Kalifatul Masih II: Perły Mądrości -2-
Dzisiejsze piątkowe kazanie było kontynuacją opowiadań z morałem, które były zrelacjonowane przez Hadhrat Musleh Mauda (ra), a dotyczyły Obiecanego Mesjasz (as). Te starożytne historie z subkontynentu indyjskiego są dzisiaj relacjonowane dzięki Obiecanemu Mesjaszowi (as). Gdyby nie były zapisane w literaturze Dżama’at, byłyby dawno zapomniane. Natomiast na skutek wymieniania ich w piątkowym kazaniu, są obecnie tłumaczone na kilka języków.
Niektóre z tych opowieści mogą wydawać się zabawne, ale zawsze jest w nich jakiś morał. Obiecany Mesjasz (as) zwykł relacjonować, że żona ogrodnika miała dwie córki. Jedna z nich wyszła za mąż w rodzinie garncarzy, a druga- w rodzinie ogrodników. Za każdym razem, kiedy nadciągały chmury, żona ogrodnika wpadała w panikę i mówiła, że jedna z jej dwóch córek będzie cierpieć. Po zapytaniu wyjaśniała, że jeśli pada to córka, która wyszła za mąż w rodzinie garncarzy, będzie cierpieć, a jeśli nie pada to córka, która wyszła za mąż w rodzinie ogrodników, będzie cierpieć. Jeśli będzie padać to gliniana ceramika pierwszej córki będzie uszkodzona, a jeśli nie będzie padać to ucierpią ogrody, którymi zajmuje się rodzina drugiej córki. Podobnie, Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że dwie osoby z Qadian miały jakiś spór. Ich przyjaciele próbowali ich pogodzić, ale oboje nalegali, aby wnieść sprawę do sądu prowadzonego przez Brytyjczyków. Obaj byli wyznawcami Obiecanego Mesjasza (as) i obaj poprosili go, aby modlił się za nich. W obliczu dylematu Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że będzie modlił się, aby wygrał ten, który ma rację. Proszenie o modlitwy w ten sposób jest jak historia matki, która obawiała się, że deszcz lub jego brak będzie miał wpływ na jedną lub drugą z jej córkę, bo ktoś musiał przegrać!
Z relacji tej nie należy zakładać, że jeśli w czasie życia Obiecanego Mesjasza (as) ludzie kierowali sprawy do sądu, to, że jest to uzasadnione teraz. Poszukiwanie sprawiedliwość jest uzasadnione, tak, ale zawsze lepiej jest, jeśli kwestie rozwiązane są za porozumieniem i poza sądem.
Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że bycie życzliwymi i uprzejmymi dla rodziców jest obowiązkiem wszystkich, ale niektórzy młodzi ludzie nie obdarzają swoich rodziców należytym szacunkiem i nie wypełniają swych obowiązków wobec nich. Niektórzy ludzie osiągnąwszy wysokie stanowiska, niechętnie spotykają swoich rodziców o skromnej przeszłości.
Obiecany Mesjasz (as) opowiadał, że pewien Hindus przeszedł wiele trudności, aby zapewnić swojemu synowi wyższe wykształcenie. Syn przeszedł do służby cywilnej i osiągnął wysoką pozycję. Ojciec poszedł odwiedzić syna w czasie, gdy był w towarzystwie prawników i adwokatów. Ojciec miał na sobie swoją zaniedbaną odzież. Niektórym ludziom nie podobał się wygląd ojca i pytali, kim jest ta osoba. Syn był tym zakłopotany i zaczął uciekać się do wymówek w związku z osobą ojca. To nie spodobało się ojcu, więc wyszedł. Towarzyszom syna również nie przypadło do gustu to zachowanie i powiedzieli, że gdyby powiedziano im, że był to jego ojciec to okazaliby mu należny szacunek.
Obiecany Mesjasz (as) mawiał, że człowiek nie powinien uczestniczyć w wydarzeniach tylko po to, aby słuchać dobrego mówcy, ale po to, aby zobaczyć, na jaki temat jest wykład i w jaki sposób można z niego skorzystać. Obiecany Mesjasz (as) zwykł odnosić się do historii o kaznodziei, który wygłosił wykład na temat całkowitego współczucia. Przechodzący tamtędy rolnik zatrzymał się, aby wysłuchać kaznodziei. Mimo że publiczność była nieporuszona, przez to, co mówił kaznodzieja, rolnik zaczął płakać. Kaznodzieja domniemywał, że jego przemowa wzruszyła rolnika do łez. Zwracając się do swojej publiczności kaznodzieja ten powiedział, że każde serce czuje inaczej. Dodał, że z jednej strony ludzie tam zgromadzeni słuchają go długo, a z drugiej strony jest ten człowiek, który wzruszył się po wysłuchaniu jego przemówienia. Kaznodzieja ten zapytał rolnika, co dokładnie w tej przemowie go tak poruszyło. Rolnik odpowiedział, że dzień wcześniej zdechło jego cielę, a zdychając wydawało takie same dźwięki, jakie czynił kaznodzieja podczas swej przemowy. To przypomniało rolnikowi o tym smutnym wydarzeniu, więc wzruszył się i zaczął płakać. Kaznodzieja ten odszedł zawstydzony i upokorzony.
Fakt, że zaakceptowaliśmy Obiecanego Mesjasza (as) jest dla nas łaską Boga, w przeciwnym razie my też może bylibyśmy częścią świata, gdzie piir, w imię islamu, zarabiają na życie. Obiecany Mesjasz (as) mówił o jednej takiej osobie, która zwykła zakładać, że posiada bardzo wysoką pozycję duchową. Osoba ta poszła do jednego ze swoich wyznawców i zażądała jego podatku. Mężczyzna powiedział, że czasy były bardzo trudne, panowała susza i nie miał nic do dania. Jednak piir był tak nieubłagany, że ostatecznie zmusił biedaka do sprzedania czegoś i zapłacenia mu.
Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że Obiecany Mesjasz (as) wyjaśnił, że Koran opisuje wszystkie zasady medycyny i zawiera sposoby leczenia wszystkich ziemskich chorób. Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że jest to możliwe, że jego osobista wiedza duchowa nie osiągnęła jeszcze tego etapu, ale był pewien, że poza Koranem, nie potrzebujemy nic innego.
Niektórzy ludzie zakładają, że uzyskawszy wiedzę, nie potrzebują, w związku z nią, żadnego doświadczenia ani jakichkolwiek porad. Podczas gdy należy mieć świadomość, że doświadczenie jest ważne w połączeniu z wiedzą. Wiedza lekarza medycyny nie jest kompletna, jeśli jej nie praktykuje. Obiecany Mesjasz (as) zwykł odnosić się do historii pewnego wysoce akademickiego lekarza, który udał się na dwór maharadży Ranjeet Singh i spotkał się tam z jego muzułmańskim doradcą oraz poprosił go, aby doradził on Ranjeet Singh, spotkanie z nim. Doradca podejrzewał, że jeśli lekarz będzie miał zbyt duży wpływ na maharadżę, to on (doradca) może stracić swoją pozycję w jego oczach. Doradca polecił Ranjeet Singh, aby ten spotkał się z lekarzem, gdyż był on wysoce akademicką osobą. Ranjeet Singh powiedział, że dobrze, ale jednocześnie zapytał, jakie doświadczenie w swej dziedzinie ma ten lekarz? Doradca odpowiedział, że lekarz będzie miał doświadczenie z racji spotkania z maharadżą. Ranjeet Singh zrozumiał sytuację i zapytał czy Ranjeet Singh jest jedyną możliwością dla tego lekarza, aby ten mógł zdobyć doświadczenie? Dodał, aby dać lekarzowi jakąś nagrodę i odesłać go.
Jeśli wiedza nie jest poparta doświadczeniem to nie czyni człowieka ekspertem w danej dziedzinie i jeśli ktokolwiek zakłada, że staje ekspertem tylko poprzez zdobywanie wiedzy to otrzyma on taką odpowiedź, jaką dał Ranjeet Singh. Jest to również bardzo ważne dla ogólnego postępu Dżama’at, aby młodzi ludzie zdobyli doświadczenie po uzyskaniu wiedzy. Rozwiązane muszą być pewne kwestie, a to może być wykonywane tylko przez doświadczenie.
Po zaakceptowaniu Ahmadiyyat, możemy chronić naszą wiarę poprzez utrzymywanie silnego i stałego połączenia z administracją Dżama’at i z Kalifatem oraz poprzez wykorzystywanie tych środków, które utrzymują nas w kontakcie, nawet, gdy jesteśmy daleko geograficznie. Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że nie może być mowy o postępie w Dżama’at, chyba, że człowiek jest podłączony do głównego źródła. Dał przykład swoich czasów i powiedział, że sposobem na pozostanie w kontakcie była gazety. Dodał, że mógł wygłosić przemówienie do kobiet podczas Dżalsa, poprzez system nagłośniający. Podobnie gazety łączą tych, którzy są daleko, ze społecznością. Obiecany Mesjasz (as) mawiał, że Al Hakm i Badr (gazety) były jego dwoma ramionami. W życiu Obiecanego Mesjasza (as) gazety społeczne były bardzo popularne wśród członków Dżama’at i chociaż Dżama’at był niewielki to liczbach sprzedawanych Badr była rozległa. Nawet niewykształceni Ahmadi kupowali tą gazetę i dawali ją do czytania innym w celu Tabligh. Pewien niewykształcony Ahmadi, który jeździł powozem, zawsze kupował Al Hakm i kiedy czuł, że jego pasażerowie byli delikatnymi ludźmi, dawał im tą gazetę i poprosił, aby mu ją czytali. W ten sposób przedstawiał swoim pasażerom Ahmadiyyat. Mówi się, że choć człowiek ten nie był wykształcony, to w swoim czasie był źródłem największej liczby bai’at.
Czasy się zmieniły i obecnie istnieje tak wiele innych środków. Po pierwsze, każdy Ahmadi powinien zakorzenić w sobie praktyką oglądania MTA w celu osobistego Tarbiijat jak i również dla stworzenia silnego związku z Kalifatem. Powinniśmy powiedzieć naszym znajomym o stronie internetowej Dżama’at. Wiele osób pisze, by powiedzieć, że odkąd zaczęły regularnie oglądać, nawet tylko piątkowe kazanie na MTA, to wzmocniła się ich wiara i poczuli, że ich związek z Dżama’at stał się silniejszy. MTA i strona internetowa Dżama’at są bardzo dobrymi środkami Tabligh, a także źródłem Tarbiijat dla Ahmadi i źródłem polepszenia ich związku z Kalifatem i Dżama’at.
Niektórzy ludzie są świadomi i zmieniają się na lepsze w szczególności w odniesieniu do oferowania Salat. Jednakże stają się niedbali w obecności tych, którzy są niedbali. Dlatego ważne jest, aby mieć powiązania z tymi, którzy są duchowo mocni. W szczególności zwrócono na to uwagę Ahmadi w Rabwah i Qadian. Mają oni lokalne oddziały w bliskim sąsiedztwie, powinni wypełnić i zaludnić meczety. Ludzie z zagranicy, którzy odwiedzają Rabwah, piszą, aby powiedzieć, że w Rabwah powinno się zwrócić uwagę na przestrzeganie Salat.
W celu wyjaśnienia, w jaki sposób towarzystwo człowieka wpływa na niego, Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że kiedyś psychicznie chora osoba pochwyciła greckiego lekarza. Kiedy lekarz ten został oswobodzony poprosił o upuszczenie mu krwi. Po zapytaniu, dlaczego chce to zrobić, wyjaśnił, że sposób, w jaki chory psychicznie człowiek pochwycił go, wskazywał na to, że lekarz ten miał w sobie również jakiś element manii, który przyciągnął tego człowieka.
Zamiast obracać się w towarzystwie ludzi, którzy są leniwi w stosunku do Salat, człowiek powinien przebywać w towarzystwie ludzi aktywnych. A gdy liczba tychże wzrośnie, to nawet ci leniwi ludzie staną się aktywni.
Pewnego razu do zgromadzenia Obiecanego Mesjasza (as) dołączył człowiek, który stwierdził, że uwierzy, jeśli zostanie pokazany my cud. Obiecany Mesjasz (as) odpowiedział, że Bóg nie jest akrobatą i nie daje przedstawień. Wszystko, co jest od Boga, jest pełne mądrości. Obiecany Mesjasz (as) zapytał tego człowieka, jakie korzyści odniósł z wcześniejszych cudów, że teraz ponownie był w potrzebie nowego cudu? Pokazuje to jak uporczywi potrafią być ludzie, gdy nie chcą zaakceptować i idą śladami szatana oraz dokonują takich żądań. Te frywolne, bezsensowne żądania nie mają wartości w oczach Boga ani w oczach proroków Bożych. Istnieją liczne oznaki tych, którzy są pobożni.
Gdy Hadhrat Musleh Maud (ra) zainicjował program Tehrik e Dżadid (tłumacząc dosłownie oznacza to nowy projekt) niektórzy ludzie wnieśli sprzeciw (ze względu na słowo dżadid), że być może był to projekt nowej mody. Hadhrat Musleh Maud (ra) wyjaśnił, że był to stary program i nie było w nim nic nowego. Dodał, że użycie dżaded (nowe/nowoczesne) było w konkretnym celu. Tytułem przykładu powiedział, że gdy lekarz leczy kogoś przez długi okres czasu, to chory sądzi, że leczenie nie działa. Wtedy lekarz sugeruje pacjentowi, że da mu coś nowego. Jednak faktycznie, co ten lekarz robi to tylko dodaje nowy element do poprzedniego lekarstwa i słusznie odnosi się do tego, jako do nowego leku.
Kiedyś do Obiecanego Mesjasza (as) przyszła starsza kobieta i skarżyła się na dłuższy atak malarii. Poradził jej, aby wzięła chininę. Jednak ona twierdziła, że jeśli weźmie nawet ćwierć tabletki chininy to cierpi na trwającą tydzień gorączkę. Obiecany Mesjasz (as) zdał sobie sprawę, że nie była przygotowana do wzięcia chininy. W Indiach nazwę chinina opisuje się za pomocą określonej nazwy, która ma również inne konotacje. Więc Obiecany Mesjasz (as) dał kobiecie chininę jednak podał jej inną jej nazwę. Starsza pani z zadowoleniem wziął lekarstwo, a potem poinformowała go, że już tylko dwie lub trzy tabletki pomogły jej w walce z chorobą.
Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że podobnie nazwał system, który był stary, jako „nowy” lub „nowoczesny” (dżadid), a ludzie zaczęli krytykować, że zaczął coś nowego! Osoby z obłudnymi tendencjami powiedziały, że wprowadzane były nowomodne pomysły i że nauki Proroka (saw) były pomijane.
W czasie życia Obiecanego Mesjasza (as) pewien żebrak zwykł żebrać na ulicach Qadian. Kiedy widział kogoś w oddali idącego w jego kierunku rozpoczynał swoje błaganie i żebrał o pewną kwotę. Kiedy jakaś osoba zbliżyła się do niego, żebrak redukował żądaną kwotę i powoli opuszczał ją dalej w dół, kiedy osoba mijała go i odchodziła w przeciwnym kierunku.
Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że ci, którzy służą Dżama’at powinni również posiadać to nastawienie, aby coś uzyskać. Jeśli na początek jest tylko kilka osób to z czasem ta liczba będzie wzrastać. Powinniśmy wykonywać nasze zadania i zobaczyć, jakie będą tego wyniki! Nawet, jeśli ziemskie sprawy nie pozostają bez rezultatów, to jak to możliwe, aby moralne i duchowe kwestie pozostały bez wyników? Błędnie myślący ludzie mówią, że robią to, co mogą, ale wyniki są w rękach Boga. Oznacza to, że starali się zrobić to, co mogli najlepiej, ale Bóg nie był po ich stronie. Jakże nierozsądne jest przypisywanie własnych słabości i braków, Bogu. Jest to Bożym prawem, że cokolwiek czynimy, to ma to swoje wyznaczone konsekwencje. Dobre lub złe konsekwencją są zależne od naszego zadania. Jeśli chodzi o ciężka pracę i wysiłek to rezultaty tych są w naszych rękach. Trzeba dołożyć starań, aby osiągnąć ostateczne rezultaty i nie spocząć, dopóki nie zostaną osiągnięte wyniki!
Niektórzy piszą by powiedzieć, że czynią wielki wysiłek w czci Boga, ale nie osiągają swojego celu i ich modlitwy nie są akceptowane. Należy z tego zrozumieć, że człowiek nie całkiem osiągnął ten poziom, na którym powinien być lub przyjął niewłaściwy sposób, aby dostać się do celu. Droga do osiągnięcia celu powinna nie tylko być słuszna, ale powinno być się również przygotowanym do wykonania wymaganej, ciężkiej pracy.
Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że kiedy alchemikowi coś się nie powiedzie to przypisuje on to niewielkiej niedokładności w temperaturze. Oznacza to, że nie traci nadziei w alchemię i przypisuje niepowodzenie swojej własnej słabości. Alchemik, którego całe życie spędzone jest na radzeniu sobie z najmniejszymi nieścisłościami temperatury, nie traci nadziei, pomimo swego niepowodzenia. Jednakże, jeżeli osoba, która chce osiągnąć bliskość Boga, nie odnosi sukcesu, to nie przypisuje tego żadnej usterce w swoich praktykach, ale traci nadzieję w Boga i przestaje podejmować wysiłek.
Zaiste, praca badawcza wymaga długich lat, zanim osiągnięte są jakiekolwiek rezultaty.
Do osiągnięcia duchowości, bliskości Boga i akceptacji modlitwy konieczne jest zwrócenie uwagi na własne postępowanie oraz reformowanie go oraz staranie się o polepszenie. Powinniśmy zwrócić uwagę na nasz kult Boga i na to jak przestrzegamy Jego przykazań oraz skorygować swoje myśli i intelekt. Bóg mówi, że jest On blisko i że słucha naszych modlitw. Tak więc jeśli człowiek nie czuje, że Bóg jest blisko i nie doświadcza akceptacji modlitw, to gdzieś, po drodze, wkrada się niedobór ludzkiego wysiłku.
Obiecany Mesjasz (as) mawiał, że istnieją dwa rodzaje żebraków. Jeden rodzaj żebraków prosi i bierze cokolwiek jest mu dane. Jeśli nie otrzyma nic to poprosi jeszcze dwa lub trzy razy, a następnie idzie dalej. Drugi rodzaj żebraków to taki, który nie odpuści dopóki nie dostanie tego, o co prosi. Tego rodzaju żebraków jest bardzo niewielu.
Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że pamięta jak pewien żebraka zwykł przychodzić do drzwi Obiecanego Mesjasza (as) i nie ruszał się dopóki Obiecany Mesjasz (as) nie wyszedł i nie dał mu czegoś. Czasami zwykł prosić o określoną kwotę pieniędzy i jeśli dostał mniej to jej po prostu nie akceptował. Wiele razy ludzie odwiedzający Obiecanego Mesjasza (as) zwykli dawać żebrakowi tyle o ile prosił. W dniach, kiedy Obiecany Mesjasz (as) był chory i nie wychodził z domu, żebrak siedział tak długo aż Obiecany Mesjasz (as) nie poczuł się lepiej i nie wyszedł. Obiecany Mesjasz (as) mawiał, że pod względem akceptacji modlitwy, ważne jest to, aby człowiek był podobny do tego drugiego rodzaju żebraka i ciągle prosił i nie zaprzestawał aż do czasu, kiedy to akt Boga dowiedzie, że modlitwa w specyficznej sprawie powinna być zaprzestana. Na przykład, w dzisiejszych dniach, w drugiej połowie ciąży, można określić, z dużą pewnością, płeć dziecka. Kontynuowanie modlitwy o chłopca, (jeśli jest to dziewczynka) jest w takiej sytuacji niezgodne z prawem Boga. Zaiste, w przyszłości możemy modlić się o chłopca. Czasami Bóg ujawnia swoją wolę i w takich sytuacjach modlenie się przeciwko niej jest niegrzeczne.
Należy również pamiętać, że planowanie i modlitwy idą w parze. Człowiek powinien zaplanować, a potem modlić się ze zdecydowaniem, ponieważ to przyciąga łaskę Bożą. Jest to bardzo ważne, aby zaplanować oraz wraz z modlitwą, podjąć praktyczne kroki. Obiecany Mesjasz (as) mawiał, że modlenie się bez planowania jest błędem i że modlitwa takiej osoby jest rzucana z powrotem na nią, ponieważ modlenie się bez planowania jest niezgodne z prawem Bożym. Jest to równoznaczne z testowaniem Boga, a to, aby człowiek wystawiał Boga na próbę sprzeczne jest z godnością Boga.
Bądźmy w stanie, ze zdecydowaniem, kształtować naszą kondycję zgodnie z zadowoleniem Boga i modlić się z zachowaniem należytych zasad.
Następnie ogłoszona została modlitwa pogrzebowa. Qamar Zia Sahib Shaheed został umęczony w swoim rodzinnym mieście, w dystrykcie Shiekhupura w Pakistanie, w dniu 1 marca 2016 roku. Mężczyzna ten został zaatakowany nożami na zewnątrz swego domu.