Wykorzystanie błogosławieństw Ramadhanu
Piątek i Ramadhan – Akceptacja modlitw
Wykorzystanie błogosławieństw Ramadanu – Dziś jest piątek i pierwszy dzień błogosławionego miesiąca Ramadan, co czyni ten dzień pełnym niezliczonych błogosławieństw. Prorok (saw) powiedział, że w piątek jest pewna godzina, podczas której jeśli prawdziwie wierzący błaga Boga, to człowiek taki zyskuje akceptację Naszego Pana. O Ramadanie Prorok (saw) powiedział nam, że podczas tego miesiąca drzwi do Raju są otwarte, podczas gdy drzwi do piekła są zamknięte. Łaska i miłosierdzie Boże w tym miesiącu są szczególne i prawdziwie wierzący obsypywani są błogosławieństwami. Zaiste, Prorok (saw) powiedział, że istnieją pewne warunki, które trzeba spełnić, aby przyciągnąć łaski Boga. Należy unikać wulgaryzmu i chaosu, wystrzegać się obraźliwego języka i kłótni, a na wszelkie zło reagować odpowiadając: „Poszczę i w imię Boga stronię od wszelkiego zła”. To uczyni, iż będziemy pościć w prawdziwym duchu.
Bóg powiązał znaczenia Ramadanu z akceptacją modlitwy w następującym wersecie: A kiedy Moi słudzy spytają cię o Mnie, powiedz: „Jestem w pobliżu. Odpowiadam na modlitwę proszącego, kiedy się do Mnie modli. Powinni oni zatem słuchać Mnie i wierzyć we Mnie, aby mogli iść słuszną drogą.(2: 187). Tak więc podkreślone zostały błogosławieństwa Ramadanu poprzez umieszczenie tego wersetu po wersecie bezpośrednio dotyczącego Ramadanu i akceptacji modlitwy w połączeniu z postem podczas świętego miesiąca.
Piątki podczas Ramadanu posiadają wzbogacone znaczenie, ale Bóg nie wskazał godziny podczas piątku, gdy modlitwy uzyskują akceptację, podkreślając, że modlitwy te powinny być wykonane w dzień i w nocy.
Ogólnie rzecz biorąc w czasie Ramadanu Bóg zakuwa szatana w kajdany, otwiera drzwi do Raju i zbliża się do człowieka. Oprócz tego, piątki w czasie Ramadanu powinny być w pełni wykorzystane. Główna modlitwa wierzącego powinna być wykonana z pokorą, tak, aby stał się jednym z tych, których modlitwy w dzień i w nocy akceptowane są przez cały czas, a nie tylko w czasie Ramadanu. Tak, aby człowiek był ciągle prowadzony. Wersety poprzedzające 2: 187 stwierdzają, że wcześniejsi ludzie również pościli, ale nie to jest bodźcem do poszczenia. Motywem do poszczenia jest przyjęcie sprawiedliwości oraz uniknie duchowych i moralnych słabości.
W wersecie 2: 187 czytamy: (…) aby mogli iść słuszną drogą. Oznacza to posiadanie na stałe prawidłowej moralności i dojrzałości zmysłów.
Ramadhan i jego błogosławieństwa
Ramadan jest miesiącem niezliczonych błogosławieństw, ale te błogosławieństwa udzielane są tym, którzy przestrzegają przykazań Boga i powiększają swoją wiarę. Jeśli człowiek oferuje piątkowe modlitwy tylko w czasie Ramadanu i nie kontynuuje tego później, to nie przestrzega przykazań Boga, a jego wiara jest słaba. Jak może człowiek skarżyć się, że jego modlitwy pozostają bez odpowiedzi! Ci, którzy pragną gorąco być pod opieką Boga muszą spędzać czas na modlitwie i wykonywać ją z niezwykłą pokorą, uznając swoje błędy. Niektórzy ludzie zakładają, że podczas Ramadanu Bóg przychodzi bliżej do człowieka, więc modlenie się w czasie tego miesiąca jest wystarczające. Jest to błędne myślenie. Człowiek powinien szukać bliskości Boga z całkowitą i zupełną pokorą. Zaiste, Bóg jest Wszechobecny, ale człowiek może zdobyć Jego bliskość tylko wtedy, kiedy porzuci wszystko oprócz Boga i zwróci się do Niego z pokorą. Należy dobrze rozumieć, że ten cel może zostać osiągnięty tylko ze sprawiedliwością i pobożnością, które wiodą nas do cieszenia się osobistym jak i społecznym sukcesem, który przeznaczył nam Bóg.
Człowiek robi źle i grzeszy, ale tak długo, jak posiada bojaźń Bożą i przyznaje się do swoich grzechów oraz ma w sobie prawość, Bóg zakrywa jego grzechy oraz zło i ostatecznie pozwala mu odpokutować. W czasie Ramadanu powinniśmy modlić się za siebie, naszych bliskich i za członków Dżama’at, aby każdy z nas mógł osiągnąć prawość i bojaźń Bożą. Jeśli będziemy modlić się za siebie nawzajem ze współczuciem i miłosierdziem to aniołowie dołączą do naszych modlitwach.
Co to jest prawość? Jest to strach przed Bogiem i tak długo jak posiadamy prawość, Bóg zakryje nasze braki i nasze grzechy, chyba, że staniemy się tak zuchwali, że strach przed Bogiem opuści nas, kiedy popełnimy grzech! Jeśli słabość prowadzi nas do grzechu, ale po tym następuje strach przed Bogiem, to On przebacza nam. Lęk przed Bogiem jest miłością do Boga i tak długo, jak go mamy to będziemy zbawieni od ruiny. Doprawdy, jest to uwarunkowane tym, że ta miłość jest prawdziwą miłością. Bóg wie, co jest w naszych sercach i nikt nie może Go oszukać. Tak więc, dzięki miłości Boga, jeśli potkniemy się, a potem podniesiemy i podążymy za Jego przykazaniami, Bóg uhonoruje naszą miłości do Niego, nie pozwoli nam się zmarnować i pozwoli nam odpokutować. Jednakże, jeśli człowiek odrzuca istotę prawości, zostaje ukarany.
Nawrócenie człowieka podoba się Bogu
Jesteśmy bardzo fortunni, że przyjęliśmy Obiecanego Mesjasza (as), który wielokrotnie uczył nas abyśmy trwali w prawości. Po nim otrzymaliśmy duchowy system [Kalifatu], który raz po raz przypomina nam o istocie bycia prawymi. Zaiste, Ramadan również przychodzi co roku, aby odżywiać i utrzymać tę istotę. Każdy powinien spróbować i skorzystać z dobrodziejstwa tego świętego miesiąca i stać się sługą Boga. Jeśli z powodu naszych słabości i braków Bóg opóźnia akceptację naszych modlitw to jest to sytuacja podobna do tej, podczas której matka na chwilę pokazuje swoje niezadowolenie w celu skorygowania swojego dziecka. Ale kiedy dziecko uświadamia sobie swój błąd i idzie do matki, ona obejmuje je. Doprawdy, miłość Boga jest większa niż miłość matki. Bóg wypatruje zawsze człowieka gotowego do skruchy, po to, aby mógł mu On wybaczyć.
Prorok (saw) powiedział, że nawrócenie człowieka podoba się Bogu więcej niż człowiekowi wielbłądzica, którą znajduje w puszczy po wcześniejszym jej utraceniu. Jeśli w czasie Ramadanu, człowiek zwraca się do Boga z zamiarem nawrócenia, to Bóg biegnie do tej osoby. Prorok (saw) powiedział, że Bóg mówi, że jeśli człowiek robi w Jego kierunku jeden krok, to Bóg idzie w stronę człowieka jard, a jeśli człowiek podchodzi do Boga na rozpiętość jednej ręki to Bóg zbliża się do niego na odległość rozpiętości dwóch dłoni, a jeśli człowiek idzie w kierunku Boga to Bóg biegnie w kierunku człowieka. Tak więc, jeśli człowiek nie skorzysta z tak wielu sposobów i środków, jakie ustanowił Bóg do osiągnięcia Jego zadowolenia, to jest to nic innego jak tylko wina zatwardziałości serca człowieka.
Nie możemy sobie wyobrazić, a nawet wyjaśnić, miłości, jaką Bóg ma do nas. Istotnie, wspomniany hadis tworzy najbardziej doskonałe pojęcie miłości Bożej, a jednak nie możliwe jest dla nas prawdziwe pojęcie miłości Boga. Nasza wiedza jest słaba i ograniczona. Nie możemy się nawet dowiedzieć, co jest w sercach innych ludzi. Opisując to Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że nie możemy nawet zrozumieć dzieł Boga, to jak możemy zrozumieć Jego miłość! Prorok (saw) próbował wyjaśnić nam miłość Boga za pośrednictwem przykładów i analogii.
Miłość Boga
Kiedy wróg został całkowicie pokonany w bitwie pod Badr, a czołowi i brawurowi niewierni poganiali swe wierzchowce do odwrotu z frontu, została tam znaleziona kobieta, która odważnie chodziła po polu bitwy. Spoglądała na każde dziecko, jakie znalazła i odkładał je z powrotem. Prorok (saw) powiedział, że ta kobieta zgubiła swoje dziecko. Miłość tej matki była tak wielka, że nie czuła strachu przed przebywaniem pośrodku zniszczenia na polu walki. Ostatecznie kobieta ta znalazła swoje dziecko, objęła je i nie myśląc o niebezpieczeństwie wokół niej, usiadła ze swą pociechą otoczona martwymi ciałami. Prorok (saw) powiedział, aby zwrócić uwagę, z jaką satysfakcją usiadła ze swoim świeżo znalezionym dzieckiem, podczas gdy wcześniej była bardzo niespokojna. Tak samo jest z Bogiem i Jego miłością do człowieka. Bóg jest zasmucony tak jak matka zaginionego dziecka, gdy człowiek gubi się z powodu swoich błędów i grzechów. A kiedy człowiek ten okazuje skruchę i wraca do Boga, Bóg jest szczęśliwszy niż ta kobieta, która znalazła swoje utracone dziecko.
Nasz Bóg jest zawsze gotów wybaczyć zakładając, że my jesteśmy gotowi mieć wybaczone. Wszelkie zaniedbania leżą po naszej stronie. Przebaczenie Boże obejmuje te osoby, które zwracają się do Boga i starają się o przebaczenie za swoje grzechy. Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że tacy ludzie nie tylko otrzymują Boże przebaczenie za grzechy, ale Bóg również powoduje, że ich winy i grzechy zapomniane są przez ludzi. To dlatego jednym z imion Boga jest Sattar (Zakrywający błędy). Ten Boży atrybut oznacza intensywną zaletę zakrywania błędów innych. Ludzie mogą pokryć wady i grzechy innych, ale nie mogą sprawić, aby inni o nich zapomnieli, podczas gdy Bóg może usunąć pamięć o grzechach popełnionych przez innych z umysłów ludzi. Gdyby Bóg nie był Sattar człowiek nie miałby nawet pokoju w raju. Nasz Bóg nie tylko pokrywa nasze grzechy. On także zaciera nasze grzechy i przywraca nasz szacunek. Jakże bardzo ofiarni powinniśmy być, aby iść do Takiego Kochającego Boga, aby stać się Jego sługami i zaiste nawet biec do Niego!
Sukces Ahmadiyya zdobyty był poprzez modlitwę
Szatan kładzie swoje pułapki na każdym rogu, ale my będziemy z nim walczyć i odpierać każdy jego atak szukając schronienia u Boga. Stając się prawdziwymi sługami Bożymi będziemy prawdziwie korzystać z błogosławionego miesiąca Ramadan. Przyniesie nam on korzyści na osobistym jak i społecznym poziomie. Postęp członków Dżama’at przekłada się na postęp Dżama’at. Wiemy, że Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że jego postęp i sukces zdobyty był poprzez modlitwę. Tak więc powinniśmy zwrócić się do Boga i dążyć do postępu naszego Dżama’at i modlić się w tych dniach żarliwie. Nie powinniśmy ograniczać naszej modlitwy do nas i naszych bliskich. Przeciwnie, musimy intensywnie rozszerzyć zakres naszych modlitw i wtedy będziemy wywiązywać się z obowiązków, jakie wynikają z bycia częścią Dżama’at Obiecanego Mesjasza (as) i powinniśmy być wdzięczni Bogu za Jego łaskę wliczenia nas pomiędzy członków tego Dżama’at. Bóg umieścił na nas jako Ahmadi ogromną odpowiedzialność, dla której Obiecany Mesjasz (as) zwrócił uwagę swego Dżama’at na modlitwę. Jesteśmy doprawdy skromni, słabi i akceptujemy naszą niekompetencję. Jednakże, jesteśmy ludźmi, na których Bóg położył wielką odpowiedzialność osiągnięcia wspaniałego celu, co nie jest możliwe bez Jego łaski.
W związku z tym Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że jeśli w rzeczywistości jesteśmy słabi, a zadanie nam przypisane jest bardzo trudne, to jak możemy to zadanie wykonać? To zadanie wymaga dużo energii, aby doprowadzić je do końca, a my jesteśmy słabi. Będziemy musieli przyznać, że albo nie jesteśmy aż tak słabi albo to zadanie nie jest aż tak trudne. A jeśli oba te stwierdzenia są prawidłowe i my jesteśmy słabi, a zadanie to jest trudne, to będziemy musieli przyznać, że oprócz naszych wysiłków Bóg zaaranżował inne środki, dzięki którym to zadanie będzie wypełnione. To Bóg jest Tym, który wypełni cel i Ahmadiyyat, prawdziwy islam, będzie triumfować- co do tego nie ma wątpliwości. I dla osiągnięcia tego Bóg nauczył nas znaczenia modlitwy. Nasze zadanie nie zostanie ukończone tylko dzięki naszym wysiłkom, choć w posłuszeństwie woli Bożej, jesteśmy zawsze gotowi do poświęcenia. Modlimy się do Boga, że za Jego łaską, On pomoże nam poprzez Jego ukryte źródła.
Faktem jest, że Bóg uczynił nas pozornym źródłem, podczas gdy prawdziwym źródłem, które przyniesie triumf jest coś innego. Należy jednak czuć w sercu pewną pasję w postaci modlitwy, aby islam zatriumfował. Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że z naszej sytuacji można wyciągnąć pewną analogię do tej, gdy w bitwie pod Badr, Prorok (saw) rzucił na wroga garść kamieni, ale Bóg stwierdził, że to, co nastąpiło, nie było spowodowane rzuceniem kamieni przez Proroka (saw), ale było to dziełem Boga, że zawiał ostry wiatr i rozdmuchał z ziemi miliony kamieni prosto w oczy niewierzących. Oznacza to, że za garścią kamieni rzuconych przez Proroka (saw) kryła się Boża moc. My też jesteśmy jak te kamyki pod Badr, które dmucha wiatr oślepiając niewiernych. Musimy zdać sobie sprawę, że Bóg zaaranżował pewne środki w celu doprowadzenia do zwycięstwa islamu i tymi środkami są modlitwy sług Bożych, które przyciągają łaskę Bożą i obracają niemożliwe w możliwe. Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że zaiste to jest to, od czego zależy nasz sukces.
Powinniśmy modlić się szczególnie za islam
W czasie Ramadanu powinniśmy modlić się szczególnie gorąco za triumf islamu. Niechaj będziemy w stanie stać się jak ta garść kamyków pod Badr. Niechaj Bóg wybaczy nam nasze zaniedbania oraz błędy i dokona takich aranżacji, dzięki którym będziemy w stanie osiągnąć nasz cel. Niechaj nasze zaniedbania nigdy nie będą źródłem radości dla innych i za Jego łaską, niechaj Bóg wzmocni nasze słabe ręce, abyśmy byli w stanie wykonać zadanie, które ma być wykonane. Powinniśmy modlić się za nas samych, za siebie nawzajem, za postęp Dżama’at i o to, aby wróg przegrał oraz za objawienie majestatu i chwały Bożej! Świat szybko neguje istnienie Boga. Niechaj rozpozna Jego egzystencję. Niechaj Bóg wybaczy nam nasze błędy i zakorzeni w nas taką siłę, z której korzystając będziemy w stanie uczynić islam religią triumfującą nad wszystkimi innymi religiami świata.
Niech każdy z nas stanie się szczerym sługą islamu i niechaj światowe pragnienia staną się dla nas drugoplanowe. Niechaj nasze serca z całych sił podtrzymują wiarę i niechaj wykorzystamy wszystkie nasze zdolności w tym celu. Niechaj Bóg tak wzmocni nasze działania i nasze możliwości, że siła wroga zostanie przez nie skompromitowana! Nie tylko niechaj Bóg przebaczy nam nasze grzechy, ale także niechaj wzbudzi On w naszych sercach wstręt do grzechu. Abyśmy nigdy nie łamali Jego przykazań i niechaj zostaniemy dołączeni do tych, którzy przestrzegają Jego przykazań i doskonalą swą wiarę!
Kochajmy pobożność i wszystko, co dobre i niechaj sprawiedliwość zostanie w nas głęboko zakorzeniona! Niechaj zapał i miłość do Boga staną się naszym pokarmem i niechaj każde nasze słowo i czyn przyniosą Bogu zadowolenie, a kiedy staniemy przed Nim, niechaj udzieli nam On swego zadowolenia. Niechaj Bóg dopomoże nam naprawdę osiągnąć to wszystko w tym Ramadanie!