Muhammad(saw) wspaniały wzór (54)

Kazanie Piątkowe wygłoszone w meczecie Mubarak, Tilford, Wielka Brytania

Wydarzenia sprzed Traktatu Hudaibiyyah

Po wyrecytowaniu Taszahhud, Ta’ałłuz i Sury al-Fatihah, Khalifatul Masih Hadhrat Mirza Masroor Ahmad ^(aba) powiedział, że rozpocznie od omówienia Traktatu z Hudaibiyyah.

Obietnica jasnego zwycięstwa

Jego Świątobliwość ^(aba) powiedział, że Traktat Hudaibiyah miał miejsce w Dhu al-Qa’dah 6 AH, czyli w marcu 628 r. n.e. Jest to również znane jako Wyprawa Hudaibiyah. Bóg Wszechmogący objawił cały rozdział Świętego Koranu dotyczący Wyprawy Hudaibiyah, zwany Surą al-Fath (Zwycięstwo). Zaczyna się on następująco:

,, Zaprawdę, My daliśmy ci wyraźne Zwycięstwo.

By Allah mógł zakryć dla ciebie twoje słabości, dawne i przyszłe i żeby mógł On dopełnić Swe łaski wobec ciebie i wprowadzić cię na właściwą drogę,

I żeby Allah mógł pomóc ci potężną pomocą.” ( Święty Koran, 48: 2-4 )

Kalif ^(aba) powiedział, że Hudaibiyah to nazwa studni, z której we wczesnym islamie korzystali podróżnicy i pielgrzymi. Znajdowała się dziewięć mil od Mekki. To właśnie tutaj zawarto traktat między Quraisz z Mekki a muzułmanami.

Hudhur ^(aba) powiedział, że historia mówi nam, że Prorok ^(sa) miał sen, na podstawie którego udał się do Hudaibiyah. We śnie zobaczył, że wraz ze swoimi towarzyszami spokojnie wkracza do Mekki z ogolonymi głowami. Zobaczył, że wszedł do Kaaby i przejął jej klucze. Zobaczył również siebie, jak przebywa z tymi, którzy pozostali w Arafat. W związku z tym, po zobaczeniu tego snu, Prorok ^(sa) zebrał wszystkich wokół, aby towarzyszyli mu w tej podróży. Wyruszyli bez żadnej broni, z wyjątkiem mieczy w pochwach, które Arabowie zwyczajowo zabierali ze sobą w każdą podróż. Proroka ^(sa) zapytano, dlaczego nie zabrał ze sobą broni, wiedząc, że mekkańczycy stanowią zagrożenie dla muzułmanów. Prorok ^(sa) powiedział, że ponieważ wyruszał na Umrah (mniejszą pielgrzymkę), nie chciał zabierać ze sobą broni.

Khalifatul Masih ^(aba) zacytował Hazrat Mirzę Bashira Ahmada ^(ra), który pisze:

,,Widząc ten sen, Święty Prorok ^(sa) poinstruował swoich Towarzyszy, aby przygotowali się do 'Umrah. 'Umrah, była jak mniejszy Hadżdż, w którym różne obrzędy Hadżdżu zostały pominięte i wystarczyłby tylko Tawaf Baitullah i ofiara ze zwierzęcia. Ponadto, w przeciwieństwie do Hadżdżu, nie było określonego czasu w roku na 'Umrah. Ten kult mógł być odprawiany o każdej porze roku. Przy tej okazji Święty Prorok ^(sa) ogłosił również Towarzyszom, że ponieważ ta podróż była wolna od jakichkolwiek intencji gwałtownej konfrontacji, a raczej miała na celu jedynie odprawienie pokojowego religijnego kultu, muzułmanie nie powinni zabierać ze sobą broni. Chociaż, zgodnie ze zwyczajem Arabii, miecze mogły być trzymane w pochwach w sposób typowy dla wędrowców.”

( Życie i charakter Pieczęci Proroków (sa) , tom 3 , s. 118-119)

Liczba muzułmanów obecnych podczas wyprawy do Hudaibiyah

Jego Świątobliwość ^(aba) powiedział, że istnieją różne narracje dotyczące liczby muzułmanów podczas wyprawy do Hudaibiyah. Niektóre mówią, że było ich ponad 1000, niektóre mówią, że 1300, podczas gdy inna narracja mówi o 1400. Inne narracje wspominają nawet o 1700 muzułmanach.

Khalifatul Masih ^(aba) powiedział, że Prorok ^(sa) ubrał się w ubrania z jemeńskiej tkaniny, a następnie wyruszył na wielbłądzie Qaswah. Jego żona, Hazrat Umm Salamah ^(ra), towarzyszyła mu w tej podróży. Po przybyciu do Dhul Hulaifah, Prorok ^(sa) odmówił wczesną popołudniową modlitwę, po której oznaczył zwierzęta przeznaczone na ofiarę i założył im obroże, a muzułmanie poszli w jego ślady. Muzułmanie mieli 200 wielbłądów w tej podróży.

Święty Prorok ^(sa) wyrusza w stronę Ka’by

Hudhur ^(aba) powiedział, że Święty Prorok ^(sa) wszedł w stan Ihram  w Dhu al-Hulaifah, aby było wiadomo, że wyruszył w kierunku Świętej Kaaby. Podczas gdy kontynuował swoją podróż, Święty Prorok ^(sa) recytował:

„Oto ja, o Allahu, oto ja. Oto ja, Ty nie masz partnera, oto ja. Zaiste, wszelka chwała i hojność należą do Ciebie i do Ciebie w Królestwie. Ty nie masz partnera”.

Kalif ^(aba) powiedział, że Święty Prorok ^(sa) wysłał mały kontyngent, aby dowiedzieć się o ruchach Quraisz i upewnić się, że nie są w stanie wyrządzić żadnej krzywdy. Doniesiono mu, że po drodze byli bałwochwalcy, którzy mogliby stanowić zagrożenie dla muzułmanów. W związku z tym Święty Prorok ^(sa) wysłał Hazrat Abu Qatadah ^(ra), który nie wszedł do stanu Ihram, wraz z kontyngentem w jego stronę.

Cud powiększającej się ilości wody

Jego Świątobliwość ^(aba) powiedział, że podczas tej podróży miały miejsce również pewne cuda. ​​Nadszedł moment podczas podróży, kiedy nie było już wody poza tą w naczyniu Proroka ^(sa). Towarzysze zebrali się wokół Proroka ^(sa). Powiedzieli mu, że woda, którą miał, to wszystko, co im pozostało. Oni nie mieli już żadnej wody. Prorok ^(sa) włożył rękę do naczynia. Mówi się, że było tak, jakby strumienie wody płynęły z palców Proroka ^(sa). Wszyscy mogli napić się do syta i wykonać ablucję.

Kłopoty w drodze do Kaaby

Hudhur ^(aba) powiedział, że gdy Quraisz dowiedzieli się o zamiarach muzułmanów, aby odwiedzić Kaabę, wiedząc, że nie zamierzają walczyć, Quraisz zamierzali powstrzymać ich przed wejściem do Mekki. Wysłali wojska, aby zablokować im drogę, aby nie mogli wejść do Mekki. Jeden z informatorów Proroka (sa) opowiedział mu o zamiarach i ruchach Quraisz. Prorok ^(sa) skonsultował się z Towarzyszami, czy muzułmanie powinni zadać cios, aby pokonać tych, którzy blokowali im drogę. Hazrat Abu Bakr ^(ra) zasugerował, że skoro wyruszyli tylko po to, aby odwiedzić Świętą Kaabę, powinni utrzymać kurs tylko w tym celu.

Kalif ^(aba) powiedział, że Khalid bin Walid i jego armia wyruszyli, aby zablokować drogę muzułmanom. Wtedy Święty Prorok ^(sa) obrał inną trasę, która doprowadziła muzułmanów do Hudaibiyyah.

Jego Świątobliwość ^(aba) zacytował Hazrat Mirzę Bashira Ahmada ^(ra), który pisze:

,,Po kilku dniach podróży, Święty Prorok ^(sa) zbliżył się do miejsca zwanego 'Usfan, które znajduje się około dwóch dni drogi na drodze do Mekki. Posłaniec Świętego Proroka ^(sa) poinformował go, że Quraisz są wściekli i stanowczo zdeterminowani, aby go powstrzymać. Do tego stopnia, że ​​w wyrazie swojej wściekłości i barbarzyństwa, założyli skóry gepardów. Byli całkowicie nastawieni na wojnę, aby powstrzymać muzułmanów w każdym przypadku. Ustalono również, że Quraisz wysłali oddział kawalerii złożony z kilku odważnych jeźdźców pod dowództwem Khalida bin Walida (który jeszcze nie został muzułmaninem).

Kawaleria ta dotarła w pobliże muzułmanów. 'Ikrimah bin Abi Jahl również był jej częścią. Gdy Święty Prorok ^(sa) usłyszał tę nowinę, polecił Towarzyszom, aby zboczyli ze znanej drogi do Mekki i poszli z prawej strony, aby zapobiec konfliktowi. Tak więc muzułmanie zaczęli posuwać się naprzód bardzo trudną i uciążliwą drogą w pobliżu wybrzeża.”

( Życie i charakter Pieczęci Proroków (sa), tom 3 , s. 120-121)

Kalif ^(aba) powiedział, że gdy Prorok ^(sa) zmierzał do Hudaibiyah, jego wielbłąd zatrzymał się i nie chciał się ruszyć. Pomimo, że muzułmanie próbowali go zmusić do ruchu. Prorok ^(sa) powiedział, że wielbłąd zatrzymał się zgodnie z wolą Allaha. Następnie Prorok ^(sa) powiedział, że spełni każde żądanie Quraisz, o ile nie będzie to sprzeczne z czcią Boga. Następnie Prorok ^(sa) nalegał, aby wielbłąd wstał, co też uczynił i kontynuował podróż do Hudaibiyah.

Hudhur ^(aba) zacytował Hazrat Mirzę Bashira Ahmada ^(ra), który pisze:

,,Tej samej nocy lub wkrótce potem padał deszcz. W rezultacie, gdy Święty Prorok ^(sa) przybył na poranną modlitwę, równina była pełna wody. Święty Prorok ^(sa) uśmiechnął się. Powiedział: „Czy wiesz, co powiedział wasz Bóg w związku z tym deszczem?” Zgodnie ze swoim zwyczajem Towarzysze odpowiedzieli: „Bóg i Jego Posłaniec wiedzą najlepiej”. Święty Prorok ^(sa) powiedział: „Bóg Wywyższony stwierdza: „Wśród moich sług są tacy, którzy obudzili się dziś rano w stanie wiary, podczas gdy inni wahali się w stanie niedowierzania.

Ci, którzy powiedzieli, że ten deszcz został nam dany dzięki miłosierdziu i łasce Boga, pozostali wierni istocie wiary. Jednakże, co do tych, którzy powiedzieli, że ten deszcz przyszedł do nas z powodu takiej a takiej gwiazdy, niewątpliwie uwierzyli w gwiazdę, ale nie uwierzyli w Boga.” Tym stwierdzeniem, pełnym bogactwa (Bożej) jedności, Święty Prorok ^(sa) nauczał swoich Towarzyszy, że niewątpliwie poprzez system środków i przyczyn, aby rządzić wszechświatem, Bóg ustanowił różne rodzaje środków.

Odnośnie kwestii deszczu itp., nie zaprzeczamy wpływowi ciał niebieskich. Jednakże, prawdziwa jedność jest taka, że ​​pomimo tych średnich środków, wzrok człowieka nie powinien zaniedbywać tej tak bardzo Ukrytej Istoty, Która jest Stwórcą wszystkich tych środków. Jest Przyczyną wszystkich Przyczyn w tym wszechświecie. Bez Niego te materialistyczne środki nie są bardziej znaczące niż martwy owad.”

( Życie i charakter Pieczęci Proroków (sa) , tom 3, s. 122-123)

Jego Świątobliwość ^(aba) powiedział, że podczas pobytu w Hudaibiyah, Święty Prorok ^(sa) nakazał zabicie i rozdysponowanie wielbłądów. Święty Prorok ^(sa) otrzymał również dar w postaci kóz. T również nakazał rozdysponować wśród muzułmanów.

Kalif ^(aba) powiedział, że będzie nadal przekazywał kolejne szczegóły w przyszłości.

Modlitwy pogrzebowe

Khaliftul Masih ^(aba) powiedział, że poprowadzi modlitwy pogrzebowe za następujących zmarłych członków:

Shehryar Raking

Shehryar Raking z Bangladeszu, syn Muhammada Abdullaha Wahaba. Po upadku rządu Bangladeszu zapanował wielki chaos. Przeciwnicy Ahmadiyyat wykorzystali to i nieustannie atakowali Ahmadi. Palili ich domy i przeprowadzali ataki na różne nieruchomości Wspólnoty. Zinfiltrowali jedną z nieruchomości i zaatakowali młodzieńca, który wykonywał obowiązki związane z bezpieczeństwem. Podczas tego ataku Shehryar doznał poważnego uderzenia w głowę. Po trzech miesiącach leczenia z powodu odniesionych ran zmarł, osiągając tym samym rangę męczennika.

Pozostawił po sobie rodziców, dziadków, siostrę i dwóch braci. Aktywnie służył wspólnocie. Zawsze regularnie odmawiał modlitwy. Zawsze stawiał na pierwszym miejscu służbę wspólnocie. Był również bardzo pomocny w domu. Był osobą towarzyską i łatwo poznawał nowych ludzi. Przygotowywał się do zapisania się do Jamia Ahmadiyya Bangladesh, tak jak jego starszy brat. Jednak jego matka miała sen, który wskazywał na męczeństwo jej syna.

Zawsze był gotowy służyć w każdym wymaganym obowiązku. Pomagał budzić innych na dobrowolne modlitwy przed świtem i poranne modlitwy. Kiedyś, słysząc, jak Jego Świątobliwość ^(aba) wspomina męczennika w jednym ze swoich kazań, wyraził opinie, że on również pragnie być kiedyś wspomniany w ten sposób. W związku z tym jego pragnienie zostało spełnione. Hudhur ^(aba) modlił się, aby Allah wywyższył jego pozycję i udzielił cierpliwości jego rodzinie.

Abdullah Odeh

Abdullah Asad Odeh z Kababir, który niedawno zmarł. Pochodził z rodziny, która była bardzo przywiązana do misjonarzy Wspólnoty. Od czasów Drugiego Kalifa ^(ra) do dziś był bardzo przywiązany do Kalifów Wspólnoty. Utrzymywał z nimi korespondencję. Miał zaszczyt służyć Wspólnocie w różnych rolach.

Po przejściu na emeryturę został nominowany do reprezentowania islamu w departamencie spraw religijnych. Ze względu na to, że był Ahmadi, istniał sprzeciw wobec tej nominacji. Pozostał niezłomny w swojej wierze i zrezygnował z tej nominacji. Miał okazję służyć Hazrat Chaudhry Zafrulla Khan ^(ra) podczas jego wizyty w Kababir. Pomagał w nowym rozwoju Madrassa Ahmadiyya. Napisał wiele artykułów. Także przetłumaczył komentarz do Surah al-Kahf z angielskiego na arabski. Napisał również artykuły i książki w obronie Ahmadiyyat.

Był prawdziwym sługą Ahmadiyyat. Został również poproszony o wejście do polityki. Jednak odmówił, mówiąc, że politycy mają swoje własne zasady. Podczas gdy jego zasady są zakorzenione w Ahmadiyyat. Pozostawił trzech synów, trzy córki i 14 wnucząt. Jego Świątobliwość ^(aba) modlił się, aby Allah udzielił mu przebaczenia i miłosierdzia. Wyniósł jego pozycję i umożliwił jego potomstwu pójście w jego ślady.

Podsumowanie przygotowane przez The Review of Religions.