Kalifatul Masih II: Perły Mądrości -3-

Hazrat Mirza Masroor Ahmad

Khalifatul Masih V, Piąty Następca Obiecanego Mesjasza

Po przywitaniu wszystkich – niech pokój i miłosierdzie Boga będą z wami- i po daniu świadectwa absolutnej Jedności Allaha i tego, że Muhammad (saw) jest Jego Posłańcem i sługą, po szukaniu, u Boga, ochrony przed szatanem, Hudhur (aba) zarecytował Sura Al-Fatiha.

Następnie powiedział, że wielu ludzi bierze udział w bezsensownych dyskusjach. Niektórzy mówią do siebie, żartobliwie, niepotrzebne rzeczy, które prowadzą do sporów i niezgody. Ludzie odzywają się do siebie bez zastanowienia, wymawiając rzeczy, które nie służą żadnemu celowi i prowadzą jedynie do trudności i konfliktów. Koran zabrania wiernym angażowania się w takie rzeczy, które są bezcelowe i nie przynoszą korzyści. W kontekście tym Hadhrat Musleh Maud (ra) wspomina przykład, który dał Obiecany Mesjasz (as).

Koran mówi:

(…) oraz kiedy przechodzi obok czegoś próżnego, przechodzi godnie. (25:73)

Cechą charakterystyczną wierzącego jest omijanie zbędnych dyskusji bez zwracania na nie uwagi.

Podaje się przykład kobiet, które zazwyczaj oddają się takim bezsensownym i bezcelowym rzeczom, jednakże, w dzisiejszych czasach, wydaje się, że również mężczyźni są w tym samym stanie. Kobiety pytają o to ile kosztują pewne rzeczy lub gdzie były nabyte. Są to przykłady takich bezużytecznych i bezsensownych rozmów, które są czysto ziemskimi dyskusjami i, które nie mają żadnych korzyści i, zaiste, mogą mieć szkodliwy wpływ na kobiety siedzące w pobliżu. Mówi się, że kobieta nie zazna zadowolenia dopóki nie dowie się każdego szczegółu danej historii.

Obiecany Mesjasz (as) zwykł opowiadać następującą historię. Pewna kobieta miała bardzo piękny, złoty pierścień, ale nikt nie zwracał na niego uwagi. Była tak tym rozwścieczona, że ​podpaliła swój dom. Gdy ludzie przyszli zapytać, czy coś się uratowało, odpowiadała, że nic oprócz jej pierścienia. Podeszła do niej inna kobieta i zapytała, kiedy wykonany był ten pierścień, bo jest rzeczywiście bardzo piękny. Kobieta ta odparła, że gdyby tamta przybyła z tym pytaniem wcześniej to nie byłoby potrzeby podpalenia domu.

Hadhrat Musleh Maud (ra) mówi, że ten zwyczaj nie jest specyficzny tylko dla niektórych kobiet, ale że mężczyźni też na niego cierpią. Po wymianie pozdrowienia, zaczynają pytać skąd człowiek pochodzi, dokąd idzie i ile zarabia. Do czego jest to potrzebne? Patrząc na mieszkańców krajów zachodnich nigdy nie słyszymy ludzi pytających się nawzajem o wynagrodzenie, wykształcenie czy pozycję w pracy. Bezsensowne rzeczy to nie tylko te, które mogą doprowadzić do krzywdy, ale także takie, z których nie ma żadnej korzyści.

Obiecany Mesjasz (as) definiuje takie rzeczy, jako takie, które nie przynoszą szkody ani korzyści. Są to bezsensowne rzeczy, których wierzący powinien unikać. Stan wierzącego jest to taki stan, w którym wszystkie jego rozmowy są celowe i unika wszelkich bezcelowych i niekorzystnych rzeczy. Ale jeśli przeprowadzimy badania to okaże się, że wiele osób oddaje się takim bezsensownym rozmowom.

Hudhur (aba) powiedział, że zrelacjonuje inne ważne wnioski Obiecanego Mesjasza (as) opowiedziane przez Hadhrat Musleh Maud (ra).

Obiecany Mesjasz (as) zwykł opowiadać następującą historię. Pewnego dnia pewien pokorny człowiek spacerował po Lahore, kiedy zauważył grupę płaczących ludzi. Po zapytaniu, dowiedział się, że płakali z powodu odejścia króla Ranjit Singh. Choć zdarzali się królowie, którzy byli despotyczni, to Ranjit Singh był odpowiedzialny za ustanowienie pokoju. Do pewnego stopnia był również pokojowo nastawiony w stosunku do muzułmanów. Muzułmanie także służyli pod nim. Ojciec Obiecanego Mesjasza (as) służył na wysokim stanowisku pod rządami Ranjit Singh. Człowiek ten zapytał, dlaczego ludzie są tak niespokojni po jego śmierci? Powiedział, że nawet jego własny ojciec zmarł. Lekcja, jaką ​​Obiecany Mesjasz (as) zwykł tutaj naświetlać jest taka, że ​​te rzeczy, które są człowiekowi bliskie są w jego oczach wielkie. Chociaż Ranjit Singh wpłynął na życie tysięcy ludzi, ten spacerujący człowiek nie dbał o to, bo dla niego ważny był jego ojciec, który zwykł otaczać go sowitą opieką.

Ze względu na nasze potrzeby, nawet drobne rzeczy mogą wydawać się nam wielkie, ale z powodu braku wiedzy, uważamy wielkie rzeczy za drobne. Nawet, jeśli dziecku da się bardzo drogi diament to czy będzie o to dbać?

Powinniśmy skupić się na szanowaniu naszego społeczeństwo, jako całości, a nie tylko w naszym ograniczonym zakresie. Kiedy Ahmadi czyni dobro w społeczeństwie to ma to nie tylko wpływ na jego reputację, ale także na reputację Dżama’at. I w ten sposób, gdy rozszerzamy naszą strefę miłosierdzia, drogi propagacji stają się widoczne. Świat zda sobie sprawę, że tylko prawdziwe nauki islamu mogą doprowadzić do prawdziwego pokoju.

W odniesieniu do takich osób, Obiecany Mesjasz (as) zwykł wspominać następujący incydent. Mówi się, że pewien człowiek gościł kogoś. Starał się bardzo prześcignąć siebie samego w swej gościnności. Na koniec, gdy gość miał już zamiar wyjeżdżać, człowiek ten zaczął go przepraszać, że z powodu choroby jego żony oraz innych okoliczności, nie był w stanie w pełni okazać swej gościnności. Poprosił gościa o wybaczenie tych niedociągnięć.

Gość powiedział, że wie, że mówiąc to gospodarz ten chce, aby go chwalić. Gość dodał, że gospodarz powinien być mu wdzięczny. Gospodarz odpowiedział, że nie było to w ogóle jego zamiarem. Gość stwierdził, że jest w pełni świadomy jego zamiarów i dodał, że gospodarz powinien zdać sobie sprawę, że w czasie, kiedy przygotowywał jedzenie, gość mógł podpalić jego dom. Fakt, że tak się nie stało jest dla gospodarza wielką łaską. Gość kontynuował, że gospodarz powinien być mu wdzięczny za to. Gospodarz podziękował gościowi za nie podpalenie jego domu.

Wierzący powinni być wdzięczni innym zamiast oczekiwać od nich podziękowania.

Pewien król, który był pod wrażeniem pewnego piir (przewodnik duchowy), zawsze mówił do jednego ze swoich wezyrów, że ten powinien iść i spotkać się z piir. Jednakże, ponieważ wezyr ten znał prawdę o tym piir, to starał się uniknąć tego spotkania. Ale pewnego razu, kiedy król udał się do piir, zabrał ze sobą wezyra. Piir poczynił pewne, całkowicie błędne odniesienie do historii i wezyr zwrócił uwagę na jego zupełną ignorancję, a król stracił szacunek dla piir. Obiecany Mesjasz (as) zwykł wspominać o tym, a potem dodawał, że trzeba mieć świadomość i wiedzę o swoim otoczeniu. Ważne jest, aby zrozumieć tradycje i praktyki miejsc, do których się udaje.

W obecnych czasach nasi misjonarze pytani są o stan świata. Wszyscy misjonarze powinni posiadać bieżącą wiedzę z historii, geografii, medycyny, obyczajów związanych z przemówieniami i zgromadzeniami- przynajmniej w takim stopniu, aby móc dołączyć do zgromadzeń szanowanych ludzi. Nie jest to trudne do osiągnięcia. Wszystko, co jest potrzebne to trochę wysiłku. Powinno czytać się zasadnicze książki z tych dziedzin. Poza tym czasami, kiedy nasi misjonarze pytani są o bieżące sprawy, nie są w stanie odpowiednio zareagować, ponieważ nie nadążają z wiedzą o tym, co dzieje się na świecie lub też nie zagłębiają się w te kwestie dość głęboko. Dlatego czasami ludzie tego świata odchodzą ze złym wrażeniem, a czasami otrzymywane są, na ten temat, skargi.

Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że pewien człowiek miał dwóch synów. Podzielił między nich swój majątek. Młodszy syn zabrał swoją część, odszedł w dal i tam roztrwonił swoje bogactwo. Gdy stracił wszystko, co miał, zaczął pracować jako zwykły robotnik. Ale widząc, że nie jest w stanie nawet się wyżywić zdał sobie sprawę, że jego ojciec zatrudnia wielu pracowników, którzy są w stanie o siebie zadbać. Postanowił udać się do własnego ojca i poprosić go o zatrudnienie. Ojciec szczęśliwie go zakwaterował i na cześć jego powrotu, nakazał zabić zwierzę.

Drugiemu synowi nie podobał się fakt, że powrót młodszego syna obchodzony jest w ten sposób. W końcu był tym, który stracił całą swoją fortunę. Powiedział swemu ojcu, że był zawsze mu posłuszny, a jednak nigdy nie został tak dobrze potraktowany jak jego młodszy brat. Ojciec powiedział starszemu synowi, że zaiste ten zawsze był tutaj z nim i wszystko, co ma, należy do niego jednakże obchodzi powrót swojego młodszego syna, ponieważ ten zginął i był jak martwy, a teraz znalazł się i powrócił do życia.

Kiedy człowiek przyznaje przed Bogiem swoje wady, to Bóg zwraca się do niego z miłosierdziem i przyjmuje jego skruchę. Tak więc nauczmy się przebaczać swoim braciom, którzy przychodzą do nas z czystymi sercami przyznając się do swoich wad.

Módlmy się również za tych, którzy nie szukają przebaczenia.

Trzeba wzmocnić swoją osobowość i nie pomniejszać swych wartości. Obiecany Mesjasz (as) zwykł odnosić się do następującej historii. Pewien król lubił jeść bakłażany. Gdy jego sługa dowiedział się o tym, zaczął wielce wychwalać atrybuty tego warzywa. Po kilku dniach król zachorował i powiedział, że ma dość bakłażanów. Słysząc to sługa zaczął mówić złe rzeczy o wspomnianym warzywie.

Osobnik, który to widział powiedział, że zaledwie kilka dni temu sługa ten chwalił bakłażany, a teraz mówi złe rzeczy na ich temat. Służący odpowiedział na to, że jest sługą króla, a nie sługą bakłażanów.

Muzułmanie powinni pokazać silny charakter i solidne działania, ale doświadczamy jedynie tego, że ich reputacja zostaje naruszona. Nie ma mowy o tym, aby opierali się na prawdzie. Gdziekolwiek muzułmanie widzą choćby odrobinę korzyści, zwracają się w tym kierunku. Liderzy i obywatele są podobni.

Kształtowanie relacji z Bogiem sprawia, że ​​człowiek rozwiązuje swoje sprawy. Związek ten wzrasta jedynie za pomocą prawości. My Ahmadi, którzy twierdzimy, że zaakceptowaliśmy Mesjasza (as), musimy przyjąć nauki islamu i zreformować swoje życie. Musimy stworzyć więź z Bogiem i żyć naszym życiem według tego. Sukces zobaczymy tylko wtedy, kiedy będziemy prawi i posiądziemy bojaźń Bożą. Aniołowie nam dopomogą, InszAllah.

Wszyscy musimy myśleć o tym, jak ustanowić prawość i stworzyć więź z Bogiem. Jeśli osoba materialna może zyskać poprzez ziemski związek z innym człowiekiem to na związku z Bogiem możemy skorzystać sto tysięcy razy więcej.

Pewien człowiek wybierał się w podróż i pozostawił pewną kwotę pieniędzy na przetrzymanie z innym człowiekiem. Po powrocie, osoba, która przetrzymywała pieniądze stwierdziła, że nic takiego jej nie powierzono. Człowiek, który powierzył swoje pieniądze na przechowanie poskarżył się królowi. Król postanowił mu pomóc i nakazał mu, aby podjął pewne kroki, które wskazywać będą, że człowiek ten ma dobre kontakty z królem. Tak też się stało i kiedy człowiek, któremu zostały powierzone pieniądze, zobaczył to, postanowił zwrócić to, co do niego nie należało.

Dlaczego martwimy się o opozycję świata? Powinniśmy skupić się na rozwijaniu naszej miłości do Boga. Prawdziwym sukcesem jest podążanie za przewodnictwem Boga.

Prawdziwy wierzący bliski jest prawdziwemu przyjacielowi. Pewnego razu ojciec powiedział do syna, że żaden z jego przyjaciół nie jest prawdziwy. Dodał, że przyjaźnią się z jego synem, aby czerpać z tego korzyści. Ojciec powiedział dalej, że przez całe swoje życie, znalazł tylko jednego prawdziwego przyjaciela. Ojciec chciał, aby syn przetestował swoich przyjaciół. Kiedy przyjaciele zdali sobie sprawę, że syn nie jest już wspierany przez swego ojca, porzucili go. Syn pragnął spotkać swoich przyjaciół, ale żaden z niech nie chciał się z nim widzieć. Syn przyznał swojemu ojcu, że wszyscy byli nielojalni.

Wtedy ojciec powiedział, że teraz przedstawi synowi swojego przyjaciela. Przybyli, w środku nocy, przed dom przyjaciela ojca i zapukali do jego drzwi. Przyjaciel jednak nie otworzył przez długi okres czasu i syn pomyślał, że przyjaciel jego ojca jest taki sam jak jego przyjaciele. Jednakże po długim czasie przyjaciel ojca otworzył drzwi i wyjaśnił, że opóźnienie to spowodowane było tym, że myślał, że jego przyjaciel może być w potrzebie. Dlatego też wyszedł z domu z mieczem, workiem pieniędzy i ze swoją żoną, tak, aby być w stanie zaoferować pomoc swojemu przyjacielowi, jeśli ten byłby w potrzebie.

Przyniósł miecz gdyby jego przyjaciel był w niebezpieczeństwie. Wziął worek pieniędzy, aby pomóc mu finansowo. Przyprowadził też żonę w wypadku gdyby jego przyjaciel był chory. Ojciec powiedział, że nie ma żadnych kłopotów i że przyszedł tylko, aby nauczyć czegoś swojego syna. To był przykład dobrej przyjaźni. Nasza przyjaźń z Bogiem powinna być znacznie większa.

Wierzący powinni szczerze modlić się do Boga. Bóg uczynił wiele rzeczy dla naszej wygody. Bóg spełnia nasze życzenia bez miary i jeśli nie spełni On jednego życzenia, stajemy się przerażeni. Ci, którzy nie wywiązują się z obowiązku czczenia Boga, powinni siebie ocenić. Ci, którzy nie dają pierwszeństwa wierze powinien siebie ocenić. Ci, którzy przybywają do krajów zachodnich, ze względu na Ahmadiyyat, ale nie wywiązują się ze swoich obowiązków, powinni siebie ocenić.

Musimy przygotować się do wyrzeczeń w imię Boga. Wszędzie tam, gdzie istnieje prawdziwa miłość, uzasadnienie nie jest wymagane. Kiedy rościmy sobie posłuszeństwo, nie szukamy wyjaśnienia. Gdy Bóg objawia, prawdziwie wierzący dobrowolnie to objawienie przyjmuje i planuje jak osiągnąć zamiar Boży.

Bóg powołał Proroka (saw) w celu pokierowania ludzkością i poczynił plany, jak osiągnąć Swoje cele. Nowa era rozpoczęła się 126-127 lat temu. Jak wielu z nas naprawdę zastanowiło się, nad tym, dlaczego dano nam to szczęście? Wielu czekało na Mesjasza i zmarło. Ten dzień sukcesu i szczęścia został nadany, ponieważ Bóg wzbudził człowieka dla dobra ludzkości.

Płacz i śmiech są cechami poza charakterystyką Boga, ale w kwestii wielkiej miłości, może On okazać Swoje emocje. Jeśli Bóg mógłby się śmiać, to śmiałby się On z tego jak dana osoba zmierza się ze światem. Bóg płakałby, gdyby mógł, widząc człowieka głęboko pogrążonego w miłości z Nim. Ten przykład przyjaźni jest niczym w porównaniu z przyjaźnią proroków z Bogiem. Relacja proroków z Bogiem posiada o wiele większe znaczenie.

W kwestii miłości, ten biedny przyjaciel wyszedł z mieczem, bogactwem i swoją żoną, aby pomóc swojemu przyjacielowi. Kiedy człowiek naprawdę kocha to jego zmysły pozostawione są na boku. Kiedy ktoś jest zmartwiony, jego zmysły pozostawione są na boku. Rzeczywistość jest taka, że pasja i miłość są prawdziwe.

Gdy posłańcy są objawieni przez Boga, Tego Boga, Który patrzy na cały świat, prosi ich On o pomoc. Wysłannik nie mówi, jak może pomóc, gdyż Bóg jest strażnikiem wszystkich wszechświatów. Posłaniec mówi: ,,Oto jestem. Oto jestem. Oto jestem”.

126 lat temu Bóg podniósł głos i wezwał człowieka z Qadian. Bóg powiedział, że świat Go zniesławia i że jest On bezradny. Bóg dodał: „O stworzenie moje, pomóż mi!”  Osoba ta nie myślała, że Bóg jest Wszechmocny. Jak mogła ona szczerze Mu pomóc? Człowiek ten wstał i powiedział: „O Panie, jestem obecny, jestem obecny. Uratuję. Uratuję ten świat z tą wiarą.”

Kiedy twierdzimy, że zaliczamy się do najbardziej żarliwych wielbicieli naszego ukochanego Proroka (saw), kiedy uważamy, islam wszedł do epoki renesansu i dosięgnie wszelkich zakątków świata. Jeżeli weszliśmy do jego owczarni, aby być pomocnikami Mesjasza (as), to powinniśmy powiedzieć Lab-baik i zaprezentować się.

Wyraźmy swoją miłość do Boga, Jego Posłańca(saw) i Jego Mesjasza. Oceńmy siebie i podnieśmy swoje standardy.

Niechaj Bóg dopomoże nam tak uczynić. Amiin

Wszelka chwała należy się Allahowi. Wychwalamy Go, błagamy Go o pomoc i prosić Go o ochronę. Jemu się zwierzamy, Jemu Samemu ufamy i u Niego Samego szukamy ochrony przed złem. Tego, kogo On prowadzi na właściwej drodze, nikt nie jest w stanie wprowadzić w błąd. On jest Jeden i nie ma partnera. Dajemy świadectwo, że Muhammad (saw) jest Jego sługą i Posłańcem. O słudzy Boga! Niechaj Allah będzie miłosierny dla was. Zaprawdę, Allah nakazuje wam abyście postępowali sprawiedliwie. Zakazuje On wam zła, które odnosi się do was samych i zła, które ma wpływ na innych. Ostrzega On was przed byciem niepomnymi. Pamiętajcie o Allahu; On też będzie o was pamiętał. Wołajcie do Niego, a On odpowie na wasze wołanie. Zaprawdę pamiętanie o Bogu jest najwyższą cnotą.