Właściwie kierowani Kalifowie – Hadhrat Uthman (ra) 02
Streszczenie Kazania piątkowego wygłoszone przez Jego Świątobliwość Mirza Masroor Ahmad (aba) Khalifat-ul-Masih V w meczecie Mubarak, Islamabad w Tilford w Wielkiej Brytanii. Incydenty z życia Hadhrata Uthmana
Po wyrecytowaniu Tashahhud, Ta’ałłuz i Sura Al-Fatihah, Jego Świątobliwość Hadhrat Mirza Masroor Ahmad (aba) powiedział, że będzie nadal przedstawiał incydenty z życia Hadhrata Uthmana (ra) oraz bitw, w których brał udział.
Bitwa pod Badr
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Uthman (ra) nie był w stanie fizycznie uczestniczyć w bitwie pod Badr, ponieważ jego żona Hadhrat Ruqayyah (ra) była chora. Przez to został poinstruowany, przez Proroka (saw), aby pozostał i opiekował się nią. Później Prorok (saw) włączył go do dystrybucji łupów wojennych, aby mógł chociaż w ten sposób uczestniczyć w tej bitwie.
Bitwa pod Ghatafanem
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że kiedy Prorok (saw) wyruszył w kierunku Ghatafan, wyznaczył Hadhrata Uthmana (ra) na swojego zastępcę w Medynie, a zatem Hadhrat Uthman (ra) nie brał fizycznie udziału w bitwie pod Ghatafan. Jego Świątobliwość (aba) chciał przedstawić tło tej bitwy i opowiedział o tym, jak niektóre plemiona Banu Ghatafan zamierzały zaatakować Medynę. Prorok (saw) dowiedział się o ich planach i aby zneutralizować zagrożenie, Prorok (saw) wyruszył z armią w kierunku Banu Ghatafan. Dowiedziawszy się o przybyciu Proroka (saw), różne plemiona uciekły w góry, gdzie się ukryły. Chociaż bitwa nie doszła do skutku, groźba ataku na Medynę została zneutralizowana.
Incydent podczas bitwy pod Uhud
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Uthman (ra) brał udział w bitwie pod Uhud. Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że podczas bitwy byli muzułmanie, którzy usłyszawszy fałszywą wiadomość, że Prorok (saw) zginął śmiercią męczeńską, opuścili pole bitwy po niespodziewanym ataku wymierzonym przez Abu Sufyana i jego żołnierzy. Zostało zapisane, że Hadhrat Uthman (ra) był jednym z tych, którzy opuścili pole bitwy. Jego Świątobliwość (aba) zacytował następujący werset Koranu dotyczący tych, którzy uciekli:
„Tych spośród was, którzy odwrócili się tego dnia, kiedy spotkały się dwa zastępy. Zaiste, to Szatan chciał, by błądzili z powodu niektórych ich czynów. Lecz Allah z pewnością już im wybaczył. Zaprawdę, Allach jest Najbardziej Miłościwy, Cierpliwy.” (Koran, 3:156)
Jego Świątobliwość (aba) zrelacjonował kilka incydentów z bitwy pod Uhud, wyjaśniając, w jaki sposób Quraisz rozpowszechnili fałszywą wiadomość, że Prorok (saw) został zamęczony przez nich. Słysząc to, niektórzy Towarzysze, całkowicie zniechęceni, choć stosunkowo nieliczni, opuścili pole bitwy i wrócili do Medyny. Jednak ze względu na ich szczerość Bóg Wszechmogący wspomniał w Koranie, że otrzymali przebaczenie. Była jeszcze inna grupa Towarzyszy, którzy po usłyszeniu tej fałszywej wiadomości nie wrócili do Medyny, ale z powodu głębokiego smutku, wynikającego z tej wiadomości zniechęcili się i przenieśli na jedną stronę pola bitwy. Była trzecia grupa, która pomimo usłyszenia tej wiadomości kontynuowała walkę. Później jednak, gdy tylko członkowie dwóch pierwszych grup usłyszeli, że Prorok (saw) rzeczywiście żyje, natychmiast wrócili na pole bitwy. Zanotowano, że Hadhrat Uthman (ra) był częścią drugiej grupy, która nie wróciła do Medyny, ale przeniosła się na jedną stronę pola bitwy.
Traktat z Hudaibiyah
Jego Świątobliwość (aba) wspomniał następnie o incydentach Hadhrat Uthmana (ra) w związku z Traktatem z Hudaibiyah. Jego Świątobliwość (aba) wyjaśnił, że Prorok (saw) miał sen, w którym okrążał Ka’bah, więc uznał to za znak, że powinien wyruszyć wraz ze swoimi towarzyszami na Umrah (mniejszą pielgrzymkę). Był to miesiąc Dhul-Qa’dah, jeden ze świętych miesięcy, w których walka była zabroniona, dlatego Prorok (saw) poinstruował swoich towarzyszy, że ich miecze powinny pozostać w pochwach. I tak Prorok (saw) wyruszył w kierunku Mekki z ponad czterystu Towarzyszami.
Po drodze Prorok (saw) zatrzymał się w Dhul-Hulaifah, gdzie wraz z Towarzyszami założyli Ihram i wysłali Towarzysza do Mekki, aby uzyskać informacje i upewnić się, że mekkańczycy nie są gotowi do wyrządzenia im krzywdy. Ten towarzysz wrócił z informacją, że, mekkańczycy mają zamiar powstrzymać muzułmanów i są nawet gotowi do walki. Wysłali nawet grupę, aby złapać muzułmanów po drodze. Zatem Prorok (saw) poinstruował, aby nie podążali znaną drogą do Mekki, ale inną drogą, aby uniknąć wszelkiego rodzaju starć.
Następnie Prorok (saw) i jego towarzysze zatrzymali się w dolinie Hudaibiyah. Tutaj Mekka poinformował Proroka (saw), że wodzowie nigdy nie pozwolą mu wejść do Mekki i na pewno będą z nim walczyć. Prorok (saw) powiedział, że nie ma zamiaru z nimi walczyć, ale jest nawet skłonny zawrzeć z nimi pakt. Wygłosił serdeczne przemówienie, które bardzo poruszyło mekkańskiego mężczyznę imieniem Budail, który powiedział, że poinformuje i spróbuje przekonać mekkańskich wodzów. Wodzowie zostali przekonani do wyrażenia zgody na tę propozycję przez wodza imieniem Urwah bin Mas’ud, który udał się do Proroka (saw) w imieniu mekkańczyków.
Po powrocie do Mekki Urwah powiedział, że odwiedził wielu królów i przywódców, ale nigdy nie widział, aby ktokolwiek był czczony i szanowany, tak jak Towarzysze Proroka (saw) szanowali Proroka (saw).
Następnie Quraisz wysłali swoich przedstawicieli do Proroka (saw) w celu wynegocjowania porozumienia. Prorok (saw) zdecydował również, że do Mekki należy wysłać przedstawiciela muzułmanów, aby mógł im wyjaśnić muzułmański punkt widzenia w tej sprawie i lepiej wyjaśnić im ich stanowisko. Jednak, gdy posłaniec był w drodze, jego wielbłąd został zaatakowany i ranny, i chociaż mekkańczycy chcieli go zaatakować, zostawili go i zmusili do powrotu do obozu muzułmańskiego.
Quraisz postanowili wtedy wysłać żołnierzy, aby potajemnie otoczyli muzułmański obóz i gdyby znaleźli okazję, zaatakować muzułmanów. Jednak Prorok (saw) dowiedział się o tym spisku i pomimo tego, że Quraisz uczynili to w świętym miesiącu, Prorok (saw) przebaczył im. Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że dzięki tym incydentom można dostrzec ekstremalny poziom cierpliwości okazywany przez Proroka (saw) i jego nieśmiertelne pragnienie ustanowienia pokoju.
Prorok (saw) nie był zrażony tymi wszystkimi wydarzeniami i zdecydował, że należy wysłać wpływową osobę, która pochodziła z Mekki, aby spróbować pomóc im w zrozumieniu prawdziwych intencji muzułmanów. W ten sposób Hadhrat Uthman (ra) został wysłany do Mekki w imieniu muzułmanów, wraz z przesłaniem od Proroka (saw) skierowanym do Mekki. Kiedy Hadhrat Uthman (ra) poszedł, spotkał się z mekkańczykami i przekazał im przesłanie Proroka (saw). Jednak mekkańczycy pozostali uparci i powiedzieli, że nie pozwolą muzułmanom wejść, jednak powiedzieli, że pozwolą Hadhratowi Uthmanowi (ra) okrążyć Ka’bę. Hadhrat Uthman (ra) powiedział, że jak mógłby to zrobić, kiedy Prorok (saw) był powstrzymywany przed wejściem do Mekki. Zatem Hadhrat Uthman (ra) zaczął przygotowywać się do powrotu do obozu muzułmańskiego, jednak mekkańczycy powstrzymali go przed wyjazdem.
W związku z tym rozeszła się fałszywa wiadomość, że Hadhrat Uthman (ra) zginął śmiercią męczeńską. Po wysłuchaniu tego, Prorok (saw) zebrał wszystkich Towarzyszy i wziął od nich przysięgę, że teraz pójdą naprzód i nigdy nie zawrócą, nawet jeśli oznaczałoby to oddanie ich życia. Prorok (saw) wyciągnął rękę, a Towarzysze położyli ręce na jego dłoni. Następnie Prorok (saw) położył swoją drugą rękę na ich dłoniach i powiedział, że to reprezentuje rękę Hadhrata Uthmana (ra), ponieważ gdyby był obecny, z pewnością wziąłby udział w tej przysiędze. Ta przysięga jest znana jako Bai’at-e-Ridwan. Wspomniano o tym również w Koranie:
„Zaiste, Allah upodobał sobie wiernych, kiedy składali ci przysięgę pod Drzewem, a wiedział On, co jest w ich sercach i zesłał na nich spokój i nagrodził ich bliskim zwycięstwem” (Koran, 48:19)
Słysząc tę przysięgę, mieszkańcy Mekki przestraszyli się i natychmiast uznali, że należy zawrzeć traktat, jednak muzułmanie nie powinni mieć wstępu do miasta, aż do następnego roku. W ten sposób wysłali Suhail bin Amr do Proroka (saw) w celu sfinalizowania warunków traktatu. W ten sposób powstał traktat, który jest znany jako traktat z Hudaibiyah.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że w przyszłości będzie nadal przedstawiał incydenty z życia Hadhrat Uthmana (ra).
Apel o modlitwę
Jego Świątobliwość (aba) ponownie zwrócił uwagę Wspólnoty na modlitwę, zwłaszcza w związku z warunkami panującymi w Pakistanie, gdzie Ahmadi nie są nawet bezpieczni w murach ich własnych domów. Policja znajduje się pod wpływem maulvis (duchownych). Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że jest kilku dobrodusznych policjantów, którzy twierdzą, że są zmuszani postępować w sposób, w jaki zostali poinstruowani przez swoich zwierzchników. Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Ahmadi byli chronieni przed takimi ludźmi i aby umożliwione im było swobodne życie. Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że jeśli Bóg pozwoli, jeśli nadal będziemy się modlić, wkrótce zobaczymy niefortunny los tych złych ludzi. Jego Świątobliwość (aba) modlił się, abyśmy mogli kontynuować nasze modlitwy w tej sprawie.