Ҳазрат Масийҳи Мавъуд (алайҳиссалом) шундай марҳамат қиладилар:
«Бизнинг Жамоатимиз ахлоқ жиҳатидан ўсишлари керак. Зеро, [1]« اَلْاِسْتِقَامَۃُ فَوْقَ الْکَرَامَۃِ » деган машҳур гап бор. Улар билиб қўйсинларки, бирор-бир одам улар билан қаттиқ муомалада бўлса, у ҳолда имкони борича унга юмшоқлик ҳамда мулойимлик билан жавоб қайтарсинлар. Ўч олиш мақсадида қаттиққўллик ва зулм эҳтиёжи юзага келишига ҳам йўл бермасинлар. Инсонда нафс бор ва у учга бўлинади: Аммора, Лаввома ва Мутмаинна. Аммора ҳолатида инсон эҳтирослар ва ўринсиз қизишишларни бошқаролмай, мувозанатини йўқотади ва ахлоқ доирасидан чиқиб кетади. Аммо лаввома ҳолатида (ўзини) тута олади. Саъдий «Бўстон» номли асарида ёзган қуйидаги бир ҳикоят ёдимга тушди: «Бир оқсолни ит тишлаб олади. У уйига келганида, уйидагилар ит уни тишлаб олганини кўрадилар. Жажжигина бир қиз ҳам бор эди. У: «Сиз нима учун уни тишламадингиз?» – деб сўрайди. У: «Қизим, инсон итлик қилолмайди», – деб жавоб қайтаради». Худди шундай бирор ёвуз киши одамни сўкканида, мўмин ундан юз ўгириши керак. Акс ҳолда, унга ҳам ўша итлик қилиш мисоли тўғри келади. Аллоҳ таолонинг яқин бандаларига катта-катта дашномлар берилган. Душман уларни жуда ҳам ёмон йўллар билан қийнаган. Бироқ уларга [2]«اَعْرِضْ عَنِ الْجَاھِلِیْنَ» («Ал-Аъроф» сураси: 200) деган кўрсатмагина берилган. Айни у комил инсон – бизнинг Пайғамбаримиз (саллаллоҳу алайҳи ва саллам)га ҳам жуда ёмон азиятлар етказилган, дашномлар берилган, беҳуда сўзлар айтилган ва ёвузликлар қилинган. Аммо у хулқ-атворлар мужассами бўлган зот бунинг муқобиласида нима қилганлар? Улар учун дуо қилганлар. Аллоҳ таоло: «Агар жоҳиллардан юз ўгирсанг, у ҳолда сенинг обрў-эътиборинг ва жонингни биз муҳофаза қиламиз ва бу субутсиз кишилар сенга ҳамла қилолмайдилар» деган ваъдани берган эди. Чунончи, худди ўшандай бўлдики, Набий Карим (саллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг мухолифлари у зот (саллаллоҳу алайҳи ва саллам)ни асло хор қилолмадилар ва ўзлари расво бўлиб, у зот (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) оёқларига йиқилдилар ёки кўз олдиларида ҳалок бўлдилар».
(«Малфузот» 1-жилд, 102-103-бетлар, 1984-йил Англия нашри)
[1] Истиқомат кароматдан юқори туради.
[2] Жоҳиллардан юз ўгир. (7:200)