Аллоҳ таоло юборган инсонни танишнинг уч йўли

(Масиҳи мавъуд ва Имоми Маҳдий а.с. нинг сўзлари бўйича)

“Аллоҳ таоло тайинлаган инсонни танишнинг уч йўли мавжуд: далил, ақл-идрок ва самовий ёрдам. Кузатадиган бўлсак, учаласи ҳам бу Жамоатни қўлламоқда. Дониёл ва бошқа пайғамбарлар унинг келиш даврини белгиладилар, ҳаттоки аср ва йилини ҳам аниқлаб қўйишди. Барча насронийларда бир хил нотинчлик ҳукм сурмоқда, чунки аввалги китобларга кўра Масиҳнинг иккинчи марта келиш вақти келди, лекин Масиҳ ҳалигача келмади. Шунинг учун охир оқибат уламолар мажбур ҳолда Масиҳнинг иккинчи марта келишидан мурод черковнинг ривожланиши деган фикрга келишди. У эса ривожланиб бўлди.

Шунингдек, бизнинг китобларимизга мувофиқ ҳам Масиҳнинг келиш даври айнан шудир.

“Ҳижаж ул-кирома” номли китоб муаллифи:

“Барча аҳли кашфу илҳом Масиҳнинг қайта келиши учун ўн тўртинчи асрни белгилаган”, деб ёзади. Шайх Валиюллоҳ Соҳиб ҳам бу давр учун уни “дин чироғи” деб атайди. Хуллас, ҳар бир буюк инсон белгилаган замон ўн тўртинчи асрдан ўтмайди. Тўғри, улар орасида бир оз фикрий зиддиятлар учрайди. Ўн тўртинчи асрда қуйидагича чиройли ишора бор эди. У даврда Ислом дини тўлин ой каби ярақлаб кетади. Ой ўн тўртинчи куни камолига етгани каби Ислом дини бутун дунёда ўн тўртинчи асрда камолига етади. Ўн учинчи аср зулмати ҳақида уларнинг ўртасида мақоллар ҳам кенг тарқалган. Баъзиларининг айтишича, бу аср уламоларидан бўрилар ҳам паноҳ сўраган экан. Булар ўн тўртинчи асрни кутишаётган эди, лекин у келганда бахтсизликлари туфайли рад этишди…

Ақлга таянадаган бўлсак ҳам Масиҳнинг даври шу эканлигидан қаноат ҳосил қиламиз. Ислом дини шу қадар заифлашиб кетдики, аввал бир одам муртад бўлса катта шовиқн-сурон бўлиб кетарди, ҳозир эса миллионлаб одам муртад бўлмоқда, Исломга қарши туну кун китоблар нашр қилинмоқда. Исломни йўқ қилиш учун турли режалар тузилмоқда.
{إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ} (الحجر 10)

Албатта, Биз ушбу Зикрни (Қуръонни) туширганмиз ва Бизгина уни муҳофаза қиламиз. (15:10) деган ваъдани берган Аллоҳ ҳозир Исломни муҳофаза қилмай, жим қараб туриши ақлга тўғри келмайди. Бу нақадар фалокатли замон: катталарнинг болалари Ислом душмани бўлиб, черковларга кириб кетишди ва очиқ тарзда Муҳаммад с.а.в. га уят сўзлари айтилмоқда. Уни турли нопок сўзлар билан ҳақорат қилишмоқда. Агар бу ишларнинг барчасини жамлаб кўрсак, бу давр Аллоҳ таолонинг қўллов даври эканлиги ақлга тайин бўлади. Мен сизларга ҳақиқатни айтаман: агар ушбу Жамоат тузилмаганида, Ислом дини парчаланиб кетарди.

Бу ҳам Аллоҳ таоло борлигининг яна бир белгисидир: Аллоҳ таоло энг зарур пайтда бу Жамоатни тузди ва энг хавфли вақтда Исломни сақлаб қолди. Агар самовий ёрдамларга назар солсак, у ерда ҳам улуғ хазина бор. Аллоҳ таоло минглаб нишонларни мен учун намойиш қилди. Агар ҳар куни мен ва мен билан бирга турганлар кўрган нишонларнинг барчасини жамласам, улар сони юз мингга яқинлашади. Бундан қатъий назар, фақат “Бароҳийнэ Аҳмадия”даги баъзи илҳомларни кўриш ҳам кифоя қилади. 24 йил аввал бу китоб ёзилиб, ана шу вақтда Макка, Мадина, Миср, Бухоро, Лондон, шунингдек Ҳиндистоннинг ҳар бир қисмига етиб борди. Бир гуруҳ попларнинг ва бошқа Ислом мухолифларининг уйларига ҳам кириб борди. Бу китобда, масалан Аллоҳ таолонинг менга шундай дегани ёзилган: Ҳозир сен ёлғизсан ва сен билан ҳеч ким йўқ, лекин вақти келиб одамлар сенга узоқ ерлардан келишади.
{یَاْتُوْنَ مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمِیْق}

Сен одамлар орасида таниласан ва машҳур бўласан. Сенга ёрдам берган ва сени қўллаб-қувватлагани одамлар узоқ-узоқлардан келишади. Яна: кўп-кўп одамлар келишади. Сен уларга мулойимлик ва одоб билан муомала қил. Уларнинг учрашувларидан ғамгин бўлма.
{وَلَا تُصَعِّرْلِخلقِّ اللهِ وَلَا تَسْئَمْ مِنَ النَّاسِ}

Яна:

{اِذَا جَاءَ نَصْرُاللهِ وَالْفَتْحُ وَانْتَهى اَمْرُ الزَّمَانِ اِلَیْنَا۔ اَلَیْسَ هَذَا بِالْحَقْ}
Қачонки Аллоҳ таолонинг ғалабаси ва ёрдам келганда, замон амри Биз томонга чиқади, шунда бу Жамоат ҳақ эмасми дейилади. Ҳозир Лоҳўр ва Амратсар аҳолиси, шунингдек Панжоб аҳолиси буни билишади: “Бароҳийнэ Аҳмадия” нашр қилинган вақтда ҳеч ким мени танимас эди, ҳаттоки Қодиёнда мени билган одамлар жуда оз бўлса керак. Шунга қарамай, ана шу барча башоратлар амалга ошмоқда. Бу башоратлар ҳали тўлиқ амалга ошгани йўқ, лекин бўлаётган илҳомлар оз бўлса ҳам ҳақиқатни изловчилар учун етарлидир.

Оддий бир одам йигирматўрт йил аввал ҳозир бўлаётган воқеаларни тасвирлаб бера оладими. Бирортаси минглаб одам мен ҳузуримга келади дея оладими? Айниқса, бу ишлар узоқ вақт амалга ошмай турса, шундай дея оладими? Бундан аниқ кўринадики, бу ишлар бирортасининг фикри бўлиши мумкин эмас. Бу ишларни кўриб қуйидагиларни айта оламан: Аллоҳ таоло мени қўллаб кўрсатган нишонлар ўз миқдори ва даражаси томонидан Муҳаммад с.а.в. дан ташқари бошқа пайғамбарлар ва элчиларнинг бирортасида ҳам учрамайди. Бироқ менда ҳеч қандай ғурурланиш ҳисси йўқ, буларнинг барчаси умматий бўлганлигим билан фахрланадиган буюк Пайғамбар с.а.в. нинг устиворлиги холос…”

(Малфузот, 4-том, 26-28-бет)