Władca Tronu – Dhul ‘Arsz
„Zaprawdę, waszym panem jest Allah, który stworzył niebiosa i ziemię w sześciu okresach, a potem Sam Siebie mocno posadził na Tronie (…)” (Koran, 7:55)
W tym wersecie Sury Al-A’raf Koran oświadcza, że po stworzeniu nieba i ziemi, po stworzeniu wszystkiego, co istnieje – żywego i nieożywionego, Allah (subhanahu ła ta’ala – co oznacza chwała Allahowi Wszechmogącemu) zasiadł na swoim Tronie.
W surze Al- Mu’min, Koran dalej mówi:
„On posiada najwspanialsze atrybuty, Pan Tronu (…)”(40:16).
Jeśli jednak czytamy historię stworzenia w Biblii, w Księdze Rodzaju jest napisane, że Bóg zakończył stworzenie niebios i ziemi oraz wszystkich znajdujących się w nich zastępów w ciągu sześciu dni, a następnie
„(…) odpoczął dnia siódmego od wszelkiego dzieła, które uczynił. I pobłogosławił Bóg dzień siódmy i poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego dzieła swego, którego Bóg dokonał w stworzeniu .” (Rdz 2: 2, 3)
Kiedy porównamy te dwa sprawozdania – jedno ze Koranu, a drugi z Biblii, oczywiste jest, że mają znacząco różne implikacje: Biblia mówi, że po zakończeniu dzieła stworzenia Bóg „odpoczął”. Wskazuje na to, że Bóg był zmęczony i wyczerpany po zakończeniu swego dzieła stworzenia! Dlatego, by osłabić wrażenie, że Bóg był zmęczony, biblijni badacze próbują wyjaśnić słowa Biblii, tłumacząc, że bezczynność Boga siódmego dnia oznacza, że
„był zadowolony z pracy, którą wykonał”
*( Rdz. 2,2 Biblia studium NKJV, str.6).
Jednak w przeciwieństwie do relacji biblijnych, Koran stwierdza, że po ukończeniu kosmicznego stworzenia Bóg zasiadł na Tronie, co jasno wskazuje, że Bóg nie był zmęczony ani wyczerpany.
Wręcz przeciwnie, oznacza to, że Bóg zamanifestował Swój Majestat i Chwałę jako Władca Wszechświata, który stworzył, a Jego niesamowita Moc podtrzymywania wszystkiego trwała nieustannie.
Wszyscy wiemy, że tron to miejsce, na którym zasiada monarcha, aby wykonywać swoje dostojne funkcje oraz egzekwować prawa pod swoim królewskim dowództwem i autorytetem. Dlatego tron jest ważnym symbolem suwerenności, godności i egzekwowania władzy króla. To jest powód, dla którego monarchowie zwracają szczególną uwagę na to, by ich królewskie trony wyglądały dostojnie i okazale.
Istnieją trony, które słyną ze swojej elegancji i przepychu – takie jak Smoczy Tron Chińskich Cesarzy, Tron Feniksa Królów Korei, Złoty Stołek Afrykańskich Królów Aszanti oraz Pawi Tron Mogołów i Persów.
Królowie i królowe nie tylko używają tronów jako siedziby królewskiej władzy i chwały, ale niektórzy przywódcy organizacji religijnych również używają tronów do zaakcentowania ich kapłańskiej władzy nad wyznawcami w wierze. Na przykład niektórzy katoliccy biskupi używają tronów jako swoich formalnych miejsc. Główny kościół biskupi nazywany jest katedrą, a nazwa „katedra” pochodzi od greckiego słowa „cathedra”, które oznacza „tron”. Słynny tron papieża jako biskupa Rzymu i głowy kościoła rzymskokatolickiego nazywa się „Cathedra Romana”. Podobnie Tybetańscy Dalajlamowie zasiadali na tronie zwanym Tronem Lwa. Piękny i wspaniały tron jest również wymieniony w Koranie, w Surze Al Naml, wspomniane jest o tronie, który należał do królowej Saby. Jest napisane, że Hadhrat Sulejman nakazał skonstruować tron, który był nawet lepszy i wspanialszy niż tron królowej Saby. (Koran, 27:24, 39, 42, 43)
Później słynny tron Hadhrat Sulejmana (as) stał się legendą i mówi się, że był wykonany z kości słoniowej i pokryty złotem oraz inkrustowany rubinami, szafirami, szmaragdami i innymi drogocennymi kamieniami, które emanowały olśniewającymi i niezwykle fascynującymi odcieniami. (ref: chabad.org: Purim –Tron Króla Salomona)
W ten sposób łatwo jest zrozumieć, że użycie słowa Al-’Arsz lub „tron” w Koranie jest znacznie bardziej znaczące i ma bardzo szczególne znaczenie – inne niż biblijne stwierdzenie, że Bóg „odpoczął” siódmego dnia. W Koranie w Ayat-ul Kursi (2: 256) jasno stwierdzono, że Allah (subhanahu ła ta’ala) nigdy nie męczy się ani nie wyczerpuje: „Nie ogarnia Go drzemka, ani sen” „(…) Jego tron rozciąga się ponad niebiosa i ziemię; troska o nich nie męczy Go (…)”
Spróbujmy teraz zrozumieć, co tak naprawdę oznacza, że Allah to Dhul’Arsz – Pan Tronu?
Mówiąc metaforycznie, Tron Allaha oznacza Jego niewysłowioną Wzniosłą pozycję, która jest daleko ponad wszystkim, co On stworzył.
Obiecany Mesjasz (as) w swojej książce Chashma-e-Ma’rifat wyjaśnia ten punkt, mówiąc:
„Na początku żadne stworzenie nie istniało, a Bóg Wszechmogący manifestował całą Swoją wielkość w siedzibie, której nikt nie mógł sobie wyobrazić. A siedziba ta znana jest jako Tron. To znaczy miejsce, która jest wyższe i lepsze niż wszystkie światy. I nie było nic poza Jego Istotą i była to tylko Jego manifestacja i odbicie. Następnie stworzył niebiosa i ziemię oraz wszystko, co na nich jest. Kiedy całe Jego stworzenie zostało zmaterializowane, wtedy ukrył się pragnąc, aby rozpoznawany był poprzez swoje dzieła stworzenia. „ (Chashma-e-Ma’rifat, Ruhani Khazain tom 23, str. 274.) (Esencja islamu, tom 1, str. 58)
W swojej książce Tasdeek-e-Braheen-e-Ahmadiyya Hadhrat Alhaj Maulana Nur-ud-Din, Khalifatul Masih I (ra) odrzuca zarzut, jakoby Bóg miał ciało i siedział na materialnym tronie, mówi:
„Muzułmanie nie wierzą, że Arsz (tron) jest czymś fizycznym i materialnym, na którym siedzi Bóg. Przeczytaj cały Koran, a nigdzie nie zobaczysz, że Boży Arsz -Tron jest ograniczony lub jest z czegoś stworzony. W Koranie Allah wielokrotnie twierdził, że jest Stwórcą wszystkiego, co istotne – posiada byt. On jest Stwórcą niebios i ziemi, dusz oraz wszystkich ich mocy i zdolności. Istnieje On samodzielnie i niezależnie, a wszystko inne jest przez Niego podtrzymywane; a każda cząstka, która istnieje, jest Jego stworzeniem. Ale nigdzie nie powiedział, że Arsz, czyli tron, ma fizyczne ciało, które On stworzył.”
A zatem stwierdzenie, Allah Wywyższony, Pan tronu, oznacza, że stanowisko Allaha jest Najwyższym z Najwyższych. Jest daleko poza czyjąkolwiek wyobraźnią i zrozumieniem oraz że poprzez swoje stworzenie Bóg ukazuje Swój Majestat i Swój wieczny autorytet. Oznacza to, że pozostając niewidzialnym. Nadal egzekwuje swoje odwieczne prawa od Jego stworzeń, aby rządzić światem materialnym i duchowym. „Arsz jest doskonałym przejawem atrybutów Allaha Dżamal i Dżalal – piękna i majestatu. Tak więc Jego Wzniosła, Wywyższona, Święta i nieosiągalna, niesamowita siedziba nazywana jest Jego „Arsz, Jego Tronem”.
Z tego właśnie powodu w Koranie Jego tron jest również nazywany:
- Arsz-il-Aziim (9: 129)
- Arsh-il-Kariim (23:117)
- Arsh-il-Madżiid (85:16)
To oznacza Potężny Tron, Chwalebny Tron i Tron Honoru.
Koran dalej wyjaśnia, że do Allaha Dhul ‘Arsz należy Królestwo niebios i ziemi.
W surze Al-Baqarah (2:108) jest powiedziane:
„Czy nie wiesz, że Królestwo niebios i ziemi należy wyłącznie do Allaha? Poza Allahem nie ma dla was żadnego innego obrońcy ani pomocnika.”
Koran dobitnie oświadcza, że Allah – Pan Tronu jest Królem nad królami, On jest Władcą Suwerenów: – W surze Al-‘Imran Koran stwierdza:
„Powiedz: „O Allachu, Panie wszechwładzy, dajesz niezależność, komu zechcesz i odbierasz tą niezależność każdemu, komu zechcesz. Ty wynosisz kogo zechcesz i upokarzasz każdego, kogo tylko zapragniesz”. (Koran, 3:27).
Ważną kwestią, na którą należy zwrócić uwagę, jest to, że Allah Wywyższony ustanowił bliskie relacje z całym swoim stworzeniem, zwłaszcza z ludźmi – najszlachetniejszy ze wszystkich stworzeń (z arab. Aszrafal-makhluuqaat) (ref: Koran, 95:5).
Jednak pomimo Jego bliskiego związku z Jego stworzeniem jako Stwórcy* i pomimo tego, że jest bliżej człowieka niż jego żyła szyjna **, Allah Wywyższony nadal pozostaje daleko od wszystkich swoich stworzeń. Dlatego nie pojawia się w żadnym widocznym materialnym kształcie ani obrazie oraz z pewnością nie pojawia się w żadnej ludzkiej postaci.
Niestety, istnieją religie, a nawet mistyczne szkoły myślenia w ramach islamu, które błędnie wierzą w doktrynę, że „wszystko jest Bogiem”. Ten dogmat jest znany jako Hama Oost, co oznacza, że nie ma różnicy między Stwórcą, a stworzeniem. Ale myślenie, że nie ma różnicy między Bogiem a Jego stworzeniem jest absolutnie błędne. W rzeczywistości prawdziwą i obowiązującą doktryną jest Hama az Oost, to znaczy, że chociaż Allah obejmuje wszystko, nic samo w sobie nie jest Bogiem, a wszystko, co istnieje, pochodzi od Boga. * (ref; Koran, 65:13, 2:87) ** (ref: Koran, 50:17)
Kolejną ważną kwestią, którą należy właściwie zrozumieć, jest to, w jaki sposób Allah Wywyższony jako Pan Tronu odnosi się do naszej moralnej i duchowej sprawiedliwości oraz naszego dobrego postępowania. Ten szczególny związek jest wspomniany w surze Hud, gdzie wspomina się, że „Arsz – czyli tron Allaha posadowiony jest na wodzie”:
„I On jest Tym, który stworzył niebiosa i ziemię w sześciu okresach – a Jego tron spoczywa na wodzie – aby wypróbować i stwierdzić, kto z was jest najlepszy w swoich postępkach (…)” (Koran, 11: 8).
Jak rozumiemy, stwierdzenie, że Allaha zasiadł na tronie jest metaforą, podobnie, stwierdzenie: Jego tron spoczywający na wodzie jest także wyrażeniem metaforycznym.
W Koranie „woda” jest wymieniana nie tylko jako najważniejsze źródło życia fizycznego na ziemi, ale również termin „woda” jest używany jako najważniejsze źródło naszego życia duchowego: W surze Al-Anbiya (Koran, 21: 31), Allah mówi:
„(…) Z wody zaś uczyniliśmy każdą żywą istotę (…)”
W surze Al-Furqan (25:55) jest napisane:
„I On jest Tym, który stworzył człowieka z wody (…)”
Obecnie odkrycia i badania naukowe pokazały, że wszystkie formy życia zależne są od wody, znajdującej się w oceanach, jeziorach i rzekach oraz tej, która spada na ląd z chmur w postaci deszczu, śniegu lub gradu. Woda deszczowa, która spływa z góry, ożywia i odżywia suchą, bezpłodną ziemię. W surze Ha Mim Al-Sajdah Allah mówi:
„I wśród znaków Jego jest to, że widzisz, jak ziemia leży wyschnięta, lecz kiedy My zsyłamy na nią wodę, pobudza się i nabrzmiewa od świeżości. Zaiste, On, który ją pobudza, może również pobudzić umarłych. Zaprawdę, On posiada władzę nad wszystkimi rzeczami.” (Koran, 41: 40)
W ten sam sposób duchowa woda zstępuje z niebios w postaci Bożych objawień, bez których życie duchowe jest uschnięte i nie może istnieć. Boże objawienia spływają w wielkiej obfitości w serca proroków Boga, aby dać ludzkości życie duchowe.
Wiemy również, że to w wyniku poddania się Bożemu objawieniu Hadhrat Ibrahim pozostawił swoje potomstwo na jałowej, martwej pustyni Paran w Arabii, gdzie wytrysnęła źródlana woda Zamzam, a później wokół niego rozwinęło się miasto Mekka – miasto kwitnące, tętniące życiem, w którym pojawił się największy dający życie Posłaniec Allaha, Hadhrat Muhammad-e-Mustafa (saw), aby dać duchowe życie całej ludzkości:
W surze Al-Anfal Allah mówi:
„O wy, którzy wierzycie! Odpowiadajcie Allahowi i Posłańcowi, kiedy was wzywa, aby mógł dać wam życie i wiedzcie, że Allah wstępuje pomiędzy człowieka a jego serce oraz że On jest Tym, przed którym zostaniecie zgromadzeni.” (Koran, 8:25)
Tak więc Boży Tron spoczywający na wodzie oznacza, że Allah daje nam nasze duchowe życie poprzez Boże objawienia i zaprasza nas, abyśmy pili obficie z Jego objawionych Pism, zdobywali Jego wiedzę i uznanie poprzez Jego Znaki i atrybuty, oraz abyśmy w pełni mogli nasycić się tym życiem i odnieść sukces w Życiu Ostatecznym!
Inną ważną rzeczą do zrozumienia jest związek Aniołów Allaha z Tronem Allaha.
W surze Al-Haqqah czytamy:
,, Kiedy więc zabrzmi pojedynczy dźwięk trąby, I uniesione zostaną niebiosa i ziemia, a potem rozbite jednym uderzeniem, Tego dnia zdarzy się wielkie Wydarzenie. Niebo rozpadnie się i będzie to niezwykle kruchy dzień. Aniołowie staną na jego krańcach i tego dnia nad nimi ośmiu aniołów nieść będzie Tron twego Pana.” (Koran, 69:14-19)
Zatem pojawia się pytanie: co oznacza, że w Dniu Zmartwychwstania ośmiu aniołów poniesie Tron Pana, a wszyscy inni aniołowie staną wokół niego?
Aby zrozumieć tę subtelną kwestię, musimy wiedzieć, że aniołowie Wyniosłego Allaha są Jego przedstawicielami, którzy noszą i odzwierciedlają atrybuty Allaha, działają za kulisami i wykonują Jego Wolę na Jego rozkaz.
W Koranie wspomniane są dwa rodzaje atrybutów Allaha: po pierwsze, Taszbihi (atrybuty podobieństwa), które mają pewne pozorne podobieństwo do ludzkich zdolności i cech, oraz drugi, Tanzihi (atrybuty transcendentne), które są unikalne tylko dla Allaha i nikt w ogóle ich nie współdzieli oraz nikt inny nie jest do Niego podobny w posiadaniu tych unikalnych atrybutów.
W surze Al-Fatiha, która jest esencją całej nauki Koranu, wspomina się o czterech podstawowych atrybutach podobieństwa, a mianowicie: On jest Stwórcą, Łaskawym, Miłosiernym i Panem Dnia Sądu. Wszystkie inne atrybuty Bożego Tashbihi oscylują wokół nich. Zaś w Surze Al-Ikhlas wspomina się o czterech fundamentalnych Bożych atrybutach Tanzihi, że jest Jeden i Jedyny w Swojej Osobie, Jest Niezależny i przez wszystkich Błagany, Nie zradza ani nie jest zrodzony i nie ma nikogo Jemu podobnego.
Tron Allaha jest niesiony przez ośmiu aniołów oraz innych aniołów stojących wokół niego – oznacza to, że dzięki tym ośmiu podstawowym atrybutom Allaha wszystkie inne Jego atrybuty zostaną w pełni ujawnione. I tak Chwała Boża objawi się całkowicie w Dniu Zmartwychwstania, kiedy obecny porządek stworzenia zostanie całkowicie dopełniony.
Tego Dnia Jedność Boga i wszystkie Jego piękne i wspaniałe Boże atrybuty zostaną uwidocznione w ich pełnej okazałości i blasku.
Podsumowując, Tron Allaha jest symbolicznym wyrażeniem, które wskazuje na Jego niewysłowioną Wzniosłą, Świętą i nieosiągalną pozycję. Cała suwerenność wszechświata należy tylko do Niego. Jego prawa są w pełni egzekwowane pod Jego domeną. Obejmuje całe swoje stworzenie, a mimo to pozostaje całkowicie odrębny od swoich stworzeń. Jest Stwórcą i Dostawcą życia we wszystkich jego formach – zarówno fizycznej, jak i duchowej oraz kieruje wszystkimi sprawami wszechświatów fizycznych i duchowych poprzez swoje zarządcze Prawa . Wszystkie Jego święte i władcze atrybuty, czy to Taszbihi czy Tanzihi – podobieństwa czy transcendencji, oraz wszystkie Jego atrybuty Dżamala i Dżalala – piękna i majestatu – zostaną nam objawione w pełnej chwale w Życiu Ostatecznym.
Podsumowując, pozwolę sobie przeczytać fragment z książki Nasim-e-Da’wat autorstwa Hadhrat Masih-e-Maud (as) (Obiecanego Mesjasza):
„Nasza dusza i każda cząstka naszej istoty padają na twarz przed Potężnym, Prawdziwym i Doskonałym Bogiem, z którego ręki powstała każda dusza i każda cząstka stworzenia – razem ze wszystkimi jej umiejętnościami. Dzięki Jego wsparciu każda istota jest podtrzymywana. Nic nie jest poza Jego wiedzą, kontrolą ani stworzeniem. Majestatyczna jest Jego moc, nic nie powstaje bez Jego rozkazu i nic nie może istnieć bez jego wsparcia. Ten nasz Prawdziwy Bóg posiada niezliczone błogosławieństwa, niezliczone moce, niezliczone piękno i dobrodziejstwo. Nie ma Boga poza Nim. ” (Nasim-e-Da’wat, Ruhani Khaza’in, tom 19, str. 363)
Niech Pan Tronu zawsze zachowuje nas pod swoją pełną miłości opieką, miłosierdziem i ochroną!