„Będzie napełniony wiedzą świecką i duchową” Obiecany Syn i Reformator
W imię Allaha Miłosiernego Litościwego
Nie ma nikogo godnego czci oprócz Allaha i Muhammad jest Jego Posłańcem
Muzułmanie którzy wierzą w Mesjasza,
Hazrat Mirza Ghulam Ahmad Qadiani (as)

„Będzie napełniony wiedzą świecką i duchową” – Jak Obiecany Syn był nauczany dzięki łasce Bożej

wiedzą świecką i duchową

„Będzie napełniony wiedzą świecką i duchową” – jak obiecany Syn był nauczany dzięki łasce Bożej

Sarmad Naveed, Kanada


22 stycznia 1886 roku Obiecany Mesjasz (as) Hadhrat Mirza Ghulam Ahmad (as) udał się do indyjskiego miasta zwanego Hoshiarpur, gdzie wszedł w 40-dniowy okres samotności, oddając cześć swemu Panu. W tym czasie otrzymał wspaniałe proroctwo dotyczące obiecanego syna, który okaże się prawdziwym sługą wiary i wielkim orędownikiem rozprzestrzeniania się islamu na cały świat. Jednym z aspektów tego proroctwa było to, że „zostanie napełniony wiedzą świecką i duchową”.

Co sprawiło, że to proroctwo jest tak wyjątkowe?

To szesnaste proroctwo zawarte w wielkim proroctwie może pozornie zastosować do każdego. Nie jest niczym niezwykłym posiadanie przez osobę jednej lub obu wiedzy świeckiej i duchowej. Możemy spojrzeć na naszych starszych, a nawet na niektórych wokół nas i znaleźć takich ludzi, którzy posiadają tak wielką wiedzę. Kiedy więc Bóg Wszechmogący objawił Obiecanemu Mesjaszowi (as) te cechy, gdy przebywał w Hoshiarpur, gdy siedział w odosobnieniu, czy stwierdził jedynie fakty, że Obiecany Syn, podobnie jak inni, osiągnie świecką i duchową wiedzę? Z pewnością musi być w tym coś więcej.

Kiedy analizujemy życie Hadhrat Mirzy Bashiruddina Mahmooda Ahmada (ra), którego znamy jako spełnienie tego proroctwa, jednocześnie pamiętając o tej części proroctwa, stwierdzamy, że jego znaczenie jest niezwykle głębokie. Była to obietnica złożona przez Boga Wszechmogącego, że będzie On pielęgnował, troszczył się, kształcił i udzielał duchowej wiedzy Obiecanemu Synowi, danemu Obiecanemu Mesjaszowi (as).

Fakt, że tak wielkie proroctwo zostało przekazane Obiecanemu Mesjaszowi (as) wraz z faktem, że szeroko je nagłośnił, używając go jako środka do dalszego ustalenia swojej prawdziwości. Oczy zarówno wierzących, jak i przeciwników były skupione na Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmood Ahmad (ra) od chwili jego narodzin 12 stycznia1889. Chcieli zobaczyć, co było takiego specjalnego w tym dziecku, co odróżniałoby go od innych dzieci? Wierzący chcieli wzmocnić swoją wiarę, podczas gdy przeciwnicy pragnęli upadku Obiecanego Mesjasza (as).

Mając to na uwadze, można by oczekiwać, że Obiecany Mesjasz (as) zwróciłby szczególną uwagę na wychowanie tego dziecka, szczególnie w odniesieniu do jego studiów, zapewniając, że nabędzie ono umiejętności naukowe, tak aby nie było żadnych wątpliwości co do wypełnienie tego proroctwa. Jednak zaskakujące jest to, że kiedy patrzymy na dzieciństwo Hadhrata Mirzy Bashiruddina Mahmuda Ahmada (ra), stwierdzamy, że oprócz tradycyjnej edukacji Obiecany Mesjasz (as) nie podjął nadzwyczajnych kroków w zakresie edukacji swojego syna. Oprócz na przykład nauczyciela przychodzącego do domu i nauczającego prostej recytacji Koranu, Obiecany Mesjasz (as) nie podjął żadnych poważnych kroków. Można się zastanawiać, dlaczego tak było?

Odpowiedzią na to jest zastanowienie się nad słowami tego proroctwa: „napełni się wiedzą świecką i duchową”. Napełnienie oznacza, że ​​musi być ktoś, kto wykonuje czynność napełniania. Tak jak szklankę można napełnić tylko wtedy, gdy ktoś wleje do niej wodę, tak Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmad (ra) otrzymałby świecką i duchową wiedzę w ten sam sposób. W istocie obietnica złożona tutaj przez Boga jest taka, że ​​On sam udzieli Obiecanemu Synowi wiedzy zarówno w formie świeckiej, jak i duchowej.

To było coś, co Obiecany Mesjasz (as) pojął. Fakt, że jeśli chodzi o obiecanego mu syna, wszystko, łącznie z jego świecką i duchową wiedzą, było wynikiem ogromnych łask i błogosławieństw Bożych. Kiedy Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmad (ra) zakończył swoje pierwsze czytanie Koranu, Obiecany Mesjasz (as) napisał wiersz, w którym wyraził dziękczynienie Bogu, ponieważ był z tej okazji uradowany. W tym wierszu Obiecany Mesjasz (as) wyraża urzeczywistnienie łask Bożych w odniesieniu do syna:

„To tylko Twoja nagroda, nic nie zrobiliśmy sami; „To jesteś Ty, o mój Umiłowany, Któryś okazał te radosne dni.”

Stąd Obiecany Mesjasz (as) wiedział, że jeśli chodzi o edukację Hadhrat Mirza Bashiruddina Mahmuda Ahmada (ra) lub nawet o jego duchowe szkolenie, Bóg obiecał, że sam zajmie się tym wszystkim. Chociaż Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmad (ra) miał różnych nauczycieli, Obiecany Mesjasz (as) nigdy nie zmuszał swojego syna do uczęszczania na zajęcia, ani nawet do robienia tego wyjątkowo dobrze, raczej pozostał niezachwiany w swojej wierze i zaufaniu do Boga oraz wiedział, że wszystko będzie pod jego opieką.

Edukacja niekonwencjonalna

Kiedy przyszło do zdobywania wiedzy we wczesnych latach, Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmad (ra) nie uczył się w żaden konwencjonalny sposób. Sam Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmad (ra) stwierdza: „Sposób, w jaki moja edukacja została podjęta, wyraźnie pokazuje, że nie miało to nic wspólnego z ludzkim wysiłkiem”. Istnieje wiele powodów takiego stanu rzeczy. Oczywiście jego kruche zdrowie zostało udokumentowane w księgach historii, jednak jest jeden punkt, który wyróżnia się w tym względzie, w którym jest zdumiewający znak co do spełnienia proroctwa dotyczącego jego wiedzy świeckiej i duchowej. W dziedzinie zdobywania wiedzy bardzo istotnym czynnikiem są oczy lub wzrok: umiejętność czytania książek, artykułów z czasopism, widzenia rzeczy i uczenia się z doświadczenia. W istocie duża część tych rzeczy zależy od wzroku.

Opisując swoją własną wizję jako dziecka, Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmad (ra) pisze: „Byłem prawie niewidomy na jedno oko”. Mówi: „Widziałem ścieżkę, którą szedłem, ale nie mogłem czytać książek. Gdyby ktoś siedział kilka stóp ode mnie, a ja nie wiedziałbym, kto to jest, nie byłbym w stanie rozpoznać tej osoby”. [1]  Jak można oczekiwać, że dziecko, które nie potrafi nawet czytać ze względu na swój wzrok, uzyska wykształcenie, zwłaszcza w momencie, kiedy ustanowienie jego podstaw jest dla dziecka kluczowe?

Pamiętajcie, Bóg obiecał, że zajmie się każdą sprawą dotyczącą edukacji tego dziecka i w ten sposób Bóg Wszechmogący dał Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmadowi (ra) bardzo specjalnego nauczyciela. Człowieka, który poważał go jako syna Obiecanego Mesjasza (as) oraz Obiecanego Syna, którego przepowiedział sam Bóg. Tym człowiekiem był Hadhrat Al Haaj Hakim Maulvi Nooruddin (ra) (który później został Pierwszym Kalifem). O nim Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmad (ra) pisze:

„Ze wszystkich moich nauczycieli, największą łaskę wyświadczył mi Hadhrat Khalifatul Masihil Awwal ra . Ponieważ był też lekarzem, zrozumiał, że mój stan nie pozwalał mi na dłuższe przeglądanie książek. Stąd jego sposób uczenia mnie polegał na tym, że kazał mi usiąść obok niego i powiedzieć „Mian! Będę czytać, a ty słuchasz” [2]

Obiecany Mesjasz (as) doradził Hadhratowi Mirza Bashiruddinowi Mahmudowi Ahmadowi (ra) trzy rzeczy, jeśli chodzi o naukę od Hadhrata Hakima Maulvi Noorudina (ra). Poradził mu, aby uczył się  Koranu,  Bukhari (zbiór tradycji Proroka (saw)), a także medycyny. Stąd w ten sam sposób Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmad (ra) siedział obok Hadhrata Hakima Maulvi Noorudin (ra) i słuchał tego, czego nauczał. Opisując to Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmad (ra) pisze:

„Z wielkim wysiłkiem nauczył mnie Koranu, a potem Bukhari. Nie uczył mnie Koranu powoli, raczej przyjął sposób, w jaki czytał Koran i dostarczał wraz z nim tłumaczenie. Jeśli uznał, że ​​jakiś punkt jest ważny, to by mi powiedział, w przeciwnym razie szybko kontynuowałby czytanie. Nauczył mnie całego Koranu w ciągu trzech miesięcy. [3]

Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmad (ra) dalej stwierdza:

„Uczyłem się też od niego medycyny i komentarza do Koranu (Hadhrat Hakim Maulvi Nooruddin ra ). Skończył uczyć mnie komentarza do Koranu w dwa miesiące. Kazał mi usiąść obok niego i czasami odczytywał tłumaczenie połowy, a czasami nawet całej części Koranu i dostarczał komentarza do niektórych wersetów. Podobnie ukończył nauczanie mnie Bukhari w ciągu dwóch do trzech miesięcy. Pewnego razu podczas Ramadanu udzielił lekcji całego Koranu i ja też byłem przy nich obecny. Miałem też okazję studiować z nim kilka pism arabskich. Stąd pochodziła moja edukacja” [4]

Dzięki temu staje się jasne, jak wielkie były zdolności umysłowe i zdolności, którymi Bóg Wszechmogący obdarzył Obiecanego Syna. Był to niekonwencjonalny sposób, w jaki uczył się i niesamowita szybkość, z jaką to robił, wchłaniając oceany wiedzy w miarę postępów. Nie podejmował ekstrawaganckich środków, jak zrobiliby to inni potencjalni i aspirujący uczeni tamtych czasów. Raczej Bóg Wszechmogący obdarzył go zdolnością wraz z nauczycielem, który sam był wybranym mężem Bożym, poprzez którego Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmad (ra) poszerzył swoje horyzonty.

Najwspanialsza nauczona lekcja

Co ciekawe, Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmad (ra) pisze, że największą lekcją, jakiej nauczył się od Hadhrata Hakima Maulvi Nooruddina (ra), było to, że podczas tych zajęć, ilekroć zadawał pytanie, ten nie odpowiadał na nie. Sam Hadhrat Hakim Maulvi Noorddin (ra) podaje uzasadnienie tego, kiedy mówi: „za każdym razem, gdy młody Mian (ra) zadał mi pytanie, wiedziałem, że Bóg Wszechmogący obdarzył go wiedzą o tak ogromnych proporcjach, a jego więź z Bogiem była tak bliska i silna, że gdyby poszedł do domu i zastanowił się nad tym samym pytaniem, które zadał, z pewnością zostałby poprowadzony prostą ścieżką i natrafił na poprawną odpowiedź, czy to mającą związek z Koranem, czy z czymkolwiek innym.

Stąd w ten sposób, być może nawet pośrednio, Hadhrat Hakim Maulvi Nooruddin (ra) poprowadził Hadhrata Mirza Bashiruddina Mahmuda Ahmada (ra) w kierunku uświadomienia sobie faktu, że Bóg pobłogosławił go wyjątkowo szczególnymi cechami i zdolnościami, z których mógł nawet nie zdawać sobie sprawy do tego momentu. To pomogło w jego nawyku głębokiego rozmyślania i poszukiwania w sobie i poprzez swoje połączenie z Bogiem prawd, których szukał. To była cecha, która poprowadziła go dalej w kierunku niezrównanych osiągnięć.

Na przykład ta metoda, której nauczył go Hadhrat Hakim Maulvi Nooruddin (ra), doprowadziła go do zdobycia ogromnej wiedzy dotyczącej Koranu. Stwierdza własnymi słowami:

„Allah Wszechmogący pobłogosławił mnie teraz tak wielką wiedzą… ale to on stworzył upodobanie i pragnienie tej Księgi (Koran) i skierował mnie na właściwy kurs, jeśli chodzi o jej komentarz. I położył takie fundamenty, na których mogłem zbudować konstrukcję. Z tego powodu zawsze świadomie modlę się za niego [Hadhrat Hakim Maulvi Nooruddin (ra)]”. [5]

Musleh Maud

Nadzwyczajna wiedza w wielu dziedzinach

Wraz z jego wiedzą o Koranie, wydawało się, że wiedza Hadhrata Mirza Bashiruddina Mahmuda Ahmada (ra) obejmowała każdą możliwą dziedzinę. Był szeroko zakrojonym naukowcem, co zostało potwierdzone przez wielu innych uczonych.

Syed Abdul Qadir, wicedyrektor Islamia College w Lahore powiedział, że miał zaszczyt wysłuchać wykładu Hadhrata Mirzy Bashiruddina Mahmuda Ahmada (ra) na temat „Systemu gospodarczego islamu i komunizmu”. Uważał, że ten wykład, podobnie jak inne jego wykłady, jest dopracowanym akademickim myśleniem i wypełnionym informacjami. Powiedział, że „Mirza Sahib” posiadał dane od Boga zdolności i był całkowicie biegły w każdym aspekcie danego tematu  i z tego powodu jego myśli zasługują na docenienie i rozważenie.

Podobnie Syed Abdul Qadir przewodniczył innej sesji, podczas której Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmad (ra) mówił na temat „Początków niezgody w islamie”. W swoich uwagach końcowych Syed Abdul Qadir powiedział:

„Panowie, ja też trochę studiowałem historię i kiedy przyjechałem tu dzisiejszego wieczoru, myślałem, że znam większość historii islamu i mogę ją z łatwością krytykować. Ale teraz po wysłuchaniu przemówienia Mirza Sahiba zdałem sobie sprawę, że jestem tylko początkującym. Różnica w głębokości mojej wiedzy i głębokości wiedzy Mirza Sahiba jest taka sama, jak między światłem tej lampy stołowej (lampy stojącej na stole) i tej wielkiej elektrycznej lampy (która zwisała z sufitu).

Panowie, błyskotliwość i rozkaz, z jakim Mirza Sahib skomentował ten bardzo trudny temat w historii islamu, jest dla niego unikalna. Niewiele jest osób, które mogłyby rozmawiać o tym bardzo skomplikowanym rozdziale historii islamu. O ile wiem, w Lahore nie ma nikogo. Szkoda, że ​​nie mamy w naszym społeczeństwie tak kompetentnych ludzi. Myślę, że gdyby osoba o tak niezwykłym intelekcie i statusie została członkiem naszego społeczeństwa, to przyniosłoby to wielki zaszczyt naszemu społeczeństwu”. [6]

Khawaja Hassan Nizami pisze:

„Ma przenikliwość polityczną, a także bardzo silną wiedzę religijną i roztropność. Jest też dobrze zorientowany w zawodzie wojskowym, to znaczy jest ekspertem zarówno w sztuce wojny intelektualnej, jak i literniczej”. [7]

Starania o rozpowszechnianie wiedzy

Tylko z tych ograniczonych przykładów widać, że wiedza Hadhrata Mirza Bashiruddina Mahmuda Ahmada (ra) nie znała granic. Co więcej, starał się i starał się szerzyć światu swoją ogromną wiedzę, czy to poprzez różne przemówienia, kazania czy książki, nad którymi pracował niestrudzenie i bez końca.

Jego kazania wygłaszane w piątki, eidy i przy okazji wielu  nikah (małżeństw) mają numer 2076. Opowiada się, że raz na jedno kazanie, przygotowując się, przeczytał 1200 stron, a pisząc swoje kazanie nie przepisał ani jednego słowa, raczej zebrał informacje i ustalił własne punkty oraz przedstawił swoje rozumienie tematu.

Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmad (ra) napisał 10 książek i czasopism o argumentacji, 31 książek i czasopism o duchowości, islamskiej moralności i islamskim wyznaniu wiary, 13 książek i czasopism o życiu Świętego Proroka sa , 4 książki i czasopisma o historii, 3 książki i czasopisma dotyczące orzecznictwa, 25 książek i czasopism o polityce Indii przedrozbiorowych, 9 książek i czasopism o polityce porozbiorowej i powstaniu Pakistanu, 15 książek i czasopism o polityce Kaszmiru oraz 100 książek i czasopism o tematyce Ahmadiyya, a także omówił setki innych tematów. [8]

Ten rzut oka nie jest nawet ułamkiem wiedzy, wglądu i zdolności przyznanych Hadhrat Mirza Bashiruddinowi Mahmudowi Ahmadowi (ra), wszystko to dowodzi, że naprawdę był przepełniony wiedzą świecką i duchową.


O autorze:  Sarmad Naveed jest imamem społeczności muzułmańskiej Ahmadiyya, który ukończył Instytut Języków i Teologii Ahmadiyya w Kanadzie. Zasiada w kolegium redakcyjnym The Review of Religions i koordynuje nowo powstałą sekcję Facts from Fiction. Występował także jako panelista i gospodarz programów w Muzułmańskiej Telewizji Ahmadiyya (MTA), takich jak „Ahmadiyyat: Roots to Branches”.


[1] Tarikh-e-Ahmadiyyat tom 4 s. 36

[2] Tarikh-e-Ahmadiyyat tom. 4 pkt. 54-55

[3] Tamże

[4] Tamże

[5] Al Fazl 3 listopada 1954

[6] Ta’assurrat-e-Qadian, s. 162-163

[7] Adil, Delhi, 24 kwietnia 1933, jak donosi Khalid, listopad 1955

[8] Kazanie Piątkowe 21 lutego 2014 r.

Udostępnij