Znakomici ludzie: Hadhrat Abu Bakr (ra) (39)
Właściwie kierowani Kalifowie – Hadhrat Abu Bakr (ra).
Streszczenie Kazania Piątkowego wygłoszone przez Jego Świątobliwość Mirza Masroor Ahmada (aba), Khalifat-ul-Masih V w meczecie Mubarak, Islamabad w Tilford w Wielkiej Brytanii.
Po wyrecytowaniu Taszahhud, Ta’ałłuz i Surah Al-Fatihah, Jego Świątobliwość Hadhrat Mirza Masroor Ahmad (aba) powiedział, że będzie nadal podkreślał aspekty z życia Hadhrat Abu Bakra (ra).
Pokora Umiłowanego Proroka (sa)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Abu Bakr (ra) był ukochany i uważany za najlepszego spośród wszystkich ludzi. Zapisano, że Towarzysze dyskutowali między sobą, kto jest z nich najlepszy i jednogłośnie decydowano, że po Proroku (saw) Hadhrat Abu Bakr (ra) był uważany za najlepszego. Jednak Hadhrat Abu Bakr (ra) był bardzo pokorny i pewnego razu, kiedy Hadhrat Umar (ra) wyraził to zdanie, Hadhrat Abu Bakr (ra) odpowiedział, że słyszał, jak Prorok (sa) mówił, że Słońce nie zachodziło nad nikim lepszy niż Hadhrat Umar (ra).
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Muhammad bin Sirin stwierdził, że zarówno Hadhrat Abu Bakr (ra), jak i Hadhrat Umar (ra) byli bardzo umiłowani przez Świętego Proroka (sa). Powiedział, że nie można krytykować Hadhrat Abu Bakra (ra) i Hadhrat Umara (ra) i jednym tchem wyrazić swoją miłość do Proroka (sa), ponieważ Prorok (saw) bardzo ich obu kochał.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Abu Bakr (ra) był jednym z Towarzyszy, którzy nauczyli się na pamięć całego Świętego Koranu.
Poparcie Hadhrata Abu Bakra (ra) dla Proroka (sa) i islamu
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Abu Bakr (ra) przekazał, że kiedy przebywał w jaskini wraz z Prorokiem (saw), powiedział, że jeśli niewierzący Mekkańczycy, którzy podążali za nimi, spojrzeliby w dół na wejście do jaskini, na pewno by ich zobaczyli. Jednak Prorok (saw) zapytał go: „Co myślisz o dwóch osobach, z których trzecią jest Allah?” W ten sposób Hadhrat Abu Bakr (ra) również miał tytuł „Jednego z Dwóch” ( Thani Ithnain ) .
Jego Świątobliwość (aba) zacytował Hadhrat Mirzę Bashiruddina Mahmuda Ahmada (ra), który powiedział, że będąc wybranym jako ten, który ma towarzyszyć Prorokowi (sa) podczas migracji i być u boku Proroka (sa) od początku wszystkich trudności, którym musiał stawić czoła, pokazują, że Hadhrat Abu Bakr (ra) był najlepszy ze wszystkich ludzi. Zawsze udzielał pomocy finansowej i zajmował się sprawami Proroka (sa). Dlatego w trudnych czasach Bóg wybrał Hadhrata Abu Bakra (ra) na tego, który towarzyszył i pocieszał Proroka (sa) i miał udział w tytułach Siddiq (Prawdomówny) i Thani Ithnain(Jeden z dwóch).
Pogląd zachodnich historyków na Hadhrat Abu Bakra (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że przedstawił poglądy różnych nie-muzułmańskich pisarzy na temat Hadhrat Abu Bakr (ra). Na przykład XX-wieczny algierski autor pochwalił Hadhrata Abu Bakra (ra) za jego siłę i niezłomność. Powiedział, że posiada niezachwianą wiarę i całkowite przekonanie, będące odzwierciedleniem cech posiadanych przez Proroka (saw). Pozostał niezłomny nawet wtedy, gdy otaczała go wrogość.
Jego Świątobliwość (aba) zacytował innego autora, JJ Saundersa, który powiedział, że choć panowanie Hadhrata Abu Bakra (ra) było stosunkowo krótkie, osiągnął on wielkie wyczyny. Najgorsza z burz nie mogła zachwiać jego wiarą. Jego niezłomność pomogła zwalczyć rebelię apostazji i przywrócić islam w Arabii oraz położyć podwaliny pod imperium arabskie.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że niektórzy autorzy nie rozumieją rangi i statusu Proroka (saw) i dlatego wyolbrzymiają status Hadhrat Abu Bakra (ra) lub Hadhrat Umara (ra). Na przykład, jeden z autorów powiedział, że Hadhrat Abu Bakr (ra) był tarczą Proroka (sa). Jednak historia wyraźnie świadczy o tym, że Prorok (sa) był niezachwianie niezłomny, a jeśli ktoś był tarczą, to właśnie Prorok (sa). Na przykład, w czasie strachu, kiedy obaj byli w jaskini, to Prorok (saw) chronił Hadhrat Abu Bakr (ra), mówiąc: „Nie bój się, zaprawdę Allah jest z nami”.
Wybitność zdobyta przez poświęcenie i pokorę
Jego Świątobliwość (aba) przeszedł dalej i zacytował Hadhrata Mirzę Bashiruddina Mahmuda Ahmada (ra), który powiedział, że tacy jak Hadhrat Abu Bakr (ra), Hadhrat Umar (ra) i Hadhrat Abu Hurairah (ra)są pamiętani przez wielkich królów i przywódców, a swoimi imionami wypowiadają pozdrowienie: „niech Allah będzie z niego zadowolony”. Ci wielcy królowie i przywódcy żałują, że nie mieli okazji służyć tym wspaniałym Towarzyszom. Czy można zatem powiedzieć, że prowadząc bardzo proste życie, wyrzekając się całego swojego doczesnego bogactwa, stracili wszystko? Chociaż ze światowego punktu widzenia sprowadzili na siebie pewnego rodzaju śmierć, to jednak ta śmierć okazała się źródłem życia. Byli to ludzie, których nie pamięta się ze względu na nazwiska rodowe i powiązania rodzinne, a raczej ze względu na wielkie ofiary, które złożyli na rzecz islamu. Podobnie trudno byłoby znaleźć potomstwo Hadhrata Abu Bakra (ra) dzisiaj, a więc to nie z powodu jego potomstwa w dzisiejszym świecie jest pamiętany, raczej Hadhrat Abu Bakr (ra) i inni niezłomni są pamiętani za ofiary, które osobiście złożyli.
Jego Świątobliwość (aba) dalej zacytował Hadhrat Mirzę Bashiruddina Mahmuda Ahmada (ra), który powiedział, że Prorok (sa) nie szukał przywództwa, ani czterech kalifów, którzy go zastąpili. Żyli bardzo prosto i nawet gdy zostali przywódcami, nigdy nie okazywali, że są tak wspaniałymi przywódcami. Byli oddani wyłącznie Bogu i to właśnie w służbie takim ludziom inni wielcy królowie i przywódcy starają się odnieść sukces. Każde przywództwo, jakie posiadali, zostało nadane przez samego Boga Wszechmogącego. Stąd jasno widać, które jest większy. To, co jest nadawane przez ludzi lub to, co jest nadawane przez Boga.
Jego Świątobliwość (aba) zacytował następnie Hadhrata Mirzę Bashiruddina Mahmuda Ahmada (ra), który powiedział, że to dzięki wielkim zasługom i poświęceniom Hadhrata Abu Bakra (ra) jest tak wysoko ceniony nawet dzisiaj. Nie ma dziś króla ani przywódcy, który miałby taką samą rangę lub zaszczyt, jak Hadhrat Abu Bakr (ra). Nawet pracownicy Hadhrat Abu Bakr (ra) cieszą się większym szacunkiem tylko dlatego, że Hadhrat Abu Bakr (ra) poświęcił się Prorokowi (saw) i służbie islamowi. Niektórzy mówią, że Ahmadi znieważają Proroka (saw), jednak powyższe są prawdziwymi poglądami Ahmadi.
Czysta i błogosławiona natura Hadhrat Abu Bakra (ra)
Jego Świątobliwość (aba) zacytował Obiecanego Mesjasza (as), który powiedział, że Hadhrat Abu Bakr (ra) posiadał wewnętrzne cechy wymagane do oświecenia, dlatego po usłyszeniu przesłania Proroka (sa) przyjął je natychmiast i bez wahania. Hadhrat Abu Bakr (ra) i Abu Jahl urodzili się w tym samym miejscu, obaj widzieli te same znaki, a Prorok (saw) przekazał przesłanie jednakowo wszystkim. Jednak ci, którzy mieli czystą naturę, jak Hadhrat Abu Bakr (ra), otrzymali przewodnictwo, a ci, którzy byli pod wpływem szatana, jak Abu Jahl, został tego pozbawiony.
Jego Świątobliwość (aba) dalej zacytował Obiecanego Mesjasza (as), który powiedział, że nawet szyici nie zaprzeczają, że Hadhrat Abu Bakr (ra) zaakceptował Proroka (sa) w czasie, gdy spotkał się z wielkim sprzeciwem i poparł Świętego Proroka (saw) w czasach wielkich kłopotów, znosząc wielkie trudności życiowe. Poświęcił się Bogu, brał udział we wszystkich bitwach i dążył do wyeliminowania niezgody. Po śmierci został pochowany obok Proroka (saw). Zatem tak jak w swoim życiu i w chwili śmierci nigdy nie opuścił Proroka (saw).
Jego Świątobliwość (aba) kontynuował cytowanie Obiecanego Mesjasza (as), który powiedział, że Hadhrat Abu Bakr (ra) nigdy nie szukał ziemskich rzeczy i całkowicie poświęcił się Bogu. Był całkowicie oddany Prorokowi (saw) i znajdował przyjemność w znoszeniu trudności dla Jego dobra. Walczył, aż islam zwyciężył i jasno zabłysnął. Zarówno Hadhrat Abu Bakr (ra), jak i Hadhrat Umar (ra) są pochowani w miejscu, w którym nawet Mojżesz (as) i Jezus (as) pragnęliby być pochowani. Jednak była to łaska udzielona Hadhrat Abu Bakrowi (ra) i Hadhrat Umarowi (ra) przez Boga.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że w przyszłości będzie nadal omawiał życie Hadhrat Abu Bakra (ra).
Podsumowanie przygotowane przez The Review of Religions.