Istighfar i Taubah
Kazanie piątkowe wygłoszone w meczecie Mubarak, Tilford, Wielka Brytania
,,Prawdziwe znaczenie Taubah i Istighfar.’’
Po wyrecytowaniu Taszahhud, Ta’ałłuz i Sura al-Fatihah, Jego Świątobliwość Hadhrat Mirza Masroor Ahmad (aba) powiedział, że Allah Wszechmogący przyjmuje skruchę Swoich sług, pod warunkiem, że jest to prawdziwa skrucha, a nie tylko wypowiedzenie słów.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że w Świętym Koranie jest powiedziane, że Allah obdarza tym, którzy prawdziwie odpokutują, bogactwem i potomstwem oraz staje się sposobem na wybawienie od niezadowolenia Allaha Wszechmogącego. W jednym miejscu Koranu Wszechmogący Allah stwierdza:
„ (…) z pewnością uznaliby Allaha za często powracającego ze współczuciem i Miłosiernego.” ( Święty Koran, 4:65 )
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że jednak warunkiem jest to, aby ktoś naprawdę szukał przebaczenia i pokutował. Zapisano, że Święty Prorok (sa) powiedział kiedyś, że ten, kto prawdziwie żałuje, ma wrażenie, jakby nigdy nie zbłądził. Człowiek staje się bezpieczny od złych skutków złego postępowania. Następnie Święty Prorok (saw) zacytował następujący werset:
„(…) Allah miłuje tych którzy zwracają się do niego i Miłuje tych, którzy utrzymują̨ się w czystości.” ( Święty Koran, 2:223 )
Czym jest prawdziwa pokuta?
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Proroka (saw) zapytano, co oznacza prawdziwa pokuta. Święty Prorok (sa) odpowiedział, że wyrażenie żalu i smutku. Dzięki temu można uzyskać przebaczenie grzechów i skorzystać z miłosierdzia Allaha.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Obiecany Mesjasz (as) nakreślił warunki prawdziwej pokuty. Pierwszym warunkiem, który postawił, było porzucenie chorych i złych myśli. Jest to wielka walka, którą trzeba podjąć, aby osiągnąć prawdziwą pokutę.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że drugim warunkiem prawdziwej pokuty określonym przez Obiecanego Mesjasza (as) jest okazanie prawdziwego żalu i smutku. Muszą zrozumieć, że przyjemności i pokusy tego świata są tymczasowe, a przywiązanie do nich nie przynosi żadnej korzyści.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że trzecim warunkiem prawdziwej pokuty określonym przez Obiecanego Mesjasza (as) jest zdecydowane postanowienie, że nigdy więcej nie zbliżysz się do takiego zła. Nie powinno to ograniczać się do zwykłego postanowienia, należy raczej podjąć wspólny wysiłek, aby zastąpić złe uczynki dobrymi i cnotliwymi czynami.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że popadnięcie w jedno zło prowadzi do kolejnego, a potem kolejnego. Dlatego tak ważne jest osiągnięcie prawdziwej pokuty. Musimy spróbować oczyścić nasze serca i zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby nigdy nie zaniedbać wypełnienia praw należnych Allahowi Wszechmogącemu i praw należnych Jego stworzeniu. Niezbędne jest dla nas, abyśmy zawsze wprowadzali w życie nauki Allaha, Jego Posłańca (saw) i Obiecanego Mesjasza (as), aby wypełnić cel naszego przyrzeczenia wierności. Bez wysiłków na rzecz prawdziwej pokuty nasza przysięga samo reformacji stałaby się pusta.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Obiecany Mesjasz (as) przy niezliczonych okazjach zwracał uwagę swojej Wspólnoty na prawdziwą pokutę i faktycznie wykorzystywał każdą okazję, aby podkreślić ten temat. Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że przedstawi na ten temat kilka fragmentów z pism Obiecanego Mesjasza (as).
Korzyści z szukania przebaczenia
Jego Świątobliwość (aba) zacytował Obiecanego Mesjasza (as), który mówił o korzyściach płynących z szukania przebaczenia. Powiedział, że muzułmańska umma otrzymała dwie umiejętności: jedna to zdolność do zdobywania siły, a druga to zdolność do praktycznego pokazywania tej siły. Siłę można osiągnąć poprzez szukanie przebaczenia i szukanie pomocy. Tak jak ludzie ćwiczą, podnosząc ciężary i w inny sposób, tak szukanie przebaczenia wzmacnia duszę i rozwija wytrwałość serca. Ghafar odnosi się również do okrycia. W ten sposób czyniąc istighfar – szukając przebaczenia – staramy się ujarzmić i ukryć te emocje oraz namiętności, które oddalają nas jeszcze bardziej od Boga.
Jego Świątobliwość (aba) zacytował Obiecanego Mesjasza (as), który stwierdził, że bez wątpienia ludzie zostali stworzeni jako słabi, przez co z pewnością nie dotrzymają pewnych przykazań.
To daje pewność, że Bóg z pewnością przyjmie pokutę tych, którzy naprawdę pokutują.
Należy żałować w taki sposób, aby nawet gdyby zostali wrzuceni do ognia, nie popełnili ponownie tego samego złego uczynku. Jedną z największych cech Allaha Wszechmogącego jest to, że akceptuje prawdziwą skruchę ludzi. Niektórzy ludzie zadają pytanie, jaki jest sens pokuty, jeśli czeka ich los zagłady? Jednak z pewnością tak nie jest. W rzeczywistości Bóg przyjmuje pokutę tych, którzy naprawdę pokutują. Stwierdzając, że jest Tym, który Często Powraca z miłosierdziem i że przyjmuje pokutę, Bóg dał nadzieję. Gdyby tej nadziei nie było, jak ludzie mogliby odpokutować? Zatem, prawdziwa skrucha prowadzi do akceptacji skruchy.
Samo wyrażanie ustami nie wystarczy
Jego Świątobliwość (aba) zacytował dalej Obiecanego Mesjasza (as), który powiedział, że szukanie przebaczenia nie może ograniczać się do wypowiadania prostych słów w pokłonie, lecz musi im towarzyszyć prawdziwy wysiłek i działanie, prowadzące do uniknięcia i wyeliminowania zła z czyjegoś życia.
Jego Świątobliwość (aba) zacytował Obiecanego Mesjasza (as), który powiedział, że katastrofy, które uderzają w świat, są sposobem na zwrócenie uwagi ludzi na wzmożone poszukiwanie przebaczenia. Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że w świetle warunków panujących obecnie na świecie i zbliżającej się wojny, wszyscy powinniśmy bardziej prawdziwie szukać przebaczenia. Są tacy, którzy mówią, że prosili o przebaczenie tysiące razy i nic się nie zmieniło. Kiedy jednak pyta się ich o znaczenie prawdziwego szukania przebaczenia, nie są tego świadomi. Dlatego należy zawsze szczerze szukać pokuty i w ten sam sposób szukać możliwości czynienia dobrych uczynków w przyszłości. W przeciwnym razie samo wypowiedzenie słów prośby o przebaczenie nie będzie miało prawdziwego efektu. To, co jest wypowiadane językiem, powinno raczej odzwierciedlać to, co naprawdę kryje się w sercu. To właśnie wtedy Bóg może zażegnać cierpienia i nieszczęścia, zanim te nadejdą.
Prawdziwa pokuta powoduje całkowitą zmianę w osobie
Jego Świątobliwość (aba) w dalszym ciągu cytował Obiecanego Mesjasza (as), który powiedział, że jeśli po złożeniu mu przysięgi wierności ktoś traktuje swoją żonę lub sposób, w jaki traktuje swoje dzieci, pozostaje taki sam, wówczas składanie przysięgi wierności nie ma żadnej wartości. Zamiast tego, po błaganiu o wierność, należy dać taki przykład, który sprawi, że inni poświadczą, że w tej osobie nastąpiła prawdziwa zmiana. Właśnie taki powinien być rezultat prawdziwej pokuty.
Szukanie przebaczenia przez proroków
Jego Świątobliwość (aba) zacytował dalej Obiecanego Mesjasza (as), który zacytował narrację, w której Prorok (saw) płakał, a następnie zwrócił się do ludzi, mówiąc, że nieszczęścia są przywiązane do każdego człowieka jak mrówki i że jedynym sposobem na ocalenie od nich jest prawdziwa pokuta. Obiecany Mesjasz (as) kontynuował, że niektórzy chrześcijańscy księża wysuwali bezpodstawne twierdzenia, jakoby Prorok (saw) również szukał przebaczenia, pokazując w ten sposób, że jest grzeszny, nie daj Boże. Obiecany Mesjasz (as) odpowiedział, mówiąc, że tacy ludzie nie zdają sobie sprawy, że szukanie przebaczenia lub istighfar to wzniosła cecha. Ludzie zostali stworzeni z naturalnymi wadami, a prorocy szukają przebaczenia, aby nie poddać się tym samym naturalnym słabościom. Ghafar oznacza zakrywać. Żaden prorok nie ma nawet takich samych mocy jak Bóg, więc nikt nie może się ratować i chronić, dlatego oni również potrzebują ochrony Boga i dlatego wszyscy prorocy wykonywali istighfar. Błędem jest także twierdzenie chrześcijan, że Jezus nigdy nie uczynił istigfar. Rzeczywiście, kiedy Jezus (as) błagał: „Panie mój (Eli Eli), dlaczego mnie opuściłeś?” w istocie szukał miłosierdzia i ochrony Allaha.
Jego Świątobliwość (aba) zacytował dalej Obiecanego Mesjasza (as), który wyjaśnił, że istighfar to arabskie słowo oznaczające szukać przebaczenia, proszenie Boga, aby chronił przed złymi skutkami popełnionych wcześniej błędów i aby chronił przed popełnieniem błędów lub złych uczynków w przyszłości. Jeśli ktoś zwraca się do Boga, Bóg zwraca się jeszcze bardziej do niego.
Odrzucenie pokuty utrudnia postęp
Jego Świątobliwość (aba) w dalszym ciągu cytował Obiecanego Mesjasza (as), który powiedział, że Bóg jest opisany jako Żyjący (Al-Hayy), Samoistny i Wszechpodtrzymujący (Al-Qayyum ). Al-Hayy nawiązuje do faktu, że Bóg również daje życie, ale z drugiej strony nie porzucił życia, które stworzył, jak murarz, który buduje budynek i go opuszcza. Zatem, aby dalej żyć, potrzeba także istighfar, aby mieć siłę do dalszego życia i to bez plamy grzechu.
Jego Świątobliwość (aba) zacytował dalej Obiecanego Mesjasza (as), który powiedział, że odrzucenie rzeczywistości pokuty utrudnia postęp i sukces. Nie jest tajemnicą, że człowiek sam w sobie nie jest kompletny, tak jak nie rodzi się uczonym, ale musi nad tym pracować. Podobnie, czyjeś standardy moralne wymagają rozwoju. Zatem początkowe etapy życia to te, w których człowiek podlega niższym namiętnościom i formom życia. To wtedy, gdy ktoś zdaje sobie sprawę z tego niskiego stanu i wychodzi z niego, aby zbliżyć się do Boga, okazuje skruchę i szuka przebaczenia, aby zbliżyć się do Boga. Są to na ogół etapy, przez które przechodzi się w życiu. Gdyby Bóg nie przyjął pokuty, oznaczałoby to, że nie miał zamiaru nikomu udzielić zbawienia.
Rozwijanie przyjemności i zadowolenia w modlitwie
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że pewnego razu ktoś zapytał Obiecanego Mesjasza (as), jak rozwinąć przyjemność w modlitwie – o to ludzie pytają nawet dzisiaj. Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że to się stało poprzez cnotliwe uczynki i aby modlili się do Boga, aby rozwinął tę przyjemność, gdyż bez Jego pomocy nie da się jej rozwinąć. Podobnie, trzeba czynić to nieustannie i wytrwać. Jeśli jednak nie podejmie się wysiłków w tym zakresie, nie będzie się w stanie osiągnąć tego, czego szuka się. Bez łaski Bożej nie można niczego osiągnąć, dlatego należy zawsze szukać Jego łaski i pomocy. Kto oddala się od Boga, staje się podobny do szatana. Dlatego należy zawsze szukać przebaczenia, aby ocalić się od zagłady.
Jego Świątobliwość (aba) w dalszym ciągu cytował Obiecanego Mesjasza (as), który powiedział, że drzwi łaski Bożej nigdy nie są zamknięte. Jeśli ktoś naprawdę żałuje, powinien wiedzieć, że Bóg jest Tym, który Często Powraca z Miłosierdziem. Nie należy sądzić, że Bóg jednym przebaczy, a innym nie, co jest formą braku szacunku wobec Niego, gdyż miłosierdzie Boga jest ogromne, a drzwi Jego miłosierdzia nie są dla nikogo zamknięte.
Jego Świątobliwość (aba) w dalszym ciągu cytował Obiecanego Mesjasza (as), który powiedział, że aby dokonać zmiany w sobie, należy szukać przebaczenia. Ci, którzy usprawiedliwiają się tym, że są zbyt zajęci ziemską pracą, aby zwracać uwagę na zwrócenie się do Boga i modlitwę, powinni bać się. Muszą na to zwrócić uwagę. Tak naprawdę, gdyby ktoś zwrócił się o pozwolenie do swojego pracodawcy, w większości przypadków otrzymałby je.
Prawdziwa pokuta i szukanie przebaczenia mogą być owocne tylko wtedy, gdy przestrzegane są podstawowe przykazania oddawania czci.
Jego Świątobliwość (aba) modlił się, abyśmy zrozumieli prawdziwego ducha pokuty i szukania przebaczenia oraz byli tymi, którzy naprawdę pokutują i szukają przebaczenia.
Modlitwy pogrzebowe
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że poprowadzi modlitwy pogrzebowe następujących zmarłych członków:
Ansa Begum
Ansa Begum, córka Mira Muhammada Ishaqa. Urodziła się w Qadian. Jej matka nazywała się Saliha Begum. Pozostawiła dwóch synów i córkę. Zawsze służyła swojej rodzinie we wspaniały sposób. Była szczerą Ahmadi o prostym i pełnym miłości usposobieniu. Dobrze znała historię Wspólnoty. Często doradzała ludziom, aby żyli i szanowali życie. Miała wielkie współczucie dla ludzkości. Jej pasją było służenie wierze. Często sprzątała meczet w Nowym Jorku. Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah pozwolił jej dzieciom kontynuować dziedzictwo jej cnót oraz obdarzył ją przebaczeniem i miłosierdziem.
Bushra Akram
Bushra Akram z Sialkot. Była cnotliwa i pobożna. Była gościnna, współczująca dla biednych i kochała Kalifat. Pozostawiła męża, trzy córki i syna. Jej syn jest misjonarzem w Sierra Leone i nie mógł uczestniczyć w pogrzebie, ponieważ pełnił służbę. Choć miała tylko jednego syna, powiedziała, że choćby miała siedmiu synów, to wszystkich odda na służbę wiary. Jej ostatnie słowa skierowane do syna brzmiały: „Pozostań cierpliwy i nieugięty”. Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah udzielił jej przebaczenia i miłosierdzia oraz obdarzył cierpliwością jej dzieci.
Musarrat Jahan
Musarrat Jahan z Australii. Jej dziadek był Towarzyszem Obiecanego Mesjasza (as). Przez 16 lat była przykuta do łóżka po krwotoku mózgu. Regularnie modliła się i miała w domu wydzielone miejsce do odprawiania modlitw. Bardzo kochała Kalifat. Pozostawiła męża, trzech synów i trzy córki. Jej najmłodszy syn Hafiz Rashid Javaid to Nazim Darul Qadha Rabwah. Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah obdarzył ją miłosierdziem i przebaczeniem oraz umożliwił jej dzieciom kontynuowanie dziedzictwa jej cnót.
Nasir Ahmad Qureshi
Nasir Ahmad Qureshi z USA. Pozostawił żonę, dwóch synów i trzy córki. Jeden z jego wnuków, Waqas Khurshid, jest misjonarzem, a drugi z jego wnuków studiuje w Jamia Ahmadiyya Canada. Służył Wspólnocie na różnych stanowiskach. Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah udzielił mu przebaczenia i miłosierdzia. Był przywiązany do meczetu i zawsze dbał o moralne wychowanie swoich dzieci. Był prostolinijny i uczciwy. Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah umożliwił jego dzieciom kontynuowanie dziedzictwa jego cnót.
Podsumowanie przygotowane przez The Review of Religions.