Prawda i fałsz
W czasie życia Obiecanego Mesjasza (as), podczas Dżelsa Salana, ktoś wspomniał w swoim przemówieniu, że jedyną różnicą pomiędzy misją Obiecanego Mesjasza (as), a innymi muzułmanami jest to, że ci ostatni przyjęli, że Jezus (as) wstąpił żywy do nieba, podczas gdy my uważamy, że zmarł śmiercią naturalną. To nie wyjaśnia celu przyjścia Obiecanego Mesjasza (as), który pomimo słabego stanu zdrowia, wygłosił mowę w celu pełnego wyjaśnienia tej kwestii.
Powiedział, że jego nadejście nie miało na celu po prostu rozróżnienia między życiem i śmiercią Jezusa (as), ale pociągnęło za sobą wiele innych czynników. Podał szczegóły kwestii, które spowodowały upadek muzułmanów oraz kwestii reformacji, dla których został posłany. Jedną z tych kwestii było unikanie fałszu i bronienie prawdy. Doradził swojemu Dżama’at, aby ten podniósł swój standard prawdy dodając, że proste zaakceptowanie jego nadejścia nie wystarczy.
Gdy wiadomość Obiecanego Mesjasza (as) zostanie przekazana w jego słowach (w tym piątkowym kazaniu), to ci, którzy nie do końca spełniają wymagane standardy, zdadzą sobie z tego sprawę.
Koran mówi: I kto daje fałszywe świadectwo (…)(25:73)
Szirk (łączenie partnerów z Bogiem) i fałsz zostały również wymienione razem w Koranie tak jakby fałsz był tak wielkim grzechem jak jest nim szirk! Arabskie słowo zuur(arab.) zastosowane jest w wyżej wymienionym wersie do oznaczania fałszu. Oznacza kłamanie, przypisywanie Bogu partnerów, przebywanie na próżnych spotkaniach gdzie szerzy się fałsz, zabawa i frywolność, itp.. Ludzie Boga nie kłamią i nie przebywają w miejscach, gdzie powszechny jest fałsz, frywolność i gdzie powszechne są bałwochwalcze praktyki oraz nie składają fałszywych zeznań. Ci, którzy unikają wszystkich tych sytuacji są prawdziwymi wierzącymi.
W swoim wystąpieniu Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że przyczyną wewnętrznych sporów wśród muzułmanów była miłość do tego świata. Dodał, że jeśli ich celem byłoby zadowolenie Boga to łatwo zrozumieliby, które wyznanie wiary spośród wszystkich sekt było słuszne i podążyliby za nim. Mimo to, w jaki sposób ludzie, którzy nie podążają śladami Proroka (saw) mogą być nazywani muzułmanami?
Bóg powiedział: Powiedz: Jeśli miłujecie Allaha, idźcie za mną. Wtedy i Allah umiłuje was i przebaczy wam wasze grzechy (…) (03:32). Jeżeli natomiast pierwszeństwo daje się światu, to czy można być naśladowcą Prorok (saw)? Czy Prorok (saw) był materialistą? Czy praktykował lichwę? Czy dawał pierwszeństwo światu przed wiarą? Powinniśmy zastanowić się nad tymi kwestiami i podążać śladami Proroka (saw), aby dowiedzieć się, jak podąży za tym łaska Boża! Towarzysze Proroka (saw) z pewnością przyjęli odpowiednie sposoby i Bóg przekształcił ich życie. Stali się zupełnie zdystansowani do spraw doczesnych. Porównajcie swoją sytuację z ich sytuacją; czy robicie to, co robili oni?
Ludzie nie robią sobie nic z tego, że składają fałszywe zeznania w sprawach sądowych w zamian za niewielką kwotę pieniędzy. Czy prawnicy mogą powiedzieć, że wszyscy świadkowie, których przedstawiają w sprawach sądowych, są prawdomówni? Kwestia ta jest bardzo krucha. Nie tylko produkowani są fałszywi świadkowie i wnoszone są fałszywe sprawy sądowe, ale nawet tworzone są fałszywe dokumenty i w wszystkim tym prawda jest pominięta. Czy ci, którzy twierdzą, że misja Obiecanego Mesjasza (as) nie była potrzebna, mogą powiedzieć, czy to jest nauczanie Proroka (saw)? Bóg uznał fałsz, jako coś obrzydliwego i porównał go do bałwochwalstwa. Stwierdzone jest: (…) Dlatego wystrzegajcie się obrzydliwości bałwochwalstwa oraz strońcie przed wszystkimi słowami nieprawdy. (22:31) Podobnie jak głupcy zostawiają Boga i zwracają się do bałwochwalstwa, podobnie ci, którzy unikają prawdy, polegają na fałszu i to dlatego Bóg stworzył związek pomiędzy bałwochwalstwem i fałszem. Podobnie jak bałwochwalca szuka zbawienia u bożków, człowiek, który opiera się na fałszu, również szuka w nim rozwiązania.
Ludzie mówią, jak mogliby pozostawić kłamstwo. Jest to dla nich po prostu niemożliwe, aby poruszać się bez niego! Ale Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że wyłącznie prawda prowadzi do sukcesu. Obiecany Mesjasz (as) nawiązał do swojego osobistego doświadczenia. Chrześcijański prawnik o imieniu Ralya Ram, wniósł do sądu sprawę przeciwko Obiecanemu Mesjaszowi (as). Obiecany Mesjasz (as) napisał wykład i wysłał maszynopis do wydawnictwa. W pakiecie tym zawarty był również list z instrukcjami dla kierownika. Zgodnie z przepisami pocztowymi nielegalne było przesyłanie listu w paczce i kara za to wynosiła 500 rupii grzywny lub pozbawienia wolności do sześciu miesięcy. Obiecany Mesjasz (as) nie był świadomy tego rozporządzenia. Niezwłocznie po przybyciu paczki, Ralya Ram poinformował władze pocztowe o tej nieprawidłowości i przeciwko Obiecanemu Mesjaszowi (as) został złożony pozew. Jednakże Obiecany Mesjasz (as) widział we śnie, że Ralya Ram wysłał mu jadowitego węża, ale Obiecany Mesjasz (as) potraktował go ogniem i wysłał go z powrotem do Ralya Ram.
Kiedy doszło do rozprawy, adwokat Obiecanego Mesjasza (as) doradzili mu, że aby nie zostać skazanym, musi powiedzieć w sądzie, że nie umieścił w paczce żadnego listu i że to Ralya Ram umieścił ten list w paczce w celu przysporzenia Obiecanemu Mesjaszowi (as) kłopotów. Obiecany Mesjasz (as) odrzucić tę radę i powiedział, że faktem jest to, że sam umieścił ten list w paczce i w związku z tym nie będzie temu zaprzeczać. Jego adwokat powiedział mu, że to nie pozostawi szansy na uniewinnienie, na co Obiecany Mesjasz (as) odparł, że nich się stanie, co ma się stać, ale on nie zaprzestanie mówienia prawdy.
Obiecany Mesjasz (as) pojawił się przed brytyjskim magistratem. Podczas rozprawy sędzia zapytał, Obiecanego Mesjasza (as) czy w istocie umieścił list w paczce, na co Obiecany Mesjasz (as) odpowiedział, że tak i dodał, że nie był świadomy, że w ten sposób łamał przepisy pocztowe, ale nie zamierzał oszukiwać poczty. Wyjaśniając dalej Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że nie uważał, że list był osobną częścią przesyłki. Bóg zmienił serce sędziego na korzyść Obiecanego Mesjasza (as) i chociaż strona przeciwna wygłosiłagh długą przemowę to sędzia zdymisjonował ją, honorowo zwalniając Obiecanego Mesjasza (as). Obiecany Mesjasz (as) stwierdził, że jak można powiedzieć, że nie ma alternatywy tylko mówić nieprawdę, gdy fakt jest taki, że nie ma innego sposobu jak tylko prawdomówność. Powiedział, że przypominał sobie to wydarzenie z wielkim upodobaniem, że starał się przestrzegać polecenia Boga, a Bóg zaaranżował dla niego rozwiązanie w taki sposób, że stało się ono znakiem! (…)A jeśli kto pokłada zaufanie w Allahu, wówczas On jemu wystarczy(…) (65: 4)
Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że nie ma nic tak niegodziwego jak fałsz. Ludzie tego świata mówią, że ci, którzy mówią prawdę w końcu zostają ukarani. Powiedział, że jak może to zaakceptować skoro przeszedł przez siedem spraw sądowych i nie posługiwał się fałszem nawet w jednej z nich i dzięki łasce Boga, nie przegrał w ani jednym przypadku. Jakże Bóg może ukarać prawdomówną osobę! Wyjaśnił, że jeśli niektórzy ludzie są karani za mówienie prawdy, to ich kara nie wynika z bycia uczciwym. Przeciwnie, przyczyną ich kary jest jakiś ukryty, nieznany grzech lub niegodziwość, o której Bóg posiada wiarę. Na przykład raz mężczyzna pobił swojego kucharza tylko dlatego, że nie przyprawił dobrze dania. Kiedy uwaga tego mężczyzny zwrócona była na nieproporcjonalną karę powiedział, że kucharz ten był z nim przez długi czas i był pod bardzo dobrą opieką. Podobnie, duży nakład niegodziwości człowieka przynosi mu czasami karę.
Ci, którzy zawsze stosują się do prawdy nie są zhańbieni, ponieważ pozostają pod ochroną Boga. Jednakże częściowa tylko dobroć nie przynosi korzyści i jeśli praktyka człowieka nie jest doskonała to nie może osiągnąć pożądanych owoców. Błędna praktyka nie podoba się Bogu. Jest to z cała pewnością błędne, gdy ludzie mówią, że fałsz jest niezbędny. Są to wyimaginowane pojęcia wynikające z braku duchowej wnikliwości i z osłabienia. Jeżeli człowiek przeciągnie kilka szwów w grubym kawałku tkaniny to nie oznacza to, że stał się krawcem i może szyć w jedwabiu. Zafałszowana pobożność jest bezskuteczna. Zaiste, Bóg nie traci nawet najdrobniejszego dobra, które opiera się na szczerości: kto uczyni dobro, choćby tak małe jak atom, ujrzy je, (…) (99: 8) Tak więc jeśli coś nie urzeczywistnia się, to dlatego, że brakuje w tym szczerości, ponieważ szczerość jest warunkiem dobrych uczynków: (…) stając się szczerymi wobec Niego w religii (…) (07:30)
Obiecany Mesjasz (as) dał tą radę z wielkim bólem. Chciał on przekazać fakt, że oprócz doktryny Jezusa (as) powracającego czy też nie powracającego (fizycznie) na ten świat, bardziej znaczące było, aby całkowicie uwolnić się od szirk i uczynić własne praktyki takimi, aby nie mały nawet rąbka szirk. Podkreślił, aby praktykować prawdę i brzydzić się fałszem.
Każdy Ahmadi powinien zastanowić się nad sobą i zobaczyć, w jakim stopniu wypełnia to, czego się od niego oczekuje. Czy używamy fałszu w sprawach sądowych lub czy kłamiemy dla otrzymania korzyści finansowych? Czy mówimy prawdę przy ustalaniu warunków małżeństw i czy podążamy qawl al sadid (właściwe słowo)? Czy używamy fałszu, aby zdobyć świadczenia socjalne lub opiekę społeczną od państwa? Wiele osób, w tym zakresie, wypada w negatywnym świetle. W celu uzyskania korzyści państwowych tajone są również dochody, a to z kolei jest oszustwo podatkowe. Powinno być jasne, że każdy rząd ma problemy z powodu ogólnych spadkowych tendencji finansowych i każdy rząd, który jeszcze nie jest w takiej sytuacji teraz, to będzie w przyszłości. Tak więc, rządy analizują kwestie opieki społecznej i zasiłków bardzo uważnie. Wszystko, co negatywne w tym zakresie nie tylko stwarza trudności osobiste, ale może być także przyczyną utraty zaufania do Ahmadiyyat. Ci, którzy używają fałszu do takich celów nie powinni mieć na uwadze ziemskich korzyści, ale powinni oni starać się zadowolić Boga poprzez unikanie fałszu i żyć kosztem niewielkich środków. Należy pamiętać, aby nie dopuszczać się fałszu podczas ubiegania się o azyl. Zaiste, prawnicy zawsze podżegają do takich praktyk, jak to również powiedział Obiecany Mesjasz (as). Posiadacze urzędów powinni również zastanowić się nad sobą, czy nie składają fałszywych raportów. Może i nie kłamią oni w swych raportach, ale czy przestrzegają oni również qawl al sadid i raportują to, co jest jednoznaczną prawdą? Wszystkie kwestie powinny być rozpatrywane sprawiedliwie. Każda osoba powinna rozwiązywać kwestie w taki sposób, który pozbawiony jest osobistych korzyści, egoizmu i ma na uwadze tylko Bożą bojaźń. Jeśli tak nie jest, to wówczas, jak to powiedział Obiecany Mesjasz (as), wszystko jest wyrazem miłości do świata! A to prowadzi do podziałów i niezgody, a jedność i zgoda we wspólnocie, lub co najmniej w określonej części społeczności, jest zatracona. I jedność, którą Obiecany Mesjasz (as) przyszedł ugruntować jest stracona. Islam został podzielony na sekty z powodu miłości do świata i to może również prowadzić do dalszego takiego podziału. Tak więc jedno zło powoduje następne. Jako Ahmadi mamy wiele obowiązków, a prawdziwymi Ahmadi są ci, którzy starają się podążać za błogosławionym modelem Proroka (saw).
Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że należy bardzo dobrze zapamiętać, że ten, kto staje się Boga, Bóg staje się jego. I nikt nie może oszukać Boga. Jest kompletną głupotą, jeśli ktoś myśli, że może uniknąć Boga poprzez udawanie. To jest samooszukiwanie się. Miłość do tego świata jest źródłem wszystkich wykroczeń. Zaślepia to człowieka i sprawia, że zapomina o człowieczeństwie i nie wie, co robi i co powinien robić. Najczęstszą przyczyną zrujnowania świata muzułmańskiego jest grzech miłości do świata. Ludzie pochłonięci są miłością do świata we wszystkich swoich snach i na jawie, nie myśląc o tym, co stanie się po śmierci. Są czujni i kompetentni, jeśli chodzi o ich zatrudnienie, ale leniwy, jeśli chodzi o wielbienie Boga. To dlatego, że ich serca są pozbawione wielkości Boga. Doprawdy, człowiek powinien zawsze bać się Boga. On to wybacza większość naszych błędów, ale kiedy karze, jest On w tym srogi, jak stwierdza: I On nie dbał o konsekwencje tego.(91:16)
Ci, którzy chcą zwrócić się do Boga i osiągnąć Boską bliskość, wykazują zazwyczaj pośpiech i nie zdają sobie sprawy, że sprawy wiary wymagają wielkiej cierpliwości i wytrwałości. Ludzie pracują dzień i noc, aby osiągnąć doczesne cele i czekają latami, aby zobaczyć wyniki ich pracy. Jednakże, jeśli chodzi o sprawy wiary, chcą stać się świętobliwi od razu i natychmiast doświadczyć nieba. I to bez narażania się na jakąkolwiek ciężką pracę i bez doświadczenia żadnych trudności czy prób. Rozwój duchowy jest stopniowy i nie można spodobać się Bogu za pomocą zwykłych słów.
Stwierdzone jest: Czy ludzie sądzą, że będą pozostawieni shamym sobie, ponieważ mawiają: „Wierzymy” oraz że nie będą poddani próbie? (29:3) Zaiste, każde błogosławieństwo wymaga ciężkiej pracy. I islam nie stawia tak uciążliwych wymagań, jakie na przykład muszą przechodzić mnisi i pustelnicy w innych wyznaniach. Nauczanie islamu jest: Zaiste, temu dobrze się wiedzie, kto ją oczyszcza (91:10), czyli ten, który pozostawia szkodliwe innowacje oraz egoistyczne pragnienia i podejmuje drogę Boga!
Niechaj będziemy w stanie doprowadzić do zmian w naszych praktykach, zrozumieć znaczenie prawdy i dać pierwszeństwo wierze przed sprawami doczesnymi. Po podjęciu bai’at, niechaj będziemy w stanie prawdziwie, a nie tylko w słowach, zrozumieć przyczyny nadejścia Obiecanego Mesjasz (as) i próbować z całej naszej mocy, aby podążać za błogosławionym wzorem Proroka (saw) oraz uznać osiągnięcie zadowolenia Boga za najważniejsze ze wszystkiego.
Ogłoszona została modlitwa pogrzebowa za naszego misjonarza z Wybrzeża Kości Słoniowej. Kassim Touré Sahib zmarł w dniu 25 stycznia. Był Muusi i służył Dżama’at od 1986 roku. Pośród jego różnych posług dla Dżama’at było przekładanie piątkowych kazań na język Joomla.