Het vasten ter vergoeding
Er wordt ook vermeld dat het vasten dient tot vergoeding van het niet staat zijn tot een zekere daad. Zo wordt in het geval van pelgrims die om de een of andere reden de vereisten der ihram niet ten volle in acht kunnen nemen, het vasten ter vergoeding (gedurende drie dagen) vermeld voor het weggeven van iets uit barhartigheid of het offeren van een dier. (2:197). In het geval van pelgrims die door het verbinden van de umra en hadj in de tussen deze beide liggende tijd uit de ihram-toestand treden, is drie dagen vasten gedurende de bedevaart voorgeschreven en zeven dagen na van de bedevaart te zijn teruggekeerd. (2:197).
Het vasten tot vervulling van een gelofte.
En voorbeeld van een gelofte om te vasten wordt in de Heilige Qor’raan vermeld, waar Maria, de moeder van Jezus, zegt: “Ik heb de Barmhartige gelofte gedaan te vasten; derhalve zal ik heden met niemand spreken”(19:27). Dit schijnt echter slechts een vasten te zijn om te zwijgen en met niemand te spreken. Een dergelijk vasten om te zwijgen wordt in het geval van Zacharias vermeld: Uw teken zal zijn dat gij drie dagen slechts door gebaar tot de mensen zult spreken, Gedenk uw Heer vaak en verheerlijk Hem ’s avond en ’s morgens”. (3:42) Dit toont aan dat het vasten om te zwijgen het gedenken van God beoogt. Uit zekere Hadith’s blijkt dat, indien men een gelogde heeft afgelegd om te vasten, de gelofte moet worden vervuld. (Bukhari 30:42), terwijl er in een zekere overlevering wordt gezegd dat een vrouw tot de Heilige Profeet kwam en van haar overleden moeder sprak; zij had de gelofte gedaan om gedurende een zeker aantal dagen te vasten en de Profeet zei haar dat zij haar gelofte moest vervullen. Maar er is geen Hadith die het afleggen van zulke geloften aanbeveelt.