Najważniejszym obowiązkiem Sadr Ladżna jest samoreformacja: Prezydentki regionu Nadrenii Północnej-Westfalii (NRW) z Niemiec spotykają się z Hudhurem  

Islamabad, Tilford, 4 października 2025 r.: Delegacja złożona z lokalnych prezydentek [ sadratów ] Ladżna Imaillah z regionu Nadrenia Północna-Westfalia Mitte w Niemczech miała zaszczyt gościć Hazrat Mirzę Masroora Ahmada, Khalifatula Masiha V ^aa.

Spotkanie rozpoczęło się od zaszczycenia sali obecnością Kalifa i przesłania pozdrowień. Regionalna sadr przedstawiła delegację. Po czym każda lokalna sadr miał okazję przedstawić siebie oraz swoje obowiązki w swoim dżamaacie. Jedna z uczestniczek przedstawiła się jako była sadr. Hudhur zapytał^, dlaczego obecna sadr nie mogła przyjechać. Wyjaśniono, że obecna sadr została wybrana niedawno i również borykała się z problemami wizowymi.

Po przedstawieniu się prezydenci otrzymały uprzejmie pozwolenie na zadawanie pytań, które miały służyć im jako wskazówki.

Wypełnianie swoich obowiązków jako urzędnika

Pierwsze pytanie było ogólną prośbą o wskazówki, w jaki sposób prezydentki  mogłyby najlepiej wypełniać swoje obowiązki w ciągu roku.

Hudhur ^aa poinformował ich, że ich podstawowym źródłem informacji jest konstytucja Ladżna Imaillah, która jasno określa wszystkie ich obowiązki. Zachęcił je do zapoznania się z archiwalnymi dokumentami i zapisami, aby zachować ciągłość pracy.

Pierwszym i najważniejszym krokiem, jak stwierdził Hudhur, jest samoreformacja. Sadr musi najpierw wzmocnić własną więź z Allahem Wszechmogącym, podnieść poziom swoich modlitw i kultu oraz pogłębić swoją wiedzę religijną poprzez studiowanie Świętego Koranu i literatury Dżamaatu. Hudhur podkreślił, że wiedza ta musi zostać wdrożona, a nie tylko przeczytana.

Następnie powinna z miłością i życzliwością odnosić się do członkiń swojej Ladżna, delikatnie wyjaśniając im ich obowiązki. Jeśli członkini ma trudności z przestrzeganiem purdah lub ma słabą więź z systemem Dżamaatu, należy zbliżyć się do niej z miłością i mądrością. Hudhur nakazał, aby wszelka praca była wykonywana z miłością i współczuciem. Każda członikini zarządu w amili lub komitecie wykonawczym musi być aktywna. Sprawowanie urzędu nie powinno być jedynie powodem do szczęścia. Lecz powinno być postrzegane jako Boża łaska, która wymaga większego wysiłku i pracy jako wyraz wdzięczności.

Zagrożenia i korzyści płynące ze sztucznej inteligencji

Prezydentka wyraziła zaniepokojenie rozwojem sztucznej inteligencji i jej negatywnymi konsekwencjami, takimi jak niewłaściwe wykorzystywanie tożsamości, głosu lub wizerunku osoby. Zwróciła się z prośbą wskazówki w tej sprawie.

Hudhur ^aa rozpoczął od stwierdzenia, że ​​od dawna wypowiada się na ten temat. Polecił członkiniom władz uświadamianie członkiń Ladżna i nasirat (zwłaszcza w wieku 11-15 lat) na temat zagrożeń i korzyści płynących ze sztucznej inteligencji. , Młodzież może czuć się oderwana od rzeczywistości przez swoich starszych.  Aby skutecznie przekonać młodzież, Hudhur ^aa poradził im, aby zapoznali się z wypowiedziami świeckich ekspertów w dziedzinie techniki. Ci sami ostrzegają przed szkodliwością sztucznej inteligencji.

Sadr (Prezydentki) powinne, pod przewodnictwem Hudhura, wysyłać krótkie, regularne wiadomości do wszystkich członkiń Ladżna i Nasirat. Wiadomości te, składające się z czterech lub pięciu wersów ze Świętego Koranu, hadisów, pism Obiecanego Mesjasza (lub khulafa), powinny koncentrować się na tym, jak unikać negatywnych aspektów mediów społecznościowych oraz sztucznej inteligencji. Chociaż sztuczna inteligencja przynosi korzyści, członkowie muszą otrzymać wskazówki, jak konstruktywnie z niej korzystać. W tym celu powinne zwrócić się o pomoc do ekspertów technicznych z Dżamaatu. Oni co miesiąc lub dwa organizują zajęcia, aby omówić najnowsze osiągnięcia, korzyści i zagrożenia.

Porady dotyczące wyboru dziedziny studiów doktoranckich

Sadr zapytała, jakie dziedziny nauki będą najlepsze dla członkiń Ladżna, które chcą podjąć studia doktoranckie.

Hudhur ^aa wyjaśnił, że logicznym jest, aby studentka kontynuowała studia doktoranckie w tej samej dziedzinie, co studia magisterskie lub licencjackie. Osoba z tytułem magistra geografii nie może na przykład zrobić doktoratu z biochemii. Wybór kierunku powinien być oparty na własnych zainteresowaniach studentki. Ponieważ podstawowym celem jest poszerzanie wiedzy, co jest możliwe w każdej dziedzinie.

Następnie Hudhur nawiązał bezpośredni kontakt z pytającą, która miała tytuł magistra socjologii. Zalecił jej podjęcie studiów doktoranckich w swojej dziedzinie. Być może wybierając temat badań dotyczący współczesnych problemów społecznych, takich jak problemy rodzinne, spory handlowe czy konflikty etniczne. Co najważniejsze, powinna zgłębić swój temat w świetle nauk Świętego Koranu i hadisów. Powinna pokazać, w jaki sposób islam oferuje rozwiązania tych współczesnych wyzwań. Hudhur zalecił jej zapoznanie się z bogatą literaturą na ten temat, zawartą w wykładach i pismach Hazrat Musleh-e-Mauda ^ra .

Rola żony w motywowaniu męża

Prezydentka poruszyła kwestię, że departament Tarbiyat prosi Ladżna o pomoc w zachęcaniu mężczyzn do częstszego uczęszczania do meczetów. Wtedy niektórzy mężowie ignorują przypomnienia swoich żon, mówiąc: „To nie jest twoje zadanie”.

Hudhur odpowiedział, odnosząc się do swoich ostatnich przemówień w Ladżna Imaillah w Niemczech i Wielkiej Brytanii.  Wyraźnie w nich stwierdził, że obowiązkiem kobiet jest pomoc w moralnym wychowaniu swoich mężów. Polecił sadr znaleźć odniesienia do tych przemówień i pokazać je mężczyznom.

Hudhur zapytał retorycznie, gdzie jest napisane, że kobieta nie może nakazać dobrego uczynku. Przedstawił przykłady Proroka ^sa, który powiedział, aby uczyć się spraw wiary od Hazrat Aiszy ^ra oraz hadisu, który mówi, że mąż i żona, którzy budzą się nawzajem na modlitwę, otrzymują miłosierdzie Allaha.

Hudhur stwierdził, że takie wymówki ze strony mężczyzn są często sposobem na ukrycie ich własnego lenistwa.

Nadmierne korzystanie przez dzieci z telefonu w otoczeniu rodzinnym

Zadano pytanie, jak powstrzymać dzieci przed ciągłym korzystaniem z telefonów w czasie spędzanym z rodziną.

Hudhur radził rodzicom, aby najpierw nauczyli swoje dzieci islamskiej etykiety zgromadzeń. Islam naucza, że ​​nie należy nawet szeptać w grupie, ponieważ może to wzbudzić podejrzenia. Dlatego korzystanie z telefonu w czyimś towarzystwie jest naruszeniem tej etykiety. Telefony należy schować podczas spotkań rodzinnych.

Jednocześnie Hudhur nałożył na rodziców obowiązek, aby ich rozmowy były angażujące dla dzieci. Jeśli rodzice rozmawiają tylko o sprawach nieistotnych dla nastolatka, dziecko z nudów naturalnie sięgnie po telefon. Rodzice powinni rozmawiać o bieżących wydarzeniach, tematach akademickich lub innych sprawach interesujących ich dzieci. Gdy rozmowa jest interesująca, dziecko będzie w niej uczestniczyć. Dlatego rodzice muszą najpierw ocenić swoją rolę w tej sprawie.

Wskazówki dla kobiet w przypadku długotrwałej separacji

Prezydentka zwróciła się o pomoc do kobiet z różnych krajów, które od wielu lat żyją oddzielnie od swoich mężów. Nie potrafią podjąć decyzji, czy się pogodzić, czy formalnie rozstać.

Hudhur stwierdził, że kobiety w takich sytuacjach muszą podjąć szybką i zdecydowaną decyzję. Wyjaśnił, że pozostawanie w stanie zawieszenia, czyli kal-mu’allaqah – jak bycie „zawieszonym” – jest czynem niedozwolonym, surowo potępianym i niemiłym dla Allaha, Wszechmogącego.

Hudhur uważał, że kobieta powinna nie tylko skupiać się na potencjalnym wpływie formalnego rozstania na swoje dzieci. Ale także krytycznie rozważyć, czy utrzymujący się negatywny wpływ obecnego, niepewnego stanu zawieszenia nie jest w rzeczywistości bardziej szkodliwy dla ich wychowania.

Zauważył, że jeżeli oddzielne życie opiera się na wzajemnym zrozumieniu, sprawa wygląda inaczej.

Hudhur odniósł się jednak do konkretnej sytuacji, w której mąż pragnie zawrzeć drugie małżeństwo (w kontekście, w którym jest to prawnie dozwolone). W takim przypadku, jak wskazał, żona ma jasne opcje. Może albo poprosić go o rozwód przed ponownym ślubem. Albo zgodzić się pozostać z nim (w jurysdykcjach, w których jest to dozwolone) pod warunkiem, że zapewni jej oddzielne mieszkanie. Hudhur wyjaśnił, że zapewni to jasność sytuacji dzieciom, które zrozumieją, że ich ojciec utrzymuje dwa gospodarstwa domowe. W takim układzie obowiązkiem męża jest dalsze wypełnianie wszystkich praw żony i dzieci, które z nią ma.

Alternatywnie, jeśli mąż nie ożenił się ponownie, lecz po prostu porzucił żonę, dopuszcza się czynów niedozwolonych i nie wywiązuje się z jej praw, a żona znosi tę sytuację jedynie ze strachu przed opinią społeczeństwa, wówczas o wiele lepiej będzie, jeśli podejmie działania. Hudhur radził, aby w takich okolicznościach szczerze modliła się o pomoc. Następnie podjęła stanowczą decyzję o formalnej separacji poprzez uzyskanie khul’.

Hudhur zapewnił, że jeśli mąż zawinił, system arbitrażowy Dżamaatu, czyli Dar-ul-Kadha, zazwyczaj orzeka na korzyść kobiety i zapewnia jej wszystkie należne prawa. Ostatecznie, stwierdził Hudhur, lepiej jest podjąć decyzję w oparciu o modlitwę i własne sumienie niż ze strachu przed presją społeczną, ponieważ prowadzi to do lepszego i zdrowszego wychowania dzieci.

O argumencie, że „ purdah jest sprawą osobistą”

Zwrócono się o wskazówki dotyczące członkiń, które, gdy przypomniano im o przestrzeganiu purdah lub islamskim nakryciu głowy, odpowiedziały, że jest to ich „osobista sprawa”.

Hudhur wyjaśnił, że argument ten jest nieważny tam, gdzie zaczynają się przykazania wiary. Święty Koran daje jasne i szczegółowe instrukcje dotyczące skromności i purdah. Khulafa, podążając za Koranem i sunną Świętego Proroka ^sa, konsekwentnie zwracali uwagę na to przykazanie. Dlatego nie jest to jedynie osobisty wybór, ale sprawa zbiorowa, która przyczynia się do moralnej struktury Dżamaatu. Dopóki ktoś identyfikuje się jako Ahmadi, obowiązkiem osób sprawujących urząd jest delikatne przypominanie mu o tym. A jego własnym obowiązkiem jest dążenie do przestrzegania nauk Koranu. Hudhur poradził sadr, aby wyjaśniała to członkiniom z miłością. Używała bezpośrednich cytatów z Koranu i literatury Dżamaatu, aby pokazać jasność przykazania.

Podobieństwa w opowieściach o żonach proroka Abrahama i proroka Zachariasza

Ostatni pytający zapytał o podobieństwa w koranicznych opowieściach o żonach proroka Abrahama i proroka Zachariasza, które były bezpłodne i starsze, gdy objawiono im radosną nowinę o synu.

Hudhur potwierdził, że te wydarzenia są rzeczywiście podobne i oba dowodzą mocy Allaha. Dodał, że relacja proroka Zachariasza i jego syna, proroka Jahji, jest również kontekstualnie powiązana w Koranie z historią proroka Jezusa. Hudhur poradził pytającej, która umie czytać w urdu, aby zapoznała się ze szczegółowym komentarzem do tych konkretnych wersetów w Tafsir-e-Kabir, aby uzyskać głębsze zrozumienie.

Na zakończenie mulaqat każda z uczestniczek otrzymała od Hudhura długopis.

(Streszczenie przygotowane przez Al Hakam)