Аллоҳ таолодан умуман қўрқмай қолган айрим бир муллалар Аҳмадия Мусулмон Жамоатини ва ушбу ҳақиқий Ислом жамоатига аъзо бўлган Аҳмадий мусулмонларни «адашган» ва «Ислом дини билан алоқаси йўқ одамлар», – деб фатво чиқаришган экан. Улар шу каби фатволар билан оддий халққа ва қалби тоза мусулмонларга Аҳмадия Мусулмон Жамоатини ёмон кўрсатиб, уларни ушбу Жамоатдан узоқлаштирмоқдалар. Оддий ҳалқ диний билими оз бўлганлиги сабабидан, муфтий бундай дебди, мулла ундай айтибди деб ўша муллаларнинг сўзига кириб, Аҳмадия Мусулмон Жамоатини ва Аҳмадий Мусулмонларни ёмон кўрмоқдалар.
Бу ўта эътиборга лойиқ масала бўлганлигидан, бугун «мусулмон» деган сўзнинг маъносига тўхталмоқчимиз. Чунки, мусулмон ким деган савол туғулади. Пайғамбаримиз Муҳаммад (с.а.в.)нинг ҳаётларида мусулмон бўлишни ҳохлаган одам ўз тилидан لا اِلٰہَ اِلَّا اللّٰہُ مُحَمَّدُرَّسُوْلُ اللّٰہِ «Ло илоҳа иллаллоҳу Муҳаммадур Расулуллоҳ» (Аллоҳ таолодан бошқа сиғинишга лойиқ ҳеч ким йўқ ва Муҳаммад (с.а.в.) Аллоҳ таолонинг элчисидир) деб билдиришарди. Мана шундай гувоҳлик бермагунча у «мусулмон» деб аталмасди. Шунингдек ўша калимани инкор этмагунча ҳеч ким уни «мусулмон эмассан» деб ҳам айтмасди.
«Саҳиҳ Бухорий»да бир ҳадис учрайди. Пайғамбар Муҳаммад (с.а.в.) Маккадан Мадинага ҳижрат қилганда, Мадина халқи аралашиб кетишган эди. Аниқроқ қилиб айтганда, мушриклар, насронийлар, яҳудийлар ва мусулмонлар. Пайғамбар Муҳаммад (с.а.в.) мусулмонларни рўйхатдан ўтишга буюрганлар ва мусулмонларнинг номларини ёзиш учун биргина усулни белгилаганлар.
Пайғамбаримиз Муҳаммад (с.а.в.) шундай деб марҳамат қилганлар:
«اُكْتُبُوا لِي مَنْ تَلَفَّظَ بِالإِسْلاَمِ مِنَ النَّاسِ»
(بخاری کتاب الجھاد والسیر بابُ کتابۃِ الامامِ النّاس )
Таржимаси: Кимда-ким ўз тили билан Исломни қабул қилдим деб айтса, унинг номи мусулмонларнинг тизимига ёзилаверсин. («Бухорий» Китоб ул-Жиҳоди вас-сайр, Бобу китобат ил-имомин носи)
«Саҳиҳ Бухорий»да яна бир ҳадис келади:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَنْ صَلَّى صَلاَتَنَا وَاسْتَقْبَلَ قِبْلَتَنَا، وَأَكَلَ ذَبِيحَتَنَا فَذَلِكَ المُسْلِمُ الَّذِي لَهُ ذِمَّةُ اللَّهِ وَذِمَّةُ رَسُولِهِ، فَلاَ تُخْفِرُوا اللَّهَ فِي ذِمَّتِهِ»
(بخاری کتاب الصلوۃ بابُ فضل استقبال القبلۃ )
Анас ибн Молик айтиб берганлар:
«Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Кимки бизнинг намозни ўқиса, бизнинг қибламизни қибла қилса, биз сўйган молнинг гўштидан еса, у Аллоҳ ва унинг Расули ҳимоясидаги мусулмондир. Аллоҳнинг ҳимоясига кўрнамаклик қилмангиз!» – деганлар».
(«Бухорий» Китоб ус-салот, Бобу фазли истиқбол ил-қиблати)
Мухолифларимизнинг барчаси буни билишадики, Аҳмадия Мусулмон Жамоати ўзини мусулмон дейди. Беш маҳал намоз ўқийди. Қибла томон юзланади. Мусулмонлар сўйган молнинг гўштини, аниқроқ айтганда ҳалол гўшт ейди. Аҳмадийларнинг мусулмон эканлигига Аллоҳ ва Унинг Пайғамбари (с.а.в.) кафиллик беради. Кимда юқоридаги уч (3) ўзгачалик бор бўлса, унга Аллоҳ ва Унинг Пайғамбари Муҳаммад (с.а.в.) кафилдир, сизлар ўша кафилликни бузманглар.
Пайғамбаримиз Муҳаммад (с.а.в.) шундай деб марҳамат қилганлар: менинг умматим 73 фирқага бўлиниб кетади. Уларнинг биттасидан бошқа қолган 72си нотўғри йўлда бўлади. Шунга қарамасдан ўша етмиш икки (72) фирқани умматдан чиқарган эмас ҳамда мана палончи фирқани умматдан чиқариб юборинглар деб бировга рухсат ҳам берган эмас. 73 фирқадан биттасигина тўғри ва жаннатий деб айтганлар, бироқ қолган етмиш икки (72) фирқани мусулмон умматидан ҳайдашга, уларга қарши бирор чора кўришга, уларга нисбатан нафрат уйғотишга, уларга қарши бўлмаган фатволарни чиқаришга рухсат берган эмаслар.
Қисқаси, Аҳмадийларнинг калима келтиришига қарамасдан, Каъбани Қибла тутишига қарамасдан, ҳалол гўшт еишига қарамасдан, муллаларнинг бир овоздан: «Аҳмадийлар Исломдан чиққанлар», – деб фатво чикарганлиги Аллоҳ ва Унинг Расули Муҳаммад (с.а.в.)га қарата итоатсизлигидир.
Қуръони Каримда «Ал-Ҳужурот» сурасида Аллоҳ таоло шундай деб айтади:
قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا
وَلَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ – – – – – –
(الحجرات15:)
Таржимаси: Бадавийлар дейдилар: «Биз иймон келтирдик». Айт: «Сизлар иймон келтирганингиз йўқ. Лекин фақат: «Биз Исломни қабул қилдик», – деб айтинглар, чунки ҳали иймон қалбларингиздан жой олгани йўқ». (49:15)
Бу оятда Аллоҳ таоло шундай деб айтади: «Эй, Пайғамбар (с.а.в.)! Уларга айтиб қўй: «мусулмон» деб аталишингизларга рухсат бор. Аниқроқ айтганда, Аллоҳ таоло ваҳий-илҳом орқали уларнинг юракларида кофирлик бор эканини ва ҳозирча иймон дилларига кирмаганлигидан хабар берди, лекин шунга қарамасдан, «мусулмон» деб аталувчи ҳуқуқларини улардан тортиб олган эмас.
Демак, эй, Пайғамбар (с.а.в.)! Улар ўзларини «мусулмон» деб айтгандан кейин, уларни «кофир» деб айтишга ҳеч кимда хуқуқ йўқ.
Қисқаси, Қуръони Карим ва Севимли Пайғамбаримиз Муҳаммад (с.а.в.)нинг айтганларини ва кўрсатмаларини эшитган ва ўқигандан сўнг юракларида заррача ҳам иймони бор одам, бирон жамоат, фирқа ёки одамни «кофир» деб аташидан эҳтиёт бўлиши керак. Чунки, Аллоҳ таоло ва Унинг Севимли Пайғамбари Муҳаммад (с.а.в.)нинг кафиллигини бузган одамнинг охиратига ҳеч бир кафилчилик қолмайди. Аҳмадия Мусулмон Жамоатини ва ушбу муборак Жамоатнинг аъзоларини «адашган» ва «кофир» деб, ҳар қандай «бемаъни» фатволарни чиқарганлар ўша фикрдан қайтишар деган умиддамиз.