Kalifatul Masih II: Perły Mądrości -6- Islam Ahmadiyya
W imię Allaha Miłosiernego Litościwego
Nie ma nikogo godnego czci oprócz Allaha i Muhammad jest Jego Posłańcem
Muzułmanie którzy wierzą w Mesjasza,
Hazrat Mirza Ghulam Ahmad Qadiani (as)

Kalifatul Masih II: Perły Mądrości -6-

Khalifatul Masih V, Piąty Następca Obiecanego Mesjasza

Po przywitaniu wszystkich Assalamu Alaikum ła Rahmatullah niech pokój i miłosierdzie Boga będą z wami, po daniu świadectwa absolutnej Jedności Allaha i tego, że Muhammad (saw) jest Jego Posłańcem i sługą oraz po szukaniu u Boga ochrony przed szatanem, Hudhur Aqdas zarecytował Sura Al-Fatiha. Następnie powiedział, że Potężny i Wszechmogący Allah zabezpiecza Swych przyjaciół i Swych ukochanych oraz ich potomstwo przez pokolenia i błogosławi im długo po to, aby ich dzieci również pozostały na drodze cnoty i prawości.

Hadhrat Musleh Maud (Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud, Khalifatul Masih II (ra), dając tego przykład, stwierdza, w odniesieniu do Hadhrat Ali (ra), że w początkowych dniach swej misji, jako proroka, Prorok (sa) zaprosił na posiłek bliskich krewnych, aby przedstawić im Orędzie Prawdy. Ledwie zaczął przemawiać, gdy jego wuj, Abu Lahab sprawił, że wszyscy odwrócili się od Proroka (saw) i wyszli nie wysłuchawszy go. Prorok (saw) był bardzo zaskoczony tym zachowaniem wuja, ale nie tracił nadziei. Tak więc skierował się do Hadhrat Ali, aby ten zorganizował kolejne spotkanie i zaprosił jego bliskich na kolejny posiłek.

Na drugim spotkaniu Prorok (saw) przedstawił orędzie islamu i kiedy to zrobił zapadła kompletna cisza. Wszyscy milczeli. Nikt się nie odzywał. W końcu, Hadhrat Ali (ra) wstał i stwierdził, że choć jest najmłodszy spośród wszystkich tu zgromadzonych, to jest gotów stanąć przy Proroku (saw) i zobowiązać się, że, w odniesieniu do wszystkiego, co było powiedziane, ​​zawsze będzie przy nim stał.

Po tym, opozycja w Mekce osiągnęła swój szczyt i Prorok (saw) musiał migrować. Hadhrat Ali (ra) otrzymał możliwość uczynienia ofiary. Prorok (saw) powiedział mu, aby ten leżał w nocy w czasie migracji, w jego łóżku tak, aby wróg pomyślał, że to Prorok (saw) jest w łóżku.

Hadhrat Ali (ra) nie powiedział do Proroka (sa),  że wrogowie są na zewnątrz i otoczyli dom i że w porannych godzinach, kiedy odkryją, że Prorok (saw) jest już poza sferą ich zasięgu, mogą zabić Hadhrat Ali (ra). Wręcz przeciwnie, Hadhrat Ali (ra) poszedł spać, na tym łóżku, zupełnie zadowolony. A kiedy rano niewierzący dowiedzieli się, co zaszło, Hadhrat Ali (ra) został poważnie pobity, ale w tym czasie Prorok (sa) już wyemigrował.

Jakże wielka była ofiara Hadhrat Ali (ra), która została pobłogosławiona i nagrodzona przez Boga, o czym w tym czasie Hadhrat Ali(ra) nie wiedział. Nie uczynił tej ofiary w celu uzyskania nagrody. Jego ofiara wypływała wyłącznie z miłości do Proroka (saw) i chęci zyskania zadowolenia Allaha.

W tym czasie tylko Allah wiedział, jaki zaszczyt, za swą ofiarę, otrzyma Hadhrat Ali (ra), a także jego cnotliwe potomstwo. Pierwszą łaską dla Hadhrat Ali (ra) było to, że był pobłogosławiony staniem się szwagrem Proroka (sa). Przy różnych okazjach Prorok (saw) chwalił go również za jego inne działania i czyny.

Pewnego razu Prorok (saw) wybierał się na bitwę i nakazał Hadhrat Ali (ra), aby ten pozostał w tyle, w Medynie. Hadhrat Ali (ra) powiedział: „O Wysłanniku Allaha, zostawiasz mnie z tyłu z kobietami i dziećmi?” Prorok (saw) odpowiedział: „O Ali czy nie podoba ci się, aby ​zajmować ten sam status ze mną, jakim Aaron (as) cieszył się z Mojżeszem (as)?” Status Hadhrat Aaron (as) nie został zmniejszony, kiedy był pozostawiony przez Hadhrat Mojżesza (as). Tak samo było z Hadhrat Ali (ra). Jego status został wzmocniony. Jednak nie tylko jego status.  Wielu świętobliwych ludzi islamu pochodzących z potomstwa Hadhrat Ali (ra) doznało znaków Boga i otrzymało Jego pomoc oraz wsparcie.

Hadhrat Musleh Maud opowiada, że ​​Obiecany Mesjasz (as) mówił, że Haroon Rashid uwięził człowieka o imieniu Imam Musa Raza.  Związał mu ręce i nogi liną. Tymczasem Haroon Rashid spoczął wygodnie, kiedy we śnie zobaczył, że przyszedł do niego Prorok (saw), a na jego twarzy widniało skrajne niezadowolenie. Prorok (sa) powiedział: „O Haroon Rashid, twierdzisz, że jesteś tym, który mnie kocha, ale czy nie jest ci wstyd, że ty korzystasz z głębokiego snu w otoczeniu komfortu, podczas gdy nasz ukochany leży w ekstremalnym upale związany w więzieniu?”

Ujrzawszy w śnie coś takiego Haroon Rashid wstał poruszony i wraz ze swoim dowódcą udał się do więzienia gdzie własnymi rękami rozwiązał ręce i nogi Imam Musa Raza. Imam Musa Raza zapytał Haroon Rashid co się stało, że był wcześniej w tak wielkiej do niego opozycji, a teraz przyszedł tutaj osobiście? Haroon Rashid opowiedział mu swój sen i powiedział, że przeprasza i że nie wie, co jest rzeczywistością.

Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, abyśmy zauważyli, jaki wielki okres dzieli czasy Hadhrat Ali i czasy Haroon Rashida. Widzieliśmy potomków wielu króli żebrzących na ulicach. Mówi dalej, że sam widział w Delhi człowieka noszącego wodę, który był potomkiem Mogołów. Jego zadaniem było chodzenie wokół i dawanie ludziom wody do picia. Jednak miał on jeszcze tyle poczucia wstydu, że nie chodził wokół i nie żebrał. Teraz spójrzmy na potomstwo Hadhrat Ali (ra). Pomimo tak wielu pokoleń, które minęły, Bóg nadal ostrzega króla o potomku Hadhrat Ali (ra) i nakazuje mu traktować go uprzejmie.

Jeśli Hadhrat Ali (ra) wiedziałby wcześniej, jaki zaszczyt miał otrzymać. Jeśli miałby wiedzę na temat tego, co ukryte. Jeśli tylko z tego powodu dokonałby tych poświęceń, to jego wiara nie byłaby niczym więcej, niż tylko transakcją kupna i sprzedaży. Nie stałaby się czymś zasługującym na jakąkolwiek nagrodę.

W jednym miejscu Hadhrat Obiecany Mesjasz (as) wspomina przypadek przyjaciela Boga (świętobliwego człowieka), który był na morzu, na pokładzie statku i natknął się na ogromną burzę. Statek ten był bliski całkowitego zniszczenia, ale modlitwy tego świętobliwego człowieka przyczyniły się do ocalenia statku. Podczas gdy człowiek ten modlił się, objawione mu było, że tylko z jego przyczyny wszyscy pasażerowie zostali ocaleni.

Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że te rzeczy nie mogą być osiągnięte poprzez zwykłe słowa. Koniecznością jest, aby człowiek podjął usilne starania do osiągnięcia tego oraz stworzył i utrzymywał połączenie z Potężnym Allahem. Człowiek musi utrzymać dobry i cnotliwy stan pochodzący od rodziców, ponieważ z bycia potomstwem prawych rodziców można skorzystać tylko wtedy, gdy jest się samemu cnotliwym.

Hudhur wspomniał inne kwestie, o których pisał Hadhrat Musleh Maud (ra) wspominając Obiecanego Mesjasza (as).

Hadhrat Musleh Maud (ra) mówi o surowości Obiecanego Mesjasza (as), jeśli chodzi o oferowanie Salat w kongregacji. Salat w kongregacji był tak drogi Obiecanemu Mesjaszowi (as), że gdy nie mógł tego uczynić z powodu jakiejś choroby i musiał zaoferować modlitwę w domu, to prosił swoją żonę i dzieci, aby przyłączyli się do niego. Nie tylko oferował Salat, ale oferował ją w kongregacji.

Hadhrat Obiecany Mesjasz (as) sam mówi o znaczeniu Salat w kongregacji, że jest to pragnieniem Potężnego Allaha, aby uczynić wszystkich ludzi jak jeden byt- to jest to, co nazywa się demokratyczną jednością. Mówi dalej, że jest to także coś, czego pragnie wiara, żeby wszyscy zjednoczyli się jak korale na jednym sznurku. Religią jest tylko ta, która jednoczy wszystkich i czyni z nich jedność.

Modlitwa w kongregacji ma ten sam cel, którym jest ustanowienie jedności.

To przykazanie, które mówi, aby stać obok siebie, jest dla celów wzmocnienia wiary słabszych. W celu ustalenia tej demokratycznej jedności, Allah postanowił, że ludzie mieszkający na tej samej ulicy powinni wspólnie oferować pięć modlitw dziennie, tak, aby ich wartości moralne kształtowały się między sobą i aby wzajemnie znajdowali w sobie siłę. Poznawanie siebie nawzajem jest bardzo dobrą rzeczą, ponieważ poprzez to wzrasta miłość, która jest fundamentem jedności.

Tak więc personalna korzyść jest i w Salat jak również w kongregacji również. Tym, którzy nie przychodzą na Salat w kongregacji lub przychodzą, ale nie poznają się nawzajem i, tym samym, nie zwiększają się w miłości do siebie nawzajem i nie pozbywają się wzajemnych niechęci, ich modlitwy nie przynoszą im korzyści. Dzieje się tak, ponieważ celem Salat, oprócz czci Boga, jest doprowadzenie do życia w jedności i miłość, a tego nie można osiągnąć, jeśli ludzie nie poznają się nawzajem i nie eliminuje wzajemnych animozji, itp..

Powinniśmy chronić nasze modlitwy z myślą, że musimy wyeliminować wszelkie formy negatywnych uczuć. I z tą myślą powinniśmy przychodzić do meczetów, tak abyśmy stali się zjednoczeni, a tym zyskali Jego zadowolenie.

Istnieje incydent Amir Muawiya, w którym mowa jest o tym, że modlitwy nie są zmarnowane. Hadhrat Musleh Maud (ra) mówi, odnosząc się do Hadhrat Obiecanego Mesjasza (as), który kiedyś zwykł mówić, że raz Hadhrat Muawiya nie mógł obudzić się na poranna modlitwę, a kiedy obudził się zdał sobie sprawę, że opuścił poranną modlitwę. Z tego powodu płakał cały dzień. Następnego dnia zobaczył, że ktoś przyszedł obudzić go na modlitwę i zapytał tego kogoś, kim jest? Osoba ta powiedziała mu, że jest szatanem.  Kontynuował, że jest tym, który uniemożliwił Hadhrat Muawiya obudzić się poprzedniego dnia. Powiedział, że aniołom podobała się postawa, jaką przyjął Hadhrat Muawiya po ominięciu modlitwy. Z tego powodu zyskał znacznie większą nagrodę. Szatan powiedział, że był przerażony widząc wszystkie te błogosławieństwa otrzymane przez Hadhrat Muawiya, więc dziś przyszedł obudzić go na modlitwę, aby Hadhrat Muawiya nie zdobył jeszcze większej nagrody! Tak więc mówi, że szatan porzuca swoje wysiłki tylko wtedy, gdy człowiek znajdzie sposób, aby przełamać próby szatana i zmusi go tym do ucieczki.

Zatem wszyscy powinniśmy także, przy każdej okazji, spróbować przerazić szatana i spróbować osiągnąć zadowolenie Boga w ramach naszych możliwości oraz starać się przestrzegać wszystkich Jego przykazań i chronić nasze modlitwy oraz starać się oferować je na czas.

Czasami niektórzy ludzie, którzy czynią rzeczy w pośpiechu, nie rozumieją sprawy precyzyjnie i formułują opinie nie zagłębiając się w daną kwestię całkowicie. Jako rezultat wiara niektórych osób o słabszej naturze również zostaje naruszona. Hadhrat Musleh Maud (ra) wspominał następujący przypadek. Kiedyś na spotkaniu pewna osoba piła wodę używając do tego lewej ręki i Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział jej, aby tego nie robiła. Powiedziano jej, aby piła używając prawej ręki, chyba, że istnieje jakiś ważny powód, aby tego nie robić. Osoba ta powiedziała, że Obiecany Mesjasz (as) również używał lewej ręki, aby pić wodę. Było to tak, że Obiecany Mesjasz (as) upadł w młodości i jego prawa ręka była uszkodzona do tego stopnia, że choć mógł chwycić szklankę to nie mógł podnieść jej do ust, aby się napić. Niemniej jednak jak tylko mógł, aby wypełnić wymóg sunny (praktyki Proroka (saw) pił przy użyciu lewej ręki, ale wspierał on ją prawą ręką.

Obiecany Mesjasz (as) również wspomniał o słabości w jego prawej ręce. Mówił, że kiedyś, przed kilkoma przeciwnikami, którzy przybyli na dyskusję, podniósł do ust, lewą ręką, szklankę herbaty. Widząc to, ludzie ci skrytykowali Obiecanego Mesjasza (as), że gdy pijąc trzyma naczynie w lewej ręce, nie praktykuje on sunny.

Obiecany Mesjasz (as) stwierdził sam, że złośliwość i złe myślenie zmusiły tą osobę do skrytykowania Obiecanego Mesjasza (as), podczas gdy jego ręka jest słaba ze względu na uraz, jakiego doznał i nie jest w stanie, za jej pomocą, podnieść filiżanki do ust. Niemniej jednak, zawsze trzymając naczynie lewą ręka podtrzymuje tą rękę swoją prawą ręką.

Gdy pośpiech sprawia, że wróg dopuszcza się złych myśli, to ci, którzy należą do nas, ze względu na swój brak zrozumienia i nierozwagę, ​​myśleli, że Obiecany Mesjasz (as) robił to celowo. Podczas gdy powinni próbować znaleźć tego przyczynę i zaprzestać, kiedy Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział im, aby przestali. Te pochopne decyzje prowadzą do innowacji i niewłaściwych komentarzy.

Teraz w odniesieniu do tawaqqul, wiary w Boga, Hudhur wspomniał inny przypadek. Hadhrat Musleh stwierdził, że ​​istnieje jedna rzecz, o której Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że bardzo lubił w Sułtanie Abdul Hamid Khan z Turcji. Gdy pojawiła się kwestia wojny z Grecją, jego wezyrowie wnieśli wiele sprzeciwów i wymówek. W rzeczywistości było to pragnieniem Sułtana, aby ta ​​wojna miała miejsce, jednak jego wezyrowie nie chcieli, aby tak się stało. Tak więc powiedzieli mu, że choć przygotowania są prawie zakończone to brakuje jednej bardzo ważnej rzeczy, więc nie mogą iść na wojnę. Więcej niż prawdopodobne jest, że co zostało powiedziane to to, że wszystkie mocarstwa europejskie są gotowe, aby pomóc Grecji i oni nie mają na to lekarstwa. Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że gdy wezyrowie zaprezentowali swoją radę i wymienili trudności oraz stwierdzili, że taka a taka rzecz nie jest dostępna lub przygotowana, to Sułtan odpowiedział, że powinniśmy zostawić też trochę miejsca dla Boga. Obiecany Mesjasz (as) czerpał z tego stwierdzenia wielką przyjemność i mawiał, że bardzo je lubił. Tak więc konieczne jest dla wierzącego, aby w swych planach zostawił również miejsce dla Boga. W rzeczywistości, prawda jest taka, że ​​każda wierząca osoba nigdy nie dochodzi do etapu, w którym może powiedzieć, że jest w pełni gotowa i doskonała oraz że nie posiada słabości w żadnej kwestii. Jeśli ktoś myślałby, że dokonał takich doskonałych planów, że nie ma w nich słabości czy dziur, to byłoby to oznaką głupoty.

Podobnie Hadhrat Musleh Maud (ra), powiedział, że jest również głupotą, aby całkowicie zrezygnować ze wszelkich środków niezbędnych do osiągnięcia rzeczy. Będzie to również kwestią destrukcji, jeśli człowiek porzuci wszystkie błogosławieństwa i zdolności dane mu przez Boga. Hadhrat Musleh Maud (ra) stwierdził, że zachodnie państwa biorą udział w pierwszym rodzaju wyżej wymienionej głupoty i zapomniały o Bogu oraz polegają wyłącznie na swojej technologii, podczas gdy muzułmanie są zanurzeni w drugim rodzaju głupoty i przyjęli zupełnie błędne pojęcie powołując się na Boga i porzucając używanie rąk i nóg.

Generalnie rzecz biorąc narody zachodnie zapomniały o Bogu. Muzułmanie natomiast przestali próbować robić cokolwiek i nie podejmują żadnych wysiłków w imię swojej fałszywej koncepcji powołując się na Boga. Więc, w umysłach młodzieży utrzymują się te wątpliwości, że być może narody, które postępują, robią tak, dlatego, że oddaliły się od Boga, a muzułmanie są bliscy upadku z powodu swojej religii.

Faktem jest, że muzułmanie stali się leniwi i przyjęli błędne pojęcie uzależnienia od Boga. Stracili reputację i pozycję oraz stali się ofiarami słabości. Nawet, jeśli starają się coś zrobić to ich podejście jest całkowicie błędne.

Obiecany Mesjasz (as) mówi, że to jest ten werset Koranu:

W niebie jest wasze pożywienie, jak i to, co zostało wam obiecane.(51:23).

Mówi, że właśnie z powyższego niemądry człowiek został wprowadzony w błąd i porzucił wszelkie próby osiągnięcia czegoś. Muzułmanie uważają, że werset ten oznacza, że ​​Allah przeznaczył ich zaopatrzenie w niebiosach, i dlatego nie ma potrzeby, aby coś robić, bo Potężny Allah Sam dokona wszelkiego zaopatrzenia i przyśle wszystko. Podczas gdy w Sura Jumma Allah mówi:

(…) rozejdźcie się po kraju i szukajcie łaski Allaha  (…) (62:11)

Jakie jest znaczenie wersetu (…) rozejdźcie się po kraju i szukajcie łaski Allaha(…) jeśli nie takie, abyśmy robili wysiłki i wykorzystywali swoje kompetencje i zdolności. Jest to bardzo ważny porządkujący tę kwestię punkt, że z jednej strony jest zezwolenie do wykorzystywania zdolności i do czynienia wysiłków, podczas gdy z drugiej strony wymagania tawaqqul, czyli polegania na Bogu, powinny również być spełnione. To jest prawdziwe odróżnienie wierzącego od niewierzącego. I w tym wszystkim szatan znajduje dużo miejsca, aby wskrzesić wątpliwości. Ważne jest, aby odróżnić cele ziemskie i Boga. Szatan stara się osłabić wiarę poprzez wchodzenie pomiędzy nimi.

Niektórzy ludzie padają ofiarą próby i stają się czcicielami środków materialnych oraz swoich zdolności, podczas gdy inni niewiele myślą o zdolnościach, jakimi obdarzył ich Bóg. Prorok (saw) zwykł iść na bitwę przygotowany. Brał ze sobą takie rzeczy jak broń, konie, tarcze. Czasem miał na sobie dwie warstwy zbroi chroniące ciało. Na plecach natomiast nosił miecz, podczas gdy Bóg obiecał mu, że będzie go chronił (5:68).

Tak więc tawaqqul rozpoczyna się po tym jak człowiek uczyni to co w jego mocy za pomocą zdolności danych mu przez Boga… pomoc od Boga przybędzie wyłącznie po dokonaniu tego.

Jedno z objawień stwierdza, że królowie powinni szukać błogosławieństw z szat Obiecanego Mesjasza(as).

Hadhrat Musleh Maud (ra) wspomniał bardzo piękne wyjaśnienie tego. Powiedział, że Sam Bóg objawił Obiecanemu Mesjaszowi (as), że królowie powinni poszukiwać błogosławieństw z jego ubrań. A potem zwracając się do tych, którzy siedzieli przed nim dodał, że kiedy nadejdzie czas, kiedy królowie będą poszukiwać błogosławieństw w szatach Obiecanego Mesjasza (as), to nie znajdzie się nikt, kto pragnąłby poszukiwać błogosławieństw od tych, do których on dzisiaj przemawiał.

Mówił dalej:

„Ubrania są tylko martwymi przedmiotami, ale publiczność jest żywa. Królowie będą szukać błogosławieństw od prawych osób w tym Dżama’at. Czy nie widzieliście, jak odległy był Imam Abu Hanifa od Proroka (saw) (w znaczeniu jak długo po nim urodził się)? Ale królowie Bagdadu zwykli poszukiwać od niego błogosławieństw. Doprawdy, poszukiwali błogosławieństw tylko od niego samego, lecz szukali ich także u jego uczniów. Zatem błagajcie Boga, o to, abyście nie stali się despotyczni i nie popełnili nadużyć po tym jak On nada wam moc.

Jeśli, po zdobyciu władzy, stajemy się prześladowcami innych, to nasze, wcześniejsze miłe traktowanie ludzi, również staje się bezwartościowe, a Bóg mówi nam, że wcześniej nie mieliśmy władzy, by wyrządzić szkody, a teraz, kiedy dał On nam władzę, postępujemy niesprawiedliwie. Tak więc po zdobyciu władzy, poszukujcie również przebaczenia od Boga i módlcie się za siebie i za innych. Jest to niezbędne.

Dzisiaj mówimy o pokoju, ale gdy królowie staną się muzułmanami Ahmadi to ważne będzie rozpowszechnianie pokoju, bezpieczeństwa i miłości. W przeciwnym razie wszystko, co mówimy teraz będzie uważane za po prostu to, co musieliśmy powiedzieć z powodu okoliczności.

Hadhrat Musleh Maud (ra) mówi, że dzień, w którym królowie będą szukać błogosławieństwa z twoich ubrań, nie jest daleko. Panowanie króli znika, ale prezydenci są również królami. Jeśli premier Rosji miałby stać się muzułmaninem to jego status nie były niższy niż ten króla i szukałby błogosławieństw w szatach Obiecanego Mesjasza (as). Ale, królowie będą szukać błogosławieństw w szatach Obiecanego Mesjasza (as) tylko wtedy, kiedy, wy Ahmadi zaczniecie szukać błogosławieństw w książkach Obiecanego Mesjasza (as). Jest to kluczowy punkt. Czytanie książek Obiecanego Mesjasza (as) powiększy waszą wiedzę i da wam zrozumienie zasad prawdziwego islamu.

Mówi dalej, że kiedy zaczniecie szukać błogosławieństw w książkach Obiecanego Mesjasza (as), to Sam Allah dokona takie wydarzenia, że królowie zaczną szukać błogosławieństw z jego szat.

Następnie Hadhrat Musleh Maud (ra) polecił Anjuman dokonania odpowiednich ustaleń w celu zabezpieczenia błogosławionych elementów, takich jak odzież i inne przedmioty Obiecanego Mesjasza (as). Teraz, Allhamdulillah, dużo prac czynionych jest w Rabwah i w Qadian.

Polecił, aby skonsultowani zostali uczeni, którzy rozumieją jak, przez wieki, chronić szaty Obiecanego Mesjasza (as). Powiedział też, że ubiory te mogą wysyłane być do krajów, w których nie będą one zniszczone przez bakterie, na przykład do Ameryki, tak, aby przyszłe pokolenia mogły korzystać z błogosławieństw związanych z tymi przedmiotami.

Hadhrat Musleh Maud (ra) mówi, że po odejściu Obiecanego Mesjasza (as), Hadhrat Ammajan (ra) chciała, aby główny pierścień „Czy Allah nie jest wystarczająca dla swego sługi”, dany był Hadhrat Musleh Maudowi (ra), ponieważ był najstarszy. Było ich trzech braci i były trzy pierścienie, mimo swojego pragnienia Hadhrat Ammajan wybrała losowo i dziwnym trafem za każdym razem wynik był taki sam- główny pierścień trzy razy trafił do Hadhrat Musleh Mauda (ra). Drugi pierścień wypadł dla Mirza Bashir Ahmad (ra) a trzeci, który był na ręce Obiecanego Mesjasza (as), kiedy ten zmarł, przypadł Mirza Sharif Ahmadowi (ra). Spójrzcie, raz może się zdarzyć, ale jak jest to możliwe, że trzykrotnie pierścień „Czy Allah nie jest wystarczający(…)” przypadł Hadhrat Musleh Maudowi (ra)?

Khalifatul Masih II (ra) chciał dać pierścień „Alaisallah …” w ręce Dżama’at, ale mówi, że w jaki sposób może to zrobić, gdy Dżama’at nie ma przepisów mających na celu jego przechowanie. Stwierdził, że jego dzieci przynajmniej zadbają o niego. Jednak jego serce pragnie, aby należał do Dżama’at. Hadhrat Khalifatul-Masih II (ra) chciał, aby pierścień ten rozpowszechniony był w różnych częściach Dżama’at i na wszystkie narody. Ostatecznie zdecydowano, że główny pierścień zatrzymany zostanie przez Kalifa i będzie przechodził z Kalifa na Kalifa.

Mówi, że widział niedawno stary zapis Obiecanego Mesjasza (as) i wysłał go do Indonezji po to, aby był tam bezpiecznie trzymany i po to, aby tamtejszy Dżama’at pozyskał z niego błogosławieństwa.

Teraz tylko ci, którzy są w Indonezji, mogą nam powiedzieć, czy to pismo jest u nich bezpieczne przetrzymywane czy też nie. Ale Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że słowa objawienia mówią o odzieży. Allah powiedział Obiecanemu Mesjaszowi (as), że królowie powinni szukać błogosławieństw z jego szat. Więc powinniśmy chronić szaty Obiecanego Mesjasza (as) i wysłać je tam, gdzie nie pogorszy się ich jakość, tak aby mogły pozostać bezpieczne na znacznie dłuższy okres czasu.

Następnie skierował się do młodzieży i powiedział, że młodzież powinna wystąpić i zrozumieć swoje obowiązki. Powinna wykorzystywać swoją wiedzę, wykształcenie i zrozumienie, aby pomóc islamowi, tak abyśmy mogli być świadkami jak to naród za narodem akceptuje Proroka (saw).

W dawnych czasach, kompilowanie książki zajmowało dużo czasu i do zrobienia było wiele poprawek, a dostępne zasoby były bardzo ograniczone. Hadhrat Musleh Maud (ra) wspomina, jak to było w tamtych czasach. Jak Obiecany Mesjasz (as) pragnął wysokiej jakości. Opowiada o tym, jak znosił cierpliwie wymagania uczonych w piśmie. Mówi o Mir Mahdi Hassan Sahib, kiedy nie był jeszcze Ahmadi. Mówi, że Mir Sahib był odpowiedzialny za druk w czasie Obiecanego Mesjasza (as). Gdy książka Obiecanego Mesjasza (as) została opublikowana, odczytywał ją z wielką starannością.

Obiecany Mesjasz (as) odrzucał książkę, w której stwierdzono nawet najmniejszy błąd oraz prosił o napisanie nowej. Potem przeglądał tą nową i jeśli ta także zawierała błędy to również była odrzucona. I nie pozwolił żeby książka została opublikowana tak długo aż nie było w niej jednego błędu.

Obiecany Mesjasz (as) zwykł pytać, dlaczego publikowanie książki trwało tak długo i odpowiedź na to była taka, że w korekcie istniało nadal wiele błędów. Obiecany Mesjasz (as) pragnął również, aby wyprodukowana praca była dobra, więc nie martwił się nigdy, że pracownicy siedzą bezczynnie mając płacone. Było to także jego praktyką, że ​​gdy w książce było jakieś małe niedociągnięcie, to zwykł ją drzeć i prosić o jej przepisanie. Uczony w piśmie przepisywał książkę ponownie i dopóki jej jakość nie była dobra, nie przekazał danej książki do publikacji.

Początkowo uczeni w piśmie nie byli Ahmadi, ale w końcu stali się Ahmadi i dobrą rzeczą w nich było to, że rozpoznali i poprawnie oszacowali status Obiecanego Mesjasza (as), a on poznał ich wartość. Chociaż początkowo przepisywacze nie byli Ahmadi, to, kiedy Obiecany Mesjasz (as) miał taką potrzebę, byli wołani do Qadian. W tych dniach płace były niskie- 25 rupii miesięcznie oraz zasiłek na jedzenie.

Pewien przepisywacz miał taki zwyczaj, że gdy praca była bliska końca, ​​przychodził do Obiecanego Mesjasza (as), aby złożyć swój salam i prosić o pozwolenie pójścia do domu. Obiecany Mesjasz (as) pytał, skąd brał się ten pośpiech gdyż prace nad drukowaniem książek nadal trwały i istniało zapotrzebowanie na przepisywaczy. Człowiek ten stwierdzał, że musi iść, a Hudhur nalegał, że istnieje jeszcze materiał, który musi być spisany. Uczony w piśmie mówił, że musi ugotować swoje jedzenie, a to zajmuje mu cały mój dzień, więc nie wie, czy powinien iść i gotować czy pisać. Obiecany Mesjasz (as) powiedział mu, aby został i żywił się w Langar (publiczna kuchnia Obiecanego Mesjasza (as). W ten sposób człowiek ten otrzymał 35 rupii wynagrodzenia i wyżywienie.

Kilka dni później przyszedł ponownie do Obiecanego Mesjasza (as) i powiedział, że musi iść do domu, ponieważ jedzenie z Langar nie całkiem mu odpowiada i że człowiek nie może wykonywać żadnej pracy jedząc to jedzenie. Tak więc Obiecany Mesjasz (as) zapytał, co powinien zrobić. Mężczyzna poprosił, aby Obiecany Mesjasz (as) dał mu na to trochę więcej pieniędzy. Obiecany Mesjasz (as) podniósł jego wypłatę o 10 rupii i powiedział, że człowiek ten otrzyma teraz 45 rupii.

Mężczyzna ten powrócił po dziesięciu dniach mówiąc, że przyszedł przekazać swój salam i otrzymać pozwolenie na wyjazd do domu. Powiedział, że spędza cały dzień gotując, więc jak może pracować. Obiecany Mesjasz (as) ponownie zapytał, co powinien zrobić. Człowiek ten powiedział, że dobrze byłoby zorganizować dla niego coś w Langar Khana. Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że dobrze i że człowiek ten nadal będzie otrzymywał 45 rupii, a także jedzenie z Langar Khana. Przepisywacz ten powrócił do pracy.

Za kilka dni człowiek ten powrócił znowu do Obiecanego Mesjasza (as) mówiąc, że przyszedł przekazać swój salam i zasięgnąć pozwolenie na wyjazd do domu. Hudhur zapytał, co się stało. Przepisywacz odpowiedział, że nie może jeść żywności z Langar i poprosił o zwiększenie jego pensji do 55-ciu rupii.

Przepisywacz ten wykorzystał również inne sposoby, aby uzyskać więcej pieniędzy od Hudhura, ale Hudhur uwielbiał jego pracę i tolerował to zachowanie, ale tym samym zaganiał go do pisania. Pokazuje to, jak wiele troski i obaw Obiecany Mesjasz (as) miał w stosunku do swoich książek. Pragnął, aby nauki islamu przedstawione była w najlepszy z możliwych sposobów.

W szczególności powinniśmy dążyć do czytania książek Obiecanego Mesjasza (as). Pomoże nam to zwiększyć naszą religijną wiedzę i zapał do rozpowszechniania orędzia islamu oraz sprawi, że nasza wiedza stanie się błogosławiona i tym samym będziemy zdolni do zebrania świata pod banderą islamu Ahmadiyyat.

Prawdziwym błogosławieństwem oczywiście jest to, że królowie powinni uzyskać wiedzę na temat prawdziwego islamu i zgodnie z nim zreformować siebie. W rzeczywistości, wszyscy królowie i przywódcy narodów muzułmańskich działają, z rzadkim wyjątkiem, wbrew interesom islamu. Mówią o islamie, ale ich serca są pogrążone w poszukiwaniu i promowaniu ich osobistych interesów. Są zaangażowani w tyranię. Tak więc, jeśli islam ma rozpowszechnić się poprzez Obiecanego Mesjasza (as) i ludzie mają szukać błogosławieństw w szatach, to stanie się tak poprzez zrozumienie prawdziwych nauk islamu.

To są prawdziwe błogosławieństwa, a więc my też powinniśmy wiedzieć o tej prawdziwej nauce i powinniśmy prowadzić nasze nauczania zgodnie z tą nauką. Młodzież musi również zwrócić na to uwagę. Tylko w ten sposób urzeczywistni się to, że królowie będą szukać błogosławieństw z jego szat.

Niechaj Allah dopomoże nam zrozumieć tę zasadę. Amen.

Hadhrat Khalifatul-Masih (aba) poprowadził modlitwę pogrzebową za trzy osoby.

Charagh Abdul Aziz Dogar Sahib mieszkał od jakiegoś czasu w Coventry. Zmarł 11tego stycznia 2016 roku w wieku 87 lat. Inna lillahi ła inna ilejhi rażi-auun. Był synem Hadhrat Mistrza Charagh Din Sahib (ra), towarzysza Obiecanego Mesjasza (as). Hadhrat Mistrz Charagh Din Sahib (ra), miał zaszczyt być kolegą z klasy Hadhrat Mirza Bashir Ahmad Sahib (ra). Abdul Aziz Dogar Sahib był błogosławiony, przez całe swoje życie, służbą w Dżama’at. Niechaj Allah obdarzy go Swą miłością i przebaczy mu.

Iqbal Naseem Azmat Butt sahiba zmarła w dniu 13 stycznia 2016 roku. Była Muusi. Niechaj Allah obdarzy ją Swoim miłosierdziem i przebaczeniem.

Mukarrama Siddiqa Sahiba, żona Derwisza z Qadian, zmarła w dniu 6 stycznia 2016 roku. Inna lillahi ła inna ilejhi rażi-auun. Niechaj Allah podniesie jej pozycję w Raju.

Wszelka chwała należy się Allahowi. Wychwalamy Go, błagamy Go o pomoc i prosić Go o ochronę. Jemu się zwierzamy, Jemu Samemu ufamy i u Niego Samego szukamy ochrony przed złem. Tego, kogo On prowadzi na właściwej drodze, nikt nie jest w stanie wprowadzić w błąd. On jest Jeden i nie ma partnera. Dajemy świadectwo, że Muhammad (saw) jest Jego sługą i Posłańcem. O słudzy Boga! Niechaj Allah będzie miłosierny dla was. Zaprawdę, Allah nakazuje wam abyście postępowali sprawiedliwie. Zakazuje On wam zła, które odnosi się do was samych i zła, które ma wpływ na innych. Ostrzega On was przed byciem niepomnymi. Pamiętajcie o Allahu; On też będzie o was pamiętał. Wołajcie do Niego, a On odpowie na wasze wołanie. Zaprawdę, pamiętanie o Bogu jest najwyższą cnotą.

Udostępnij