Ота-оналар

Ҳазрат Абдуллоҳ ибн Умар (разияллоҳу анҳу) дейдиларки, ота розилиги – Парвардигор розилигидир ва отанинг норозилиги – Парвардигорнинг норозилигидир. (Ал-Адаб ал-Муфрад лил-Бухорий. Бобу қавлиҳи таоло «ва вассайнал-инсона би-волидайҳи ҳусно») Ҳазрат Абдуллоҳ (разияллоҳу анҳу) ибн Амардан шундай ривоят қилинади: «Расулуллоҳ (саллаллоҳу алайҳи васаллам) марҳамат қиладиларки, киши ўз ота-онасини сўкиши катта гуноҳдир». Шунда саҳобаи киром (разияллоҳу анҳум): «Ё

Ҳазрат Масийҳи Мавъуд (алайҳиссалом) пешин вақтида янги келган бир одам билан учрашдилар ва унга қаттиқ мухолиф бўлган отаси ҳаққига дуо қилишини таъкидладилар. У киши: «Ҳузур! Мен дуо қиламан ва дуо учун сизга ҳам ҳамиша хат ёзиб тураман», – деб жавоб қилдилар. Ҳазрат Масийҳи Мавъуд (алайҳиссалом): «Астойдил дуо қилинг! Отанинг фарзандига қилган дуоси ва фарзанднинг отаси

Аллоҳ таоло Қуръони Каримда шундай деб марҳамат қилади: {وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حُسْنًا وَإِنْ جَاهَدَاكَ لِتُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (العنْكبوت 9 Биз инсонга ота-онасига яхшилик қилиш учун таъкидли насиҳат қилдик.Ва (айтдик): “Агар улар сенга ўзинг билмаган нарсаларни Менга шерик қилишинг учун сен билан тортишса, уларга