Аллоҳ таоло Қуръони Каримда шундай деб марҳамат қилади:
{وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حُسْنًا وَإِنْ جَاهَدَاكَ لِتُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (العنْكبوت 9
Биз инсонга ота-онасига яхшилик қилиш учун таъкидли насиҳат қилдик.Ва (айтдик): “Агар улар сенга ўзинг билмаган нарсаларни Менга шерик қилишинг учун сен билан тортишса, уларга итоат қилма”. Менгагина қайтишларингиз бордир. Бас, Мен сизларни қилиб юрган амалларингиздан огоҳ этаман. (29:9)
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:«Бурни ерга ишқалсин, бурни ерга ишқалсин, бурни ерга ишқалсин», – дедилар. «Ё Расулаллоҳ, кимнинг?» – дейилди.«Ота-онасини ёки улардан биттасини катта ёшлигида топа туриб, жаннатга кирмаганнинг», – дедилар».
(“Муслим” яхшилик ва силаи раҳм китоби)
Масийҳи Мавъуд ва Имом Маҳдий – Ҳазрат Мирзо Ғулом Аҳмад (алайҳиссалом) шундай деб айтганлар:
“Ота-онага хизмат қилиш жуда ҳам салмоқли амал. Ҳадисларда шундай учрайди: икки одам жуда ҳам бахтсиз. Бири – Рамазон ойини учратган ва Рамазон келиб ҳам кетди, бироқ унинг гуноҳлари кечирилган эмас; иккинчиси – ота-онасини учратиб ва ота-онаси ўтиб кетди, бироқ унинг гуноҳлари кечирилган эмас. Бола ота-онасининг қарамоғида бўлган пайтда унинг барча қайғу-ҳасратларини ота-онаси кўтаришади. Инсон боласи ўзи дунёвий масалаларга киришгандагина ота-онасининг қадрига етади. Аллоҳ таоло Қуръони Каримда онани юқори қўйган, чунки она боласи учун жуда кўп қийналади. Бола қандай юқумли касалга чалинган бўлмасин, хоҳ у чечак бўлсин, вабо бўлсин, ўлат бўлсин, онаси уни ташлай олмайди”.
(“Малфузот” 4-том, 289-бет)
Масийҳи Мавъуд ва Имом Маҳдий – Ҳазрат Мирзо Ғулом Аҳмад (алайҳиссалом)нинг 2-Халифаси Ҳазрат Мирзо Башируддин Маҳмуд Аҳмад (разияллоҳу анҳу) шундай деб айтганлар:
“Қуръони Каримдан сарфлашнинг тўққизинчи тури “яхшилик қилиш” эканлиги далилланади. Масалан, ота-онага хизмат қилиш буюрилган. Ушбу муомала “хизмат ҳақи” деб ҳам атала олмайди, чунки ота-она хизмат қилишмайди, аксинча ўзгача бир табиий талаб билан болани вояга етказишади ва бола уларни бу хизматга тайинламайди, бошқа бир одам ҳам тайинламайди, шунингдек, улар ўзгача бир кундан ҳам умидланишмайди. Демак, ота-она болага хизмат қилишмайди, аксинча эҳсон (яхшилик) қилишади. Агар қайси бир бола улғайгандан кейин ота-онасига хизмат қилса, у уларга “хизмат ҳаққи”ни тўламайди, аксинча уларнинг қилган яхшиликларига жавоб қайтаришга ҳаракат қилади. Масалан, Аллоҳ таоло Қуръони Каримда ота-она ҳақида шундай деб айтган: {وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ} (لقمان 15)
“Ва Биз ҳар бир инсонга ота-онасига яхшилик қилишга буюрганмиз” (31:15)
Сўнгра яна бир жойда шундай деб айтган: {أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ} (لقمان 15)
“Биз инсонга Менга ҳам, ота-онангга ҳам шукр қил, деб насиҳат қилганмиз”. (31:15)
“Шукурчилик” сўзида айтилган нарса: ота-онангга қандай яхшилик қилсанг ҳам, мен уларга ўзгача бир эҳсон (яхшилик) қилмоқдаман деган ўй билан қилма, аксинча улар сенга эҳсон (яхшилик) қилишган. Сен уларга қиладиган ҳар бир яхши муомаланг – бу миннатдорчилик билдириш ва эҳсонни (яхшиликни) тан олиш сифатидагина бўлади”.
(“Тафсир-э-Кабийр” 1-том, 131-бет)
Аллоҳ таоло барчамизга ота-оналарга чуқур ҳурмат-эҳтиром кўрсатиш учун куч-қувват ато этсин! Амийн.