir Ahmad (ra) godzi pewne historyczne rozbieżności dotyczące tego, czy zwycięstwo Rzymu miało miejsce w czasie bitwy pod Badr, czy w czasie Traktatu z Hudaibiyah w następujący sposób:
„W różnych narracjach podaje się, że Bizantyjczycy odnieśli to zwycięstwo w epoce traktatu z Hudaibiyah. Jednakże narracje te nie są ze sobą sprzeczne, gdyż w rzeczywistości era zwycięstwa Bizancjum obejmowała okres od bitwy pod Badr do traktatu z Hudaibiyah. (Życie i charakter Pieczęci Proroków (sa) , tom 2, str. 174)
Prawdziwość proroctw dotyczących zwycięstwa Bizancjum
Jego Świątobliwość (aba) zacytował także Obiecanego Mesjasza (as) i Drugiego Kalifa (ra) w odniesieniu do prawdziwości i wiarygodności proroctw Koranu dotyczących zwycięstwa Rzymu. Na przykład Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że to proroctwo zostało wypowiedziane w czasie, gdy muzułmanie byli w stanie słabości. Nie tylko dokonano tego proroctwa, ale także nałożono ograniczenie czasowe. Ponadto postanowiono, że zwyciężą nie tylko Rzymianie, ale jednocześnie zwyciężą także wierzący. Ostatecznie proroctwo to spełniło się dokładnie tak, jak zostało przepowiedziane, ze wszystkimi jego warunkami.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że w przyszłości będzie nadal opowiadał o tych wydarzeniach.
Modlitwa pogrzebowa
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że poprowadzi modlitwę pogrzebową zaocznie za następującego zmarłego członka:
Firas Ali Abdul Wahid
Niedawno zmarł Firas Ali Abdul Wahid z Wielkiej Brytanii. Pochodził z Iraku. Przyjął islam Ahamdiyyat w 2012 roku. Pozostawił po sobie żonę i córkę. Kiedy był młody, nauczył się na pamięć Świętego Koranu. Został ekstremistą muzułmańskim, sprzedał domowy telewizor i podarł wszystkie obrazy w domu, mówiąc, że te rzeczy są haram. Mimo że sam był dobrym artystą, dał się zindoktrynować innym fanatycznym muzułmanom i uważał, że takie rzeczy są zabronione. Jednak po pewnym czasie zaczął kwestionować swoje przekonania i po rozmowach z przyjacielem chrześcijaninem został chrześcijaninem. Później powrócił do islamu. Miał ogromną wiedzę i talent do nauki języków. W 2009 roku przeprowadził się do Wielkiej Brytanii. To tutaj zetknął się z MTA i zaczął otrzymywać odpowiedzi na swoje pytania. We śnie ujrzał Czwartego Kalifa (rh), a następnie w 2012 roku ostatecznie przyjął islam Ahmadiyyat. Stał się niezłomny w swojej wierze i z dumą propagował i bronił Ahmadiyyat. Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah udzielił mu przebaczenia i miłosierdzia, podniósł jego pozycję, chronił jego rodzinę i obdarzył ją cierpliwością oraz przyjął jego modlitwy za rodzinę.
Podsumowanie przygotowane przez The Review of Religions.