Wzorowe kobiety w historii islamu – prawdziwe modele dla Ladżna Imaillah: Hadhrat Khalifatul Masih przemawia do pań na Dżalsa Salana w Wielkiej Brytanii 2022
6 sierpnia 2022
Drugiego dnia błogosławionej Dżalsa Salana w Wielkiej Brytanii 2022, Hadhrat Mirza Masroor Ahmad, Khalifatul Masih V, niech Allah wzmocni jego rękę, przybył do żeńskiego namiotu o 12:10 czasu BST, aby wygłosić przemówienie podczas żeńskiej sesji Dżalsa w Wielkiej Brytanii.
Po przybyciu na scenę, po przekazaniu salaam, Hudhur aa zaprosił Sabiha Khan Sahibę do wyrecytowania części Koranu, która wyrecytowała wersety 21-24 Sury al-Hadid i przedstawił tłumaczenie urdu z Tafsir-e-Saghi . Następnie Hudhur aa wezwał Rizwana Ahmad Sahibę, aby wyrecytowała wiersz napisany przez Hadhrata Mirza Bashiruddina Mahmuda Ahmada, Khalifatula Masiha II ra – „ Barhti rahey Khuda ki mahabbat Khuda karey ”.
Następnie Hudhur aa wezwał sekretarza umur-e-talibaat, aby ogłosić nazwiska tych, którzy osiągnęli doskonałość akademicką w swoich dziedzinach edukacji – nagrody zostaną przyznane w późniejszym terminie.
Hadhrat Amirul Mominiin aa następnie stanął na podium, aby wygłosić swój wykład. Hudhur aa przekazał swoją salaam, a po wyrecytowaniu taszahud, ta’ałuz, Hudhur aa powiedział, że przedstawi przykłady niektórych muzułmańskich kobiet, z których można by zobaczyć obraz prawdziwej wierzącej muzułmanki. Przykłady tych kobiet obejmowały kobiety towarzyszki Proroka sa, Obiecanego Mesjasza (as) as i te przykłady wielkich kobiet, które przybyły przed Kalifat-e-Khamisa podczas ery Hadhrat Musleh-e-Mauda ra.
Liczba tych kobiet jest tak duża, że trzeba by pisać tomy za tomami książek, aby uzupełnić ich rachunki. Te narracje pokazują, że od samego początku islamu, wielka pozycja, którą islam dał kobietom, umożliwiała te przykłady wielkich kobiet. Te kobiety, które poświęciły swoje życie, majątek i dzieci, malują obraz wielkiej chwały islamu i praw, jakie dał on kobietom.
Hudhur aa powiedział, że kobiety Ahmadi pragnęły słyszeć o przykładach innych kobiet, ale słuchanie takich przykładów nie powinno być tylko chwilową gorliwością, a raczej pasją, by osiągnąć te wyżyny.
Wysiłki, jakie towarzyszki podejmowały w celu osiągnięcia bliskości Allaha, były takie, że Hadhrat Abdullah bin Abbas ra opowiadał o swojej matce, Hadhrat Umme Fazl ra, że tak bardzo kochała post, że dokonywała go w każdy poniedziałek i czwartek.
Pewnego razu Prorok sa rozdawał jałmużnę, a Hadhrat Zainab bint Jahash ra coś powiedział, po czym Hadhrat Umar ra ją skarcił. Prorok sa powiedział do Hadhrat Umara ra, aby przestał, ponieważ Hadhrat Zainab była awwah – tą, który bardzo bała się Allaha, która dużo modliła się i która miała najwyższą pokorę przed Allahem.
Hadhrat Musleh-e-Maud ra , mówiąc o rodzicach Hadhrat Ammar ra , powiedział, że niewierzący zadają im wielki ból. Pewnego razu Prorok sa zobaczył te prześladowania i z wielkim zapałem powiedział, aby byli cierpliwi, ponieważ Allah przygotował dla nich niebo. Po bardzo krótkiej chwili zmarł ojciec Hadhrat Ammara, Hadhrat Yasir ra, a później Abu Jahl w przypływie złości dźgnął nożem Hadhrat Sumaiyya ra , matkę Hadhrat Yasira, w wyniku czego ona również została zamęczona. Ale ta wspaniała kobieta nie załamała się w swojej wierze i zachowała determinację, składając ostateczną ofiarę.
Inna narracja dotyczyła Hadhrat Asmy ra, matki Hadhrat Abdullaha bin Zubair ra. Jego matka była bardzo chora i powiedziała, że bardzo martwi się – na to Hadhrat Abdullah bin Zubair ra pocieszył ją i powiedział, że jej śmierć jest nieunikniona i ostatecznie zapewni jej trwały pokój. Natychmiast odpowiedziała, mówiąc, że nie ujrzy śmierci, dopóki którykolwiek z warunków nie zostanie spełniony. Pierwszy, że Hadhrat Abdullah bin Zubairra, jej syn, poniósł męczeństwo na polu bitwy lub pokonał wrogów islamu, a ona z kolei osiągnie pokój. Dzień Hadhrat Abdullah ra był męczennikiem, przed bitwą zobaczyła go i powiedziała, żeby nigdy nie bać się śmierci i że honorowa śmierć dla islamu była ważniejsza niż życie, które było wynikiem ocalenia, ale z niełaski.
Kiedy Prorok sa wracał z bitwy pod Uhadem, mieszkańcy Medyny opuścili Medynę i wyszli, by powitać Proroka sa. Przed kobietami stała dama. Jej syn zginął w bitwie, a jej oczy zaczęły chorować i osłabły. Stanęła z przodu kobiet i zapytała, gdzie jest Prorok sa . Kiedy rozmawiała z Prorokiem sa, pocieszył ją i poinformował ją o śmierci jednego z jej synów. Kobieta nie mogła dobrze widzieć twarzy Proroka sa i dalej patrzyła w prawo i w lewo, aż w końcu zobaczyła błogosławione oblicze Proroka sa. Następnie powiedziała do Proroka sa, że wypiła cały swój smutek, wiedząc, że Prorok sa wciąż żyje. Śmierć jej syna była ku czci Proroka sa i jej radością była świadomość, że Prorok sa wciąż żyje. Cały jej żal z powodu syna był dla wyższej sprawy i wyraziła to Prorokowi sa.
Pewnego razu Hadhrat Umar ra, przed przyjęciem islamu, bił muzułmańską niewolnicę. Bił ją tak bardzo, że przestawał dopiero po zmęczeniu. Hudhur aa powiedział, że Hadhrat Umar ra, który był silny fizycznie, zmęczył się biciem muzułmańskiej niewolnicy i powiedział niewolnicy, że przestał, ponieważ był zmęczony. Odpowiedziała Hadhrat Umarowi, , że Allah zrobi to samo z nim. To była jej odpowiedź i zniosła całe bicie. Ale Allah wybrał Hadhrata Umara ra i umożliwił mu zaakceptowanie islamu z powodu jego dobrego uczynku. To była wielka cierpliwość muzułmańskich kobiet.
Jeśli chodzi o poświęcenie finansowe. Hadhrat ibn Abbas przekazał, że Prorok Sa wyszedł na modlitwy Eid i zaoferował dwa rakaat. Po modlitwach odwiedził dzielnicę kobiet i wezwał je do złożenia ofiary finansowej. W rezultacie kobiety natychmiast zaczęły zdejmować bransoletki i je prezentować.
Hadhrat Musleh-e-Maud ra powiedziała, że Hadhrat Aisza ra nie miała własnych dochodów, ale otrzymywałaby prezenty od muzułmańskich towarzyszy Proroka sa. Ale Hadhrat Aisza ra przekazywała również dary finansowe, które otrzymywała na sposób Allaha. Kiedyś otrzymała tysiące dinarów, ale do wieczora rozdała je wszystkie i nie zostawiła nic dla siebie. Jej przyjaciółka powiedziała, że powinna była zatrzymać trochę, aby przynajmniej mieć za co rozpocząć swój post, na co Hadhrat Aisza ra powiedziała, że właśnie dlatego nie powiedziała jej tego wcześniej, to była tylko wymówka, by uniknąć pytania.
Pewnego razu w Mekce Prorok sa spotykał się z muzułmanami z Medyny, którzy przybyli go zobaczyć. W orszaku były dwie kobiety, jedną była Hadhrat Umme Amara ra. Ta wielka muzułmanka wykazała się tak wysokim poziomem wiary, że kiedy jej syn Hadhrat Khubaib ra został złapany przez Musailmę Kazzab, został zapytany przez Musailmę, czy wierzy w Muhammada sa jako proroka. Hadhrat Khubaib ra powiedział, że tak. Masailma zapytał, czy uważa go [Musailma] za proroka Allaha. Hadhrat Khubaib powiedział, że nie, na co Musailma odciął mu ramię. Następnie zadawał te pytania raz po raz, na co Hadhrat Khubaib raudzielał tych samych odpowiedzi, mimo że Musailma odciął mu jedną rękę, a następnie wiele kończyn. Nie zachwiał się i umarł w ten sposób.
Hadhrat Khalifatul Masih aa powiedział, że to męstwo wiary w Hadhrat Khubaibra było wynikiem wychowania Hadhrat Umme Amara.
W odniesieniu do zwiększania wiedzy religijnej i uczenia się. Pewnego razu muzułmańskie kobiety poskarżyły się Prorokowi sa i powiedziały, że mężczyźni spędzali cały czas z Prorokiem sa i dlatego pragnęły, aby jeden dzień był przeznaczony dla nich. Tak więc Prorok sa przez jeden dzień spotykał się z muzułmańskimi kobietami i nauczał je. Taka była pasja muzułmanek do poznawania swojej wiary.
Hadhrat Musleh-e-Maud ra w swoim komentarzu do Koranu napisał, że islam nie nakazuje kobietom siedzieć w domu za zamkniętymi drzwiami. Raczej we wczesnym islamie udowodniono, że muzułmańskie kobiety wyruszały na bitwę, opiekowały się rannymi, słuchały przemówień Proroka, jeździły konno, uczyły się i nauczały wiedzy od i dla mężczyzn. Polecono im tylko zakrywać głowy, szyje i niektóre części twarzy. Islam nigdy nie nakazywał kobietom pozostawania w domu i nie było to też praktyką kobiet-towarzyszek Proroka sa. W meczecie Prorok sa pozwolił Hadhrat Aisza ra stanąć za nim i obserwować rywalizację między mężczyznami, która była związana z działaniami wojennymi. Hadhrat Musleh-e-Maud powiedział, że to wydarzenie ma w sobie delikatniejszy punkt. Z tego incydentu dowiedziono, że islam pragnie, aby kobiety zapoznały się z działaniami wojennymi. Ten incydent pokazuje, że Prorok sa pragnął, aby kobiety wiedziały, co wydarzyło się na polu bitwy, w jaki sposób była dowodzona, używany miecz, itp. Gdyby kobiety bały się bitwy, mieczy itp., nigdy nie wysłałyby swoich dzieci do walki i oni sami też nie braliby udziału w sprawie obrony narodu.
Hadhrat Musleh-e-Maud ra powiedział, że muzułmańskie kobiety osiągnęły w bitwach to, czego Europejki, które nie noszą islamskiego stroju, nie osiągnęły nawet do dnia dzisiejszego.
Pewnego razu muzułmanka wyszła i sama uwolniła swojego brata, który został wzięty do niewoli przez potężnych Rzymian. Armia muzułmańska dowiedziała się o tym po tym, jak sprowadziła brata z powrotem.
Podczas bitwy o Uhud Hadhrat Umme Amara ra podawała wodę żołnierzom, gdy armia muzułmańska wciąż zwyciężała. Ale kiedy sytuacja odwróciła się, wzięła miecz i stanęła obok Proroka sa i dzielnie walczyła z wrogami. Nawet Prorok(sa) wspomniał o tym.
Hadhrat Amirul Mominiin ra powiedział, że będzie opowiadał o kobietach z czasów Obiecanego Mesjasza (as) . Był to wiek poświęceń finansowych i epoka wyposażenia się w wiedzę potrzebną do odpowiedzi na ataki na islam. Ten wiek był także wiekiem modlitwy, ponieważ dzięki modlitwie wszystko zostanie osiągnięte.
Odnośnie Hadhrat Amma ra, błogosławionej żony Obiecanego Mesjasza ( as ), Hadhrat Mirza Bashir Ahmad ra powiedział, że była całkowicie pochłonięta salat . Zawsze odmawiała modlitwy tahażżud i zuhur oraz była tak pochłonięta modlitwami i radowała się nimi, że patrzący byliby zdumieni. Z wielką żarliwością modliła się za wszystkich członków Dżamaat i o sukces islamu Ahmadiyyat.
Hadhrat Nawab Mubarika Begum Sahiba ra napisał, że szczególnie podczas Ramadanu Hadhrat Amma Jan ra przekazywała wielkie sumy biednym. Miała też powiedzieć, że na początku roku, w Muharram, jeśli ktoś dawał jałmużnę, cały rok upłynie łatwo pod względem finansowym – powiedziała, że tak nauczył Obiecany Mesjasz (as).
Matka Hadhrata Chaudhary’ego Zafrullaha Khan Sahiba poszła zobaczyć się z Obiecanym Mesjaszem (as) gdy przedstawił swoje twierdzenie. Kiedy jej mąż skądś wrócił do domu, wysłuchał ją i powiedział, że ma nadzieję, że nie przysięgła wierności Obiecanemu Mesjaszowi (as). Powiedziała, że przysięgła wierność i to była kwestia wiary. W związku z tym jej mąż okazał pewne niezadowolenie, w związku z czym powiedziała, że nie ma znaczenia, co on myśli, ponieważ jest to związane z wiarą.
Fakhru Nisa Sahiba pochodziła z Hyderabadu w Indiach. Powiedziała, że nie zaakceptowała Ahmadiyyat z powodu podążania za swoim mężem. Powiedziała, że kiedy jej mąż wrócił z Qadian po przyjęciu Ahmadiyyat z rąk Obiecanego Mesjasza ( as ), sama chciała poznać z całą pewnością prawdę o Ahmadiyyat i w rezultacie Allah pokazał jej sen, dzięki któremu również zaakceptowała go w 1900 roku.
Hadhrat Umme Tahir Sahiba, matka Hadhrata Khalifatula Masiha IV rh, miała serce przepełnione miłością Allaha i Proroka sa. Hadhrat Mirza Bashir Ahmad ra ma opowiadał, że kiedyś słyszał, jak opowiadała następujący hadis:
Pewnego razu towarzysz zapytał Proroka sa o Sądny Dzień. Prorok sa odpowiedział, pytając, czy w ogóle przygotował się na Dzień Sądu. Towarzysz odpowiedział, mówiąc, że jeśli chodzi o jego salat i post, nie wiedział, czy zostaną przyjęte. Ale to, czego był pewien, to to, że posiadał prawdziwą miłość do Allaha i Jego Proroka sa. W związku z tym Prorok sa dał mu dobrą nowinę, że Allah nie oddzieli wierzącego od tych, których kocha. Na pewno ich spotka. Hadhrat Mirza Bashir Ahmad ra opowiada, że kiedy opowiadała ten hadis, jej twarz rozjaśniła się i powiedziała, że zobaczyła, że jej serce jest w tym samym stanie.
Hadhrat Amirul Mominiin opowiedział więcej przykładów wielkich muzułmańskich kobiet i powiedział, że każda kobieta Ahmadi powinna ślubować, że stworzy w sobie rewolucję i spróbuje osiągnąć takie wyżyny.
Hudhur aa następnie poprowadził wszystkich w cichej modlitwie, po której różne grupy Ladżny miały okazję zaprezentować przed Hudhurem aa wiersze chóralne.
(Raport przygotowany przez Al Hakam )