Lailat-ul-Qadr
Een der laatste tien nachten van de maand Ramadan wordt ‘ Lailat-ul-Qadr ‘ genoemd. Het woord ‘ lail ‘ of ‘ laila ‘ betekent: nacht, en ‘ Qadr ‘ betekent oorspronkelijk: het meten. Maar ‘ Lailat-ul-Qadr ‘ wordt ook vertaald in de zin van: de nacht der Grootsheid of Majesteit. In de Heilige Qor’aan wordt hij op twee plaatsen vermeld. Hiervan wordt in Hoofdstuk 97 driemaal melding gemaakt van Lailat-ul-Qadr: ” Waarlijk, Wij hebben u de Qor’aan neder gezonden in Lailat-ul-Qadr. Wat weet gij er van wat Lailat-ul-Qadr is ? Lailat-ul-Qadr is beter dan duizend maanden. Daarin dalen engelen en de Geest door Gods gebod neder zeggende: ‘ In alles vrede ‘, tot het rijzen van de dageraad “. Hij wordt ook vermeld in hoofdstuk 44, waar hij ‘ Laila Mubaraka ‘ wordt genoemd: ” Bij het duidelijke Boek. Waarlijk, Wij openbaarden het in een gezegende nacht en Wij zijn de Waarschuwer. Waarin al het wijze tot in bijzonderheden is uitgelegd door Ons gebod “.
Men merke op dat hier van de Heilige Qor’aan wordt gesproken als in die nacht te zijn geopenbaard en elders wordt gezegd dat de Heilige Qor’aan in de maand Ramadan werd geopenbaard, hetgeen aantoont dat het een nacht in de maand Ramadan is. De Heilige Qor’aan werd in die nacht geopenbaard betekent dat de openbaring daarvan in die nacht begon, m.a.w. de eerste openbaring kwam in die nacht tot de Heilige Profeet. Hij wordt de ‘nacht der meting ‘ genoemd omdat daarin de grondslag van een nieuwe openbaring aan de wereld werd gelegd, die elk gebod vol wijsheid en kennis bevat. Om die reden wordt hij een gezegende nacht of de grootste nacht genoemd. De Lailat ul Qadr is derhalve als het ware de gedenkdag van de openbaring van de Heilige Qor’aan. Zoals boven is aangetoond worden de laatste tien dagen der maand Ramadan in het bijzonder in acht genomen als dagen van devotie, in die mate dat een Moslim- hoewel de Islaam het ascetisme niet aanmodigt- in deze tien dagen toch vergund is een ascetisch leven te leiden door in de moskee te blijven en zich van alle wereldse zaken af te scheiden. Verscheidene hadith’ s tonen aan dat de Moslims deze nacht moeten zoeken in een der oneven nachten in de laatste tien nachten van de maand Ramadan ( Bukhari 32:3 ) of in de laatste zeven nachten ( Bukhari 32:2 ). Volgens sommige hadith’ s is hij de vijf en twintigste of de zeven en twintigste of de negen en twintigste nacht der maand Ramadan. Een zekere hadith zegt dat aan enige der Gezellen van de Heilige Profeet Lailat ul Qadr werd getoond in hun dromen in de laatste zeven nachten. Men houde in het oog dat Lailat ul Qadr een geestelijke belevenis is daar hij de geestelijke en niet de fysieke belevenis van de Heilige Profeet was, en zoals de laatst aangehaalde hadith aantoont, was hij de geestelijke belevenis van de Gezellen en daarom is het onjuist te denken dat hij als een fysieke belevenis kan worden waargenomen of dat er in die nacht enige fysieke verandering wordt waargenomen. Hij is de geestelijke belevenis van de persoon die zich in de maand Ramadan inspant om tot God nabij te komen.
Het in acht nemen van het vasten gedurende de heilige maand ramadaan, wordt uiteengezet door de heilige Qor’aan en door de heilige Profeet (s):
O gij die gelooft, het vasten is u voorgeschreven, zoals het degenen die voor u waren was voorgeschreven, opdat gij vroom zult zijn. (2.184)
Het idee van het vasten ligt besloten in alle godsdienstige stromingen die op openbaring zijn gebaseerd. In de islaam worden de verordeningen die betrekking hebben op het vasten duidelijk uiteengezet, en als men ze beziet naar de mate van hun toepasbaarheid kan men stellen dat ze strikt in acht worden genomen. Het vasten is verplicht voor iedere volwassen moslim gedurende de maand ramadaan, de negende maand van de in de islaam gebruikte maankalender. Daar het maanjaar ongeveer elf dagen korter is dan het zonnejaar verschuift ramadaan door het jaar en de seizoenen heen en vangt ieder jaar elf dagen vroeger aan. In ieder deel van de wereld verschuift ramadaan dus gelijkmatig door ieder seizoen. Het vasten is in geen enkel opzicht een boetedoening en het doel ervan is de bevordering van oprechtheid en de bescherming tegen het kwaad. Door de ervaring van het vasten wordt de aanbidder gedwongen Allah te verheerlijken omdat Hij leiding heeft verschaft en wordt hij aangespoord tot het weldadig gebruik van Zijn gunsten en overvloed (2.186).
Fysieke aspecten
De periode van het dagelijkse vasten strekt zich uit van de eerste tekenen van het aanbreken van de dageraad, normaliter ongeveer een uur en een kwartier vóór zonsopgang, tot aan zonsondergang. Gedurende deze periode mogen noch voedsel, noch drank de lippen passeren van iemand die vast. Ook geneeskrachtige middelen of enig andere substantie mogen niet worden ingenomen of in het lichamelijke stelsel worden geïnjecteerd. Het vasten mag echter in noodgevallen worden beëindigd en wordt ook beëindigd als de persoon die vast, ziek wordt. Ook dient er tijdens de periode van het vasten geen enkele vorm van omgang te zijn tussen man en vrouw. Het vasten moet niet na zonsondergang worden voortgezet, zelfs als er niets voorhanden is om het vasten te breken behalve een paar druppels water, wat zout, een beetje suiker, wat brood, een gedroogde dadel, enz. Als tijdens het vasten door volkomen vergeetachtigheid voedsel of drank zou worden genuttigd breekt dit het vasten niet en dient het vasten te worden voltooid tot aan het vallen van de avond.
Zou echter iets door onzorgvuldigheid worden genuttigd, zelfs als dit onvrijwillig is, is het vasten gebroken en kan niet worden voortgezet. Het is gebruikelijk en wordt wenselijk geacht om onmiddellijk voordat het vasten aanvangt een licht ontbijt te gebruiken. Het breken van het vasten na zonsondergang moet geen gelegenheid zijn waarbij men zich te buiten gaat aan voedsel en drank. Dit zou namelijk in tegenspraak zijn met de geest van het vasten en zou een afwijking betekenen van het voorbeeld van de heilige Profeet (s), dat moet worden nagevolgd. Bovendien zou het nadelig voor de gezondheid kunnen zijn. De maand ramadaan is een periode van intensieve training in weldadige waarden. Het zich onthouden van voedsel en drank en echtelijke relaties voor een aantal uren per dag gedurende een maand is een waardevolle oefening in uithoudingsvermogen en standvastigheid. Maar dit is als het ware alleen maar de buitenkant. Toch heeft zelfs dit een grote sociale betekenis. Het maakt het beter voorziene deel van de maatschappij de betekenis van honger en dorst nog eens duidelijk. Ontzegging houdt dan ook in hun geval op alleen maar een uiting te zijn en wordt dan een ervaring die gedeeld wordt met allen. De wetenschap dat een groot aantal van hun medemensen meestal honger heeft wordt duidelijker en er ontstaat bij hen een grotere hang om met hen te delen in de overvloed die Allah u in Zijn genade heeft geschonken.