Znakomici ludzie; Hadhrat Abu Bakr (ra) (31)
Właściwie kierowani Kalifowie – Hadhrat Abu Bakr (ra)
Streszczenie Kazania Piątkowego wygłoszone przez Jego Świątobliwość Mirza Masroor Ahmada (aba), Khalifat-ul-Masih V w meczecie Mubarak, Islamabad w Tilford w Wielkiej Brytanii.
Po wyrecytowaniu Taszahhud, Ta’ałłuz i Surah Al-Fatihah, Jego Świątobliwość Hadhrat Mirza Masroor Ahmad (aba) powiedział, że będzie kontynuował podkreślanie życia Hadhrat Abu Bakra (ra) i bitew, które miały miejsce w jego epoce. Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że dzisiaj wspomni o podboju Damaszku, który był ostatnią bitwą, jaka miała miejsce w jego epoce.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Damaszek jest stolicą Syrii. Kiedyś był to ośrodek bałwochwalstwa, ale później chrześcijaństwo stało się bardziej rozpowszechnione. Była to również centralna lokalizacja handlowa i przejeżdżało przez nią wiele karawan. Damaszek był również dobrze ufortyfikowanym miastem z wysokimi murami i transzami otaczającymi granice, co utrudniało wejście.
Oblężenie Damaszku
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że kiedy Hadhrat Abu Bakr (ra) wysłał różne armie do Syrii, wysłał Hadhrata Abu Ubaidah (ra) z armią do Homs, które znajdowało się w pobliżu Damaszku. Później Hadhrat Khalid bin Walid (ra)otrzymał polecenie przybycia do Damaszku i wraz z innymi armiami muzułmańskimi okrążył Damaszek. Mieszkańcy Damaszku wspinali się na mury swojej fortecy, rzucali kamieniami i strzelali strzałami w muzułmanów, którzy bronili się skórzanymi tarczami. Trwało to 20 dni bez żadnych rezultatów. Mieszkańcy Damaszku w fortecy napotykali trudności, ponieważ brakowało środków do życia bez możliwości wejścia do środka. W międzyczasie muzułmanie dowiedzieli się, że Herakliusz utworzył w pobliżu Ajnadain dużą armię. Hadhrat Khalid (ra) początkowo myślał, że powinni walczyć z tą armią, jednak Hadhrat Abu Ubaidah (ra) doradził, że ponieważ ludność Damaszku znajduje się w trudnej sytuacji, nie powinni jeszcze wyjeżdżać. Hadhrat Khalid (ra)zgodził się i nakazał armiom muzułmańskim przypuścić zaciekły atak.
Hadhrat Dhirar (ra) Wysłany do Sił Bojowych Herakliusza & Waleczna Walka Hadhrat Khaulah (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział w międzyczasie, że Herakliusz był widziany, jak przyprowadzał swoją armię, aby pomóc mieszkańcom Damaszku. Hadhrat Abu Ubaidah (ra) zasugerował, że powinien zostać utworzony batalion, aby wyruszyć i walczyć z Herakliuszem. Dlatego Hadhrat Dhirar (ra) został wyznaczony z 500 jeźdźcami, którzy wyruszyli do walki z Herakliuszem i jego armią. Początkowo byli zaniepokojeni, ponieważ przeciwnik był liczebny, jednak Hadhrat Dhirar (ra) zachęcał ich mówiąc, że nie powinni bać się ze względu na ich liczebność i nikt nie powinien uciekać przed Dżihadem. Dlatego muzułmanie zaciekle walczyli. Podczas bitwy Hadhrat Dhirar (ra) został schwytany i pomimo prób muzułmanie nie byli w stanie go uwolnić. Kiedy Hadhrat Khalid (ra)dowiedział się o tym, był bardzo zasmucony. Hadhrat Abu Ubaidah (ra) powiedział mu, że powinien poczynić przygotowania do dalszego oblężenia Damaszku, a potem może iść walczyć z Herakliuszem i jego armią.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Khalid (ra) postanowił spróbować uwolnić Hadhrat Dhirara (ra), a jeśli już go by zamęczyli, otrzymają rekompensatę. Na czele armii muzułmańskiej stał człowiek, który dzielnie walczył z przeciwnikami, odziany w zbroję, którego jednak nikt nie rozpoznał. Ta osoba weszła w szeregi wroga i powaliła każdego, kto stanął jej na drodze. Hadhrat Khalid (ra) zapytał tę osobę, kim jest, a po początkowych wahaniach osoba ta przyznała, że w rzeczywistości jest kobietą|: Khaulah, siostra Hadhrat Dhirara (ra) . Następnie muzułmanie rozpoczęli zjednoczony atak i pokonali Bizancjum, zapewniając bezpieczeństwo tym, którzy go szukali. Hadhrat Khalid(ra) zapytał ich o Hadhrat Dhirar (ra) i powiedziano mu o jego miejscu pobytu. Hadhrat Khalid (ra) wyznaczył Hadhrat Rafaya (ra), aby uwolnił Hadhrat Dhirara (ra). Hadhrat Khaulah (ra) również poprosił o pozwolenie na towarzyszenie im.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że po przybyciu muzułmanie znaleźli Hadhrat Dhirar (ra), muzułmanie rozpoczęli zaciekły atak i ostatecznie byli w stanie uwolnić Hadhrat Dhirara (ra).
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że w międzyczasie trwało oblężenie Damaszku. W tym momencie Hadhrat Abu Ubaidah (ra) zgodził się, aby muzułmanie udali się do Ajnadain, aby walczyć z armią Herakliusza. Gdy muzułmanie podróżowali, osoba o imieniu Boolis zaatakowała muzułmanów od tyłu armią 6000 jeźdźców. Muzułmanie przygotowywali się do bitwy, a gdy przybył Boolis, rozpoczął atak. Muzułmanie walczyli dzielnie, a w międzyczasie Hadhrat Khalid (ra) wysłał posiłki. Boolis został ostatecznie schwytany, a z 6000 jeźdźców nie więcej niż 100 pozostało przy życiu.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Bizantyjczycy schwytali niektóre muzułmańskie kobiety, w tym Hadhrat Khaulah (ra). Hadhrat Khaulah (ra) zebrał uwięzione muzułmańskie kobiety i wezwał je do obrony i zaatakowania porywaczy. Dlatego każda z nich wzięła drewniany słup z namiotu i wyruszyła w stronę Bizantyjczyków. 3000 ludzi krążyło wokół muzułmańskich kobiet, ale jeśli ktokolwiek próbował atakować, muzułmanki odpierały atak ich i zabiły. W międzyczasie przybył Hadhrat Khalid (ra) ze swoją armią i pokonał Bizantyjczyków.
Armia muzułmańska wraca do Damaszku po pokonaniu Bizancjum w Ajnadain
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że po tym i po pokonaniu Bizantyjczyków, którzy zebrali się w Ajnadain, armia muzułmańska wróciła do Damaszku. W międzyczasie ludność Damaszku zaopatrzyła się w różne zapasy, na wypadek, gdyby muzułmanie ponownie rozpoczęli długie oblężenie. Przywódca Damaszku w czasach Taumah nakazał zaciekły atak na muzułmanów. Hadhrat Aban (ra) zginął męczeńską śmiercią podczas tego ataku, a później jego świeżo poślubiona żona Umm Taumah wróciła do tego samego miejsca, gdzie zginął jej mąż. Z jej rąk zginęło wielu Bizantyjczyków. Następnie namierzyła osobę chroniącą Taumah, która niosła krzyż. Umm Taumah wystrzeliła strzałę, w wyniku której krzyż wypadł mu z ręki. Następnie wycelowała w Taumah i wystrzeliła strzałę w jego oko, dzięki czemu nigdy więcej nie był w stanie widzieć z tego oka. W rezultacie Bizantyjczycy zostali zmuszeni do przegrupowania.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że muzułmanie byli przygotowani na długie oblężenie i dlatego prowadzili różne analizy, aby znaleźć najlepszy sposób na pokonanie i podbicie Damaszku. W wyniku tych dochodzeń Hadhrat Khalid (ra) znalazł idealny moment, aby przejść przez rów, wspiąć się na mury i w ten sposób armia muzułmańska wkroczyła do Damaszku. Muzułmanie przejęli kontrolę nad wschodnim wejściem, więc mieszkańcy Damaszku udali się do Hadhrat Abu Ubaidah (ra), który znajdował się przy zachodnim wejściu, prosząc o zawarcie traktatu. Hadhrat Abu Ubaidah (ra) zgodził się i muzułmanie spoza twierdzy zostali wpuszczeni do twierdzy.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że zanim wiadomość o tym zwycięstwie dotarła do Medyny, Hadhrat Abu Bakr (ra) zmarł.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że jest to pełna wzmianka o bitwach z czasów Hadhrat Abu Bakra (ra). W przyszłych kazaniach będzie nadal podkreślał inne aspekty jego życia.
Modlitwy pogrzebowe
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że poprowadzi zaocznie modlitwy pogrzebowe następujących zmarłych członków.
Umar Abu Arqub
Umar Abu Arqub, który był przewodniczącym wspólnoty w północnej Palestynie. Dowiedział się o Stowarzyszeniu w 2010 roku poprzez MTA i po modlitwie przyjął Ahmadiyyat. Był cierpliwy podczas wszelkich trudności. Bardzo kochał Kalifat. Poświęcił dolną część swojego domu dla Wspólnoty, gdzie członkowie przychodzili, aby modlić się i prowadzić różne spotkania. Pomimo tego, że przeciwnicy namawiali go do opuszczenia Ahmadiyyat, pozostał nieugięty i faktycznie debatował z nimi do tego stopnia, że nie mieli żadnej odpowiedzi. W ostatniej chorobie poradził synowi, żeby się nie smucił. Był kochaną osobą. Pozostawił żonę, trzech synów i cztery córki. Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah umożliwił reszcie jego rodziny przyjęcie Ahmadiyyat i aby traktował zmarłego z przebaczeniem i miłosierdziem.
Szejk Nasir
Szejk Nasir z Mithi Tharparkar. Był tam pierwszym Ahmadi. Regularnie modlił się, był gościnny i bardzo kochał Kalifat. Wielu ludzi zaakceptowało Ahmadiyyat dzięki jego wysiłkom nauczania. Spotykał się z dużym sprzeciwem, zwłaszcza w czasie ślubów swoich dzieci. Czwarty Kalif (rh) pochwalił go mówiąc, że gdyby w każdym ośrodku był Nasir, to odnieślibyśmy sukces. Pozostawił dwóch synów i cztery córki. Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah podniósł jego pozycję.
Malik Sułtan Ahmad
Malik Sultan Ahmad, który był byłym lokalnym misjonarzem podlegającym Łaqfe Dżadida. Uczył się od Czwartego Kalifa (rh), kiedy był Przewodniczącym Łaqfe Dżadid. Później został wysłany do służby w różnych dziedzinach. Miał pasję do propagowania wiary. Regularnie odmawiał modlitwy, byk gościnny i kochany przez wszystkich. Pozostawił żonę, trzech synów i dwie córki. Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah potraktował go z przebaczeniem i miłosierdziem oraz podniósł jego pozycję.
Mahboob Ahmad Rajiki
Mahboob Ahmad Rajiki z Mandi Bahauddin. Pozostawił dwóch synów i córkę. Był synem Hadhrat Ghulam Ali Rajiki i siostrzeńcem Hadhrat Maulvi Ghulam Rasool Rajiki (ra), którzy byli Towarzyszami Obiecanego Mesjasza (as). Był oddany modlitwie, Prorokowi (sa) i Obiecanemu Mesjaszowi (as) oraz kochał Kalifat. Trzykrotnie był niesłusznie więziony. Zawsze starał się modlić w meczecie, nawet gdy był chory. Wielu nie-Ahmadi potwierdziło akceptację [przez Boga] jego modlitw. Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah obdarzył go przebaczeniem i miłosierdziem oraz wywyższył jego pozycję i umożliwił jego potomstwu kontynuowanie dziedzictwa jego cnót.
Podsumowanie przygotowane przez The Review of Religions.