Pripremite se za putovanje na krilima nauke u daleku prošlost kako bismo istražili prirodu i identitet džina. Kur'anski koncept džina je već detaljno opisan u knjizi ‘Život kroz poglede Kur'anskih Objava’.
U arapskom rječniku su spomenuta moguća značenja riječi jinn (džin). Doslovno značenje bi bilo sve što je u konotaciji sa skrivenošću, nevidljivošću, usamljenošću i udaljenošću. Također ima značenje debele hladovine i tamnih sjena. Upravo zbog toga je riječ ‘jannah’ (Džennet)- (koja je izvedena iz korijena iste riječi) upotrijebljena u Kur'anu i označava raj u kojem će biti bašte sa debelom hladovinom. Riječ se također može primijeniti za zmije koje su uobičajeno skrivene od tuđih pogleda i koje žive odvojene od drugih životinja u pukotinama stijena i zemljanim udubljenjima. Također se odnosi na žene koje žive u osamljenosti, i na poglavice koji su udaljeni od običnih ljudi. Stanovnici dalekih, nepristupačnih planina su također označeni riječju jinn (džin). Stoga, sve što je van našeg uobičajenog prizora ili je nevidljivo golim okom može biti opisano ovom riječju.
Ova tvrdnja je u potpunosti podržana učenjima Časnog Poslanika s.a.v.s. gdje je on upozoravao ljude da ne koriste osušene komade balege ili kosti mrtvih životinja kako bi se očistili nakon obavljanja prirodnih nuždi jer su te stvari hrana za džine. Mi danas koristimo taoaletni papir, ali u to vrijeme ljudi su koristili komade zemlje, kamenja ili bilo koje suhe predmete koji su im bili pri ruci kako bi se očistili. Stoga, možemo izvesti zaključak da ono što je Časni Poslanik s.a.v.s nazvao džinima, nije ništa drugo osim nevidljivih organizama koji se hrane kostima koje trunu, balegom itd. Imajte na umu da pojam bakterija i virusa u to vrijeme nije još uvijek bio poznat. Niti jedan čovjek nije imao čak ni najmaglovitiju ideju o postojanju takvih nevidljivih, sićušnih stvorenja. Čudesno, ali Časni Poslanik s.a.v.s. je upravo mislio na ta sitna stvorenja. Arapski jezik mu nije mogao omogućiti bolji, odgovarajući izraz od riječi jinn. Još jedno, veoma bitno Kur'ansko opažanje je u vezi sa stvaranjem džina. Opisani su na taj način kao da su stvoreni od užarene vatre (iz kosmosa).
‘A džine smo Mi stvorili prije toga ( stvaranja čovjeka) od užarene vatre (naris-samum).’ (Časni Kur'an 15:28)
Pridjev koji se ovdje koristi kako bi se opisala priroda određene vatre iz koje su džini stvoreni je Samum, što znači užarena vatra ili prasak iz kojeg ne izlazi dim. Sličnu tvrdnju pronalazimo u još jednom Kur'anskom ajetu:
‘A džina je stvorio od plamena vatre’ (Časni Kur'an 55:16)
Sada kad smo ustanovili da se riječ džin dnosi na neki tip bakterijskih organizama, hajde da sada posvetimo pažnju ajetima koji govore da je džin stvoren od vatre. Glavni kandidati za primjenu ovih ajeta su toliko sićušni organizmi koji dobivaju energiju za njihovo postojanje direktno od užarene vatre munje- Samum i od kosmičke radijacije.
Dickerson se nehotično složio sa Kur'anskim pogledom kada je primijetio da da najdrevniji organizmi:
–‘…bi živjeli od energije munje i ultraljubičastog zračenja…’
Ovakva pojava kosmičke radijacije nije izričito spomenuta u djelima drugih naučnika koji su istraživali pre-biotičke organizme. Ali i oni su također posvjedočili o istinitosti ideje da koji god organizmi da su postojali prije biotičke tj. životne evolucije, su morali uzimati energiju direktno iz toplote.
Od svih kategorija bakterija klasificiranih kao najdrevnije, samo prokarioti (višećelijski) i eukarioti (jednoćelijski) organizmi su bili spomenuti u prošlim generacijama od strane naučnika. Međutim, takav zaključak se smatrao prenagljenim, prema Karlu R. Woese-u i njegovim kolegama. Oni su zapazili:
‘Samo zato što postoje dva tipa ćelija na mikroskopskom nivou, to ne mora značiti da moraju postojati samo dva tipa ćelija na molekularnom nivou.’
Za dobrobit radoznalih ljudi razlika između dvije vrste bakterija, poznatih kao prokarioti i eukarioti, je objašnjena u što jednostavnijm pojmovima. Odnosi se na prisutnost ili nedostatak jezgra u njima. Prokariotski tipovi bakterija, uprkos tome što imaju jasno definisanu ćelijsku membranu, nemaju uočljivo jezgro. U drugu ruku, eukarioti posjeduju jasno definisana i dobro formirana jezgra koja su smještena u centru svake ćelije.
Smatralo se da su ova dva tipa drevnih bakterija koja su zapravo dala život drugima i koja su evooluirala u organizme koje bismo mogli nazvati precima života. Međutim, Woese je objavio saznanja njegovih prvih istraživanja u časopisu Scientific American, u junu 1981. godine, u kojima tvrdi da se pra-bakterije mogu smatrati najranijim formama organizama.
On i njegove kolege su informisali naučnu zajednicu da su te bakterije zapravo prethodile svim ostalim. Stoga bismo njih trebali smatrati najstarijim precima života. Woese i njegovi saradnici su počeli obasipati ovo otkriće jakim dokazima, i prema Woese-u led se počeo otapati:
‘ Iako nekolicina biologa još uvijek osporava našu interpretaciju, ideja da archaebacteria tj. pra-bakterije predstavljaju zasebnu skupinu na najvišoj razini, polako počinje biti masovno prihvaćena.’
Ponovo on piše:
‘Ovo ukazuje na to da su metanogene bakterije stare ili čak i starije od bilo kojih drugih bakterijskih grupa.’
Prema Hutchinsonovom naučnom riječniku:
‘…archaebacteria tj. pra-bakterije se odnose na najranije životne oblike, koje su nastale prije oko 4 biliona godina, kada je bilo malo kiseonika u Zemljinoj atmosferi.’
Međutim, autor Genetike Molekularnog Pristupa izjavljuje:
‘Od 1977. godine sve više i više razlika izmađu arheobakterija i drugih prokariota biva pronađeno, u tolikoj mjeri da sada mikrobiolozi imaju veću naklonost ka korištenju pojma archaea, kako bi naglasili da su ovi organizmi različiti od bakterija.’
Organizmi koji se u Kur'anu nazivaju džinima se čine da se potpuno uklapaju u gore navedenom opisu. Ali, iako se svi naučnici jednoglasno slažu da ove bakterije imaju mogućnost da uzimaju energiju iz toplote, uprkos tome niti jedan drugi naučnik osim Dickersona nije spomenuo da su prvobitno stvorene od posljedica kosmičkog zračenja i eksplozija gromova. Ostali naučnici nastavljaju rasvjetljavati razne načine njihove zavisnosti od toplote kako bi opstale:
‘…u podmorskim otvorima, vrelima, Mrtvom moru, i solanama, i čak su se prilagodile da odbijaju lagane udarce.’
U poljima antikviteta, Woese i njegovi saradnici nemaju sumnje da su arheobakterije prvoklasni predstavnici. Prema nekim naučnicima, moguće je da se se razvile istovremeno iz nekog nepoznatog roditeljstva.Ali sve ovo su teme koje izlaze iz domena ove teme. Bilo da su se druge bakterije razvile iz njih ili ne, to je sada nebitno za ovu diskusiju. Bitna činjenica jeste upravo ta da su sve forme drevnih bakterija uzimale energiju direktno iz toplote. Ovome je data počast ogromnih dimenzija Kur'anskom ajetu koji je bio objavljen prije hiljadu-četristo godina:
‘A džine smo Mi stvorili prije toga ( stvaranja čovjeka) od užarene vatre (naris-samum).’(Časni Kur'an 15:28)
Prema prihvaćenim i potvrđenim naučnim studijama, direktna toplota iz vatre je bila od životne važnosti u stvaranju i očuvanju prebiotičkih organizama tj. prvih organizama na Zemlji. Ovo je, zapravo, bio jedini način prenošenja energije za potrošnju ovih organiziranih formi postojanja tokom te ere. Kako su se nesmetano umogostručavale bilionima godina, njihovo izumiranje mora da je zagadilo okeane dok su truhnule i fermentirale i time pretvarale okeane u praiskonsku čorbu.