(Масиҳи мавъуд ва Имоми Маҳдий а.с. нинг сўзлари бўйича)
«Бизнинг жаннатимиз бизнинг Аллоҳимиздир. Бизнинг энг олий лаззатларимиз Аллоҳимиздадир. Зеро, биз Уни кўрдик ва ҳар бир гўзалликни Унда топдик. Жон фидо қилишга тўғри келса-да, ушбу бойликни олиш керак. Ўзини қурбон қилишга тўғри келса-да, ушбу лаълни сотиб олиш керак. Эй, маҳрум бўлганлар! Ушбу булоқ томон югурингларки, у сизларнинг ташналигингизни қондиради. Бу – ҳаёт булоғидирки, у сизларни сақлайди. Мен нима қилайин ва қандай қилиб ушбу хушхабарни юракларга жойлаштирайин?! «Бу сизларнинг Аллоҳингиздир», – деб қайси даф билан бозорларда жар солайин, токи одамлар эшитиб олсинлар ва қайси дори билан даво қилайин, токи эшитиш учун одамлар қулоқлари очилсин. Агар сизлар Аллоҳники бўлиб қолсангизлар, у ҳолда Аллоҳ таоло сизларники эканини, албатта, билинглар».
(«Руҳоний хазоин», 19-том, «Кашти-э-Нуҳ», 21-22-бет)
«Эй, тингловчилар! Аллоҳ таоло сизлардан хоҳлаган нарса нималигини эшитинглар. Бас, Уникигина бўлишларингизни хоҳлайди. На ерда, на осмонда Унга ҳеч кимни тенглаштирманглар. Бизнинг Худомиз илгари барҳаёт бўлгани каби ҳозир ҳам барҳаётдир. Олдин сўзлагани каби ҳозир ҳам сўзлайди. Илгари тинглагани каби ҳозир ҳам тинглайди. «Ҳозирги замонда У эшитади, лекин жавоб қилмайди» деган фикр хомхаёлдир. Аксинча, У ҳам эшитади, ҳам сўзлайди. Унинг барча сифатлари азалий-абадийдир. Биронта сифати ҳам бекор бўлгани йўқ ва ҳеч қачон бекор бўлмас. У яккаю ягонадир ва бирорта ҳам шериги йўқ. Унинг ўғли ҳам йўқ, хотини ҳам йўқ.
У бемислдир ва Унинг бирорта ҳам тенги йўқ… Унинг бирорта ҳамсифати йўқ. У барча қудратларга эгадир. У узоқ бўлишига қарамасдан яқиндир ва яқин бўлишига қарамасдан йироқдир… У барчасидан юқоридир, аммо Унинг остида ҳам бирортаси бор деб айтиш мумкин эмас. У Арш устидадир, аммо У Ерда йўқ деб айтиш мумкин эмас. У барча комил сифатлар мажмуидир ва барча ҳақиқий ҳамду сано изҳор этувчисидир. У барча яхшиликлар булоғидир. У барча куч-қудратлар мажмуидир ва барча файзу баракалар мабдасидир. Ва ҳар бир нарса Унгагина қайтгувчидир. У ҳар бир салтанат хожасидир. У ҳар бир камол соҳибидир ва ҳар бир камчилик ҳамда заифликдан покдир. У шу нарсага ҳақлидирки, ердагилар ҳам, осмондагилар ҳам Унгагина ибодат қилишлари лозим». («Руҳоний хазоин», 20-том, «Ал-Васият», 309-310-бет)