Salat to jest to
Koran w wielu miejscach zwraca uwagę na przestrzeganie Salat. W pewnych miejscach daje on przykazanie, aby chronić Salat, innym razem nakazuje, aby być regularnym w Salat, a jeszcze gdzie indziej przykazuje, aby oferować Salat na czas. Krótko mówiąc, Bóg kilkakrotnie polecił prawdziwym wierzącym, aby przestrzegali Salat i jego doskonałości, a przede wszystkim stwierdził: I stworzyłem jinn i ludzi, po to tylko by Mnie czcili. (51:57) Ale człowiek nie rozpoznaje tego i jest zdystansowany.
Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że Bóg stworzył nas w celu wielbienia Go. Ci, którzy nie stosują się do tego, tylko jedzą, piją i śpią jak zwierzęta, tracą na łasce Bożej. Podczas gdy osoba, która twierdzi, że posiada wiarę powinna dołożyć wszelkich starań, aby stać się odbiorcą Bożej łaski.
W jaki sposób można spełnić cel wielbienia Boga? Islam nakazuje w tej kwestii pięć codziennych modlitw. Hadis mówi, że Salat jest podstawą wielbienia Boga. Mamy szczęście, że zaakceptowaliśmy Imama wieku, który nauczył nas prawidłowych sposobów wielbienia Boga oraz przekazał nam wiedzę na temat wymagań kultu. Wielokrotnie w szczegółach zwracał uwagę swego Dżama’at na tą kwestię, po to byśmy zrozumieli jej znaczenie i abyśmy zdobili nasze uwielbienie Boga.
Niekiedy, ze względu na trudne warunki pogodowe lub z powodu krótszych dni, frekwencja w czasie modlitwy Fażyr jest niska. Ludzie łączą też Zuhr i Asr Salat. Tak więc, ze względu na trudne warunki pogodowe, braku wystarczającej ilości snu lub też z powodu krótkich dni lub zajęcia pracą ludzie albo nie oferują Salat albo go łączą. Obecnie czas Salat przesuwa się na wcześniejszy i w czasie Fażyr Salat w meczecie frekwencja spadła o jeden i pół rzędu. Czasami liczba ta zwiększa się ze względu na obecność gości z zagranicy. Jednakże miejscowi, którzy mieszkają w pobliżu powinni przybywać na Salat do meczetu regularnie, a zwłaszcza na Fażyr Salat. Powinno dziać się tak nie tylko tutaj (w Wielkiej Brytanii), ale na całym świecie. Jeśli piastujący urzędy i ci, którzy poświęcili życie dla służby w Dżama’at, zwróciliby na to uwagę to mogłaby nastąpić w tym względzie znaczna poprawa.
Obiecany Mesjasz (as) powiedział:
„Przestrzegajcie modlitwy regularnie. Niektórzy ludzie zadowalają się jedną modlitwą dziennie, ale powinni pamiętać, że nikt nie jest zwolniony z przestrzegania modlitw, nawet prorocy. Hadis relacjonuje, że kilku ludzi, którzy właśnie przyjęli islam, poprosili Proroka (saw) o zwolnienie ich z Salat. Prorok (saw) zauważył: „Religia, która nie wymaga działań, nie jest religią.” (Essence of Islam, t. II, str. 297)
Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że niektórzy ludzie zwracają większą wagę do higieny stwierdzając, że jeśli ktoś jej nie praktykuje to, w jaki sposób może skorzystać z prawości. Jednak powinni pamiętać, że czasami fizyczne sposoby osiągania dobrego stanu zdrowia i higieny, takie jak leki, nie działają, a jeśli taka jest wola Boża coś przeciwnego może zadziałać. (Parafraza z Malfuudhat, t. I, str. 263)
Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że Bóg czyni to, co zechce. Miasto Babilon, dla którego człowiek miał wielkie plany, zostało spustoszone i przekształcone w miasto-ducha, ale to miejsce (Mekka), które człowiek chciał, aby było pustkowiem, stało się centrum dla ludzi na całym świecie.
Należy pamiętać, że pozostawienie Boga i poleganie na planach i innych środkach, jest głupstwem. Powinniśmy doprowadzić do zmian w naszym życiu i obficie poszukiwać przebaczenia Boga. Ludzie, którzy zajmują się kwestiami doczesnymi i mają mało czasu, powinni być bardziej przezorni niż inni. Ludzie pracujący nie wywiązują się zwykle ze swych obowiązków wobec Boga, dlatego jeśli są pod presją, to jest to dla nich możliwe, aby połączyć Zuhr i Asr Salat. Obiecany Mesjasz (as) powiedział również, że pracodawcy zwykle dają pozwolenie na zaoferowanie Salat, dlatego takie kwestie nie powinny stać się wymówkami do opuszczania modlitwy. (Parafraza z Malfuudhat, t. I, str. 265)
Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że jeśli ktoś spala całą swoją energię na sprawy doczesne, to co ma do zaoferowania w odniesienia do życia przyszłego? Trzeba obudzić się, aby zaoferować Tahażżud i uczynić to z zapałem. Z powodu pobytu w pracy może istnieć trudność w oferowaniu Salat w czasie dnia. Jednak Sam Bóg jest Żywicielem i Salat powinien być zaoferowany na czas. Zuhr i Asr Salat mogą być czasami połączone. Bóg wiedział, że ludzie będą słabi, więc dał im tę elastyczność. Jednak nie powinno się wykorzystywać tego faktu do łączenia trzech Salat. (Parafraza z Malfuudhat, t. I, str. 6)
Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że Salat jest specjalną formą błagania, ale ludzie odbierają go tak, jakby był opłatą pobierana przez rząd. Są niemądrzy i nie zdają sobie sprawy, że Bóg nie potrzebuje człowieka, aby ten Go uwielbiał i uznawał, że nie ma innego godnego czci oprócz Niego. Obiecany Mesjasz (as) wyraził smutek, że ludzie nie są już tak przyciągani do wielbienia Boga, do prawości i do miłości do religii. Dzieje się tak na skutek zgubnego wpływu rytuałów kulturowych, które ostudziły miłość do Boga. Z kultu Boga ludzie nie czerpią tego rodzaj przyjemności, jaki powinni czerpać. W życiu, w którym Bóg nie umieścił elementów przyjemności i rozkoszy, nie ma nic. Tak jak schorowany człowiek nie cieszy się dobrym pożywieniem, które jest dla niego gorzkie lub mdłe, tak ludzie, którzy nie doświadczają radości w kulcie Boga powinni być zaniepokojeni ich duchowymi dolegliwościami. Bóg stworzył człowieka, aby ten Go wielbił, więc jak to możliwe, aby w oddawaniu czci Boga, nie było elementu radości i przyjemności! Zaiste, w tym jest zadowolenie, jeśli tylko ludzie są w stanie je czerpać. Bóg powiedział: I stworzyłem jinn i ludzi, po to tylko, aby Mnie czcili. Ponieważ człowiek został stworzony, aby wielbić Boga, to było istotne, aby kult i oddawanie czci Bogu miały w sobie radość i przyjemność. Można to bardzo dobrze rozumieć poprzez codzienne doświadczenia. Żywność została stworzona dla człowieka i daje przyjemność oraz radość. I to, dlatego człowiekowi nadano zmysł smaku. Podobnie, człowiek czerpie przyjemność oglądając piękno przyrody, słuchając melodyjnych, przyjemnych dźwięków, itd.. Czyż potrzeba czegoś więcej, aby udowodnić, że w kulcie Boga istnieje rozkosz!
Bóg mówi, że stworzył On mężczyznę i kobietę, jako parę i umieścił w ich związku przyjemność. Jeśli jednym obiektywem byłaby tutaj prokreacja to cel nie zostałby spełniony. Bóg umieścił w tym związku rozkosz dla mężczyzn i kobiet. Bóg zechciał stworzyć człowieka i dla tego ustanowił związek między mężczyzną i kobietą, a uczynił tą bliskość przyjemnością, chociaż dla niektórych niemądrych ludzi jest ona, sama w sobie, celem. W tym samym duchu, powinno się zrozumieć, że w wielbieniu Boga nie ma żadnego obciążenia czy trudności. Jest to również przyjemnością i rozkoszą większa niż wszystkie inne ziemskie przyjemności i rozkosze. I tak jak schorowany człowiek jest pozbawiony korzyści z pysznego pożywienia, tak również niefortunna jest osoba, która nie może znaleźć przyjemność w oddawaniu czci Bogu. (Parafraza z Malfuudhat, t. I, s. 159-160)
Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że ludzie są niedbali w swym Salat, ponieważ nie są świadomi przyjemności i radości, jakie Bóg w niej umieścił. Stwierdził, że powstaje pytanie, dlaczego ludzie nie są tego świadomi i dlaczego nie doświadczają tej przyjemności! Powiedział, że ludzie są zajęci realizowaniem swoich zadań, i gdy nadchodzi czas na modlitwę, to nie chcą o tym wiedzieć. Istnieją sklepikarze, których sklepy przylegają do meczetów, ale ludzie ci nie uczestniczą w modlitwie zbiorowej. Dlatego też człowiek powinien pokornie modlić się do Boga o to, aby, tak jak dał nam On przyjemność jedzenia oraz rozkosz w innych rzeczach, udzielił nam On radości w oddawaniu Mu czci. Ci, którzy nie oferują Salat, traktują go, jako ciężar, który pociąga za sobą wstawanie rano i robienie ablucji w zimnie, pozostawianie błogiego snu i innych udogodnień. Tacy ludzie są zmęczeni i nie wiedzą o rozkoszy i przyjemności, która znajduje się w Salat. Alkoholik nie przestaje pić, bo nie może się upić łatwo, więc pije dopóki nie zaczyna odczuwać efektu i zachwytu, jaki czerpie z alkoholu. Mądry człowiek może uczyć się z tego i oferować Salat do czasu, kiedy zacznie doświadczać z niej radości. Tak jak alkoholik stara się znaleźć radość w alkoholu i to jest jego celem, podobnie człowiek powinien kompletnie skoncentrować się na osiągnięciu przyjemności w Salat i wtedy błagać z determinacją i powagą o osiągnięcie rozkoszy. To z pewnością zapewni człowiekowi doświadczenie wspomnianego zadowolenia.
Ponadto, podczas oferowania Salat należy mieć na uwadze, aby uzyskać korzyści i mieć świadomość, że: „Zaiste, dobre uczynki odpychają złe.” (11: 115) Człowiek powinien pamiętać o dobrych uczynkach i poszukiwać Salat, który oferowany jest przez prawych i dobrych. Bóg stwierdził: „Zaiste, dobre uczynki odpychają złe” i dodał On również, że Salat trzyma człowieka z dala od tego, co jest niemoralne. Zauważamy jednak, że niektórzy ludzie popełniają złe czyny, pomimo tego, że oferują Salat. Dzieje się tak dlatego, że choć oferują Salat to nie robią tego w duchu i ze szczerością. Wykonują tylko ruchy, jak rytuał, z siły przyzwyczajenia. Ich dusze są martwe i Bóg nie nazywa ich dobrymi. Salat, który usuwa niemoralność to taki, który ma w sobie ducha prawdziwości oraz dobroczynne działanie. Taki Salat z pewnością usunie zło. Salat nie jest kwestią wykonywania ruchów. Rdzeniem i istotą Salat jest suplikacja, która ma w sobie radość i przyjemność. (Parafraza z Malfuudhat, t. I, s. 162-164)
Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że ważne jest, aby zaoferować Salat będąc świadomym swoich słów, jak również świadomym stanu fizycznego, w którym Salat jest oferowany. Słowa Salat muszą odpowiadać jego różnym pozycjom. Postawa, w której człowiek stoi w czasie Salat i wysławia oraz chwali Boga, nazywa się qijjam (to słowo w urdu może również oznaczać „ustanowić”). Odpowiednia pozycja do złożenia uwielbienia i chwały to zaprawdę pozycja stojąca. Gdy wychwala się króli, to jest wykonywane w pozycji stojącej. Stąd też w Salat podczas pozycji qijjam człowiek stoi przed Bogiem w sensie duchowym. Człowiek wychwala coś, gdy jest o tym przekonany. Zatem mówiąc Allhamdulillah (wszelka chwała należy do Boga) człowiek jest naprawdę przekonany, że wszelkiego rodzaju uznanie należy się jedynie Bogu. Kiedy ktoś jest przekonany o tym swoim sercem i umysłem, to jest to stan duchowego qijjam.
Następnie w Salat jest postawa pokłonu o nazwie raku, podczas której człowiek mówi: „Święty jest mój Pan, Wielki”. Jest to kwestią zasady, że gdy ktoś uznaje czyjąś wielkość to kłania się przed nimi. Tak więc w postawie raku człowiek wypowiada: „Święty jest mój Pan, Wielki” a zarazem fizycznie się kłania. Zatem słowa i postawa fizyczna są współzależne. Następnie człowiek wypowiada „Chwała mojemu Panu, Najwyższemu” i prezentuje pełen pokłon padając na twarz. Poza tym, Salat nie jest właściwy, jeśli człowiek nie pokłada w nim swego serca. Stąd ważne jest, aby serce człowieka było również w postawie qijjam, ponieważ kiedy Bóg patrzy na taką osobę to widzi On, że osoba ta gloryfikuje Boga i stojąc pionowo, jej dusza, również Go wychwala. A kiedy człowiek wypowiada „Święty jest mój Pan, Wielki”, Bóg widzi, że człowiek ten nie tylko uznał wielkość Boga, ale także pokłonił się i jego dusza również się pokłoniła. Kiedy człowiek, świadomy wielkości Boga, pada przed nim na twarz, to Bóg widzi, że dusza człowieka również pada u progu Boga. Człowiek nie powinien być usatysfakcjonowany dopóki nie osiągnie takiego stanu gdyż jest to to, co oznaczy „Spraw abym przestrzegał modlitwy”. Aby osiągnąć taki stan człowiek powinien być regularny w Salat i nie być niespokojny o jakiekolwiek wątpliwości i obawy. Te trzeba zwalczyć w pierwszych etapach, a antidotum na to jest nie poddawanie się i zdecydowane kontynuowanie błagania Boga, aż do osiągnięcia wspomnianego stanu! (Parafraza z Malfuudhat, t. I, s. 433-435)
Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że warto pamiętać, że Salat, który jest Salat w prawdziwym tego słowa znaczeniu, osiąga się przez modlitwę. Jest to całkowicie niezgodne z etosem i honorem prawdziwego wierzącego, aby potrzebować czegokolwiek od kogoś innego oprócz Boga. Chyba że człowiek prosi Boga w kompletnej pokorze i prosi tylko Jego, to nie jest godzien nazywać się prawdziwym muzułmaninem. Realność islamu jest taka, że wszystkie wewnętrzne i zewnętrzne zdolności człowieka poddają się Bogu. Tak jak wszystkie elementy dużego silnika działają w oparciu o jego moc, podobnie dopóki człowiek nie podporządkuje wszystkie swoje działania wysokiej mocy Silnika, to nie może być naprawdę przekonany o Świętości Boga i szczerze uważać się za hanif (ten, który zawsze skłania się ku Bogu), gdy wypowiada: „Zwracam są twarz ku Temu, Który stworzył niebo i ziemię”. Jeśli człowiek ten skłania się do Boga tak jak wypowiada te słowa, to nie ma wątpliwości, że jest muzułmaninem. Jest prawdziwym wierzącym i hanif. Jednakże ten, kto skłania się ku innym, oprócz Boga, powinien pamiętać, że jest bardzo niefortunny i przyjdzie czas, kiedy nie będzie w stanie zwrócić się do Boga w pretensjonalny sposób.
Jednym z powodów, dla którego ludzie opuszczają swój Salat jest również to, że zwracają się do innych, oprócz Boga. Sprawia to, że tak jak gałęzie krzewu lub drzewa uczą się rozwijać w określonym kierunku, tak serca i dusze tych ludzi również zwracają się do tych źródeł. W sercach takich ludzi rozwija się surowość wobec Boga, czyniąc ich zimnymi i niezdolnymi do zmiany obranego kierunku. W ten sposób serca i dusze takich ludzi oddalają się od Boga coraz bardziej każdego dnia. Jest to bardzo niebezpieczna i przerażająca kwestia, kiedy człowiek zostawia Boga i zwraca się do innych. Dlatego też przestrzeganie i regularność w Salat są bardzo ważne do stworzenia trwałego i świadomego nawyku zwracania się do Boga. Stopniowo etap ten przychodzi także wtedy, gdy człowiek jest całkowicie oddany Bogu i staje się odbiorcą światła i radości.
Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że brakuje mu słów, aby wyrazić zło, jakie popełniają ci, którzy zwracają się do innych zamiast do Boga. Proszą ludzi, a to wpływa na honor Boga, który odrzuca takie osoby. Oddanie i błagania są przeznaczone tylko dla Boga. On nie lubi, aby coś czy kogoś innego nazywać lub uznawać za godnych uwielbienia. Tak więc należy pamiętać, że zwracanie się do innych, oprócz Boga, równa się z odcięciem więzi z Bogiem. Salat lub wiara w Jedność Boga nie mają błogosławieństwa i nie odnoszą skutku, chyba, że posiadają pokorę ducha i rdzeń, które skłaniają się tylko i wyłącznie do Jedynego Boga. (Parafraza z Malfuudhat, t. I, s. 166-168)
pObiecany Mesjasz (as) powiedział, że człowiek nie może zakorzenić w sobie miłości i wielkości islamu chyba, że całkowicie przestrzega Jedności Boga. Taki człowiek nie może również osiągnąć rozkoszy i przyjemność w Salat. Wszystko to jest zależne. Pokora nie zostanie osiągnięta chyba, że zniszczone zostaną złe, nieczyste intencje i bezbożne intrygi w celu usunięcia arogancji i pychy. W takim przypadku człowiek nie może być nazywany prawdziwym sługą Boga, ponieważ najlepszym nauczycielem i najbardziej doskonałym sposobem, aby nabyć doskonałe oddanie, jest tylko Salat. Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że oświadczy to jeszcze raz, że jeśli człowiek pragnie prawdziwego związku z Bogiem to musi przestrzegać Salat nie tylko własnym ciałem czy językiem, ale również duszą. (Parafraza z Malfuudhat, t. I, str. 170)
Ogłoszono modlitwę pogrzebową za Asghari Begum sahiba, żonę Sheik Rehmatullah Sahib, Amiira Dżama’atu w Karaczi. Zmarła, po krótkiej chorobie, w dniu 27 marca, w wieku 90 lat, w USA. Jej nikah z Sheikh Rehmatullah Sahib miała miejsce w 1943 roku, a w 1944 roku przyjęła, w Lohore, Ahmadiyyat z rąk Hadhrat Musleh Maud (ra). Zaakceptowała Ahmadiyyat przed swoim mężem i całe życie, z pełną szczerością, spełniała swoje zobowiązanie wobec Kalifatu i zawsze zalecała swoim dzieciom, aby również pozostawały w bliskości do niego. Miała wielki szacunek dla Kalifatu. Jej ulubionym zajęciem, w wolnym czasie, było oglądanie MTA. Była muusi. Posiadała wielką wytrwałość oraz poczucie wdzięczności. Była bardzo pobożna; regularnie modliła się, przestrzegała Tahażżud, pościła oraz recytowała Koran.
W tym czasie jej mąż miał zaszczyt służyć w Karaczi, a ona również dopełniała swych obowiązków ramię w ramię z nim. Była bardzo gościnna. Kiedy Sheikh Sahib był Amirem w Dżama’at w Karaczi, wśród wszystkich innych obowiązków, pełniła odpowiedzialność goszczenia odwiedzających i miała zaszczyt gościć Hadhrat Khalifatula Masih II (ra), Hadhrat Khalifatul Masih III (rh) oraz Hadhrat Khalifatul Masih IV (rh).
Przodowała w kwestii ofiar finansowych. Gdy w 1950 roku Dżama’at przechodził przez czas ograniczeń finansowych, Hadhrat Khalifatula Masih II (ra) wydał specjalny apel. Na skutek tego, mąż Asghari Begum sahiba przekazał Dżama’at dużą część swoich dochodów, ona sama była również regularna w składaniu ofiar finansowych. Żyła bardzo prostym życiem wolnym od przesady. Jej syn pisze, że zawsze doradzała swoim dzieciom, aby pisały listy do Hadhrat Khalifatul Masih z prośbą o modlitwy.
Pozostawiła pięciu synów i dwie córki, 43 wnuków i prawnuków. Dr Nasim Rehmatullah Sahib, Naib Amir USA i kierownik naszej strony internetowej, alislam.org, jest jednym z jej synów. Jej zięć, Rehmani Sahib, mieszka tutaj, w Wielkiej Brytanii od dłuższego już czasu i służy jako sekretarz Łasijjat UK Dżama’at. Jego żona, Jamila Rehmani, służy jako sekretarz Maal w swoim lokalnym oddziale. Syn, Farhatullah Sheikh Sahib jest Naib Amir w Faisalabad, w Pakistanie.
Niechaj Bóg podniesie pozycję zmarłej i trzyma jej dzieci oraz ich kolejne pokolenia w bliskości do Kalifatu!