Kim jest Bóg?
Kim jest Bóg? Fragmenty napisane przez Obiecanego Mesjasza (as).
Islam naucza, że Bóg jest Istotą Doskonałą, której atrybuty można dostrzec w Księdze Bożego Dzieła i Księdze Słowa Bożego. W tej części prezentujemy urywki z pism Mirza Ghulam Ahmada(as) na temat atrybutów Boga, wraz z różnymi innymi pismami i źródłami, które omawiają ten temat.
Kim jest Bóg islamu?
„Bóg islamu jest tym samym Bogiem, który jest widoczny w zwierciadle prawa natury i jest dostrzegalny w księdze natury. Islam nie przedstawił nowego Boga, ale przedstawił tego samego Boga, który jest przedstawiony przez światło ludzkiego serca, przez ludzkie sumienie, przez niebo i ziemię”. – Istota islamu cz. 1, strona 39
Jaki jest zakres i głębia Bożej łaski?
„Każde światło, które jest widoczne na wyżynach lub w dolinach, czy to w duszach czy w ciałach, czy to osobiste czy bezosobowe, czy widoczne, czy ukryte, czy to w umyśle czy poza nim, jest łaską Jego łaski. Jest to znak, że powszechna łaska Pana światów obejmuje wszystko i nic nie jest pozbawione tej łaski. On jest źródłem wszelkiej łaski, ostateczną przyczyną wszelkich świateł i źródłem wszelkiego miłosierdzia. Jego Istota jest podporą wszechświata i schronieniem wszystkich wysokich i niskich. On jest Tym, który wydobył wszystko z ciemności nicości i obdarzył wszystko płaszczem bytu. Żadna inna istota poza Nim nie jest w sobie obecna i wieczna ani nie jest odbiorcą Jego łaski. Ziemia i niebo, człowiek i zwierzęta, kamienie i drzewa, dusze i ciała, wszystkie powstały dzięki Jego łasce”. – Istota islamu, cz. 1, strony 248-249
W jakim sensie Bóg jest Wszechmocny?
„Nasza dusza i każda cząstka naszej istoty padają na twarz przed Potężnym, Prawdziwym i Doskonałym Bogiem, z którego ręki powstała każda dusza i każda cząstka stworzenia wraz z wszystkimi zdolnościami i dzięki którego wsparciu każda istota jest podtrzymywana. Nic nie jest poza Jego wiedzą, poza Jego kontrolą ani poza Jego stworzeniem”. – Istota islamu, cz. 1, strona 39
Czy istnieje granica mocy Bożej?
„Nie wierzymy w boga, którego moce są ograniczone przez nasz rozum i spekulacje, a poza tym nie ma nic. Wierzymy w Boga, którego moc, podobnie jak Jego Istota, jest nieograniczona, nieskrępowana i nieskończona”. – Istota islamu cz. 1, strona 43
Jakie są główne atrybuty Boga?
„Bóg Wszechmogący ma cztery główne atrybuty, które można nazwać matkami wszystkich atrybutów. Każdy z nich domaga się naszego człowieczeństwa. Te cztery to Rububijjat, Rahmanijjat, Rahimijjat i Malikijjat w Dniu Sądu.
- Rububijjat [Panowanie] domaga się nicości lub stanu przypominającego nicość. Dzięki niemu powstaje każda forma stworzenia, czy to ożywiona, czy nieożywiona.
- Dla swej manifestacji Rahmanijjat [Łaskawość] domaga się braku istnienia, a jej działanie dotyczy tylko ożywionych, a nie nieożywionych. Rahmanijjat – wszechogarniająca łaska Boga Wszechmogącego.
„Drugą doskonałością Boga Wszechmogącego, która jest Jego dobrodziejstwem w następnym stopniu i którą nazywa się łaską ogólną, jest Rahmanijjat, dzięki której Bóg jest nazwany Al-Rahman w Surah Al-Fatihah. W idiomie Koranu Bóg Wszechmogący nazywany jest Rahmanem, ponieważ obdarzył każdą żywą istotę, w tym człowieka, odpowiednim kształtem i cechami. Innymi słowy, człowiekowi nadano wszelkie zdolności i moce oraz nadano kształt i członki, jakich potrzebował rodzaj życia, który został dla niego zaprojektowany i do którego był przystosowany. Zapewniono wszystko, co było potrzebne do jego utrzymania. Ptaki, zwierzęta i ludzie otrzymali odpowiednie dla siebie moce. Tysiące lat przed ich zaistnieniem, Bóg Wszechmogący, mocą Swojego atrybutu Rahmanijjat, stworzył ciała niebieskie i ziemskie, aby wszystkie żywe istoty mogły być chronione. Żadne działanie nie ma nic wspólnego z Rahmanijjat Boga Wszechmogącego. To czyste miłosierdzie, które zaczęło działać przed powstaniem żywych istot. Człowiek jest głównym beneficjentem Rahmanijjat Boga Wszechmogącego, ponieważ wszystko jest poświęcone dla jego sukcesu. Dlatego przypomina się mu, że Bóg jest Al-Rahmanem”. (Ayyam-us-Sulah, Ruhani Khazain Vol.14, s. 248-249)
- Rahimijjat [Miłosierdzie] szczególna łaska Boga udzielona człowiekowi
„Powiedziano, że jest miłosierny. Oznacza to, że przed stworzeniem żywych istot, co wynika z Jego łaskawości, nie zaś z żadnej innej przyczyny, ani nie w celu nagrodzenia, dba o każdą istotę, tak jak przed naszym pojawieniem się na świecie i jakimkolwiek naszym działaniem stworzył słońce i ziemię i wszelkie inne rzeczy jedynie dla naszego dobra. Ta Boża łaska została w Księdze Boga nazwana Rahmanijjat, natomiast Bóg Wszechmogący nazwany został Rahman.
Szczodrze wynagradza On prawość i nie dopuszcza do zmarnowania niczyjego wysiłku. Z Powodu tego przymiotu nazwano go Rahim, atrybut zaś to Rahimijjat.” (Filozofia Nauk Islamu, str. 57)
„Trzecią doskonałością Boga Wszechmogącego, która jest Jego dobroczynnością w trzecim stopniu, jest Rahimijjat, dzięki której Bóg został nazwany Rahim w Sura Fatihah [pierwszy rozdział Koranu]. W idiomie Koranu Bóg nazywany jest Rahim, gdy przyjmuje modlitwy, błagania i prawe czyny ludzi, chroni ich przed nieszczęściami, niedolą i marnowaniem wysiłków. To dobrodziejstwo jest opisane jako szczególna łaska i ogranicza się do istot ludzkich. Inne rzeczy nie zostały obdarzone zdolnością modlitwy, błagania i prawego działania, ale człowiek otrzymał tę zdolność. Człowiek jest wysławiającym się zwierzęciem i może być odbiorcą łaski Bożej poprzez ćwiczenie swojej zdolności mowy. Inne rzeczy nie zostały obdarzone tą zdolnością. Jest zatem oczywiste, że błaganie jest cechą człowieczeństwa, która jest nieodłączna w naturze człowieka”. (Ayyam-us-Sulah, Ruhani Khazain, tom 14, s. 249-250)
Obiecany Mesjasz (as) również mówi:
„Różnica między łaskawością (Rahmanijjat) a miłosierdziem (Rahimijjat) polega na tym, że ta pierwsza nie ma związku z czynami i uczynkami, podczas gdy w tym drugim przypadku czyny i uczynki mają do odegrania rolę, chociaż ludzka słabość również istnieje. Miłosierdzie Boże pragnie zakryć wady człowieka. (Hadhrat Mirza Ghulam Ahmad, Malfuzat tom 1, s. 126-127)
- Malikijjat: Pan wszystkich suwerenów
„Czwartym dobrodziejstwem Boga Wszechmogącego, które można nazwać najbardziej szczególną łaską, jest Malikijjat [władza] Dnia Sądu, na mocy której został nazwany Maliki-Yaum-id-Din w Surze al-Fatihah. Różnica między tym atrybutem a Rahimijjat polega na tym, że poprzez modlitwę i kult Rahimijjat działa w celu ustalenia godności osoby, a poprzez Malikijjat nagroda jest przyznawana. Dzięki działaniu Rahimijjat człowiek zasługuje na sukces w takiej sprawie, jak zdanie egzaminu przez ucznia, ale przyznanie rangi lub innego przedmiotu, dla którego egzamin został podjęty i zdany, jest na mocy atrybutu Malikijjat. Te dwa atrybuty wskazują, że dobroczynność Rahimijjat osiąga się dzięki Bożemu miłosierdziu, a łaska Malikijjat jest osiągana dzięki łasce Wszechmogącego Boga. Malikijjat zamanifestuje się na ogromną i doskonałą skalę w zaświatach, ale zgodnie z miarą tego świata, wszystkie te cztery atrybuty zamanifestują się również w tym świecie” (Ayyam-us-Sulah, Ruhani Khazain tom 14, s. 250-251)
Malikijjat [Władza] Dnia Zmartwychwstania domaga się dla jego manifestacji pokornych błagań oraz wstawiennictwa i odnosi się tylko do tych ludzi, którzy upadli jak żebracy na progu Jedności i rozpostarli swój płaszcz szczerości, aby otrzymać łaskę i odnaleźć siebie z pustymi rękami, uwierzyć w Malikijjat Boga.
Te cztery atrybuty działają cały czas. Spośród nich Rahimijjat skłania osobę do błagania, a Malikijjaat pożera osobę w ogniu strachu i przerażenia oraz rodzi prawdziwą pokorę, ponieważ ta cecha stanowi, że Bóg jest Panem zadośćuczynienia i nikt nie ma prawa niczego żądać. Przebaczenie i zbawienie są przez łaskę”. – Istota islamu, cz. 1, strony 66-67
Dlaczego Bóg jest określany jako „Rahman” [Łaskawy]?
„ (…) przed zaistnieniem stworzeń i ich uczynkami, z czystej łaski i w konsekwencji braku czyjegokolwiek działania, zapewnia wszystkim pociechę. Jak na przykład, uczynił słońce, ziemię i wszystkie inne rzeczy do naszego użytku, zanim wyszło z nas jakiekolwiek działanie. Ta nagroda jest nazywana w Księdze Boga Rahmanijjat, a ze względu na ten atrybut Bóg Wszechmogący nazywany jest Rahman”. – Istota islamu, cz. 1, strona 62
Czego Koran uczy o Bożej mocy?
„Koran naucza, że dzięki Swoim doskonałościom Bóg jest Jeden, bez współtowarzysza. Nie ma żadnej wady. Rozumie wszystkie dobre cechy i przejawia wszystkie święte moce. On jest Twórcą wszelkiego stworzenia i jest źródłem wszelkiej łaski. On jest Panem wszelkiej zapłaty i wszystko do Niego wraca.
On jest blisko i daleko oraz jest daleko, a jest blisko. On jest ponad wszystkim, ale nie można powiedzieć, że jest ktoś pod Nim. Jest bardziej ukryty niż wszystko inne, ale nie można powiedzieć, że istnieje coś bardziej oczywistego niż On.
Jest Samoistny w Swojej Istocie i wszystko przez Niego żyje. On jest samowystarczalny i wszystko jest przez Niego podtrzymywane. On wspiera wszystko i nie ma nic, co by Go wspierało. Nic nie powstało samo z siebie lub nie może żyć bez Niego samo. On rozumie wszystko, ale nie można powiedzieć, jaka jest natura tego rozumienia. On jest Światłem wszystkiego na niebie i na ziemi, a każde światło wybiło się z Jego ręki i jest odbiciem Jego Istoty. Jest Opatrznością wszechświata. Nie ma duszy, która nie jest przez Niego podtrzymywana i istnieje sama z siebie. Żadna dusza nie ma mocy, której by od Niego nie uzyskała i która istnieje sama z siebie.” – Istota islamu, cz. 1, strony 43- 44
W jaki sposób zjawiska materialne manifestują przymioty Boga?
„Nie ma wątpliwości, że wszystkie cechy i zdolności, którymi tymczasowo obdarzone są ciała niebieskie i elementy ziemskie, są jedynie odbiciem duchowej mocy i atrybutów, które wiecznie posiada Bóg, Najwyższy. Allah jasno nam wyjaśnił, że słońce i inne ciała same w sobie są niczym – to Jego dominująca Moc działa w nich niejako zza zasłony. On sprawia, że księżyc rzuca światło w ciemne noce, służąc jako odbicie Jego światła, gdy oświetla ciemne serca, wchodząc do nich i przemawiając do człowieka w nim samym. Manifestuje chwalebne światło Swoją mocą poprzez działanie słońca i na różne sposoby manifestuje Swoje wielorakie zamysły. To Jego moc zstępuje z nieba w postaci deszczu, ożywia i odświeża suchą ziemię oraz napoju dla spragnionych. To Jego Moc nadaje ogniu jakość spalania, a powietrzu jakość, która odświeża życie, sprawia, że kwiaty kwitną, unosząc chmury i przekazując dźwięk. To Jego Moc pozwala ziemi nieść na plecach człowieka i bestię. Czy zatem wszystkie te rzeczy są Bogiem? W rzeczy samej nie, są tylko rzeczami stworzonymi. Ale Boża moc manifestuje się przez nie, tak jak moc ręki manifestuje się przez pióro.
Mówimy, że pióro pisze, ale w rzeczywistości to ręka, a nie pióro, pisze. Kawałek żelaza pozostawiony na jakiś czas w ogniu przybiera cechy ognia i mówimy, że płonie i emituje światło. Ale to nie są jego własne właściwości, są to właściwości ognia.
Z tego samego powodu prawdą jest, że wszystkie ciała niebieskie i elementy ziemskie, a nawet każda cząsteczka w dolnej i górnej sferze, która jest widzialna i dostrzegalna, wszystkie one są, ze względu na różne właściwości, które w nich znajdują się, wieloma imionami i atrybutami Boga. To moc Boża objawia się przez nich. To wszystko są Jego słowa, które Jego moc objawiła w różnych formach. Ktoś nieświadomy może zapytać, w jaki sposób słowa Boga nabrały materialnego kształtu? Czy Bóg doznał pomniejszenia, posyłając ich? Szkło powiększające, odbijając promienie słońca, może rozpalić ogień, ale nie powoduje to zmniejszenia mocy słońca. Owoce są hodowane i dojrzewają pod promieniami księżyca, ale to nie niszczy księżyca.
Werset „Wszelka chwała należy do Allaha, Pana wszystkich światów” (1:2) z Surah Fatiha [rozdział otwierający] wskazuje, że wszystkie siły działające w niebiosach i na ziemi w różnych kształtach i formach zapewniają właściwe funkcjonowanie wszechświata nie działają samodzielnie, ale Boża moc działa przez nich. Ta sama idea wyrażona jest w innym wersecie (27;45), że świat jest jak pałac z podłogami wyłożonymi przezroczystym szkłem, pod którymi przepływa silny prąd wody. Nieświadoma osoba ignoruje szybę i boi się w nią wkroczyć, aby nie wpaść w wartki nurt. W 17:71 jest napisane: „(…) Niesiemy je lądem i morzem (…)”; co również wyraża tę samą ideę, a mianowicie, że wierzchowce i naczynia są tylko widzialnymi środkami transportu i że to Boża Moc jest prawdziwym nosicielem”. –Komentarz do Surah Fatiha, strony 99-100
Jak Bóg jest źródłem pokoju?
„On jest Źródłem Pokoju, to znaczy jest chroniony przed wszelkimi wadami, nieszczęściami i trudnościami oraz zapewnia wszystkim bezpieczeństwo. Gdyby mógł być dotknięty nieszczęściami lub być zabity przez Swój lud, lub mógł być sfrustrowany w swoich planach, jakże serca ludzi w takich przypadkach mogły być pocieszane przekonaniem, że wybawi ich z nieszczęść? – Filozofia Nauk Islamu, str. 101
W jaki sposób Bóg daje bezpieczeństwo?
„(…) wtedy Bóg daje bezpieczeństwo i przedstawia dowód swoich atrybutów i swojej Jedności. Jest to wskazówka, że ten, kto wierzy w prawdziwego Boga, nie jest zakłopotany w żadnym towarzystwie, ani nie będzie żałował w obecności Boga, ponieważ on jest wyposażony w mocne dowody. Ale ten, kto wierzy w fałszywego boga, znajduje się w wielkim ucisku. Opisuje każdą bezsensowną rzecz jako tajemnicę, aby nie być wyśmiewanym i stara się ukryć możliwe do udowodnienia błędy”. – Filozofia Nauk Islamu, str. 102
Jak wyobrażać sobie Boga?
„Trzymanie się środka w stosunku do Boga oznacza, że w wyjaśnianiu Bożych atrybutów nie należy skłaniać się ku negowaniu Bożych atrybutów ani opisywać Boga jako podobnego do rzeczy materialnych. Jest to sposób, który przyjął Koran w odniesieniu do Bożych atrybutów. Potwierdza, że Bóg widzi, słyszy, wie, mówi oraz jako ochrona przed pojmowaniem Jego bytu jako przypominającego Jego stworzenia. Potwierdza również: „(…) Nie ma nic takiego jak On (…)”. [42:12]; „Zatem nie wymyślajcie podobnych Allahowi (…)” [16:75] (…) Oznacza to, że nie ma partnera w Istocie i atrybutach Boga i że On nie jest podobny do Swoich stworzeń. Pojmowanie Boga jako będącego pomiędzy podobieństwem a transcendencją jest właściwym środkiem. Krótko mówiąc, wszystkie nauki islamu przestrzegają środka” – Filozofia Nauk Islamu, str. 105
Jak Bóg przebacza?
„W arabskim idiomie Taubah (skrucha, żal za grzechy) oznacza „powrót” i dlatego w Koranie imię Boga jest również Tawwab, to znaczy Ten, który często powraca. Oznacza to, że kiedy osoba odrzucająca grzech zwraca się do Boga ze szczerym sercem, Bóg Wszechmogący zwraca się jeszcze bardziej do niego. Jest to całkowicie zgodne z prawem natury. Bóg Wszechmogący uczynił częścią ludzkiej natury, że kiedy człowiek zwraca się do drugiego ze szczerym sercem, serce tego ostatniego również mięknie. Jak więc rozum może zaakceptować, że kiedy sługa zwraca się do Boga Wszechmogącego z prawdziwym sercem, Bóg nie powinien się do niego zwracać? Rzeczywiście Bóg, który jest Łaskawy i Miłosierny, zwraca się jeszcze bardziej ku Swojemu słudze. Dlatego w Koranie imię Boga, jak właśnie wspomnieliśmy, brzmi także Tawwab, co oznacza Często Powracający”. – Istota islamu, tom. 2, strona 239
Czym różni się człowiek od Boga?
„Wiedza człowieka wymaga nauczyciela, a jednak jest ograniczona. Wiedza Boża nie potrzebuje nauczyciela i jest nieograniczona. Słuch człowieka jest zależny od powietrza i jest ograniczony, ale słuch Boga jest nieodłączny i nieograniczony. Widzenie człowieka jest zależne od światła słonecznego lub innego światła i jest ograniczone, ale widzenie Boga wynika z Jego wrodzonego światła i jest nieograniczone. Zdolność człowieka do tworzenia zależy od jakiejś materii, potrzebuje czasu i jest ograniczona. Boża moc tworzenia nie jest zależna od jakiejkolwiek materii, nie potrzebuje czasu i jest nieograniczona. Wszystkie Jego atrybuty nie są sobie równe, a ponieważ On nie ma sobie równych w Swojej Istocie, nikt nie jest Mu równy w Jego atrybutach. Gdyby jeden z Jego atrybutów miał być wadliwy, wszystkie Jego atrybuty byłyby wadliwe i dlatego Jego Jedności nie można ustanowić, chyba że nie byłby On równy w Swoich atrybutach, tak jak nie ma sobie równych w Swojej Istocie. On nie jest niczyim synem, ani nikt nie jest Jego synem. Jest samowystarczalny i nie potrzebuje ani ojca, ani syna. To jest Jedność, której naucza Koran i która jest podstawą naszej wiary”. – Istota islamu, cz. 1, strony 46 – 47
Jak wiedza Boga różni się od naszej?
„On zna niewidzialne, to znaczy, tylko On zna Siebie. Nikt nie może pojąć Jego Istoty. Możemy w pełni obserwować słońce, księżyc i każdą rzecz stworzoną, ale nie jesteśmy w stanie w pełni obserwować Boga. Następnie mówi, że zna to, co widzialne. Nic nie jest przed Nim ukryte. Będąc Bogiem nie można było przypuszczać, że był niczego nieświadomy. Obserwuje każdą cząsteczkę tego wszechświata, czego człowiek nie może zrobić. On wie, kiedy zniszczy ten system i ustanowi Sąd. Nikt oprócz Niego nie wie, kiedy to nastąpi. Tylko on zna te wszystkie czasy. – Istota islamu cz. 1, strona 62
Jaki był status oraz autorytet Boga na początku stworzenia?
„(…) Stworzywszy niebiosa i ziemię oraz wszystko, co w nich jest, zamanifestował Swoje atrybuty podobieństwa, następnie zwrócił się do Swojej pozycji transcendencji i samoistnienia, a by zademonstrować Swoje atrybuty transcendencji, której pozycja znajduje się poza i ponad oraz jest najdalej od stworzenia. Ta najwyższa pozycja nazywa się Tron. Wyjaśnienie tego jest takie, że na początku wszelkie stworzenie nie istniało, a Bóg Wszechmogący zamanifestował się na pozycji, która była poza zaświatami i nazywana jest Tronem, to znaczy pozycja, która jest wyższa niż i ponad wszystkimi światami. Nie było nic oprócz Jego Istoty. Następnie stworzył niebiosa i ziemię i wszystko, co w nich jest. Kiedy powstało stworzenie, ukrył się i pragnął, aby został poznany poprzez swoje stworzenie”. – Istota islamu, cz. 1, strona 58
W jaki sposób Bóg jest Jeden?
„Bóg jest Jeden i nie ma współtowarzysza: nikt inny nie jest godny czci i posłuszeństwa. Jest tak opisany, ponieważ gdyby posiadał towarzysza, istniałaby możliwość, – Istota islamu, cz. 1, strona 61
Co oznacza „Nikt inny godny czci”?
„Nikt inny nie jest godny czci, co oznacza, że jest On tak doskonały, a Jego atrybuty i doskonałości są tak wysokie i wywyższone, że gdyby z całego istnienia, Bóg miałby być wybrany ze względu na Jego doskonałe atrybuty lub gdyby czyjś umysł mógł wyobrazić sobie najlepsze i najwyższe atrybuty, że tylko Bóg byłby najbardziej wywyższony i nikt inny nie mógłby być większy od Niego. Łączenie z Nim kogoś niższego w czczeniu Go byłoby zupełnym błędem”. (…) Tylko On ma pełną wiedzę o sobie i nikt nie może objąć Jego Istoty.” – Istota islamu, cz. 1, strona 61- 62
W jaki sposób suwerenność Boga różni się od suwerenności człowieka?
„(…) suwerenność ludzka nie jest wolna od wad. Na przykład, gdyby wszyscy poddani ludzkiego suwerena opuścili kraj i wyemigrowali, jego suwerenność nie mogłaby zostać utrzymana lub gdyby jego poddani zostali dotknięci głodem, nie byłby on w stanie odzyskać żadnych dochodów. Lub jeśli jego poddani mieliby z nim dyskutować i kwestionować podstawy jego suwerenności, jaką kwalifikację do jego suwerenności mógłby przedstawić? Ale suwerenność Boga nie podlega temu. W jednej chwili może zniszczyć całe królestwo i stworzyć nowe. Gdyby nie był Stwórcą i Wszechpotężnym, Jego suwerenność nie mogłaby być utrzymana bez niesprawiedliwości, ponieważ raz przebaczył światu i obdarzył go zbawieniem, jak mógłby uzyskać inny świat do rządzenia? Czy chwyciłby tych, którzy osiągnęli zbawienie i tyranicznie odwołał Swoje zbawienie? W takim przypadku Jego Boskość zostałaby zakwestionowana i podobnie jak światowi władcy, Jego suwerenność okazałaby się wadliwa (…) Na przykład prawo zezwala, aby ocalić statek, pasażerowie łodzi mogą zginąć, ale Bóg nie powinien być poddany na każdą, tak straszną konieczność. Gdyby Bóg nie był wszechmocny, posiadający zdolność tworzenia z niczego, byłby zmuszony albo uciekać się do tyranii, albo trzymać się sprawiedliwości i być pozbawiony Swojej Boskości. Naczynie Boga płynie z pełną mocą i sprawiedliwością”. – Istota islamu, cz. 1, strona 60 – 64
Czy Bóg musi manifestować wszystkie swoje atrybuty jednocześnie?
„Żaden Boży atrybut nie popada w permanentne nieużywanie, ale jest tymczasowo nieużywany. Ponieważ atrybut stworzenia i atrybut zniszczenia są ze sobą niespójne, to gdy atrybut zniszczenia zaczyna w pełni funkcjonować, atrybut stworzenia na pewien czas wygasa. Krótko mówiąc, na początku był to czas działania Bożego atrybutu Jedności i nie możemy powiedzieć, jak często ten okres się powtarza, poza tym, że jest wieczny i nieograniczony. W każdym razie atrybut Jedności ma pierwszeństwo w czasie przed innymi atrybutami. Dlatego mówi się, że na początku Bóg był sam i nie było z Nim nikogo. Następnie Bóg stworzył niebiosa i ziemię oraz wszystko, co w nich jest, i w tym kontekście zamanifestował Swoje atrybuty, że jest Szlachetny, Miłosierny, Przebaczający i akceptuje pokutę”. Istota islamu, cz. 1, strona 58
Czy człowiek zawsze znajduje się pod wpływem tylko jednej cechy/atrybutu?
„Gdy gwiazdy pojawiają się etap po etapie, atrybuty Boga również pojawiają się etap po etapie. Człowiek czasami znajduje się w cieniu Bożych atrybutów Chwały i Samowystarczalności, a czasami jest w cieniu Jego atrybutów Piękna”. – Istota islamu, cz. 1, strona 60
Co Koran mówi o Bogu?
„Bóg, którego czcimy i w którego wierzymy, że posiada wszystkie moce, jest całkowicie Suwerenny, a więc ma moc czynienia cokolwiek i wszystkiego. Jednocześnie jest zawsze Miłosierny. Dlatego w Koranie Wszechmogący Bóg obdarzył ludzi radosną nowiną, że Jego Miłosierdzie i Współczucie są wszechogarniające. Jest to napisane w Rozdziale 7, wersecie 157. W innym wersecie Koranu Allah mówi, że ludzie, którzy skrzywdzili się i popełnili nadużycia przeciwko własnym duszom, nie powinni rozpaczać i popadać w beznadziejność. Werset wyjaśnia, że Allah może przebaczyć wszystkie grzechy, ponieważ jest Najbardziej Przebaczający i Litościwy (39: 54). W innym miejscu Allah powiedział, że gdyby nie Jego Łaska i Miłosierdzie, to z powodu ich złych czynów i oszczerstw, ludzie tego świata spotkałaby wielka kara. (24: 15).
Innym przykładem nieskończonej miłości Boga jest to, że powiedział, iż nagroda za dobre uczynki zostanie pomnożona przez dziesięciokrotność wartości czynu, jednak kara za popełnienie zła jest równa tylko samemu złemu uczynkowi (…) Te kilka przykładów ilustruje prawdziwą naturę Boga islamu. Czy te przykłady dają obraz okrutnego i tyrańskiego Boga, czy raczej wskazują na Boga życzliwego, współczującego i kochającego? Rzeczywiście, w Koranie jest bardzo wiele wersetów, dzięki którym dowiadujemy się o Bożym Miłosierdziu, Współczuciu i Życzliwości. Podałem tylko kilka przykładów”.
Co oznacza „Allah”?
„Już pierwszy rozdział Koranu stwierdza, że „Twój Pan to Allah”. „Allah” to Najwyższa Istota, która jest posiadaczem wszystkich doskonałych atrybutów, całkowicie wolna od wszelkich wad i skaz. Jest Jedynym Posiadaczem wszystkich atrybutów i cech, jakie człowiek mógłby sobie wyobrazić. Ponadto posiada również niezliczone atrybuty, których istoty ludzkie nie są w stanie pojąć z powodu ich ograniczonego zrozumienia. Słowo „Allah” jest wyróżniającą nazwą, której można użyć jedynie do opisania tej Doskonałej Istoty, która jest nie tylko wolna od wszelkich wad lub potencjalnych wad, ale również posiada wszystkie doskonałe atrybuty i cechy. Kiedy twierdzimy, że Allah jest „doskonały”, opieramy się na rzeczywistości, ponieważ sama definicja doskonałości opiera się na dwóch podstawowych cechach.”
Co oznacza atrybut „Władca wszystkich światów”?
„Koran powiedział nam dalej, że Majestat, Uprzejmość i Piękno Allaha nie mają sobie równych. Jednym z najważniejszych i fundamentalnych atrybutów Allaha jest to, że jest On „Panem wszystkich światów”. Oznacza to, że jest Bogiem, który żywi i podtrzymuje wszystkie narody. Spełnia wszystkie niezbędne wymagania i zapewnia środki utrzymania dla wszystkich ludzi, bez jakiejkolwiek formy dyskryminacji. Bóg, według islamu, jest Bogiem całego świata. On jest Bogiem muzułmanów i dlatego dostarcza im zaopatrzenia i pożywienia. Jest także Bogiem chrześcijan i żydów, dlatego zapewnia im wszystko, czego potrzebują na tym świecie. Jest także Bogiem Hindusów, Sikhów oraz ludzi wszystkich wyznań i religii, dlatego obdarzył ich wszystkich środkami do życia i pożywieniem. W rzeczywistości Bóg zaopatruje nawet tych, którzy w Niego nie wierzą i którzy wierzą, że wszystko, co posiadają, jest albo wynikiem ich własnych wysiłków, albo postępu naukowego”.
Co mówi Koran o Bożej łaskawości?
„W Koranie Allah powiedział, że ci ludzie, którzy nie wierzą w istnienie Boga, pytają muzułmanów: „Kim jest Łaskawy Bóg, o którym mówisz?” W odpowiedzi Koran mówi, że należy im powiedzieć, że Łaskawy Bóg jest tym, który jest źródłem wszelkich błogosławieństw i z którego promieniuje wszelka dobroć. To Łaskawy Bóg stworzył Wszechświat, a w nim stworzył słońce, księżyc, gwiazdy i planety. Wszystko to zostało stworzone nie tylko dla dobra muzułmanów, ale dla całego Stworzenia bez jakiejkolwiek dyskryminacji czy uprzedzeń. Ci ludzie, którzy to wszystko dostrzegają, którzy naprawdę wierzą w Miłosiernego Boga i rozumieją zakres Jego dobroci i życzliwości, są pochłonięci wyrażaniem Mu wdzięczności. Tacy ludzie chodzą po ziemi z ogromną pokorą oraz żyją w sposób dobry i życzliwy/uprzejmy. Nikomu nie wyrządzają krzywdy ani cierpienia, a jeśli inni podchodzą do nich w gniewie lub w szorstki sposób, odpowiadają w sposób godny, ze spokojem i czułością. Odpowiadają na nadużycia i przekleństwa jedynie modlitwą, dzięki czemu rozwijają w sobie te cechy, które odzwierciedlają Łaskawego i Kochającego Boga. Innymi słowy, starają się przynosić pożytek i czynić dobro wszystkim innym”.
Czym różni się Boże miłosierdzie od Jego łaski?
„Trzecią podstawową cechą Boga wymienioną w Koranie jest bycie ‘Miłosiernym’. Podczas gdy Boży Atrybut „Łaskawy” oznacza, że Jego błogosławieństwa i życzliwość są równo rozdzielane dla wszystkich, Jego Atrybut „Miłosierdzie” jest przyznawany ludziom na podstawie ich indywidualnego zachowania. Jako Miłosierny Bóg, Allah zapewnia najlepsze nagrody tym, którzy wypełniają Jego polecenia. Bóg Wszechmogący nagradza każdą osobę, która dąży i stara się kroczyć ścieżką dobroci, najlepszymi owocami za swoje wysiłki. Jako Współczujący i Życzliwy Bóg przeocza i zakrywa wszelkie niedociągnięcia w wysiłkach człowieka i nie pozwala, by wysiłek ten poszedł na marne, raczej go ceni i nagradza. Jeśli ktoś utrzymuje silną więź z Bogiem, Nagradza go w naprawdę cudowny sposób, a odpowiadając na jego modlitwy, Objawia cuda”.
Co oznacza atrybut „Pan Dnia Sądu”?
„Czwartym podstawowym atrybutem Boga według islamu jest to, że Bóg jest »Panem Dnia Sądu«. Jest on Mistrzem kar i nagród. Ten atrybut odnosi się nie tylko do Sądu Bożego w Życiu Ostatecznym, ale nawet w tym życiu jest nagroda i kara od Boga. Ludzie z pewnością zostaną pociągnięci do odpowiedzialności za własne czyny w nadchodzącym życiu. Zostaną nagrodzeni za dobre uczynki i ukarani za swoje błędy. W światowym systemie osądzania koncepcja nagrody i kary wydaje się być oparta na zasadzie absolutnej równości. Jednak islam naucza, że ponieważ Bóg jest Panem wszystkiego, nie jest związany prawem, że musi koniecznie ukarać każdy zły czyn. W rzeczywistości, kiedy w grę wchodzą inne Boże Atrybuty Łaski, Miłosierdzia i Współczucia, Allah może całkowicie wybaczyć komuś w nagrodę za każdy pojedynczy akt dobroci.
Przykładem tego elementu dobroci Bożej jest narracja Tradycji Proroka Muhammada (saw), według której powiedział, że kiedyś ktoś zabił 100 osób, a czyniąc to w końcu pokutował za swoje grzechy. Był szczery w swoich wyrzutach sumienia, więc wyruszył na poszukiwanie prawdziwej skruchy, jednak w tym okresie zmarł. Niemniej jednak Allah był zadowolony z jego ostatniego aktu pokuty i przebaczył Mu wszystkie jego zabójstwa oraz wpuścił go do Nieba. W tym przypadku weszła w życie suwerenność Allaha i Jego bycie „Panem”. Tak samo w tym życiu Bóg pomija wiele błędów czy pomyłek popełnianych przez człowieka oraz ratuje go od negatywnych konsekwencji i szkód związanych z tymi czynami. W rzeczywistości, dzięki Jego Łasce i Miłosierdziu, czasami Allah przynosi nawet pozytywne i korzystne rezultaty z tych błędów. Na tym polega różnica między Prawami Bożymi a prawami stworzonymi przez człowieka, ponieważ w prawach stworzonych przez człowieka grzechy i złe czyny prowadzą jedynie do sankcji”.