DŻIHAD - walka o sprawę Allaha - Obiecany Mesjasz i Imam Mahdi - Islam
W imię Allaha Miłosiernego Litościwego
Nie ma nikogo godnego czci oprócz Allaha i Muhammad jest Jego Posłańcem
Muzułmanie którzy wierzą w Mesjasza,
Hazrat Mirza Ghulam Ahmad Qadiani (as)
DŻIHAD - walka o sprawę Allaha

DŻIHAD – walka o sprawę Allaha

Islam nigdy nie bronił przemocy. Jeśli dokładnie przestudiować i wysłuchać z uwagą Święty Koran, Hadisy izapiski historyczne, to nie sposób nie dojść do wniosku, że zarzut jakoby islam dopuszczał użycie broni dla rozpowszechniania religii jest bezwstydny i wysoce nieuzasadniony. Pogląd taki jest utrzymywany wyłącznie przez tych, którzy nigdy nie przestudiowali bez uprzedzeń Świętego Koranu, Hadisów i innych poważnych źródeł dotyczących historii islamu. Niektórzy posunęli się nawet do fabrykowania kłamstw i rzucania bez umiaru bezpodstawnych oskarżeń. Wiem, że niebawem nadejdzie czas, kiedy ci którzy są spragnieni Prawdy przejrzą ich kłamstwa. Czy religia może być nazywana religią przemocy, kiedy święta księga tej religii, Koran, stanowczo zakazał używania siły dla szerzenia wiary.

Szlachetny Koran mówi:

لَا اِکْرَاہَ فِیْ الدِّیْنِ
„W religii nie ma miejsca na przemoc”.

 Czy możemy oskarżać o użycie siły przeciwko innym tego wielkiego Proroka, który przez trzynaście lat dniem i nocą nawoływał swoich mekkańskich towarzyszy aby nie odpowiadali złem na zło, lecz byli cierpliwi i przebaczali? Kiedy zaś krzywdy wyrządzone przez nieprzyjaciela przekroczyły wszelkie granice i kiedy różni ludzie wokoło podjęli zdecydowane wysiłki w celu unicestwienia islamu, Bóg broniący zawsze swoich ukochanych, tak zarządził:
„Niech ci, którzy podnoszą miecz, od miecza giną.”

W żadnym innym wypadku Szlachetny Koran nie dopuścił użycia przemocy w religii. Gdyby jakakolwiek przemoc została użyta dla narzucenia nowej wiary i Towarzysze naszego Świętego Proroka byli owocem przemocy, niemożliwym byłoby dla nich ujawnienie takiej wierności, wytrwałości w obliczu ciężkich prób. Takie zachowania właściwe są tylko prawdziwie wierzącym. Lojalność i głęboka wiara Towarzyszy naszego Mistrza, Świętego Proroka (niech będzie z nim pokój) jest faktem tak dobrze znanym, że nie wymaga już naszego komentarza. Nie jest tajemnicą, że byli wśród nich ludzie o takiej lojalności i wytrwałości, że trudno byłoby znaleźć podobne przykłady w kronikach innych narodów – wierni nie załamali się w swej lojalności i wytrwałości nawet w obliczu spadających ciosów miecza. W towarzystwie swego Wielkiego i Świętego Proroka, niech będzie z nim pokój i błogosławieństwo Boże, ukazali tak niewzruszoną postawę, że nie mógłby tego uczynić nikt, o ile serce jego nie byłoby przepełnione światłem wiary. Tak przeto w islamie przemoc nie gra żadnej roli.” (Roohani Khazain Vol. 15: Masih Hindustan Mein, ss. 11-12)

Żaden prawdziwy muzułmanin, który kiedykolwiek żył, nie twierdził, że powinno się używać siły dla szerzenia islamu. Islam zawsze rósł w siłę mocą swojej wewnętrznej doskonałości. Ci, którzy wyróżniając się przez fakt, że nazywa się ich muzułmanami, a mimo to wierzą, że islam może być szerzony za pomocą siły, zdają się nie mieć pojęcia o tym, ile piękna zawarte jest w samym islamie, w jego wnętrzu.” (Roohani Khazain Vol. 15: Tiryaqul Qulub, przy p. s. 167)


Udostępnij