Халифанинг мақом-мартабаси ва унинг аҳамияти

Дунёда зулмат ва қоранғулик ҳукм суриб, ظھر الفساد فی البر والبحر «зоҳарал фасоду фил барри вал баҳр» деган кайфият юз берган вақтда пайғамбарлар дунёга келадилар. Пайғамбалар келиши билан Аллоҳ таоло ўша зулматлар ва қоранғуликларни Ўз нури билан даф қилади ва иймонли ҳамда солиҳ амал бажарадиган жамоатларни пайдо қилади. Пайғамбарлик нурининг файз-баракасини умматда узоқ муддатга чўзиш учун ана шу иймонли ва ҳамда солиҳ амал қиладиган одамлар орасида хилофт тизимини жорий қилади. Ушбу давримиз ҳам Аллоҳ таоло Ислом динини жонлантириш ва Ислом шариятини қоим қилиш мақсадида Масийҳи Мавъуд ва Имом Маҳдий – Ҳазрат Мирзо Ғулом Аҳмад алайҳиссаломни жўнатди ва ул зот а.с. вафотларидан кейин Ўзининг Иккинчи Қудратини изҳор этиб, Жамоатда хилофат тизимини барпо қилди.
Аҳмадия Мусулмон Жамоатида энг биринчи хилофат 1908 йили 27-май куни тузилди. Шу сабабдан, хилофатнинг аҳамиятини ҳамда халифанинг мақом-мартабаси аҳамиятини Жамоат аъзоларига ойдинлаштириш учун ҳар йили 27-май куни «йавм-и-хилофат» (хилофат куни) нишонланади. Бас, ذکر فان الذکر تنفع المومنین (الذاریات:52) «заккир фа инназ-зикра танфаъул мўминийн» деган илоҳий ҳукмига биноан қуйида Масиҳи мавъуд ва Имоми Маҳдий а.с. нинг иккинчи халифалари ҳазрат Мирзо Башириддин Маҳмуд Аҳмад р.а. «ёзувлар»идан «халифанинг мақом-мартабаси ва унинг аҳамияти» деган темада мисоллар келтирилади. Токим, Жамоат аъзолари мана шу иршодлар асосида Аллоҳ таоло неъматини қадрласинлар ва ولان شکرتم لازیدنکم «ва ла ин шакартум ла азийданнакум»га мувофиқ ушбу неъматни ўз ораларида узоқ муддатгача давом эттиришга сабабчи бўлсинлар.

Хилофатга итоат қилиш билангина илоҳий нусрат ато этилади

Ҳазрат Муслиҳи Мавъуд разияллоҳу анҳу Жамоат диққатини хилофтга итоат этмоққа тортиб шундай марҳамат қиладилар:
«… у вақтда аскарлар билан қўллаб-қувватлагани келган Худогина бугун менга кўмак кўрсатмоқдадир. Агар бугун сизлар хилофатга итоат қилиш масаласини тушуниб олсангизлар, сизларга ҳам кўмак кўрсатгани келади. Мадад ҳамиша итоат орқали берилади. Хилофат мавжуд бўлганида, иймон тизим итоатига асосланади ва хилофат йўқ бўлганида, шахсий итоатга асосланади». («Ал-Фазл» газетаси, 4-сентябрь, 1937 йил)

Хилофат итоатидан чиқадиган кимса пайғамбар итоатидан чиқиб кетади

У р.а. шундай марҳамат қиладилар:
«Шубҳасиз, мен пайғамбар эмасман, лекин мен пайғамбарлик қадамларида ва унинг ўрнида турибман. Менинг итоатимдан чиқадиган ҳар бир киши, албатта, пайғамбар итоатидан чиққан бўлади… менга қилинадиган итоат ва бўйсуниш Аллоҳ таолога итоат қилиш ва бўйсунишдир».
(«Ал-Фазл» газетаси, 4-сентябрь, 1937 йил)

Пайғамбарга итоат хилофат орқали бўлади

Яна у р.а. шундай дейдилар:
«…Ушбу оятда зикр этилган пайғамбар итоати ҳам халифасиз бўла олмайди. Зеро, пайғамбарга итоат қилишнинг асл мақсад-муддоаси шудирки, ҳаммаси битта ипга тизилсин. Шундай қараганда, саҳобалар разияллоҳу анҳум ҳам намоз ўқирдилар ва бугунги мусулмонлар ҳам намоз ўқийдилар. Саҳобалар разияллоҳу анҳум ҳам ҳаж қилардилар ва бугунги кундаги мусулмонлар ҳам ҳаж қиладилар. Унда саҳобалар разияллоҳу анҳум ва бугунги мусулмонлар ўртасида нима фарқ бор? Фарқи шуки, битта тузумга тобе бўлганлиги сабабли уларда итоат руҳи ўзининг чўққисига етган эди. Чунончи, жаноб Расулуллоҳ с.а.в. саҳобаларга бирорта буйруқ берганларида, улар ўша пайтиданоқ унга амал қилишга шай бўлиб турардилар. Лекин итоатнинг ушбу руҳи бугунги мусулмонларда йўқ… Сабаби шуки, итоат моддаси тузумсиз пайдо бўла олмайди. Бас, қачон хилофат бўлса, пайғамбар итоати ҳам бўлади».
(«Тафсири кабийр», «Ан-Нур» сураси, 369-бет)