Sociale waarden van het vasten
Behalve zijn geestelijke en zedelijke waarde heeft het vasten, zoals het in de Heilige Qor’aan is voorgeschreven, ook zijne sociale waarde, doeltreffender dan die welke door het gebed wordt verwezenlijkt. De bewoner van dezelfde buurt, rijk en arm, hoog en laag, worden vijfmaal daags in de moskee verenigd op voet van volkomen gelijkheid, en zo worden door het gebed gezonde sociale verhoudingen geschapen. Maar de verschijning van de maan en de maand Ramadan is een sein tot een reusachtige beweging naar gelijkheid, die zich niet tot een buurt of zelfs tot een land bepaalt, maar op de gehele Moslimse wereld inwerkt. De rijken en de armen mogen in de moskee schouder aan schouder in een rij staan, maar thuis leven zij in een verschillende omgeving. De rijken zitten aan tafel en overladen hun maag met lekkernijen, vier-, ja zelf zesmaal per dag, terwijl de armen niet genoeg kunnen vinden om hun honger zelf maar tweemaal per dag te stillen. De laatsten voelen vaak het geknaag van de honger, hetgeen de eersten totaal vreemd is. Hoe kan de een voor de nader voelen en deelneming met hun gevoelen? Er is hun huizen een grote sociale slagboom tussen de twee klassen en deze slagboom wordt alleen uit de weg geruimd wanneer ook de rijken het geknaag van de honger hebben te ondergaan zoals hun armere broeders en voor een dag niets te eten krijgen en deze ondervinding niet gedurende een dag of twee, maar gedurende een gehele maand hebben te ondergaan. De rijken en de armen worden op deze wijze, de gehele Islamitische wereld door, op dezelfde hoogte gebracht aangezien het hun beiden slechts vergund is per dag twee maaltijden te gebruiken; en al mogen de maaltijden niet precies dezelfde zijn, toch moeten de rijken hun spijslijst wel bekorten en een eenvoudiger spijs gebruiken, en zo komen zij hun arme broeders meer nabij. Deze gedragslijn wekt in de harten der rijken ongetwijfeld medegevoel met de armen op en om deze reden wordt bepaaldelijk voorgeschreven in de maand Ramadan de armen te ondersteunen.
Fysische waarde van het vasten
Het moge wel paradoxaal klinken, maar het zich met geregelde tussenpozen onthouden van spijzen verhoogt slechts de eetlust. De rust die gedurende een volle maand aan de spijsverteringsorganen wordt gegeven, geeft ze slechts meer kracht, zoals braakliggend land door de rust productiever wordt, daar alle organen van het lichaam zo zijn gemaakt dat rust hun arbeidsvermogen slechts versterkt, en hoe beter het vermogen der spijsverteringsorganen is, des te gezonder is de lichamelijke groei van de mens. Maar het vasten heeft nog een andere belangrijke fysische waarde. Van iemand die de moeilijkheden des levens niet onder de ogen kan zien, die niet in staat is om soms zonder zijn dagelijkse gerieflijkheden te leven, kan men niet zeggen dat hij zelfs lichamelijk geschikt is om op deze aarde te leven. Zodra zo iemand in moeilijkheden of nood geraakt, zoals telkens met hem het geval moet zijn, begeven zijn krachten hem licht. Het vasten went hem er aan de moeilijkheden des levens onder de ongen te zien daar het op zichzelf een praktische les es tot dat doel en zijn weerstandsvermogen versterkt.