Muhammad(saw) wspaniały wzór (58)

Kazanie Piątkowe wygłoszone w meczecie Mubarak, Tilford, Wielka Brytania

Wyprawa do Qurta

Po wyrecytowaniu Taszahhud, Ta’ałłuz i Sury al-Fatihah, Khalifatul Masih Hadhrat Mirza Masroor Ahmad ^(aba) powiedział, że wspomni o innej wyprawie z życia Świętego Proroka ^(sa), zwanej Wyprawą do Qurta.

Jego Świątobliwość ^(aba) powiedział, że ta wyprawa miała miejsce 10 Muharram, 6 AH. Święty Prorok ^(sa) wysłał Hazrat Muhammada bin Maslamah ^(ra) wraz z 30 innymi towarzyszami w kierunku Qurta. Qurta była odnogą Banu Bakr bin Kilab, zlokalizowaną w Dariyyah. Znajdowała się w odległości około siedmiu nocy podróży od Medyny.

Kalif ^(aba) powiedział, że Święty Prorok ^(sa) polecił temu wysłannikowi podróżować nocą i ukrywać się w dzień, a także rozpocząć nagły atak. Kiedy wysłannik dotarł do miejsca, z którego mogli zobaczyć Banu Bakr, Hazrat Muhammad bin Maslamah ^(ra) wysłał kogoś, aby zebrał informacje. Po otrzymaniu tych informacji on i jego towarzysze zaatakowali Banu Bakr, w wyniku czego dziesięciu Banu Bakr zostało zabitych. Następnie wrócili do Medyny, podczas gdy kilka osób zostało w tyle, aby sprowadzić wielbłądy i owce z powrotem do Medyny. Było 150 wielbłądów i 3000 owiec. Ta wyprawa trwała 19 dni.

Hudhur ^(aba) zacytował Hazrat Mirzę Bashira Ahmada ^(ra), który pisze na podstawie różnych zapisów historycznych:

,,W tym czasie, 6 AH dopiero się zaczynało. Był to pierwszy miesiąc roku księżycowego, tj. wczesne daty miesiąca Muharram, kiedy Święty Prorok ^(sa) otrzymał wieści o niebezpieczeństwie od mieszkańców Nadżdu. To zagrożenie pochodziło od plemienia Qurta, które było odłamem plemienia Banu Bakr i zamieszkiwało obszar zwany Dariyyah w Nadżdzie, położony w odległości siedmiu dni podróży od Medyny. Po otrzymaniu tych wieści Prorok Święty ^(sa) natychmiast wysłał oddział 30 żołnierzy konnych do Nadżdu pod dowództwem jednego ze swoich Towarzyszy, Muhammada bin Maslama Ansariego ^(ra). Jednak Allah Najwyższy zaszczepił taki lęk w sercach niewiernych, że uciekli po zaledwie niewielkiej konfrontacji. Zgodnie z ówczesnym zwyczajem wojennym była to okazja dla muzułmanów, aby wziąć do niewoli kobiety i dzieci wroga, ponieważ zostawili je i wycofali się. Jednakże Muhammad bin Maslamah ^(ra) nie zatrzymał kobiet i dzieci. Powrócił do Medyny z łupami wojennymi, w skład których wchodziły wielbłądy i kozy.

(Życie i charakter Pieczęci Proroków (sa), tom 3, str. 5)

Jego Świątobliwość ^(aba) powiedział, że to wyjaśnia fakt, iż Święty Prorok ^(sa) wysłał tego wysłannika, ponieważ otrzymał informację, że planowany jest atak na Medynę.

Akceptacja i szczerość Thumamah bin Uthal

Kalif ^(aba) powiedział, że podczas tego incydentu wspomniano również o Thumamah bin Uthal, przywódcy Yamamah, który przyjął islam. W tym kontekście Jego Świątobliwość ^(aba) zacytował Hazrata Mirzę Bashira Ahmada ^(ra), który pisze:

,,Po powrocie z tej wyprawy, doszło do pojmania Thumamah bin Uthal. Ten osobnik mieszkał w Yamamah i był bardzo wpływowym wodzem plemienia – Banu Hanifah. Przekroczył tak daleko w swojej wrogości wobec islamu, że nie przepuścił żadnej okazji do zabijania niewinnych muzułmanów. Dlatego też pewnego razu ambasador Proroka ^(sa) udał się do jego regionu. Ten, ignorując wszystkie prawa wojenne, spiskował, aby go zabić. W rzeczywistości, pewnego razu planował nawet zamordować samego Proroka ^(sa).

Kiedy grupa Muhammada bin Maslamah ^(ra) pojmała Thumamah, nie była świadoma tożsamości tego osobnika. W rzeczywistości pojmali go tylko na podstawie podejrzeń. Wydaje się, że dzięki swojej niezwykłej inteligencji Thumamah również dobrze ukrył swoją tożsamość przed muzułmanami. Wiedział bowiem, że popełnił haniebne zbrodnie przeciwko islamowi. Jeśli oburzeni żołnierze muzułmańscy dowiedzą się, kim on jest, mogą potraktować go surowo lub zabić. Oczekiwał łagodniejszego traktowania od samego Proroka ^(sa). W związku z tym, aż do ich powrotu do Medyny, tożsamość Thumamah pozostała ukryta przed grupą Muhammada bin Maslamah ^(ra).

Po przybyciu do Medyny, kiedy Thumamah został przedstawiony Prorokowi ^(sa), rozpoznał go od pierwszego wejrzenia. Powiedział do Muhammada bin Maslamah ^(ra) i jego towarzyszy: „Czy wiecie, kim on jest?” Wyrazili swój brak wiedzy w tej sprawie, na co Prorok ^(sa) ich oświecił. Po tym Prorok ^(sa) nakazał dobre traktowanie Thumamah, zgodnie ze swoim zwyczajem. Udał się do swojego domu, gdzie polecił, aby wszelkie dostępne jedzenie zostało wysłane do Thumamah. Następnie Prorok ^(sa) polecił, aby zamiast trzymać Thumamah w innym domu, przywiązać go do filaru na werandzie Masdżid Nabawi. Dzięki temu celem Proroka ^(sa) było, aby jego spotkania i muzułmańska Salat odbywały się przed jego oczami. Aby te duchowe widoki wpłynęły na jego serce, tak aby skłonił się ku islamowi.

W tych dniach Święty Prorok ^(sa) szedł do Thumamah i pytał go: „Thumamah! Jakie są teraz twoje zamiary?” Thumamah odpowiadał: „O Muhammadzie [sa]! Jeśli mnie zabijesz, masz do tego prawo, ponieważ zostałem oskarżony o morderstwo. Ale jeśli będziesz postępował ze mną w dobroci, znajdziesz mnie wdzięcznym. Jeśli chcesz przyjąć mój okup, jestem gotów zapłacić również mój okup”.

Ta wymiana pytań i odpowiedzi trwała trzy dni. W końcu, trzeciego dnia, sam Święty Prorok ^(sa) nakazał swoim towarzyszom uwolnić Thumamah. Towarzysze natychmiast go uwolnili a Thumamah pośpiesznie opuścił meczet. Być może towarzysze myśleli, że teraz wróci do ojczyzny. Ale Święty Prorok ^(sa) zrozumiał, że jego serce zostało zdobyte. Dlatego poszedł do pobliskiego ogrodu. Wrócił po kąpieli i natychmiast przyjął islam z ręki Świętego Proroka ^(sa). Potem powiedział do Świętego Proroka ^(sa): „O Posłańcu Allaha! Był czas, kiedy nienawidziłem twojej osoby, twojej religii i twojego miasta bardziej niż czegokolwiek innego na świecie. Ale teraz twoja osoba, twoja religia i twoje miasto są dla mnie najbardziej ukochane.”.

Tej nocy wieczorem, kiedy jedzenie było zwyczajowo przynoszone dla Thumamah ^(ra), zjadł trochę jedzenia. Resztę zostawił. Towarzysze byli zaskoczeni, że do tego poranka Thumamah ^(ra) jadł ekstrawagancko i był żarłokiem. Ale teraz zjadł tylko trochę. Kiedy ta wiadomość dotarła do Proroka ^(sa), powiedział: „Do tego poranka Thumamah jadł jak niewierni, a teraz jadł jak muzułmanin”. Następnie Prorok ^(sa) wyjaśnił to, mówiąc: „Niewierny je siedmioma jelitami, podczas gdy wierzący je tylko jednym”. Tym samym intencją Proroka było (wyrażenie), że tam, gdzie niewierny jest tak pochłonięty przyjemnościami tego świata i jest wiecznie nimi pochłonięty. Z drugiej strony prawdziwy wierzący ogranicza swoje potrzeby fizyczne tylko do tego, co jest konieczne do podtrzymania życia. Dzieje się tak, ponieważ wierzący znajduje prawdziwą rozkosz tylko w religii.

Należy również pamiętać, że liczba siedem nie oznacza tutaj rzeczywistej wartości liczbowej, ale w świetle arabskiego idiomu liczba siedem jest używana również do oznaczania „obfitości” lub „kompletności”. Innymi słowy, znaczenie jest takie, że niewierzący pozostaje pochłonięty światowymi wygodami i całą swoją uwagę poświęca ziemskim sprawom. Ale wierzący powstrzymuje się od wygód tego świata i nie przekracza granicy konieczności. Ponieważ prawdziwym środkiem jego rozkoszy jest coś innego. Ta nauka jest prawdziwą ilustracją naturalnych skłonności i osobistego charakteru Świętego Proroka ^(sa).

Po zostaniu muzułmaninem, Thumamah ^(ra) powiedział do Proroka ^(sa), „O Posłańcu Allaha! Kiedy twoi ludzie mnie schwytali, byłem w drodze do Kaaby na 'Umrah. Co teraz rozkazujesz?” Prorok ^(sa) udzielił mu pozwolenia. Modlił się, a Thumamah ^(ra) wyruszył do Mekki. Z powodu pasji swojej wiary, po dotarciu tam, zaczął otwarcie głosić kazania wśród Quraisz. Na ten widok oczy Quraisz napełniły się krwią w skrajnej wściekłości. Schwytali Thumamah ^(ra) i planowali go zabić. Ale pomyśleli, że był wodzem regionu Yamamah. Mając na uwadze, że Mekka miała historyczne stosunki handlowe z Yamamah, porzucili ten pomysł. Wypuścili go, po kilku zaledwie słownych obelgach. Jednakże usposobienie Thumamah ^(ra) było pełne pasji. Wszystkie okrucieństwa wyrządzone Prorokowi ^(sa) i jego towarzyszom były przed jego oczami. Opuszczając Mekkę, zwrócił się do Quraisz, mówiąc: „Na Boga, od tej pory nie otrzymacie ani ziarna kukurydzy z regionu Yamamah, dopóki Prorok ^(sa) nie udzieli pozwolenia.”

Po dotarciu do ojczyzny, Thumamah ^(ra) faktycznie zatrzymał karawany importu i eksportu do Mekki. Duża część dostaw żywności do Mekki pochodziła z Yamamah. Z tego powodu po zatrzymaniu tego handlu, Mekka przeszła wielką próbę. Niedługo potem zaczęli się martwić. Napisali list do Proroka ^(sa), że zawsze zalecał on dobre traktowanie krewnych. Oni, którzy byli ich braćmi, zostali uwięzieni, więc proszą, niech zostaną zbawieni od tej próby. W tym czasie Quraisz z Mekki byli tak zmartwieni, że nie polegali tylko na tym liście. Wysłali również swojego wodza, Abu Sufyana bin Harba do Proroka ^(sa). Ustnie ubolewał przed Prorokiem ^(sa) .Podczas przedstawiania swoich trudności zaczął szukać miłosierdzia. Na to Prorok Święty ^(sa) wysłał wiadomość do Thumamah bin Uthal ^(ra), że import i eksport karawan, które zawierały zapasy żywności dla Quraisz, nie powinien być blokowany. Dlatego też obieg tego handlu został wznowiony.Ludzie z Mekki otrzymali zbawienie od tej trudności.

Z jednej strony, podczas gdy to zdarzenie jest jasnym dowodem bezprecedensowej czułości, miłosierdzia i przebaczenia Proroka ^(sa). Z drugiej strony, dowodzi również, że początkowo prawdziwym celem systematycznego przechwytywania różnych karawan Quraisz przez Proroka ^(sa), nie było wymuszenie zniszczenia Quraisz przez głód. Prawdziwym celem tego było zabezpieczenie granic Medyny przed zagrożeniem ze strony Quraisz. To zdarzenie dowodzi również, że w świetle nauk islamskich, nie jest dozwolone w normalnych okolicznościach powstrzymywanie swobodnego przemieszczania się wroga w stanie wojny w takim stopniu, w jakim jest on pozbawiony chleba i masła. Niemniej jednak import i eksport broni wojennej lub innych przedmiotów z wyłączeniem podstawowych potrzeb życiowych, może zostać przechwycony zgodnie z wymogami wojny. Jeżeli jednak wróg odetnie dostawy żywności dla muzułmanów, to zgodnie z główną nauką Koranu, że zapłatą za krzywdę jest krzywda podobna do krzywdy. Dozwolone jest odcięcie również i tego zaopatrzenia.

Jak wspomniano powyżej, Thumamah bin Uthal ^(ra) był bardzo wpływowym wodzem swojego regionu. Dzięki jego żarliwemu nauczaniu wielu ludzi z Yamamah przyjęło islam. Później, blisko śmierci Proroka ^(sa) oraz na początku kalifatu Hazrata Abu Bakra ^(ra) wielu Beduinów z Yamamah zostało doprowadzonych do apostazji przez fałszywego pretendenta do proroctwa, Musailamah Kadhdhab. Thumamah nie tylko pozostał silny w swojej wierze. Ale dzięki swoim pełnym pasji wysiłkom był w stanie uchronić wielu ludzi przed złem Musailamah. Utrzymał ich zgromadzonych pod sztandarem islamu. Odegrał wielką rolę w zwalczaniu niegodziwości Musailamah.’’

(Życie i charakter Pieczęci Proroków (sa), tom 3, s. 5-10)

Modlitwy pogrzebowe 

Jego Świątobliwość ^(aba) powiedział, że poprowadzi modlitwy pogrzebowe następujących osób:

Abdul Latif Khan

Abdul Latif Khan z Middlesex, Wielka Brytania, który niedawno zmarł. Był synem Hazrat Muhammada Zahoora Khana Batyalvi, towarzysza Obiecanego Mesjasza ^(as). Był jednym z pionierów społeczności Ahmadiyya w Wielkiej Brytanii. Służył społeczności na różnych stanowiskach i posiadał wiele wspaniałych cech. Miał silne powiązanie miłości z Kalifatem. Zawsze był gotowy służyć w każdy sposób, w jaki był potrzebny. Miał pasję do propagowania przesłania islamu i Ahmadiyyat. Pozostawił dwie córki, czterech synów i wielu wnuków. Jego Świątobliwość ^(aba) modlił się, aby Allah udzielił mu przebaczenia i miłosierdzia oraz umożliwił jego dzieciom i potomstwu pozostanie przywiązanym do Kalifatu i Wspólnoty.

Tayyab Ahmad Shaheed

Tayyab Ahmad Shaheed, który został zamordowany siekierą w Rawalpindi 5 grudnia 2024 r. Odwiedzał brata w Rawalpindi. Siedział w jego sklepie, gdy przeciwnik Ahmadiyyat wszedł do sklepu i zaczął się z nim kłócić. Następnie przeciwnik zaatakował go siekierą, w wyniku czego Tayyab Ahmad został zamordowany na miejscu. Gdy jego brat przyszedł mu pomóc, napastnik również zaczął go atakować. Przeżył z wielkim trudem. Podczas ataku napastnik wznosił hasła, mówiąc takie rzeczy jak „Mówiliśmy wam, Qadianis, wiele razy, abyście opuścili to miejsce”. Po ataku uciekł. Potem został zatrzymany przez policję.

Rodzina od roku spotyka się z opozycją. Musiała zmieniać miejsce prowadzenia działalności cztery razy. Ostatnio trzy miesiące temu. Pomimo tych okoliczności rodzina ta znosiła te trudności z wielką cierpliwością. Zmarły męczennik był prosty, regularnie się modlił. Był dobry dla swojej rodziny. Zawsze był gotowy służyć Wspólnocie i miał szczególne uczucie dla osób, które poświęciły życie służbie religii. Przychodził do meczetu wcześnie i pozostawał zaangażowany w wspominanie Allaha. Pozostawił rodziców, żonę, dwóch braci i dwie siostry. Jego Świątobliwość ^(aba) modlił się, aby Allah wywyższył zmarłego męczennika i udzielił cierpliwości całej jego rodzinie.

Muhannad Mu’ajjad Abu Awwad

Muhannad Mu’ayyad Abu Awwad z Gazy w Palestynie. Zginął w ataku drona w wieku 20 lat. Pozostawał pozytywnie nastawiony pomimo wojny wokół niego. Mieszkał w obozie Humanity First. Nie tylko tam mieszkał, ale także pomagał Humanity First w pomaganiu innym. Humanity First uważało go za doskonałego wolontariusza. Zawsze starał się pomagać swojej rodzinie i potrzebującym. Kilka dni przed swoją śmiercią męczeńską zmarły męczennik udał się do Rafah w poszukiwaniu jedzenia, gdzie ciężarówki są często atakowane i rabowane. Młodzi ludzie jadą tam, aby spróbować znaleźć wszystko, co tylko mogą. Nawet jeśli jest to mąka zmieszana z ziemią. Pewnego dnia znalazł trochę mąki i przyniósł ją rodzicom, co bardzo ucieszyło jego matkę. Jednak jego ojciec powiedział mu, aby nie wracał, ponieważ powrót stamtąd żywym jest cudem. Jednak ostatecznie wrócił, aby znaleźć więcej jedzenia dla swojej rodziny.

Będąc tam, on i jego przyjaciele zobaczyli ciało zmarłego Palestyńczyka, którego zaatakował pies. Zapomnieli o swoim prawdziwym celu, jakim było znalezienie jedzenia i odstraszyli psy. Usłyszeli również krzyki matki i jej dziecka, które zostały ranne. Pomagali im dotrzeć na miejsce, gdy Izraelczycy wystrzelili w ich kierunku pocisk. W wyniku tego Muhammad, jego przyjaciel oraz matka i dziecko, którym próbował pomóc, zostali zamordowani. Jeden z jego przyjaciół przeżył i opowiedział cały incydent. Jego ojciec jest również szczerym sługą Wspólnoty, a po przyjęciu Ahmadiyyat musiał stawić czoła wielu przeciwnościom. Uwięziono go. Jednak zawsze pozostał stanowczy i nigdy nie zachwiał się w wierze. Ta rodzina złożyła wiele ofiar. Jego Świątobliwość ^(aba) modlił się, aby Allah chronił tę rodzinę i podniósł pozycję zmarłego.

Maulvi Muhammad Ayyub Pośladki

Maulvi Muhammad Ayyub Butt, który był derwiszem w Qadian. Niedawno zmarł w wieku 100 lat. W młodości zobaczył we śnie Proroka ^(sa) jadącego konno. Jego matka zinterpretowała to jako znak, że będzie miał okazję służyć wierze. Tak więc później poświęcił swoje życie służbie wierze. Wysłano go do Iranu, gdzie służył przez pięć lat, a następnie do Afganistanu.  Potem, po podziale Indii i Pakistanu, otrzymał polecenie powrotu do Qadian. Służył na różnych stanowiskach w Qadian i innych częściach Indii. Oddał doskonałe usługi. Wielu było w stanie zaakceptować Ahmadiyyat dzięki jego wysiłkom. Jego Świątobliwość ^(aba) modlił się, aby Allah wywyższył jego pozycję i umożliwił jego dzieciom i potomstwu kontynuowanie dziedzictwa jego cnót.

Dr Masoud Ahmad Malik

Dr Masoud Ahmad Malik, były wiceprezes Wspólnoty Ahmadiyya w USA. Odbył pielgrzymkę hadżdż w 2000 r. Uzyskał doktorat z żywienia zwierząt na Uniwersytecie Nebraski. Służył Wspólnocie w USA jako wiceprezes od 2013 r. aż do swojej śmierci i w różnych innych rolach. Miał okazję przeprowadzić badania i znaleźć odniesienia do książki Czwartego Kalifa ^(rh , Objawienie, racjonalność, wiedza i prawda . Był bardzo posłuszny Kalifatowi. Rozumiał system Wspólnoty. Był bardzo świadomy maksymalizacji czasu i ostrożny w wydawaniu funduszy Wspólnoty. Na jego biurku widniał napis: „Co zrobiłem dzisiaj w służbie mojego Dżama’at?”. Naprawdę spędzał każdy dzień w służbie Wspólnoty. Posiadał wiele doskonałych cech. Wypełniał swoje obowiązki w doskonały sposób. Jego Świątobliwość ^(aba) modlił się, aby Allah udzielił mu przebaczenia i miłosierdzia, wywyższył jego pozycję i pozwolił jego dzieciom kontynuować dziedzictwo jego cnót.

Szabeer Ahmad Lodhi

Shabeer Ahmad Lodhi, ojciec Farrukha Shabeera Lodhiego, misjonarza Wspólnoty w Liberii. Ze względu na służbę nie mógł nie uczestniczyć w pogrzebie ojca. Shabeer Ahmad Lodhi regularnie odmawiał modlitwy, stawiając wiarę ponad wszystko. Recytował Święty Koran, słuchał piątkowych kazań oraz pościł. Był zawsze gotowy służyć Wspólnocie. Posiadał wiele wspaniałych cech i miał całkowite zaufanie do Allaha. Wielu napisało o jego życzliwym traktowaniu ich. Kiedy przeciwnicy usuwali wyznanie wiary islamskiej z meczetów Wspólnoty Ahmadiyya, otrzymywał zadanie ponownego napisania go w meczecie tak szybko, jak to możliwe. Był niezwykle cierpliwy. Nawet jeśli ktoś go skrzywdził, nigdy nie oddawał ciosów. Zmagał się z trudnościami za pomocą modlitw. Jego Świątobliwość ^(aba) modlił się, aby Allah udzielił mu przebaczenia i miłosierdzia, podniósł jego pozycję i pozostał Obrońcą i Pomocnikiem dla jego dzieci.

Podsumowanie przygotowane przez The Review of Religions.