Dżelsa Salana 2015 w Qadian
W tym roku Dżelsa w Qadian rozpocznie się jutro. Tymczasem w Australii i na Zachodnim Wybrzeżu USA Dżelsa rozpoczęła się w dniu dzisiejszym. Dżelsa Salana w Qadian ma szczególne znaczenie, gdyż jest to rodzinne miasto Obiecanego Mesjasza (as) i miejsce, gdzie Dżelsa Salana została zainicjowana.
Hadhrat Musleh Maud (ra), w różnych swoich przemówieniach, mówił o Dżelsa Salana, która odbyła się w trakcie życia Obiecanego Mesjasza (as), a także mówił o niektórych objawieniach Obiecanego Mesjasza (as).
Hadhrat Musleh Maud (ra) odwoływał się do czasów swojego dzieciństwa, kiedy to około 200 do 250 osób siedziało na dywanie na części przedmurza wokół Qadian. Obiecany Mesjasz (as) również tam siedział. Był to miesiąc grudzień i wszyscy zebrali się na Dżelsa Salana. Hadhrat Musleh Maud (ra) pamiętał, że ten dywan był przenoszony trzy razy i jako dziecko nie był pewien, z jakiego powodu to uczyniono- czy istniały restrykcje dotyczące obszaru, w jakim ten dywan miał się znajdować czy też istniał inny powód. Powiedział, że ludzie nie doceniali sytuacji tych przeszłych dni, ponieważ w momencie, kiedy opowiadał o tym Hadhrat Musleh Maud (ra) przygotowanie Dżelsy były już na pewnym poziomie.
Qadian przeszedł przez okres, kiedy w podziale Indii zostało tam tylko kilka osób, a reszta wyemigrowała do Pakistanu. Teraz Qadian rozwija się. Dzisiaj ludzie w Rabwah są niespokojni, ale należy pamiętać, że czasy się zmieniają. Inszaallah, przyjdzie czas, kiedy tętniące życiem Rabwah powróci. Trzeba skupić się na modlitwie. Bóg mówi: Nie zaniedbujcie się ani nie żałujcie, a z pewnością wy będziecie górą, jeśli jesteście prawdziwymi wiernymi. (3: 140)
Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że tych 200-stu ludzi siedzących na dywanie, którzy poproszeni byli, aby przenosić się z jednego miejsca na drugie, zebrało się, ponieważ islam był w tym czasie w wątłym stanie i ludzi ciemności robili, co w ich mocy, aby ugasić jego światło. Zbiorowisko to składało się zaledwie z ułamka ludności świata i większość z tych ludzi nie była zamożna. Nawet jak na standardy w Indiach, bardzo niewielu z nich należało do klasy średniej. Zebrali się jednak, aby podtrzymywać sztandar Proroka (saw). Byli gotowi zginąć, ale nie pozwolić żeby jego flaga opadła. Z całej ludzkości, tych 200-stu ludzi przybyło poświęcając swój czas, tak jak w bitwie o Badr Towarzysze ślubowali Prorokowi (saw), że pomimo tego, że byli bardzo nieliczni w obliczu wielkiego i silnego wroga, to, że wróg będzie musiał deptać po ich martwych ciałach, aby dostać się do Proroka (saw).
Powiedziane jest, że kiedy Hadhrat Jusuf (as) został przywieziony na sprzedaż na rynek do Egiptu, starsza kobieta przyniosła dwa zwoje bawełny, myśląc, że będzie w stanie kupić jego za nie. Jego bracia sprzedali go za marną cenę. Jeśli ta starsza kobieta myślała, że może nabyć Hadhrat Jusuf (as) za bawełnę, to może było tak, dlatego, że bawełna było rzadkością w tamtych czasach, dostępną tylko w Egipcie i nie była dostępna w obszarze, z którego przybyła karawana.
Podobnie, ludzie wokół Obiecanego Mesjasza (as) byli również ubodzy. Jednak ich miłość była bardziej żarliwa niż miłość tych, którzy sprzedali Hadhrat Jusuf (as) na targu. Ich miłość prowadziła do poświęceń, które przekraczają wyobraźnię i to ona pozwalała im dokonać tych poświęceń. Serca tych 200-stu ludzi błagały Pana Niebios. Doprawdy, rodzice wielu z nich żyli w tym czasie, wielu z nich samych było ojcami, ale gdy świat wyśmiał ich i porzucił ich tratując jak szalonych, pod każdym względem stali się jak sieroty i wygnańcy. Zwracając się do Ahmadi swego czasu, Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że zgodnie z Bożą obietnicą, płacz sierot porusza niebiosa.
Zaiste, dzisiaj postęp jest znacznie większy. Obszar dzisiejszej Dżelsa jest ogromny, a relacje z niej tłumaczone są jednocześnie na siedem do ośmiu języków jednocześnie. Przybywają tutaj ludzie z różnych krajów, w tym z Pakistanu, w którym Ahmadi pozbawieni są możliwości praktykowania otwarcie swej własnej wiary. Ludzie zgromadzeni dziś w Qadian powinny zakorzenić taką samą prawość (szczerość) i wiarę, którą posiadło tych 200-stu uczestników najwcześniejszej Dżelsy.
Podobnie, odbywają się obecnie Dżelsy w Australii i na Zachodnim Wybrzeżu USA. Dżama’at rozrósł się w tych krajach, ale jeśli ci ludzie chcą się wzmocnić, to muszą rozwijać się w swej duchowości. Sadzonka tej 200-stu osobowej Dżelsa z przeszłości zaowocowała tym, czym Dżama’at jest dziś. Jest to, zatem naszym obowiązkiem, aby rozwijać swoją wiarę i być odbiorcami Bożej obietnicy triumfu.
Nasza liczebność, jak i również nasze środki są wciąż małe w porównaniu do liczby ludności na świecie, ale musimy wypełnić te same zadania, jakie wypełniali nasi przodkowie. Nasz cel jest ogromny. Ci zebrani w Qadian powinni również modlić się za to samo.
Objawienie Obiecanego Mesjasza (as) było następujące:
„Ludzie będą przychodzić do ciebie z każdego odległego miejsca. Podarunki będą przybywać do ciebie z każdego odległego miejsca. Wielkie przygotowana będą czynione w związku z ugoszczeniem gości. Tak wielu ludzi przyjdzie do ciebie, że droga, którą przybędą pogłębi się w związku z nadmiernym jej użyciem.”
Hadhrat Musleh Maud (ra) kontynuował dalej, że był dzieckiem, kiedy to po raz pierwszy nadeszło to objawienie, ale przypomina sobie, jakim skromnym miejscem był w tym czasie Qadian. Pamięta, w jakim miejscu usypywane były śmieci i jak to nawet niewielka ilość mąki nie był dostępna w Qadian. Ludzie mielili pszenicę na własny użytek. Jeśli potrzebował czegoś Obiecany Mesjasz (as) wysłał kogoś do Lahore lub Amritsar, aby to przywieziono. Nikt nie odwiedzał Qadian i Obiecany Mesjasz (as) nie był znany ludziom we własnej okolicy nie mówiąc już o ludziach z poza miasta. W rzeczywistości ludzie znali tylko jego najstarszego brata i myśleli, że jego ojciec miał tylko jednego syna. To właśnie w takim czasie Bóg objawił Obiecanemu Mesjaszowi (as), że uhonoruje On go i w rzeczywistości, zaszczycił go honor.
W ostatniej Dżelsa Salanie w życiu Obiecanego Mesjasza (as) udział wzięło siedemset osób, a zarządzanie było tak złe, że ludzi ci nie byli nakarmieni do 3 rano. Było to wtedy, kiedy Obiecany Mesjasz (as) otrzymał następujące objawienie: „O Proroku nakarm głodnych i zmartwiony” (Tadhkirah, str. 988) Rano, okazało się, że ludzie stali przed Langar Khana do 3 rano i nie byli nakarmieni. Obiecany Mesjasz (as) polecił, aby ugotować jedzenie i nakarmić ludzi. Kiedy Obiecany Mesjasz (as) poszedł na spacer, tłum składający się z siedmiuset ludzi poszedł z nim. Może widzieli oni takie widowisko w wesołych miasteczek, ale nie na poziomie duchowym. Było tam dużo przepychanek i trącania. Obiecany Mesjasz (as) sam był popychany tak bardzo, że jego buty spadały po przejściu kilku stóp i ktoś pomagał mu ponownie je założyć. Wśród tych 700 osób było dwóch Ahmadi rolników. Jeden z nich zapytał drugiego czy ten uścisnął dłoń Obiecanego Mesjasza (as). Drugi odpowiedział, że nie miał na to czasu, ponieważ nie mógł zbliżyć się do Obiecanego Mesjasza (as). Pierwszy z nich zauważył, że kiedy indziej, będzie szansa uściskania dłoni Obiecanego Mesjasza (as). Powiedział swojemu przyjacielowi, aby to zrobić, nawet, jeśli oznaczałoby to, że jego ciało zostanie zlinczowane w tym procesie.
Doprawdy, był czas, kiedy pojawiły się problemy z wyżywieniem 700 osób i kiedy uznano za trudne uzyskanie uścisku dłoni. W dzisiejszych czasach wsparcie Boga jest ze społecznością i tysiące ludzi z różnych krajów zebrało się w Qadian na Dżelsa. Wymagania dietetyczne ludzi z różnych części świata są zaspokajane i miejsce ma wspaniała gościnność. To jest również replikowane w innych krajach. Obiecany Mesjasz (as) zwykł mówić, że Dżama’at znacznie się powiększył i wyglądało na to, że jego zadanie zostało wykonane. Powtarzał często, że zadanie, dla którego Bóg go posłał, zostało zakończone. Tak więc wielu ludzi zaakceptowało to, że jego praca została wykonana.
Zaiste, kwestie zmieniły się na skalę masową i obecnie tysiące ludzi z całego świata gromadzą się na wydarzeniach organizowanych przez Dżama’at. Są to niesamowite znaki ukazujące ratunek Boży. Z takim postępem wzrasta również wrogość, ale staje się to, co jest w dekrecie Boga. Niewątpliwie taki postęp jest zachwycający, ale zwraca także uwagę na obowiązki, które mamy. Dżama’at ma siedzibę w ponad 200 stu krajach i rośnie. Początkowo była ona ograniczona do subkontynentu, ale teraz rozprzestrzenia się na inne kraje. Dwa dni temu lokalny Ahmadi w Kirgistanie zginął śmiercią męczeńską. Wcześniej, dzisiaj w czasie modlitwy piątkowej miejsce miała eksplozja w jednym z naszych meczetów w Bangladeszu. Na skutek tego rannych zostało kilku Ahmadi. Niechaj ich obrażenia nie będą groźne dla życia i niechaj powrócą szybko do zdrowia.
Zrodzona z zawiści opozycja przeciwko nam wzrasta i będzie wzrastać tak jak wzrastać będzie nasz postęp.
Kolejne objawienie Obiecanego Mesjasza (as) ma podwójne znaczenie. Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że nie możemy interpretować go w sposób specyficzny ani też nie wiemy, kiedy i jak będzie spełnione. Objawienie to jest w urdu لنگر اٹھا دو (langar w urdu oznacza kuchnię publiczną oraz kotwicę). Jeśli langar rozumie się tutaj jako „kotwicę” to objawienie to wskazywałoby, aby wyjść i głosić wszędzie przesłanie Boga. Jednakże, jeśli słowo to rozumie się tutaj jako „kuchnię publiczną”, to oznacza to, że liczba gości wzrosła tak bardzo, że nie jest możliwe zorganizowanie langar khana i ludzie musieliby być poinformowani, aby zorganizować własne posiłki i zakwaterowanie. Nie możemy określić, że jedno z dwóch znaczeń jest ostateczne, ani nie możemy określić skali czasu jego realizacji. Tak długo, jak jest to tylko możliwe, aby pomieścić gości instrukcja jest taka: „Powiększ swój dom (…)” (Tadhkirah, s 380.), pomieść gości. W związku z tym, przynajmniej w Qadian i wszędzie tam, gdzie Dżama’at może, zakwaterowanie tymczasowe i stałe powinno być zapewnione. Dzięki łasce Boga, zgodnie z objawieniem „powiększ swój dom” Qadian rozrasta się na dużą skalę. Budowane są nowe pensjonaty i inne miejsca, a gościom zapewnia się najwyższy komfort i udogodnienia. Oczywiście te udogodnienia nie mogą być takie jak w domu i goście powinni o tym pamiętać i być wdzięczni Bogu oraz skupić się na prawdziwym celu uczestniczenia w Dżelsa. Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że Obiecany Mesjasz (as) pragnął, aby wszyscy ci Ahmadi, którzy mogli sobie na to pozwolić, wzięli udział w Dżelsa, aby wysłuchać wykładów lub wygłosić wykłady o Bogu. Hadhrat Musleh Maud (ra) wspomniał również, że sposoby podróżowania w Indiach nie były takie same, jak w Europie, a ludzie w Dżama’at nie byli bardzo zamożni. Hadhrat Musleh Maud (ra) miał nadzieję, że jeśli zamożni ludzie dołączą do Dżama’at to mogliby oni podróżować z dalekich miejsc do Qadian, aby uczestniczyć w Dżelsa. Zauważył również, że po odniesieniu sukcesu ludzie stają się leniwi, a to ma negatywny wpływ na innych wokół nich. Dodał również, że ludzie, którzy przywożą swoje rodziny na Dżelsa, mają Ahmadiyyat mocno zakorzeniony w swoich rodzinach, a ich dzieci rozwijają bliski związek z Dżama’at. Ci, którzy nie odwiedzają Qadian podczas Dżelsa, nie tylko łamią instrukcje Obiecanego Mesjasza (as), ale także pozbawiają tego prawa swoje dzieci. Hadhrat Musleh Maud (as) powiedział, że jeśli przyjdzie czas, kiedy w naszym Dżama’at będą zamożni ludzie mieszkający w USA, którzy będą mogli pozwolić sobie na podróżowanie, to oprócz pielgrzymki, powinni również odwiedzić Qadian raz lub dwa razy w ciągu swego życia. Stwierdził on, że był pewien, że przyjdzie czas, kiedy ludzie z odległych krajów będą przybywać do Qadian.
Obiecany Mesjasz (as) miał sen, w którym pływał w powietrzu i powiedział, że Hadhrat Isa (as) chodził po wodzie, ale on pływał w powietrzu, a łaska Boża dla niego była większa niż dla Hadhrat Isa (as). Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że w związku z tym uważał, że przyjdzie czas, kiedy wieści o Dżelsa rozniosą się i wielu ludzi z dalekich krajów będzie przylatywać samolotami, aby wziąć udział w tym wydarzeniu. Dodał, że może to być coś niezwykłego w oczach świata, ale nie jest to niesamowite dla Boga.
Hudhur powiedział, że widzimy już spełnienie tego i nie jesteśmy daleko od dnia, w którym odbywać się będą loty czarterowe do Qadian na Dżelsa.
Jest to wolą Boga, aby uczynić Qadian centrum wiary po Mekce i Medinie. Zaiste, Mekka i Medina są miejscami związanymi z osobą Proroka (saw). On to był założycielem islamu oraz mistrzem i mentorem Obiecanego Mesjasza (as). Jako takie, oba te miejsca wyróżniają się przed Qadian. Jednakże, po tych dwóch miejscach, Bóg uczynił Qadian centrum poradnictwa. Poza tym, że Mekka i Medina są błogosławionymi miejscami, kiedyś zwykły być centrum Tabligh, co jest czymś, o czym ludzie tam mieszkający zapomnieli. Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że był pewien, że kiedy Ahmadiyyat rozprzestrzeni się do Arabii, te święte miasta powrócą do swojego pierwotnej chwały.
Hadhrat Musleh Maud (ra) doradził, że wszystko, co przynosi szczęście ma także odcień bólu, tak jak kwiaty mają ciernie, postęp przynosi zazdrość, a po dobrobycie następuje upadek. Na drodze do osiągnięcia wszystkiego, co jest dobre, stoją przeciwstawne siły. Faktem jest, że człowiek nie jest godny sukcesu, aż nie doświadczy bólu i trudności. To jest powód, dla którego społeczności proroków Boga muszą znosić taki czy inne trudności. Niektóre próby są tak intensywne, że ci o słabej wierze rezygnują, a inni potykają się w obliczu niewielkich trudności.
Na przykład, pewien człowiek z Peszawaru odwiedził Qadian W czasie życia Obiecanego Mesjasza (as). Praktyką Obiecanego Mesjasza (as) było pozostawanie w meczecie po modlitwie Maghrib i prowadzić spotkanie. Zaiste, w obecności proroka Boga generowany jest pewien zapał, więc ludzie spieszyli, aby usiąść jak najbliżej niego. Stało się tak, że w podobnej sytuacji gość z Peszawaru rozpoczął oferowanie modlitw sunnah i przedłużył je tak bardzo, że ludzie musieli siedzieć i czekać, aż on skończy. Ale kiedy niektórzy ludzie zaczęli posuwać się ku Obiecanemu Mesjaszowi (as,) inni zaczęli ich naśladować. W tym procesie, ktoś przez przypadek uderzył łokciem gościa z Peszawaru. Ten był tym bardzo zdenerwowany i powiedział, że co to za Prorok i Obiecany Mesjasz (as), że ludzie przepychają się na jego zgromadzeniach. Z powodu tej banalnej sprawy zrzekł się swojego wyznania i odszedł. Hadhrat Musleh Maud (ra) rzekł do tych, którzy odwiedzili Qadian, aby nie przejmowali się, jeśli doświadczą jakiś niedogodności i aby nie czuli się zbulwersowani przez dużą liczbę ludzi zgromadzonych na Dżelsa.
Gościnność podczas Dżelsa jest zapewniana, jednak mogą pojawić się braki. Uczestnicy Dżelsa powinni znieść wszelkie niedociągnięcia z radością i nie pozwolić, aby stały się one źródłem duchowego potknięcia.
Niechaj Dżelsa w Qadian jak i inne, będą błogosławione. Niechaj wszyscy uczestnicy Dżelsa będą odbiorcami modlitw Obiecanego Mesjasza (as) i niechaj oni również sami się modlą!
Została ogłoszona modlitwa pogrzebowa za Yunus Abdul Jalil Sahib z Kirgistanu, który zginął śmiercią męczeńską w dniu 22 grudnia. Dwóch napastników zastrzeliło go, gdy z sąsiadem stał przed swoim domem.