In the name of Allah, the Gracious, the Merciful
There is none worthy of worship except Allah, Muhammad is the Messenger of Allah
Muslims who believe in the Messiah,
Hazrat Mirza Ghulam Ahmad Qadiani (as)

Личното подобрување и помагањето на другите да станат подобри

Ние треба да запомниме и повторно да ги погледнеме наредбите кои Бог ги дал во Чесниот Кур‘ан. На оние на кои им е дадена одговорност да ги потсетат другите за наредбите, тоа навистина и треба да го прават. Тие кои имаат таква одговорност се мисионери и вршители на должноста. Со Божјата милост Џемаатот работи, како на централни така и на помошни нивоа, и тие имаат вршители на должност од национално ниво до соседството.  Од секој вршител на должност се очекува да ги исполни тие должности како помагач на Халифатот; односно, одговорност на Халифатот на широка скала. Ако мисионерите и вршителите на должноста ова го разберат може да дојде до револуционерна промена. Тоа налага личноста на која и е дадена одговорност да биде запознаена дека откако својот живот го посветила на верата, или откако ја примила Обврската на Џемаатот, таа прво треба да размисли дали се држи до Божјите наредби и себе се претставува како добар пример така што ќе може другите да ги потсети за нивните одговорности. Ако таа личност ги потсетува другите, а самата не ги практикува овие наредби тоа е голем повод за грижа и таа треба да се зафати со истигхфар (барање прошка од Бог).

На сите вршители на должност треба да им биде јасно дека советувањето на другите не е само должност на Амирот, или претседателот на Ансар, Кхудам или Лаѓна, или на нивните поединечни секретари за воспитување. Секој секретар, на пример: оние кои служат за гостопримство или спорт, сите себе треба да се претстават како добар пример во овој поглед. Ако тоа почне да се практикува тоа значи дека повеќе од 50% од Џемаатот ќе се држат до Божјите наредби, без разлика дали тие да се однесуваат на присуството во џамија, или се однесуваат на исполнувањето на должноста кон луѓето.

Секоја личност која служи во Џемаатот прво треба да размисли за себе и да согледа колку се држи до овие наредби, да се промени на подобро и потоа да ги советува другите. Слично на тоа, секој Ахмади кој вели дека го дал заветот на баи‘атот постојано треба да прави чисти промени во својот живот повторувајќи ги и имајќи ги во вид Божјите наредби. Тоа не само дека ќе се одрази во неговото лично поправање туку исто така ќе го оспособи на светот да му го соопштува вистинскиот морал. Посебно внимание треба да посвети на тоа и треба да ги бара Божјите наредби и да ги практикува.

Минатата хутба во петок беше базирана на одликите на вистинските верници; денес повторно беа објаснети некои други одлики.

Рамазан е голем повод за поправање. Додека тој нè привлекува да го обожаваме Бог тој исто така нè наведува да ги погледнеме сопствените недостатоци. Поради тоа треба да направиме големи напори во текот на овој месец и да ги отстраниме своите недостатоци. Ако тоа не го правиме само ќе учествуваме во сехур и ифтар и нема да ги зголемиме својата духовност и својот морал. Тоа е слично на оние кои пронаоѓаат изговори кога од нив ќе се побара да постат или да прават додатни намази или теравих намаз или да клањат намаз во Џемаатот. Ако ги прашате за ифтар тие веднаш се согласуваат говорејќи дека не се толку лоши во практикувањето на верата. Ние не треба да бидеме како таквите верници кои ја исмејуваат верата и нивната состојба во голем степен е показател на тажната состојба на муслиманите.

Стандардите на оние кои го прифатиле Ветениот Месија а.с. треба да бидат многу високи. Со исклучок кога за постот имаат оправдување тие треба да постат и да имаат нај извонредно ниво на ибадет на Бог и во текот на рамазан да го учат Чесниот Кур‘ан. Хазрети Џибраил во текот на рамазан доаѓал кај Чесниот Пратеник с.а.в.с. и со него го повторувал Кур‘анот. Секој поединец треба да посвети особено внимание на учењето на Кур‘анот и во потрага по Божјите наредби  и да ги практикува. Теравих намазите во рамазан не се задолжителни. Тие се започнати  во времето на хазрети Омар р.а. за да им се олесни на оние кои не можеле да клањаат тахаџуд. Навистина, оние кои можат да станат порано треба да клањат тахаџуд. Во овие денови времето е кратко за клањање на тахаџуд, затоа треба да се клањаат неколку рекати. Не е неопходно да се клањаат теравих намази додека се пости а и тахаџуд исто така не е задолжителен. Меѓутоа, во текот на рамазан треба да се клањаат доброволни намази и пожелно е тахаџуд да се клања, иако е рамазан.  Ова појаснување е дадено бидејќи некој кажал дека за оној кој пости е задолжително да клања осум рекати намаз или теравих намаз. Ова не е услов за пост. Меѓутоа, пожелно  и препорачливо е учењето на Кур‘анот. Навистина, личноста треба да настојува и понатаму да го украси својот ибадет во текот на рамазан и што повеќе времето да го троши во спомнување на Бог. Во посебната атмосфера на рамазан треба да се направат напори да ја надвладееме секоја слабост во клањањето на намазот и ова треба да биде направено со намера тоа да стане дел од нашиот живот. Секој поединец треба да има јасно разбирање дека намазот/салат е една од темелните Божји наредби.

Мнозинството луѓе се сосредоточуваат на ибадетот на Бог во текот на рамазан бидејќи тоа е месец на благослови и на примањето дови и тие посакуваат и бараат добро состојба. Исто така треба да се запомни дека Бог знае што е во длабочината на нашите срца и ги знае нашите намери и гледа што правиме во склад со нашите намери. Затоа треба да се сосредоточиме на ибадетот на Бог да бидеме искрени и ибадетот направен во овој месец да го направиме дел од својот живот. Ако ни стане навика да клањаме тахаџуд или доброволен намаз, треба да настојуваме тоа да го направиме суштински дел од нашиот живот. Бог вели: „О луѓе, обожавајте го својот Господар кој вас ве создал и оние пред вас, да бидете богобојазливи!“

(2:22)

Објаснувајќи го ова Ветениот Месија а.с.  напишал:

„О луѓе обожавајте го Бог Кој вас ве создал …. Тој е Единствен вреден за обожавање Кој вас ве создал, односно, единствено Тој е вечен, затоа Тој е тој Кого треба да го сакате. Според тоа верност е да имаме посебна врска со Бог, и сè друго да го сметаме за ништожно во споредба со Него“.

(Тафсир хазрети Муслех Мауд, том I, стр. 454)

Ние на интелектуално ниво знаеме, а исто така и веруваме дека нас Бог нè создал и единствено Бог е тој Кој е вечен и ни ги слуша довите и затоа треба да го сакаме. Но сепак мнозинството луѓе не прави посебен напор во овој поглед кој сите други нешта ќе ги направи ништожни во споредба со тоа. Посебната атмосфера на рамазан ја води личноста кон создавањето на оваа врска но потоа овој процес постепено застанува.

Ние преку своите постапки треба да докажеме дека сè друго ништо не ни значи кога ќе го споредиме со Бог. Горниот ајет ни вели да го обожаваме Бог за да ја постигнеме богобојазливоста. Целта на обожавањето на Бог не е само да го спознаеме Бог туку исто така целта е да ни се всади богобојазливост и да проникнеме во Божјите атрибути. Навистина проникливоста во Божјите атрибути нè наведува сето друго да го сметаме за ништожно во споредба со Бог. Во горниот ајет Бог вели: „…обожавајте го својот Господар…“

Арапскиот збор Рабб ја означува Божјата одлика да создава, да храни и да развива. Така тоа значи дека целиот напредок на човекот е поврзан со Бог и додека само Неговото обожавање ќе ни донесе физичка добро состојба неговите одлики на Рабијјатот (одлики да создава, храни и одржува)  ќе ни овозможат духовна храна и напредок. Правењето на ибадет на Бог со сите негови неопходни барања ќе ни донесе духовна добро состојба на Божјиот атрибут и тоа ќе ја зголеми нашата богобојазливост правејќи ја нашата духовност да не биде ограничена само на рамазан туку да ја одржуваме и преку целата година.

Ветениот Месија а.с. рекол: Факт е дека причина за создавањето на човекот е само да го обожава Бог. Како што е на друго место кажано: „А Јас не ги создадов џиновите и луѓето освен Мене да ме обожаваат.“

(51:57)

„Навистина, ибадетот (обожавањето) е кога човекот го чисти теренот на своето срце од сите видови на нечесност и крутост токму како што земјоделецот ја подготвува својата земја“.

(Тафсир хазрети Муслех Мауд р.а., том V, стр. 237)

тој исто така кажал: Голема потреба за вас е да разберете дека Семоќниот Бог вас ве создал за Него да го обожавате и да станете Негови. Светот не треба да биде ваша цел.  Затоа јас повторувајќи го спомнувам овој факт, затоа што сметам дека ова е единствениот аспект за создавањето на човекот и ова е аспект од кој човекот е оддалечен.

Многу е срамно кога ќе добијам приговор за некој вршител на должноста дека не доаѓа во џамија на намаз или не клања намаз дома. Огромна е потребата да посветите внимание на ова бидејќи без тоа богобојазливоста не постои. Без тоа личноста не може да ја исполни должноста кон Бог ниту должноста кон луѓето и таму не постои благослов и таков работник не може да биде користен дел на Џемаатот.

Бог исто така наредува: „О вие кои верувате! Не го предавајте Аллах и Пратеникот, инаку тогаш свесно ќе ја изневерите својата доверба“.

(8:28)

Ова е суштинска наредба и бара големо внимание. Предавство не е само она направеното на големата скала туку и кршењето на довербата во малите нешта кои исто така значат предавство.

Ветениот Месија а.с. во друг услов на баи‘атот го вклучил и ветувањето дека ќе го избегнуваме предавството (како неискреност). Некои болести раѓаат други и предавството на довербата е една таква болест. Бог вели дека оној кој е предавник не ја исполнува должноста ниту кон Бог ниту кон луѓето. Некој може милион пати да тврди дека е редовен во намазот но целта на ибадетот е да ја всади богобојазливоста, а богобојазливост значи исполнување на должноста кон Бог и кон луѓето од љубов и страв од Бог, а предавството на довербата човекот го оддалечува од богобојазливоста. Бог не го прифаќа ибадетот на таквата личност. Да не зборуваме за тоа дека оној кој ќе ја предаде довербата не може да биде ’абид‘ (обожавател на Аллах) тој дури не може да се смета за некој кој има вера.

Чесниот Пратеник с.а.в.с. рекол дека верувањето и неверувањето, вистинољубивоста и лагата не можат истовремено да постојат во срцето на човекот. Слично на тоа, довербата и предавството не можат да постојат истовремено. Чесниот Пратеник с.а.в.с. исто така рекол: Верникот можеби има некои навики освен лагата и предавството на довербата; но тој (по дефиниција) не може да ги има овие две навики. Предметот на предавството на довербата е широк и од верниците се очекува да го знаат неговото значење и неговиот опсег. Горниот говор на Чесниот Пратеник с.а.в.с. многу добро објаснува дека срцето на верникот не може да ја крши довербата во три ситуации: во искреност во извршувањето на работата поради Аллах, во тоа да посакува добро за сите муслимани и да живее во склад со Џемаатот/Заедницата.

Секоја личност на која ѝ е доверено да ѝ служи на верата за себе треба да размислува со богобојазливост. Тоа ќе и даде идеја  за тоа колку ја исполнува должноста на својата доверба. Чесниот Пратеник с.а.в.с. исто така рекол дека оној, кој не ги исполнува правата на својот брат, ја предава довербата. Ако ги повредите со зборови или постапки не е  исполнување на нивните права и значи предавство на довербата. Всушност обврската на муслиманот е да ги исполни правата на секое човечко суштество и тоа неисполнување значи кршење на довербата. За секој член на Џемаатот неопходно е да се придржува (да се повинува) на управата на Џемаатот и да се  држи до условите на баи‘атот. Секој Ахмади муслиман дава завет на поединечните собири, и овие завети исто така се доверба и нивното неисполнување е предавство на довербата. Исто така е важно да бидете поврзани и послушни на Халифатот и тоа се повторува во овие завети.

Исто така, треба да се запомни дека во семејните работи младите мажи и жени по склучувањето на брак имаат одредени права едни над други и исполнувањето на овие права е доверба. Мажот има доверба на својата жена да ѝ плати хак мехр. Познати се многу случаи кога во некои примери на судир биле направени напори да не се плати хак мехр. Чесниот Пратеник с.ав.с. рекол дека човек кој го утврдил хак мехр при склучувањето на бракот со намера тоа да не го плати е браколомник и личност која зема заем без намера да го врати е крадливец.  Ако човек бара совет од својот брат муслиман кој го советува без мудрост, тој ја издава довербата. Навистина, некои луѓе им веруваат на другите и бараат од нив совет, но овие не им дават соодветен совет. Ако личноста нема соодветно знаење за да даде правилен совет едноставно треба да се извини и ако е можно да го упати човекот кај некој кој може да го посоветува. Некои адвокати  дават неисправен и непромислен совет на оние кои барат азил и во џебот си го стават надоместокот. Ова е предавство на довербата.

Ветениот Месија а.с. рекол: „Човекот кој не се покае и не го напушти гревот од очите, предавство на довербата, поткупот и другите неовластени средства, не е од мојот Џемаат. Секој маж кој ја предаде довербата на својата жена и секоја жена која ќе ја предаде довербата на својот маж не е од мојот Џемаат. Откако ќе го прифатите Бог како Единствен неопходно е да не ги грабите правата на Неговото создавање. Личноста која ги граба правата на својот брат и го предава не се држи до (тврдењето): ’никој не е вреден за обожавање освен Аллах‘.“ Тој рекол: „Бог во Чесниот Кур‘ан ги поврзал зборовите ’богобојазливост‘ со зборот ’облека‘.“  Облеката на богобојазливоста е Кур‘анскиот начин на изразување. Тоа покажува дека духовната убавина и духовната отменост доаѓа од богобојазливоста. А богобојазливост е личноста да се држи до сите Божји доверби и завети на верата како и до сите доверби и завети на луѓето колку што е во можност. Односно да ги практикува нивните подлабоки и префинети точки колку што е во можност.

Сите обврски и права кои ни се дадени се доверби. Ако сакаме да ја бараме Божја добрина мораме да се држиме до сите доверби кои ни се дадени. Друга Божја наредба која ја зголемува општествената рамнотежа е: „оние кои трошат кога се во благосостојба и во беда и оние кои ја потиснуваат лутината и им простуваат на луѓето; а Аллах ги сака оние што прават добро“. (3:135)

Овој ајет објаснува дека повисоко од исполнувањето на правата на другите стои постапката на жртвување за општествена рамнотежа. Општеството во кое се исполнети правата на другите и се направени жртвувањата, навистина е општество кое наликува на Џенет. Ние манифестација на ова имаме видено во животите на асхабите на Чесниот Пратеник с.а.в.с. Бог вели: „…туку им дадоа предност на нив (на мухаџирите), иако и самите тие беа сиромашни…“ (59:10) Случувањата како ова го всадуваат духот на жртвувањето и личноста искрено им сака добро на другите. Најизвонредниот пример за ова навистина се наоѓа кај Чесниот Пратеник с.а.в.с кој му простил дури и на убиецот на својата ќерка; кој нè советувал да ја потиснуваме лутината и да покажуваме висок морал!

Еднаш некој го навредувал хазрети Абу Бакр р.а. во присуство на Чесниот Пратеник с.а.в.с. Хазрети Абу Бакр р.а. ништо не кажал и Чесниот Пратеник с.а.в.с. продолжил да се насмевнува. Кога тој човек продолжил со навредите, хазрети Абу Бакр р.а. грубо му одговорил. Незадоволен од тоа, Чесниот Пратеник с.а.в.с. станал и заминал. Подоцна хазрети Абу Бакр р.а. го прашал зошто додека тој примал навреди Чесниот Пратеник с.а.в.с. седел таму, но штом тој одговорил на навредите Пратеникот станал. На тоа Чесниот Пратеник с.а.в.с. одговорил: „Сè додека ти молчеше на навредите на овој човек Божјиот мелек одговараше во твоето име. Но кога ти одговори шејтанот дојде“. Навистина, по ова Чесниот Пратеник с.а.в.с. не можел да остане таму.

Хазрети Ајша р.а. еднаш кажа  дека Чесниот Пратеник с.а.в.с. никогаш не возвратил на ниту една лична навреда.

Ветениот Месија а.с. рекол: „Оние кои се блиску до Бог често ги навредуваат и силно ги прогонуваат но на нив им е даден приказ: „стојте настрана  од неуките“.

(7:200)

Навистина, овој совршен човек, Чесниот Пратеник с.а.в.с. бил силно прогонуван. Бил вербално навредуван и против него биле правени нечесни дела и сплетки. Со својот висок морал тој на навредите одговарал со правење дови за своите клеветници бидејќи Бог му ветил дека ќе го чува неговиот живот и чест ако тој се клони од стои настрана од неуките и му било дадено ветување дека луѓето без морал нема да бидат во состојба да го нападнат. Тоа навистина се случило. Тие луѓе биле осрамотени и паднале на земја пред неговите нозе или биле уништени.

Ветениот Месија а.с. исто така е пример на вистински и ревносен поклоник на Чесниот Пратеник с.а.в.с. Во текот на судската постапка во која бил вмешан и др. Мартин Кларк, маулви Хуссеин Баталави требало да сведочи против Ветениот Месија а.с. Со цел да го ослаби неговото сведочење адвокатот на Ветениот Месија а.с. му поставувал непристојни прашања во врска со неговите родители. Ветениот Месија а.с. го запрел својот адвокат да поставува такви прашања и веднаш ја ставил раката на неговата уста за да го спречи да зборува.

Така себе се ставил во опасност пред судот но ја сочувал честа на својот заколнат непријател. Овој адвокат често зборувал за таа случка и рекол дека Мирза Сахиб бил човек со извонреден морал. Ако на човекот му ја напаѓате честа всушност му го напаѓате животот. Биле поставувани прашања за на човекот да му се ослаби сведочењето но тој веднаш ги забранил такви прашања. Ова е навистина ситуација каде лутењето е потиснато и на луѓето не само да им е простено туку им е покажана и љубезност.

Ветениот Месија а.с. рекол: „Вистински верници се оние кои го потиснуваат лутењето и ги опростуваат нападите на примитивните и сурови луѓе и на грубоста не одговараат грубо“. Тој го советувал својот Џемаат и рекол дека целта на тој Џемаат е да ја всади богобојазливоста во говорот, видот и слухот, и во секоја друга способност и човекот да има светлина на богобојазливост во себе и надвор и да биде пример на љубезност без неоправдано лутење и бес. Тој рекол дека забележал дека луѓето во Џемаатот имаат недостаток и дека се избувливи (бргу се лутат) и се караат еден со друг. Таквите луѓе немаат ништо со мојот Џемаат. Тој рекол: „Јас не разбирам зошто е проблем да се премолчи наместо да се одговори на навредлива личност! Поправањето на секоја заедница започнува со висок морал. Тоа што е потребно е трпение и најдобриот начин е да го молиме (Бог) со силна љубов кон секој што навредува, за Аллах да ја поправи таа личност. Не смеете да имате никаков бес ни злоба. Бог исто така има закони токму како што постојат световни закони. Светот не ги напушта своите закони, зошто Бог би ги напуштил Своите? Доколку вие не извршите промена Бог нема да ве почитува. Семоќниот Бог не сака наместо убавите одлики на попустливост, трпение и опростување тука да се најде суровоста. Ако развиете висок морал, вие набргу ќе допрете до Бог“.

Нека Аллах не оспособи да достигнеме такви стандарди и да ги направиме постојан дел од нашите животи без оглед во кое својство му служиме на Џемаатот, нека прво покажеме добри примери и дома и надвор.

Треба да се прават дови за напредокот на Џемаатот како и за победата на исламот заедно со личните дови.