Kilka lekcji wyciągniętych z kwarantanny

Szanowany Maulana Abul `Ata Jalandhri Sahib był starszym misjonarzem społeczności muzułmańskiej Ahmadiyya, który służył na Bliskim Wschodzie przez 5 lat. Był redaktorem publikacji Al-Furqan Muzułmańskiej Społeczności Ahmadiyya przez 27 lat. Pełnił również funkcję dyrektora Dżamia Ahmadiyya Rabwah. W 1956 roku znalazł się wśród trzech osób, którym Drugi Światowy Przywódca Muzułmańskiej Społeczności Ahmadiyya, Hadhrat Mirza Bashiruddin Mahmud Ahmad (ra) nadał tytuł „Khalid-e-Ahmadiyyat” [tytuł nadany w uznaniu ich wybitnej służby i wkładu dla Ahmadiyyat].

W 1931 r. szanowany Maulana Abul `Ata Jalandhri Sahib udał się do Palestyny, aby propagować przesłanie islamu. W tamtych czasach epidemia cholery rozprzestrzeniła się w Basrze (Irak). Podróżując przez Basrę, musiał spędzić kilka dni na kwarantannie. Później napisał o tym artykuł, który prezentujemy tutaj czytelnikom.

Przybyłem do Palestyny ​​z Indii, przez Irak i Syrię. Aby odbyć tę podróż, trzeba podróżować z Karaczi do Basry statkiem, a z Basry do Bagdadu koleją.  Z Bagdadu do Damaszku, do Hajfy przez Bejrut dotrzeć samochodem. Wsiadłem na statek z Karaczi 16 sierpnia i dotarłem do Basry 20 sierpnia. W Basrze wybuchła cholera, więc przed wyjściem w porcie trzeba było dostać dwa zastrzyki. Dostałem jeden zastrzyk w Karaczi i jeden na statku. Pasażerom udającym się do Bagdadu nie wolno było jechać do Basry. Z portu pojechałem prosto na stację kolejową i dotarłem do Bagdadu. Wybuch cholery w Basrze miał stać się powodem nadchodzącej kwarantanny tylko dlatego, że jako podróżujący przechodziłem przez powietrze Basry. Rząd iracki zobowiązał taką osobę do pozostania w Bagdadzie przez co najmniej pięć dni, a następnie otrzymuje pozwolenie od Departamentu Zdrowia na wyjazd. Biorąc pod uwagę moje okoliczności, po dziewięciu dniach dostałem zaświadczenie lekarskie i wyjechałem. Ale kiedy 1 września dotarłem do Damaszku, zostałem tam zatrzymany przez jeden dzień i po badaniu dali mi zaświadczenie, że nie mam wirusa cholery ani żadnych objawów. Ponownie zostałem zatrzymany na granicy palestyńskiej, ponieważ musiałem przejść dwa razy test. Był też test od rządu francuskiego, który, jak powiedzieli, przeprowadzą sami. Więc zostałem zmuszony do pozostania na kwarantannie w Hajfie przez około tydzień. Byłem dwukrotnie testowany i po przejściu przez lekarza, 8 września dotarłem do celu, Alhamdolillah!

Co to jest kwarantanna? Zanim mieszkaniec zainfekowanego obszaru lub ktoś, kto przez taki obszar przeszedł, wejdzie w jego granice, każdy rząd zapewnia, że ​​nie ma żadnych objawów choroby. Przetrzymywanie w celu poręczenia nazywa się kwarantanną i jest to również nazwa miejsca, w którym jest się w tym celu przetrzymywanym. Stąd kwarantanna w języku arabskim to حجر صحی (hijrun sahi)  i محجر صحی (mahjarun sahi) . Zostałem zmuszony do pozostania na kwarantannie w dwóch miejscach. Wiem, jak człowiek czuje się w takiej sytuacji. Nie wolno ci nikogo spotykać ani iść po cokolwiek. W Hajfie członkowie Dżama’at (społeczności) i Maulana Jalaluddin Sahib przybyli na spotkanie ze mną, ale nie pozwolono nam nawet podać sobie ręki. Powiedzieli po prostu Assalamo Alaikum (niech pokój będzie z wami) z drugiej strony ogrodzenia i odeszli. Jedzenie też nie jest dobre, a najlepsze jest to, że za jedzenie trzeba również zapłacić. Krótko mówiąc, kwarantanna to więzienie w samotności na kilka dni. Jeśli jest to rozumiane z perspektywy islamu, jest to społeczna forma kultu w I’tikaf.

Pierwszą rzeczą lub pierwszą lekcją wyciągniętą z kwarantanny jest podniesienie żółtej flagi nad obszarem kwarantanny, jako rodzaj wskazania, gdzie znajdują się chorzy. W hadisach jest napisane, że kiedy Obiecany Mesjasz (as) zstąpi, zostanie owinięty w dwie żółte prześcieradła. W nauce interpretacji oznacza to dwie choroby. Jednak kolor tej flagi kwarantanny również fizycznie to potwierdza. Gdyby tylko nasi przeciwnicy zrozumieli.

Drugą lekcją, jakiej się uczymy, jest to, że należy naprawdę unikać złego towarzystwa. Widzisz, nawet nie wjechałem do Basry, ale po prostu przekraczając jej granice, musiałem ponieść ta konsekwencję. Jak cudownie to zostało powiedziane

وَ لَا تَرۡکَنُوۡۤا اِلَی الَّذِیۡنَ ظَلَمُوۡا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ

,,I nie skłaniaj się do tych, którzy czynią zło, aby nie dotknął  was ogień’’ (11:114)

Trzecią lekcją, jakiej się uczymy, jest to, że kiedy ziemski rząd podejmuje takie środki ostrożności przy wejściu do ich kraju, wyobraźmy sobie środki ostrożności podjęte przez rząd duchowy i niebiański. Ludzie tego świata mogą być oszukani przez innych. Do jakiego stopnia nieostrożna osoba może uniknąć wzroku Tego Boga, którego wzrok sięga do głębi ludzkich serc?

Czwartą lekcją, jaką się otrzymuje, jest to, że przed wejściem do nowego królestwa konieczne jest przeprowadzenie testów i prób, aby nastąpiło całkowite oczyszczenie. Podobnie, gdy ktoś porzuca chorobę niewiary i chce wejść do królestwa wiary, konieczne jest, aby przeszedł przez próby, aby mógł zostać oczyszczony i otrzymać świadectwo czystości od brudu i nieczystości. Jest powiedziane:

اَحَسِبَ النَّاسُ اَنۡ یُّتۡرَکُوۡۤا اَنۡ یَّقُوۡلُوۡۤا اٰمَنَّا وَ ھُمۡ لَا یُفۡتَنُوۡنَ

,,Czy ludzie sądzą, że będą pozostawieni samym sobie, ponieważ mówią: ,,Wierzymy’’ i że nie będą poddani próbie?”(29:3)

Piątą lekcją, jakiej się uczymy, jest to, że ten początkowy dyskomfort jest w rzeczywistości korzystny dla nas samych. To pokazuje, że ci, którzy uważają trudy niebiańskich porządków za swoją ruinę, są w błędzie. W rzeczywistości te trudności mają pomóc w kształtowaniu osoby i służą wyłącznie jej doskonaleniu.

Szósta lekcja, jaką otrzymujemy, jest taka, że ​​islam jest kompletną religią i jest dokładnie zgodny z naturalnym usposobieniem, ponieważ wpajając ludziom nawyk dążenia, pragnie uczynić ich odpornymi, przygotowując ich na wszelkie przyszłe nieszczęścia. Tak więc z punktu widzenia samotności I’tikaf jest bardzo podobny do tej kwarantanny.

Lekcja siódma. Dopóki wyniki testu nie są znane, człowiek czuje się przestraszony, a kiedy otrzymuje świadectwo zdrowia, zapomina o cierpieniu, w którym właśnie się znajdował i staje się wesoły. Podobnie, trudy tego świata stają się absolutnie niczym po otrzymaniu świadectwa Bożej Przyjemności. Natychmiast zapomina się o bólach oraz trudach i szczęśliwie wchodzi się do nieba, gdzie nie ma ani śmierci, ani strachu przed śmiercią. Ten certyfikat to kochający i pocieszający Głos Boga Wszechmogącego, który mówi:

یٰۤاَیَّتُھَا النَّفۡسُ الۡمُطۡمَئِنَّۃُ ارۡجِعِیۡۤ اِلٰی رَبِّکِ رَاضِیَۃً مَّرۡضِیَّۃً فَادۡخُلِیۡ فِیۡ عِبٰدِیۡ وَ ادۡخُلِیۡ جَنَّتِیۡ

,,A ty, duszo w pokoju! Wróć do swego Pana, ty zadowolony z Niego, a On zadowolony z ciebie. Wejdź zatem pomiędzy wybrane sługi Moje i wejdź do Mojego Ogrodu.” (89:28-31)’’ 

(Z magazynu „Misbah”, 15 października, 1931)