Kalifatul Masih II: Perły Mądrości -12-
Ostatnie Kazanie Piątkowe poruszyło pewne kwestie związane z Qadian, kiedy był ono małym, nieznanym miejscem. Kiedy Obiecany Mesjasz (as) udawał się na spacery, ktoś mu zwykle towarzyszył i spacerowali drogami obok krzaków. Qadian znacznie się rozwinął od tego czasu. Postęp ten był przepowiedziany przez Boga. Zazwyczaj miejsca, które rozwijają się to te, które znajdują się w pobliżu autostrad. Qadian jednak znajdował się na uboczu i nie było do niego dostępu nawet za pośrednictwem drogi, a teraz przyjeżdżają tam ludzie z daleka.
Hadhrat Musleh Maud (ra) wyjaśnił ten postęp, jako ogromny znak Obiecanego Mesjasza (as). Opowiedział o oryginalnym rozmiarze Masdżid Mubarak w czasach Obiecanego Mesjasza (as), gdzie umieszczone mogły być może tylko dwa rzędy wiernych i porównał go do rozbudowanego budynku za jego czasów. Zachęcał ludzi, aby odwiedzali meczet i jakże zdumieni musieli być Ahmadi, kiedy ten mały meczet, który mógł pomieścić dwa rzędy (około pięciu wiernych w rzędzie), miał trzeci rząd i około piętnastu wiernych.
Hadhrat Musleh Maud (ra) przypomniał również, gdy jako dziecko musiał wspinać się po schodach obok domu Sultan Ahmad Mirza Sahib, aby wejść na jego dach i tam się bawić. Jego rodzina w tym czasie nie zaakceptowała jeszcze Ahmadiyyat i jego ciotka zwykła wyśmiewać się z niego w swoim języku narodowym. Jako że jego matka władała językiem urdu to, w tym czasie, nie bardzo rozumiał Pundżabi, więc pytał matkę, jakie było znaczenie uwag ciotki. Były to poniżające uwagi oznaczające „jaki ojciec taki syn”, nakreślające analogię do wron. Potem, przyszedł czas, kiedy, po zaakceptowaniu Ahmadiyyat, ta sama ciotka pokazała nieopisany szacunek do Hadhrat Musleh Mauda (ra).
W oparciu o sen, Obiecany Mesjasz (as) przepowiedział, że Qadian będzie rosnąć i rozwijać się tak bardzo, że sięgnie brzegów rzeki Beas. Hadhrat Musleh Maud (ra) zwraca uwagę na przestrzeganie Salat w odniesieniu do rozwoju Qadian. Obiecany Mesjasz (as) miał sen, że Qadian rozprzestrzenił się po brzegi rzeki Beas i Hadhrat Musleh Maud (ra) wnioskuje z tego z tego, że liczba ludności Qadian wzrośnie do około miliona, co oznacza, że potrzebny będzie meczet, aby pomieścić 400 tysięcy wiernych. Mówi dalej, że, aby pomieścić wiernych podczas piątkowych modlitw, Masdżid Aqsa w Qadian zostanie rozbudowany.
Zaiste, Masdżid Aksa został przedłużony i rozwinięty do tego stopnia, aby nie uszkodzić starych i historycznych mieszkań wokół niego. Jest to oczywiście możliwe, że w miarę jak populacja Qadian będzie rosnąć wybudowany zostanie większy meczet.
Hadhrat Musleh Maud (ra) opowiada o incydencie z czasów jego młodości. Idąc na Piątkową Modlitwę zobaczył osobę wracającą z meczetu. Po zapytaniu, osoba ta powiedziała mu, że meczet jest zaludniony i nie ma więcej miejsca. Tak więc Hadhrat Musleh Maud również powrócił do domu, gdzie zaoferował Salat Zuhr. Z perspektywy czasu czuł, że powinien był przynajmniej sprawdzić osobiście, czy w meczecie naprawdę nie było miejsca. Dzięki łasce Bożej, od młodego wieku, był regularny w oferowaniu Salat i nigdy żadnej modlitwy nie przeoczył. Jego błogosławiony ojciec nie musiał pytać go czy zaoferował swój Salat, czy też nie. Kiedy miał jedenaście lat, założył płaszcz swego błogosławionego ojca i modlił się żarliwie i namiętnie o to, aby nigdy nie przeoczyć żadnego Salat. Jednakże, ponieważ był bardzo młody to czasami nie oferował Salat w kongregacji. Ktoś poskarżył się na ten temat Obiecanemu Mesjaszowi (as). Obiecany Mesjasz podał przykład innego młodego człowieka, którego ojciec sprawdzał, w bardzo surowy sposób, czy syn zaoferował Salat i powiedział, że ten młody człowiek oferował Salat, ponieważ chciał tego jego ojciec, a nie dlatego aby zadowolić Boga.
Dzieci nie powinne wywnioskować z te relacji, że rodzice nie mogą nadzorować ich Salat, a rodzice nie powinni wywnioskować, że nie jest to ich obowiązkiem, aby nadzorować Salat swoich dzieci. Zaiste, Obiecany Mesjasz (as) miał wielką wiarę w Hadhrat Musleh Maud (ra). Był również świadomy tego, że będzie on manifestacją Musleh Mauda (Obiecanego Reformatora) i wiedział również, że Sam Bóg zamierza go zreformować. Poza tym sam fakt, że w wieku jedenastu lat modlił się w najbardziej rozdzierający serce sposób, o to być regularnym w Salat jest świadectwem jego szczerości.
Jednakże, opowiada, że w tym czasie, gdy zawrócił do domu idąc do meczetu na piątkową modlitwę, było to wolą Bożą, aby usunąć jego lenistwo. Obiecany Mesjasz (as) zapytał go, czy nie poszedł do meczetu na modlitwę. Odpowiedział on, że poszedł, ale dowiedział się, że meczet był zaludniony i nie było w nim więcej miejsca. W głębi duszy był przestraszony i zastanawiał się, dlaczego sam nie sprawdził, czy meczet był faktycznie pełen. Tymczasem Abdul Karim Maulłi Sahib powrócił z meczetu, aby zapytać o stan zdrowia Obiecanego Mesjasza (as), który nie czuł się dobrze i dlatego nie poszedł do meczetu. Obiecany Mesjasz (as) zapytał Abdul Karim Maulłi Sahib czy podczas Piątkowej Modlitwy meczet był przepełniony. Ten odpowiedział, że z łaski Boga tak było i nie było miejsca, aby się poruszać.
Pełne meczety to źródło naszego postępu stworzonego przez Boga. Rozbudowa Qadian i rozbudowa naszego Dżama’at nie odbędzie się w kontekście przestrzeni i liczb, ale w kontekście naszych wypełnionych domów i wypełnionych meczetów. Kiedy mówimy o budowaniu meczetów powinniśmy wykuwać szczere więzi z Bogiem tak, aby Bóg nie opuścił nas i abyśmy z chwałą mogli doświadczyć spełnienia każdego proroctwa Obiecanego Mesjasza (as).
Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że Bóg powiedział Obiecanemu Mesjaszowi (as), że Qadian stanie się tak duży jak Bombaj oraz Kalkuta i sięgać będzie do brzegów rzeki Baes, która przepływa w odległości około dziewięciu mil. Oczywiście to działo się, gdy mieszkańców Qadian było tylko około dwa tysiące, większość domów zbudowanych było z niezahartowanej cegły, a ludzie nie mogli nawet kupić podstawowych produktów takich jak np. mąka, w nie większych niż tylko małe ilości. Ludzie mielili własną mąkę w domach, istniała jedna podstawowa madrasa [szkoła], a poczta dostarczana była raz w tygodniu. Taka sytuacja nie sprzyjała realizacji wielkiego proroctwa. Linia kolejowa była w pewnej odległości, nie było przemysłu w celu ułatwienia rozwoju, nie istniało żadne ciało zarządzające ani też posterunek policji. Zaiste, nie było nawet miejsca na rynek. Obiecany Mesjasz (as) miał tylko kilkuset wyznawców rozsianych po całym kraju.
Zastanawiając się nad proroctwem w świetle tego jak rozwinął się Qadian, choć nie sięgnął brzegów rzeki Beas, każdy nazwałby to znakiem. Te kwestie wzmacniają wiarę Ahmadi, ale także stanowią punk zainteresowania dla innych. Tutejszy profesor, który jest ekspertem w dziedzinie islamu udał się do Qadian w celach badawczych. Jego wrażenia i komentarze są niesamowite i zostaną opublikowane.
Hadhrat Musleh Maud powiedział, że nie jest to zagwarantowane, że Obiecanemu Mesjaszowi (as) ukazane zostało w śnie, cały zakres rozwoju Qadian. Zaiste, jest to całkiem możliwe, że Qadian rozrośnie się tak bardzo, że rzeka Beas stanie się strumieniem przepływającym przez niego, a Qadian rozprzestrzeni się daleko poza nią.
Tak jak Qadian rozwija się i powstają nowe budynki, tak też ludzie z Qadian budują swoje domy, jak i również Ahmadi z innych części Indii, a nawet z całego świata. Jednakże podstawowym aspektem sukcesu jest wypełnienie każdego domu Boga. Fakt ten jest również związany z ogólnym sukcesem i postępem Dżama’at. Powinniśmy zawsze pamiętać, że Bóg obiecał nie tylko postęp Qadianu, ale także całego Dżama’at. Niektórzy ludzie są czasami zaniepokojeni, a następnie dowiadują się, że taka a taka kwestia zostanie spełniona poprzez takie a takie proroctwo.
Z Pakistanu dotarły do nas dziś wiadomości, że w imię powstrzymania rozwoju sekciarstwa, tamtejszy rząd zakazał niektórych publikacji. Al Fazl i Ruhani Khaza’ain zostały objęte tym zakazem, choć nie mają one nic wspólnego z sekciarstwem. Doprawdy, tym ludziom nie chciało się nawet otworzyć i przeczytać tych publikacji, które napisane są w obronie islamu. Bez względu na to, jaka jest sytuacja, to nie powinniśmy rozpaczać. Bóg stwierdził niejednokrotnie, że pomoc dla Obiecanego Mesjasza (as) nadejdzie nagle.
Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że człowiek nie przypuszcza, kiedy nadejdzie pomoc. Możne myśleć i zastanawiać się podczas Tahażżud i Fażr ile ma problemów, a gdy wzejdzie słońce, pomoc przyjdzie!
Wyjaśniając pytanie dotyczące zostawiania kwiatów na grobach, Hadhrat Khalifatul Masih V powiedział, że to jest absurdalna i próżna praktyka. Innowacja bez podstaw w religii islamu. Niektórzy ludzie zwykli umieszczać kwiaty na grobie Obiecanego Mesjasza (as), więc teraz jest on odgrodzony. Hadhrat Musleh Maud (ra) nazywał praktyki brania ziemi z grobu, jako błogosławione, a składanie kwiatów na grobach, jako próżne i absurdalne, ponieważ nie mają one żadnej korzyści dla zmarłego. To znaczy, że dusza jest powiązana ze swoim miejscem pochówku.
Doprawdy, raz Obiecany Mesjasz (as) modlił się przy grobie jakiegoś świętego. Powiedział, że gdy modlił się zobaczył on tego zmarłego świętego siedzącego przed nim. Nie oznacza, że jego dusza wyszła z glinianego grobu. Dzięki powiązaniu, jakie Obiecany Mesjasz (as) posiadał ze świętym, Bóg pozwolił, aby jego duch był widoczny dla Obiecanego Mesjasza (as). Był to doprawdy ten sam rodzaj grobu, o którym Koran mówi: Potem we właściwym czasie czyni, iż ten umiera i wyznacza mu grób (80:22). Dusza zmarłego jest powiązana ze swym miejscem pochówku, ale umieszczanie kwiatów na grobach nie ma znaczenia.
Relacjonowane jest, że kiedy Obiecany Mesjasz (as) zapytał starszych osób na tym obszarze, jak wyglądał ten święty to opisali dokładnie wygląd osoby, którą widział Obiecany Mesjasz (as). Oczywiście należy modlić się przy grobach, ponieważ jest to korzystne dla zmarłego w kategoriach nagrody i kary. Należy modlić się za nagrody duchowe dla zmarłego, ale nie powinno praktykować się żadnego rodzaju szirk.
Relacja ta dotyczy arcydzieła Obiecanego Mesjasza (as) „Filozofia nauk islamu”. W 1897 roku, gdy planowano konwencje między religijną w Lahore, Khawaja Sahib, który później opuścił Ahmadiyya Dżama’at, przyniósł Obiecanemu Mesjaszowi (as) wiadomość mówiącą, aby ten napisał wykład.. Obiecany Mesjasz nie czuł się wtedy dobrze, ale rozpoczął i napisał pracę. Khawaja Sahib nie był z niej zadowolony i wyraził swój brak poczucia beznadziejności względem niej oraz czuł, że będzie ona tematem drwin i śmiechu. Bóg poinformował już Obiecanego Mesjasza (as), że jego wykład będzie najlepszy. Obiecany Mesjasz zapewnił o tym Khawaja Sahib i poprosił go o rozmieszczenie w Lahore plakatów przygotowanych w związku z tym wykładem. Khawaja Sahib miał swoją własną opinię o tej pracy i wstrzymał się od rozklejania plakatów aż do ostatniej chwili, gdy inni zaczęli na to nalegać. W nocy rozwiesił kilka plakatów wysoko na ścianach, tak, aby nikt nie mógł ich zobaczyć, bo myślał, że wykład nie będzie warta uwagi. Jednakże, jak już wiemy, gdy na konwencji odczytano tę pracę, publiczność była oczarowana. Czas wyznaczony na jej odczytanie przeminął, ale publiczność pragnęła usłyszeć więcej. Czas został przedłużony i w celu dostosowania się do tego wykładu, konwencja musiała być przedłużona o jeden dzień. Przyjaciele i wrogowie wychwalali to arcydzieło. Słowo Boże zostało zrealizowane, ale słabość wiary Khawaja Sahib pozostała w ukryciu. Khawaja Sahib był wykształconym człowiekiem, prawnikiem, ale arogancja może uczynić, że osoba traci zmysły. Praca ta nadal imponuje i porusza ludzi na poziomie akademickim, a wiele osób, po jej przeczytaniu, zaakceptowało Ahmadiyyat.
Komentując poczucie godności wiary, Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że dlaczego ktoś miałby udawać się do miejsca, gdzie używany jest obraźliwy język w stosunku do Dżama’at i jego starszyzny. Jeśli Ahmadi uczęszcza do takich miejsc to pokazuje to jego brak poczucia honoru dla wiary. Z jakiego powodu człowiek udawałby się do miejsca, gdzie obrażani są jego rodziców! Jeśli ktoś to robi, to pokazuje to, że ma on bardzo niskie poczucie honoru. W czasach Obiecanego Mesjasza (as), Arjowie zorganizowali w Lahore konwencję i zaprosił go do napisania artykułu, który byłby odczytany na tym zgromadzeniu. Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że wie, że konwencja ta odbędzie się w obraźliwym tonie i odmówił wzięcia udziału. Niektórzy ludzie podkreślali, że Obiecany Mesjasz (as) powinien wziąć udział, tak więc pomimo odczuwania wstrętu, napisał artykuł i wysłał Hadhrat Maulana Nur ud Dina (ra), aby go przeczytał. Udał się tam również Hadhrat Musleh Maud. Artykuł Obiecanego Mesjasza (as) został oparty na przesłaniu miłości i harmonii. Kiedy mówca Arajów odczytał tenże artykuł, użył obraźliwego języka w stosunku do Proroka (saw). Hadhrat Musleh Maud wstał do wyjścia. Inni mówili, że Hadhrat Maulałi Sahib wciąż siedział. Chciał on wyjść, ale za radą innych, pozostał. Coś, czego bardzo żałował. Kiedy Obiecany Mesjasz (as) dowiedział się o tej sytuacji był bardzo niezadowolony, dlaczego nie opuścili oni tego zgromadzenia.
Czasami nie ma nic złego w publikowaniu takich obraźliwych narracji, bo mogą być one częścią konfirmacji społeczności. Ale przebywanie na takich spotkaniach jest honorowaniem ich i członkowie naszego Dżama’at nie powinni tego robić!
W ostatnim Piątkowym Kazaniu Hudhur zrelacjonował wydarzenie, w którym wspominał, że Obiecany Mesjasz (as) cierpiał na atak kaszlu, jednak i tak zjadł banana, który nie jest dobry na kaszel, ale Bóg poinformował go, że jego kaszel został wyleczony. Ktoś napisał do Hudhura i powiedział, że w rzeczywistości w historii tej chodziło o jabłko a nie o banana. Hudhur wyjaśnił, że w relacji tej wymienione jest zarówno jabłko jak i banan. Obiecany Mesjasz (as) zjadł kwaśne jabłko, choć cierpiał na kaszel. Główną kwestią było to, że objawienie to zostało spełnione. Hudhur powiedział, że wyjaśnia to po to, aby inni również nie pisali w tym odniesieniu. Powiedział, że miał obie relacje (o bananie i o jabłku), ale w zeszłam tygodniu odczytał tylko jedną z nich.
Ogłoszona została modlitwa pogrzebowa za derwisza z Qadian, Haji Manzoor Ahmad Sahiba, który zmarł w wieku 85 lat w dniu 1 maja.