(Хилофат ало минҳожин-Нубувваҳ)
وعداللہ الّذین امنوا منکم و عملوا الصلحت لیستخلفنّھم فی الارض کما استخلف الّذین من قبلھم و لیمکّننّ لھم دینھم الّذی ارتضی لھم ولیبدّلنّھم مّن بعد خوفھم امنا۔یعبدوننی لایشرکون بی شیئا۔ومن کفر بعد ذالک فاولئک ھم الفسقون۔ (النور: 56
Халифалик тизим Аллоҳ таоло томонидан мўъминлар жамоатига руҳоний боқийлиги ва тараққиёти учун ато этиладиган баракали осмоний бошқариш системасидир. Ушбу буюк инъом иймон ва солиҳ амаллар каби асосий шарт-шароитларга чамбарчас боғлиқдир. Аллоҳ таолонинг ушбу фазлу карами бир Ҳаблуллоҳ, яъни Аллоҳнинг ипидир. Аллоҳ таолонинг мана шу ипини ушлаб туриш мўъминлар жамоати учун иймонларининг тасдиғи бўлиб, тинчлик-омонлик ва руҳоний тараққиёти кафолатидир. Дарҳақиқат, Исломнинг тараққиёти ва ривожланиши ушбу муборак хилофат тизимига боғлиқдир.
ХИЛОФАТ НЕДИР?
Луғат жиҳатидан хилофат сўзининг маъноси ноиблик ва ўринбосарликдир. Термин қаторида халифадан мурод пайғамбар ноиби ва ўринбосаридир. Масиҳи Мавъуд Ҳазрат Мирзо Ғулом Аҳмад (а.с.) шундай марҳамат қилдилар:
«Халифанинг маъноси ўринбосардир, у динни жонлантиради. Пайғамбарлар давридан кейин тарқалиб кетадиган қаронғилик ва залолатни узоқлаштириш учун келадиган зотлар халифа деб аталадилар». (Малфузот. 2-том, 666-бет)
ПАЙҒАМБАРЛИК ВА ХИЛОФАТ
Коинот Яратгувчиси бўлмиш – Аллоҳу таборак ва таолонинг доимий Суннати шундай давом этмоқдаки, зулмату қаронғиликнинг қип-қара соялари ер юзини қоплаб олганида, Ул Зот художўй бандалари бошига пайғамбарлик ва элчилик тожини қўйиб, ҳидоят қандили қилиб жўнатади. Ўша пайғамбарлар орқали Илоҳий ҳидоят пайғоми уруғи сепилади ва ҳидоят дарахти ўсиб, ривожлана бошлайди. Дарвоқе, мана шу элчилар ва пайғамбарларнинг ташриф буюрганлиги Аллоҳ таолонинг Биринчи Қудрати зуҳуридир. Термин сифатида уларга Халифатуллоҳ, яъни Аллоҳнинг халифаси деб айтилади. Қуръони каримда Ҳазрат Одам (а.с.) ва Ҳазрат Давуд (а.с.) тўғрисида аниқ ушбу сўз учрайди. Бу мақом-мартаба Аллоҳ таолонинг ҳар бир пайғамбарига ато этилади.
Теран ҳикматлар эгаси бўлмиш Аллоҳ таоло азалдан шундай тариқани жорий этгандирки, ҳар сафар бирор бир пайғамбар ё элчининг дунё билан хайрлаш вақти келганида, унинг бир қадар чала қолган ишларини тамомига етказиш учун, у эккан боғни суғориш ва парвариш қилиш учун, уни ривожлантириб, энг чўққисига чиқариш учун яна бир бор Ўз Қудрат Қўлини кўрсатади. Бу Унинг Қудратининг иккинчи зуҳури бўлади. Аллоҳ таоло етакчилиги остида мўъминлар ўз орасидан бўлган Аллоҳ таоло бандасини сайлайдилар ва у дарвоқе Худой таолонинг интихоби ҳисобланади. Аллоҳ таоло изни билан ўша танланилган банда бошига хилофат тожи қўйилади. Термин қаторида у Халифат ур-Расул, яъни пайғамбарнинг халифаси деб аталади. Жамоатнинг шу руҳоний раҳбари пайғамбардан кейин у бошлаб берган ишларини янада ривожлантириб, тамомига етказиш учун Аллоҳ таоло изни ва ёрдами соясида ишлайди ва унинг вафотидан кейин шу Жамоат олға босаверади.
Тема муносибати билан мен бу ерда иккинчи қисмдаги хилофат, яъни пайғамбар ё элчидан кейин унга эргашганлар орасида ўрнашадиган хилофатни бир қадар батафсил баён қиламан. Севимли Пайғамбаримиз Ҳазрат Муҳаммад Мустафо (с.а.в.) шундай марҳамат қиладилар:
«ما کانت نبوۃ قطّ الاّ تبعتھا خلافۃ».
(Канз ул-Уммол. Ал-Фасл ул-аввал фий баъзи хасоис ул-Анбиё. 32240-хадис)
Яъни, ҳар бир пайғамбарликдан кейин, албатта, хилофат силсиласи ўрнашади.
Ҳазрат Масиҳи Мавъуд ва Имоми Маҳдий (а.с.) хилофат тизимининг зарурлиги ва ҳикматини зикр қилиб шундай марҳамат қиладилар:
«Халифа ўринбосарга айтилади ва зилл (соя) сифатида пайғамбар камолотини ўзида бор одамгина пайғамбарнинг ҳақиқий мънодаги ўринбосари бўла олади… Чунки ҳеч бир одам мангу ҳаёт кечирмайди, шу сабабдан дунёдаги барча инсонлар орасида энг муҳтарам ва энг афзал инсон бўлмиш пайғамбарлар вужудини зилл сифатида қиёматгача сақламоққа Худой таоло ирода қилди. Бас, дунё ҳеч қачон ва ҳеч бир даврда пайғамбарлик баракаларидан маҳрум бўлмасин деб Худо таоло хилофатни бошлади».
(Шаҳодат ул-Қуръон. Руҳоний хазоин. 6-том, 353-бет)
ПАЙҒАМБАРЛИК ВА ХИЛОФАТ ИНТИХОБИ
Бу нарсани эсдан чиқармаслик керакки, пайғамбарлик ва хилофат тизимининг ҳар иккиси Худой таоло томонидан бўлса-да, уларда қуйидаги асосий фарқ бор. Дунё бузилишлар ва фитна-фасодларга тўлиб кетиб, ҳар тарафда ширк ва зулмат давр сурганида, пайғамбарлик пайдо бўлади. Шундай вақтда Аллоҳ таоло Қудрати пайғамбарлик сифатида жилво кўрсатади. Унинг қаршисида, пайғамбар орқали иймон ва солиҳ амаллар шартини тўлиқ бажарадиган жамоат пайдо бўлганида, Аллоҳ таоло Қудартининг иккинчи жилвоси хилофат сифатида зуҳур этади. Ўша сабабдан, пайғамбар билан халифа интихобида ҳам фарқ бор. Пайғамбарни Аллоҳ таоло тўғридан-тўғри Ўзи танлайди. Зеро, зулмату залолатдан иборат шу даврда мўъминлар жамоати йўқ бўлади. Аммо, пайғамбар ташриф буюрганидан кейин мўъминлар жамоати вужудга келади ва пайғамбар вафотидан сўнг Худой таоло эҳсон қаторида ушбу жамоатда хилофат тизимини жорий қилади. Аллоҳ таоло наздида иймон ва солиҳ амаллар шартларини қониқарли даражада бажо келтирадиганларга эъзоз сифатида: «Халифа интихоби вақтида овоз беринглар», – деб имконият берилади. Зоҳиран бу дунёвий интихоб сурати каби кўринади, бироқ ҳақиқатда бу Худой таоло интихоби бўлади. Пок юраклари мўъминлар Аллоҳ таоло Қудрати ва тасарруфига тобеъ ҳақиқатда ҳам Аллоҳ таолонинг интихоби бўлган пок бандасини сайлайдилар. Истихлоф оятидаги «لیستخلفنّھم» сўзида ўша мазмунгина баён этилгандир.
ХИЛОФАТНИНГ ЮКСАКЛИГИ
ВА БАРАКАЛАРИ
Хилофат тизимининг юксаклиги ва баракалар мазмуни қисқа ҳамда мукаммал юқорида келтирилган Қуръон оятида баён этилгандир. Унинг таржимаси шундай:
«Аллоҳ ораларингиздан иймон келтирган ва яхши амаллар қилган зотларга улардан илгари ўтганларни халифа қилгани сингари, албатта, уларни ҳам ерда халифа қилади», – деб қатъий ваъда бергандир. Ул Зот улар учун Ўзи хуш кўрган динини, албатта, мустаҳкамлайди; ва уларнинг қўрқув ҳолатидан сўнг уларни, албатта, тинчлик ҳолатига айлантириб қўяди. Улар Менга ибодат қиладилар ва Менга ҳеч нарсани шерик қилмайдилар. Кимки шундан кейин ҳам ношукурчилик қилса, ана ўшалар итоатсиз кимсалардир. («Ан-Нур» сураси: 56)
Хилофат ало минҳож ин-Нубувваҳ тўғрисида Ҳазрат Мирзо Ғулом Аҳмад (а.с.) шундай деб марҳамат қилганлар:
«Қуръони карим яҳудийлар учун ишлатган сўзнигина мусулмонларнинг охирги даври учун ишлатди. Яъни: «فینظر کیف تعملون», – деб марҳамат қилди. Унинг маъноси шуки, сизларга хилофат ҳамда салтанат ато этилади, бироқ яҳудийлардан тортиб олингани сингари охирги даврда ёмон амалларингиз сабабидан сизлардан салтанат тортиб олинади. Сўнгра «ан-Нур» сурасида очиқ-равшан ишора қиладики, Бани Исроийлда турли сифатларга эга бўлган халифалар ўтгани каби, ушбу умматдаги халифалар ҳам турли сифатларга эга бўладилар. Чунончи, Бани Исроийл халифаларининг орасида Ҳазрат Исо (а.с.) шундай халифа эдики, ул зот қилич ҳам кўтармади, жиҳод ҳам қилмади. Бас, ушбу умматга ҳам унга ўхшаган Масиҳи Мавъуд ато этилди.
وعداللہ الّذین امنوا منکم و عملوا الصلحت لیستخلفنّھم فی الارض کما استخلف الّذین من قبلھم و لیمکّننّ لھم دینھم الّذی ارتضی لھم ولیبدّلنّھم مّن بعد خوفھم امنا۔یعبدوننی لایشرکون بی شیئا۔ومن کفر بعد ذالک فاولئک ھم الفسقون
(«Ан-Нур» сураси: 56)
деган оятга қаранглар. Ушбу оятдаги « کما استخلف الّذین من قبلھم» деган жумла диққат-эътиборни тортадиган жумладир. Зеро, шундан Муҳаммадий хилофат силсиласининг Мусавий хилофат силсиласига ўхшашлиги тушунилади. Чунки, Мусавий хилофат силсиласи шундай бир пайғамбарга, яъни Ҳазрат Исо (а.с.) га ниҳоясига етган эдики, у Ҳазрат Муса (а.с.) дан кейин он тўртинчи аср бошида келди ҳамда ҳеч бир жанг ва жиҳод қилмади. Шу сабабдан, Муҳаммадий силсиланинг охирги халифанинг ўша шон-шавкатга эга эканлиги зарур эди». (Лекчар Сиолкот. Руҳоний хазоин. 20-том, 213-214-бетлар)
Ҳазрат Имом Маҳдий (а.с.) ушбу масалани янада ойдинлаштираётиб шундай деб марҳамат қиладилар:
«Худо таоло ораларингиздаги баъзи иймонлиларга шундай сўз бердики, Ул Зот улардан олдин ўтганларни халифа қилгани каби уларни ерда Ўзининг севимли Пайғамбарига халифа қилади ва Ўзи уларга ёқтирган динларини, яъни Ислом динини ерда барқарор қилади ва мустаҳкамлайди ҳамда қоим қилади. Шунингдек, иймонлилар хавф остида қолганларида, яъни Пайғамбаримиз Муҳаммад (с.а.в.) нинг вафоти сабабли «шояд ҳозир дин йўқ бўлиб кетади» деган қўрқув пайдо бўлганида, ушбу хавфу хатар ҳамда ташвиш ҳолатида Худой таоло ҳақиқий Хилофатни тиклаб, мусулмонларни диннинг йўқ бўлиш ташвишидан холос этиб, тинчлик-омонлик ҳолати насиб қилади. Улар холисан лиллоҳ Менгагина ибодат қиладилар ва ҳеч нарсани Менга шерик қилмайдилар. Бу – зоҳирий башоратдир, бироқ Қуръони каримдаги оятларда давом этаётган Илоҳий суннат каби, бунинг остида бир ботиний маъноси ҳам бордир. У қуйидагича: ботиний жиҳатдан ушбу оятларда руҳоний хилофатга ҳам ишора бордир. Бунинг маъноси шуки, ҳар бир хавфу хатар ҳолатида – қачон Илоҳий муҳаббат диллардан кўтарилиб кетганида, фосид динлар ҳар тараф ёйилиб кетганида, одамлар дунёга берилиб кетганларида ва диннинг йўқ бўлиб кетиш ташвиши пайдо бўлганида – ўшандай ҳолатларда Аллоҳ таоло ҳамиша шундай руҳоний халифаларни яратиб турадики, доимо дин ўзининг ҳақиқий покизалигига қайтиб туриши учун ва иймонлилар залолатнинг ёйилиб кетиш ва диннинг йўқ бўлиб кетиш хавфидан тинчлик ҳолатига киришлари учун улар қўлидан руҳоний жиҳатдан дин нусрати ва ғалабаси намоён бўлади, шунингдек, ҳақнинг иззати ва ботилнинг расволиги юз беради». (Бароҳийни Аҳмадия учинчи бўлак. Руҳоний хазоин. 1-том. 259-260-бетлар)
Ҳазрат Имом Маҳдий (а.с.) нинг биринчи Халифаси Ҳазрат Мавлано Нуриддин (р.а.) шундай марҳамат қиладилар:
«Аллоҳ неъматини қадрланглар, Ул Зот Хотам ул-Анбиёни жўнатган, комил Китобни ҳам юборди, Китобни тушунтириб беришга ваъда берди. Шунингдек, келиб ғафлат уйқусидан уйғотадиган одамларни юборишга сўз берди. Шу даврга қарангларки, «لیستخلفنّھم» деган ваъдаси нақадар юксак шон билан рўёбга чиқди ва тўғри-ҳақиқат деб исботланди! Ул Зотнинг марҳамати, фазлу карами ҳамда инъоми не-не йўллар билан ёрдам беради? Аммо инсонга ҳам лозимдирки, ўзи ҳам ҳаракат қилсин. Бу ҳам Суннатуллоҳдирки, халифаларга таъна қилинади. Одам (а.с.) га таъна қилган ифлос руҳ зурриёти ҳалигача мавжуддир. Саҳобаи киром (р.а.) га таъна қилган муртадлар ҳалигача мавжуддирлар, бироқ Аллоҳ таоло Ўз фазлу карами ила уларни (мўъминларни) собит қадам қилади ва хавфу хатарларини тинчликка айлантиради». (Ҳақоиқ ул-Фурқон. 3-қисм, 24-25-бет)
Аҳмадия Мусулмон Жамоатининг иккинчи Халифаси Ҳазрат Мирзо Башириддин Маҳмуд Аҳмад (р.а.) «Ан-Нур» сурасининг 56-оятини тафсир қилиб шундай деб ёзадилар:
«Ушбу оятлардан: «Агар мусулмонлар ҳаммаси бўлиб, биргалашиб, Муҳаммад Расулуллоҳ (с.а.в.) га итоат қилсалар, уларга қандай инъом берилади?» – деган мавзу бошланади. Чунончи, Аллоҳ таоло шундай деб марҳамат қилади: «Ораларингиздан хилофатга иймон келтирадиган ва хилофат ҳақ-ҳуқуқига мувофиқ унга амал қиладиган ва уларни хилофатга сазовор қилиши мумкин бўлган ишларини бажарадиган одамларга Аллоҳ таоло: «Улардан илгари ўтганларни халифа қилгани синграи уларни ерда халифа қилади ва Ўзи улар учун яхши кўрган динини улар учун дунёда барқарор қилади ҳамда ҳар қачон уларга хавфу хатар дуч келганида, уни тинчликка айлантиради. Улар Менгагина ибодат қиладилар ва ҳеч нарсани Менга шерик қилмайдилар. Лекин хилофат масаласига иймон келтирмай қўядиганлар ушбу инъомдан баҳраманд бўлмайдилар, акс ҳолда итоатдан чиққан ҳисобланадилар», – деб ваъда қилгандир.
Ушуб оятда мусулмонларнинг охирги тақдири ҳал этилди ва уларга: «Агар улар хилофатга иқрор бўлсалар ва шу мақсад учун унга яраша саъй-ҳаракат ҳам қилиб турсалар, у ҳолда олдинги қавмлар орасида хилофат ўарнашгани каби улар орасида ҳам Аллоҳ таоло хилофатни қоим қилади ва хилофат орқали Аллоҳ таоло Ўзи улар учун ёқтирган дини ўстига уларни барқарор қилади. Шунингдек, дин томирларини мустаҳкам қилади ва хавфу хатардан кейин тинчлик ҳолатини барпо этади, натижада улар яккаю ягона Худога ибодат қиладилар ва ширк қилмайдилар», – деб ваъда қилинди». (Тафсири кабир. 6-том, 366-367-бетлар)
Ҳазрат Мирзо Башириддин Маҳмуд Аҳмад (р.а.) «Ан-Нур» сурасининг 56-оятини янада ойдинлаштириб шундай деб марҳамат қиладилар:
«Бу «истихлоф ояти» деб аталган оятда қуйидаги нарсалар баён этилгандир:
Биринчиси: бу ерда зикр этилган инъом – у бир ваъдадир.
Иккинчиси: ушбу ваъда умматнинг иймон ва солиҳ амаллар ўстида барқарор бўлиб туришига қадар умматга тегишлидир.
Учинчиси:
А) Мусулмонлар ҳам олдинги умматлар олган инъомлар сингари инъомларга сазовор бўладилар. Зеро «لیستخلفنّھم فی الارض کما استخلف الّذین من قبلھم», – деб марҳамат қилди;
Б) Ушбу ваъданинг иккинчи мақсади – дин мустаҳкамлигидир;
В) Унинг учинчи мақсади – мусулмонлар хавфу хатарини тинчликка айлантириш;
Г) Тўртинчи мақсади – ширкни йўқотиб, Аллоҳ таоло ибодатини қоим қилиш.
Ушбу оят охирида «ومن کفر بعد ذالک فاولئک ھم الفسقون», – деб Аллоҳ таоло унинг ваъда эканлигига урғу бериб, «ولئن کفرتم انّ عذابی لشدید». («Иброҳим» сураси: 8) деган танбеҳга диққат-эътиборимизни қаратди. Яъни, агар сизлар Биз сизларга ато этмоқчи бўлган инъомлар қадрига етмасангизлар, унда Биз сизларга қаттиқ жазо берамиз. Хилофат ҳам буюк даражали инъом бўлганлиги учун билиб қўйингларки, ушуб неъматга қарата шукурсизлик қиладиганлар фосиқ бўлиб қоладилар. (Тафсири кабир. 6-том, 370-бет)
Ушбу оят забардаст мазмунлардан иборатдир. Бунда Аллоҳ таборак ва таоло мўъминлар жамоатига хилофатни қоим қилишга қатъий ваъда бергандир ва уни иймон ва солиҳ амаллар каби икки шарт билан боғлаб қўйган. Шунингдек, хилофат тизимининг дин мустаҳкамлиги ва хавфу хатар ҳолатининг тинчлик ҳолатига айланганлиги каби буюк шонли икки баракасини зикр қилди. Шу билан бирга, хилофат тизимининг ўрнашишининг икки энг юксак мақсади ва ширин самарасини ҳам зикр этди: яъни, ҳақиқатда Аллоҳ таоло ибодати ва холис тавҳидини қоим қилиш.
ХИЛОФАТИ РОШИДА
Севимли Пайғамбаримиз Ҳазрат Муҳаммад (с.а.в.) вафотидан кейин саҳобаи киром (р.а.) нинг аҳволлари ғам-қайғу шиддатидан девоналардай бўлиб қолган эди. Мана ўша ғам-ҳасрат ҳолатида Аллоҳ таоло Ўз ваъдасига мувофиқ муборак Хилофати Рошида тизимини жорий қилди. Саҳобаларнинг Ҳазрат Абу Бакр (р.а.) нинг муборак қўлида байьат қилиб, ул зотни Халифат ур-Расул қабул қилиши биланоқ жароҳатланган юракларга таскин насиб этди. Ҳазрат Абу Бакр (р.а.) дан кейин бирин-кетин Ҳазрат Умар (р.а.), Ҳазрат Усмон (р.а.) ва Ҳазрат Али (р.а.) хилофат тахтига ўтирдилар.
Хилофатнинг ушбу олтин даврида Ислом жуда тезлик билан тараққий этди ва ҳар тарафда ёйилиб кетди. Мана шу даврда хилма-хил фитналар ҳам бош кўтарди, бироқ хилофат баракаси билан Аллоҳ таоло марҳаматлари ила ҳар бир хавфу хатарли ҳолат тинчликка айланиб кетаверди ва Исломга зўр барқарорлик ва истеҳком насиб бўлди. Шак-шубҳасиз, Хилофати Рошида Ислом тарихидаги бир олтин давр бўлган. Унинг юксаклиги ва буюклиги Севимли Пайғамбаримиз Ҳазрат Муҳаммад (с.а.в.) нинг қуйидаги иршодидан кўриниб турибди: «علیکم بسنّتی و سنّۃ الخلفاء الراشدین المھدیّین».
(«Термизий», Китоб ул-Илм, Боб ул-Ахза бис-Суннаҳ; «Абу Довуд», Китоб ус-Суннаҳ, Боб лузум ус-Суннаҳ)
Яъни, эй, мусулмонлар! Менинг ва Худой таоло томонидан ҳидоят ато этилган халифаларим суннатига эргашиш сизларга фарз қилингандир. Ўша ҳидоят нури билан улар мўъминларга етакчилик қиладилар.
Берилган башоратга мувофиқ ўттиз йилгача Хилофати Рошида офтоби мусулмон умматида юксак шон-шавкат билан чарақлаб турди. Сўнгра хилофат тизими ҳам дунёвий тусга кириб олди. Пайғамбар ҳадисида бу тўғрисида қуйидаги муайян башорат учрайди:
«Ҳазрат Ҳузайфа (р.а.) Севимли Пайғамбаримиз Муҳаммад Мустафо (с.а.в.) нинг шундай деб марҳамат қилганларини ривоят қиладилар: «Аллоҳ таоло хоҳлаганича пайғамбарлик ораларингизда қолади, сўнгра Ул Зот уни кўтариб олади. Сўнгра пайғамбарлик йўлидаги халифалик ўрнашади, сўнгра Аллоҳ таоло хоҳлаганида, ул неъматни ҳам кўтариб олади. Сўнгра зарарли подишоҳлик ўрнашади ва Аллоҳ таоло хоҳлаганича қолади. Сўнгра ул давр ниҳоясига етганида, ундан ҳам золимироқ подишоҳлик ўрнашади ва Аллоҳ таоло хоҳлаганича қолади. Сўнгра Аллоҳ таоло зулму ситамдан иборат ул даврни ниҳоясига етказади. Ундан кейин қайтадан пайғамбарлик йўлидаги халифалик ўрнашади! Буни айтиб туриб ул зот (с.а.в.) хомуш бўлди». («Муснад Ахмад бин Ҳанбал», 4-том, 273-бет; «Мишкот», Боб ул-инзори ват-таҳзийри)
АҲМАДИЯ ХИЛОФАТИНИНГ ЎРНАШИШИ
Ушбу ҳадис бўйича Ҳазрат Имом Маҳдий (а.с.) вафотидан кейин Аллоҳ таоло томонидан Аҳмадия Мусулмон Жамоатига «Хилофат ало минҳож ин-Нубувваҳ» деган буюк шонли инъом ато этилди. Шундай қилиб, ҳадисда баён этилган башорат айнан рўёбга чиқди. Бу нарса бир жиҳатдан Пайғамбаримиз Муҳаммад Мустафо (с.а.в.) нинг ростгўйлигининг ёрқин далилидир. Иккинчи жиҳатдан, Аллоҳ таолонинг қуйидаги амалий шаҳодатини муҳайё этдики, агар бугун ер юзида Аллоҳ таоло наздида ўз иймон даъвосида ростгўй бирор бир Жамоат бор бўлса, амаллари Аллоҳ таоло ҳузурида ёқимли ва солиҳ Жамоат бор бўлса, у яаккаю ягона Жамоат – фақат Оламшумул Аҳмадия Мусулмон Жамоатидир.
Ҳадис охирида шундай зикр борки, Пайғамбаримиз Муҳаммад Мустафо (с.а.в.) хилофат ало минҳож ин-нубувваҳ тўғрисида башорат қилгандан кейин хомуш бўлиб қолдилар. Бундан шу нарса исботланадики, Аҳмадия хилофати қиёматгача давом этади ва ҳеч қачон узилмайди. Иншоллоҳ!
АҲМАДИЯ ХИЛОФАТИНИНГ БУЮКЛИГИ
Аҳмадия Мусулмон Жамоати асосчиси Ҳазрат Мирзо Ғулом Аҳмад (а.с.) Аллоҳ таолодан хабар олиб, «Ал-Васият» номли китобчасида ўзидан кейин хилофатнинг ўрнашиши ҳақида муайян башорат қилдилар. Ул зот (а.с.) шундай деб ёзадилар:
«Эй, азизлар! Азалдан Аллоҳ таолонинг шундай Суннати борки, Худой таоло мухолифларнинг икки ёлғон-сохта қувончини поймол қилиш учун икки Қудратини кўрсатади. Демак, ҳозир ўша азалий-абадий Суннатини тарк этиш Худой таоло учун мумкинми… Иккинчи Қудратни ҳам кўриш сизларга вожибдир ва унинг келиши сизлар учун яхшироқдир. Зеро, у доимийдир ва унинг силсиласи Қиёматгача узилмайди… Мен кетганимдан кейин Худой таоло ўша Иккинчи Қудратни сизлар учун юбориб қўяди ва у доимо сизлар билан бирга бўлади… Бизнинг Худоймиз ваъдаларига Чин, Вафодор ва Содиқ Худодир. У сизларга ваъда қилганининг ҳаммасини кўрсатади… Мен Худой таоло томонидан Бир Қудрат сифатида намоён бўлганман ва мен Худой таолонинг бир мужассам Қудратиман. Мендан кейин Иккинчи Қудрат кўзгуси бўлмиш баъзи бошқа инсонлар бўладилар…. ». (Рисола «Ал-Васият», Руҳоний хазоин, 20-том, 305-306-бетлар)
Ушбу сўзлардан кейингина Ҳазрат Имом Маҳдий (а.с.) ўз келишининг буюк мақсадини баён қилиб, шундай марҳамат қилдилар:
«Худой таоло ердаги ҳар қайси жойларда – Оврўпа ҳамда Осиёда яшаётган барча руҳларни, табиати покларнинг барчасини тавҳид тарафига тортиб, Ўз бандаларини яаккаю ягона динга тўпламоқчи. Худой таолонинг мана шу мақсади учунгина мен дунёга юборилганман». (Рисола «Ал-Васият», Руҳоний хазоин, 20-том, 305-306-бетлар)
Юқоридаги икки ёзувдан бу нарса ойдинлашиб қолдики, Исломнинг ёйилиши тўғрисидаги Худой тақдирининг зуҳури Ҳазрат Масиҳи Мавъуд (а.с.) зуҳури билан чамбарчас боғлиқдир. Ушбу улуғ мақсадга етиш ул зот (а.с.) дан кейин ўрнашган муборак хилофат тизими орқалигина мумкин. Шу нарса Аҳмадия хилофати буюклигидан далолат бермоқда.
Ҳазрат Имом Маҳдий (а.с.) ушбу сўзларни 20-декабрь, 2005-йили ёзган эди. Аллоҳ таоло илмига мувофиқ хилофат тизими ўрнашиши яқинлашиб қолганида, дунё эътиборини унинг буюклигига қаратиш мақсадида Олим ул-Ғайиб Аллоҳнинг ваҳий-илҳоми орқали муайян тарихдан ҳам огоҳлантириб қўйди. 1907 йилнинг декабрь ойида Ҳазрат Масиҳи Мавъуд (а.с.) га: «27 числода бир воқеа», – деб ваҳий қилинди. («Бадр» газетаси, 19-декабрь, 1907 й., 5-бет)
Сўнгра Аллоҳ таоло тақдири жилвосига қарангларки, беш ойдан кейин 1908 й. 27-май куни дунёдаги дин тарихида бир улуғ шонли воқеа юз берди. Бу бирор бир оддий воқеа бўлмаган эди. Ўша куни Исломнинг Оламшумул ғалабасининг жаҳонаро тизимига асос солинди. Ваҳий орқали айтилган 27 куни Аҳмадия Мусулмон Жамаоатида хилофат тизими ўрнашди ва Аллоҳ таоло башорат қилган сўз зўр шону шавкат билан рўёбга чиқди.
ХИЛОФАТНИНГ ДОИМИЙЛИГИ
Аҳмадият Худой зул-Жалол Қўлидан экилган дарахтдир. Унинг томирлари ерга қадалган бўлса, шохлари осмон юксакликларига тегмоқда. Бу муборак дарахт хилофат тизими қаноти остида Қиёматгача яшнаб, гуллайверади. Ҳазрат Имом Маҳдий (а.с.) ўз Жамоатига шундай деб хуш кабар бермоқдалар:
«Сизлар: «Худой таоло бизни зое қилиб қўяди», – деб ҳеч ўйламанглар. Сизлар Худой таоло Қўлидан ерга экилган бир уруғсизлар. Худой таоло: «Ушбу уруғ ўсади ва гуллайди. Ҳар тарафдан шохлари чиқади ва катта бир дарахтга айланиб кетади», – деб марҳамат қилади». (Ал-Васият)
У (а.с.) яна шундай деб марҳамат қиладилар:
«Мен фақат уруғ сепгани келгандим. Бас, ўша уруғ менинг қўлимдан сепилди. Энди у ўсади ва гуллайди. Ҳеч ким уни тўхтата олмайди». (Тазкират уш-Шаҳодатайн. 64-65-бетлар)
Яна шундай марҳамат қилдилар:
«Эй, барча одамлар! Тинглангларки, бу ер ва осмонни яратган Зот башоратидир. У Ўзининг шу Жамоатини барча мамлакатларга ёйиб юборади ва ҳужжат ҳамда дилил жиҳатидан уларга ҳаммаси устидан ғалаба насиб қилади. У кунлар келмоқда, балки яқинлашиб қолдики, дунёда иззат-ҳурмат билан тилга олинадиган дин фақат шу дингина бўлади. Худой таоло ушбу дин ва Жамоатга ҳаддан зиёд ва каттақон барака беради ҳамда уни йўқ қилиш иродасида бўлган ҳар бир одамни номурод қилади. Ушбу ғалаба мангу бўлади. Ҳаттоки, Қиёмат қоим бўлади». (Тазкират уш-Шаҳодатайн. Руҳоний хазоин. 20-том, 66-бет)
Яна ул зот (а.с.) шундай деб хушхабар бердилар:
«Агар нодон муллалар билиб туриб кўзларини юмсалар, юмаверсинлар. Улар ҳақиқатга ҳеч қандай зарар етказа олмайдилар. Аммо, у давр келмоқдадир, балки яқинлашиб қолдики, кўплаб Фиръавун табиати мана шу башоратларга диққат қилиб, ғарқ бўлишдан омон қоладилар. Худой таоло: «Мен сенинг ростгўйлигингни юракларга жойлаштиришга қадар ҳамла устидан ҳамла қиламан», – деб марҳамат қилади. Бас, эй, муллалар! Агар Худой таоло билан жанг қилишга тоқатинг бўлса, жанг қилаверинглар… Аммо Худой таоло менга қайта-қайта хабар бердики, Ул Зот менга катта буюклик ато этади ва муҳаббатимни юракларга солади, менинг Жамоатимни бутун дунёга тарқатади ва менинг фирқамга барча фирқалар устидан ғалаба насиб қилади. Менинг фирқамдаги одамлар илм ва маърифатда шу қадар камолотга эга бўладиларки, ўз ростўйлиги нури, далиллари ва белги-нишонлари жиҳатидан ҳаммасининг оғзини ёпиб қўядилар. Ҳар бир қавм ушбу булоқдан сув ичади. Шу Жамоат тезлик билан ўсади ва ривожланади, ҳатто ерни қоплаб олади. Кўплаб тўсқинликлар йўл тўсади ва имтиҳонлар дуч келади. Бироқ Худой таоло ҳаммасини йўқ қилади ва Ўз ваъдаси устидан чиқади. Худой таоло менга қарата: «Сенга барака устидан барака бераман, ҳаттоки подишоҳлар сенинг кийимингдан барака излайдилар», – деб марҳамат қилди.
Бас, эй, тингловчилар! Ушбу сўзларни эслаб қолинглар ва мана шу башоратларни ўз сандиқларингизга сақлаб қўйингларки, бу Аллоҳ таоло каломидир ва бир куни рўёбга чиқади». (Тажаллиёти Илоҳиё. 21-23-бетлар)
Ҳазрат Имом Маҳдий (а.с) шундай деб башорат қиладилар:
«Яқиндирки, Исломдан бошқа барча динлар йўқ бўлади. Барча ҳарбалар синаб кетади, бироқ Исломнинг осмоний ҳарбаси на синмайди ҳам, дажжолни йўқ қилмагунча ўтмас бўлмайди ҳам. Яқиндирки, ўрмонларда яшовчилар ҳам, барча таълимлардан ғофил кимсалар ҳам чин юракдан сезаётган Худой таоло чин-ҳақиқий тавҳиди мамлакатларга тарқалиб кетади. Ўша куни ҳеч бир сохта каффора ҳам, ҳеч бир ясалма худо ҳам боқий қолмайди. Худой таолонинг биргина Қўли куфрнинг барча макр-ҳийлаларини ботил қилиб қўяди, аммо на бирор бир қилич билан, на бирор бир милтиқ билан, балки тайёр турган руҳларга ёруғ ато этиш билан ва пок юракларга бир турли нур тушириш билан. Ўшандагина мен айта турган нарсаларга тушунасизлар». (Иштиҳор. 14-январь, 1897 й. 1-2-бетлар)
Аҳмадия Мусулмон Жамоатига ҳалигача аъзо бўлмаган барча мусулмон бародарларга мурожаат қилиб, улар диққат-эътиборини икки жаҳон подишоҳи бўлмиш, пайғамбарлар сардори Ҳазрат Муҳаммад Мустафо (с.а.в.) нинг қуйидаги муборак ҳадисига қаратмоқчиман:
Абу Идрис ал-Хавалоний Ҳазрат Ҳузайфа ибн ал-Йамондан нақл қиладилар: «Одамлар Жаноб Расулуллоҳдан яхшилик ҳақида, мен эрсам, бошимга тушмоғидан хавотирланиб ёмонлик ҳақида сўрар эрдим. Шунда мен: «Ё Расулаллоҳ, биз илгари жаҳолатда эрдик, маълумки ул ёмонлик эрди, кейин Аллоҳ таоло бизга марҳамат қилиб, ушбу яхшилиғни (Исломни) ато этди, айтингизчи, шул яхшилиғдан сўнг ёмонлиғ келгайми?» – дедим. Жаноб Расулуллоҳ: «Ҳа!», – дедилар. Мен: «Ўшал ёмонлиғдан кейин яна яхшилиғ келғайми?» – дедим. Жаноб Расулуллоҳ: «Ҳа, аммо унинг тутуни бўлғай!» – дедилар. Мен: «Унинг тутуни недур?» – дедим. Жаноб Расулуллоҳ: «Одамлар менинг суннатимдан ўзга дастурга риоя қилғайлар, улардан яхшиликни ҳам, ёмонликни ҳам кутмоқ мумкин», – дедилар. Мен: «Ана шу яхшиликдан кейин ҳам ёмонлик келғайми?» – дедим. Жаноб Расулуллоҳ: «Ҳа, жаҳаннам дарвозасига даъват қилғувчилар пайдо бўлғай, кимки уларнинг даъватига жавоб қилса, уни жаҳаннам қаърига улоқтирғайлар!» – дедилар. Мен: «Ё Расулаллоҳ, ўшал кишиларни бизға тавсифлаб берингиз!» – дедим. Жаноб Расулуллоҳ: «Улар ўз уруғимиздан бўлиб, бизнинг тилимиздан сўйлағайлар», – дедилар. Мен: «Агар мен ўшал даврда ҳаёт бўлсам, не қилмоғимни буюрғайсиз?» – дедим. Жаноб Расулуллоҳ: «Мусулмонлар жамоасидан айрилмағил, уланинг Имомларига эргашғил!» – дедилар. Мен: «Башарти, ўшал замонда на мусулмонлар жамоаси ва на Имомлар бўлмаса-чи?» – дедим. Жаноб Расулуллоҳ: «Гарчи дарахт томирини кемириб, кун кўрмоғингга тўғри келса ҳам, сени сабр қилмоққа даъват қилғувчи Аллоҳ таолони қалбингга маҳкам тугиб олғил-да, ўла-ўлгунингча ўшал замон фитначиларидан йироқ бўлғил!» – дедилар. (Бухорий, Китоб ул-Фитан).
Эй, Ислом бародарлари! Келинглар ва Имоми бор бирдан-бир мусулмон жамоа – Аҳмадия Мусулмон Жамоатига аъзо бўлиб ўша фитналардан сақланиб, Ҳазрат Имом Маҳдий (а.с.) нинг бешинчи Халифаси Ҳазрат Мирзо Масрур Аҳмад (а.б.а.) раҳбарлиги остида Ислом тараққиёти ва ривожланишларига ўз ҳиссаларингизни қўшинглар.
Мақоланинг ниҳоясида Ҳазрат Имом Маҳдий ва Масиҳи Мавъуд (а.с.) нинг бешинчи халифаси Ҳазрат Мирзо Масрур Аҳмад (а.б.а.) нинг Жамоатга қарата қилган насиҳат сўзларини сизларга эслатиб кетайин. Шу билан ўй-фикримни тамомлайман. Ул зот шундай деб марҳамат қилдилар:
«Бас, ушбу Қудрат (яъни хилофат) билан комил ихлос, муҳаббат, вафо ва эҳтиром алоқасини боғланглар ва хилофатга итоат жўшқинлигингизни мангу қилинглар. Шунингдек, у билан муҳаббат алоқангизни шу қадар ривожлантирингларки, у муҳаббат муқобилида бошқа барча дўстлик муносибатлари паст кўринсин. Барча баракалар Имом билан боғланишдадир. Ҳар хил фитналар ва синовлар қаршисида ўшагина сизлар учун қалқондир. «Ҳазрат Мирзо Башир-уд-дин (р.а.): «Дарахт билан боғлиқ бўлган шох самарали бўлгани каби, даратхдан узилиб, ажралиб кетган шох мевали бўла олмайди. Худди шундай ўзини Имомга боғлаб олган одамгина Жамоат учун фойдали иш қила олади. Агар бирор кимса ўзини Имомга боғламаса, у дунёдаги барча илмларга эга бўлса ҳам, эчки баласи қилган ишчалик ишни ҳам қила олмайди», – деб айтар эдилар». Бас, агар ривожланмоқчи бўлсангизлар ва дунё устидан ғалаба қозонмоқчи бўлсангизлар, унда сизларга менинг насиҳатим ҳам, пайғомим ҳам шуки, хилофат билан боғланинглар. Аллоҳ таолонинг ушбу ипини ушлаб туринглар. Бизнинг барча тарққиётимиз хилофат билан боғланишдагина пинҳондир ва унгагина таянади». (Ал-Фазл Интернейшнал. 23-30- май, 2003 й. 1-бет)