Hazrat Mirza Tahir Ahmad Archives - Czwarty Następca Mesjasza
W imię Allaha Miłosiernego Litościwego
Nie ma nikogo godnego czci oprócz Allaha i Muhammad jest Jego Posłańcem
Muzułmanie którzy wierzą w Mesjasza,
Hazrat Mirza Ghulam Ahmad Qadiani (as)

Hazrat Mirza Tahir Ahmad

Khalifatul Masih IV, Czwarty Następca Obiecanego Mesjasza

Hazrat Mirza Tahir Ahmad (ra)

Oprócz jego wielu doniosłych osiągnięć, Hazrat Tahir Ahmad (ra) uruchomił pierwszą muzułmańską telewizję satelitarną MTA.

 

Hazrat Mirza Tahir Ahmad (ra) (1928 – 2003 )

Khalifatul Masih IV,

Czwarty Następca Obiecanego Mesjasza ( 1982 -2003 )

 

Okres ​​Khilāfat: 10 listopada 1982 – 2003

 

Jego Narodziny (19 grudnia 1928)

Hazrat Mirza Tahir Ahmad (ra), urodził się w Qadian w 18 grudnia 1928 roku.  Jest synem Hazrat Mirza Baszr-ud-Din Mahmoud Ahmad, Khalifatul Masih II (ra) oraz jego trzeciej żony Hazrat Sajjidah Umm-e-Tahir Maryam Begum (ra).  Jego dziadek ze strony matki, Dr. Abdus-Satter Szah (ra) był oddanym towarzyszem Obiecanego Mesjasza (as), a jego ród sięga do Hazrat Ali (ra), czwartego Khilāfat Proroka Muhammada (saw).

Wykształcenie

Hazrat Mirza Tahir Ahmad (ra) zdobył średnie wykształcenie w Ta‘liimul Islam w Qadian ( Indie) oraz w Government College w Lahore (Indie).

W roku 1953 uzyskał tytuł Szahid ( Naukowiec Religijny) na Dżaami‘ah Ahmadiyya w Rabłah. W kwietniu 1955 towarzyszył swojemu ojcu, Hazrat Musleh Mau‘ood w jego wizycie w Anglii. Uzyskał wyższe wykształcenie w School of Oriental Studies, na Uniwersytecie w Londynie. Powrócił do Rabłah 4 października 1957 roku.

Służba w czasie Drugiego ​​Khilāfat

Hazrat Khalifatu Masih II (ra) mianował go 12 listopada 1958 roku ,,Nazim Irszad’’ Łaqf-e-Dżadeed. Hazrat Mirza Tahir Ahmad (ra) włożył wiele wysiłku aby pobudzić pracę misjonarską wewnątrz Pakistanu. W okresie 1960-1966 służył jako Nai’b Sar w Mażlis Khuddamul Ahmadiyya. Mianowany został również w 1961 roku członkiem Komitetu Iftaa’ ( Islamski Komitet Prawoznawstwa)

Służba w czasie Trzeciego ​​Khilāfat

Hazrat Khalifatul Masih III (ra) był bardzo zadowolony z jego osiągnięć  jako Przewodniczący (Sadr) Mażlis Khuddamul Ahmadiyya (1966-1969). W styczniu 1970 roku został mianowany Dyrektorem Fundacji Fadl-e-‘Umar.

W czerwcu i sierpniu 1974 roku był członkiem delegacji Wspólnoty, na czele której stał Hazrat Khalifatul Masih III (ra), do Narodowego Zgromadzenia Pakistanu. Celem delegacji było przedstawienie i udowodnienie prawdy o wierze Muzułmańskiej Wspólnoty Ahmadiyya.

Jego ​​Khilāfat

Po śmierci Hazrat Mirza Nasir Ahmad, Khalifatul Masih III (ra),  10 czerwca 1982 roku w Rabłah został wybrany na Khalifatul Masih IV, Hazrat Mirza Tahir Ahmad. Wszyscy uczestniczy złożyli na jego ręce Bai‘at.

Inspekcja Misji w Europie (28 czerwca 1982 – 11 października 1982) i inauguracja meczetów.

Przy końcu czerwca 1982, Hazrat Khalifatul Masih IV rozpoczął wizytę w Europie, przeprowadzając inspekcję misji i inaugurując Meczet Baszarat w Pedro-abad, w Hiszpanii.

W trakcie tej wizyty Huzur (ra) otworzył dwie misje w Anglii i ustanowił  Mażlis Szura w kilku krajach. Oprócz przeprowadzenie wielkiej liczby Mażlis Irfan ( spotkania  pytanie – odpowiedź) w każdym kraju, uczestniczył w osiemnastu konferencjach prasowych i wygłosił wykład w Zurychu w Szwajcarii.

Inaugurował otwarcie Meczetu Baszarat w Pedroabad w Hiszpani 10 października 1982 roku – pierwszego wybudowanego w ostatnich 500 lat w tym kraju. W ceremonii uczestniczyło bliski dwa tysiące Ahmadi z różnych krajów świata oraz około tysiąc lokalnych mieszkańców. Wydarzenie to było szeroko relacjonowane i komentowanie w czołowych dziennikach, radiu i telewizji w całej Europie. W ten sposób, przesłanie islamu dotarła w bardzo skuteczny sposób do milionów ludzi.

W trakcie swoje wizyty w Australii, 30 września 1983 roku, położył kamień węgielny pod budowę pierwszego meczetu Ahmadiyya w Sydney w Australii.

Różne Tahrikaat

Hazrat Khalifatu Masih IV (ra) uruchomił pewną liczbę planów, aby zmobilizować wysiłki Dżama‘at dla rozpowszechniania islamu na świecie. Oto kilka z nich:

Krótkookresowy Łaqf’ dla Hiszpanii oraz nauki języka hiszpańskiego – ogłoszony 10 października 1982 roku

Bu-jootul Hamd – ogłoszony 29 października 1982 roku w duchu dziękczynnym za wybudowanie Meczet Baszarat w Hiszpanii; jest to projekt budowy domów dla najbiedniejszych ludzi w Rabłah w Pakistanie.

Krótkookresowy Łaqf’ dla Ansarullah – ogłoszony 11 listopada 1982 roku; celem było zachęcanie członków Ansarullah do dedykowania ich życia na emeryturze dla sprawy islamu.

Rozszerzenie Łaqf-e-Dżadid – ogłoszony 12 grudnia 1985 roku, plan ,,Łaf-e-Dżadid’’ został rozszerzony na wszystkie kraje świata.

Program Da‘łat IlAllah – ogłoszony 28 stycznia 1983 roku. Jego nazwa znaczy ,, Nawoływanie do ścieżki Allaha’’. W ramach tego planu każdy Ahmadi powinien rozpocząć przekazywanie przesłanie islamu Ahmadiyya do swoich przyjaciół oraz do tych wszystkich, z którymi ma kontakt. W jego kilku wykładach przekazał skuteczne drogi pozytywnego przekazywania przesłania Ahmadiyya.

Plan Łaqf-e-Nau – ogłoszony 2 kwietnia 1987 roku. W ramach tego planu rodziny Ahmadi były namawiane do dedykowania swoich mających się narodzić dzieci dla prawdziwego szerzenia islamu w przyszłym wieku (tzn. XXI w). Początkowo Huzur (ra) zachęcał rodziców dzieci mających narodzić się przed 23 marca 1989 roku, która to data oznaczała zakończenie pierwszych stu lat istnienia Ahmadiyya. 10 lutego 1989 roku, Huzur rozszerzył ten plan na okres od dwóch do czerech lat, a później przedłużył na zawsze.

Migracja do Anglii (29-30 kwietnia, 1984)

Pomimo dwóch głównych wybuchów przemocy przeciwko Ahmadi w Pakistanie (1953 i 1974), założona przez Boga, Wspólnota Ahmadiyya kontynuowała systematyczny rozwój za czasów Khilāfat II i III. W obliczu nowych wielkich planów uruchomionych przez Khalifatul Masih IV (ra), rząd Pakistanu i ortodoksyjny islamski kler uruchomił nową falę agresji, prześladowań i srogich restrykcji wobec członków Ahmadi, których kulminacja nastąpiła w Ordynacji z dnia 28 kwietnia 1984 roku. Stało się coraz trudniej utrzymać bezpieczeństwo Khilāfat w Pakistanie. Dlatego też Khalifatul Masih IV (ra) w dniach 29-30 kwietnia, 1984 roku, wyemigrował do Anglii. Otworzył to nową erę historii Dżama‘at.

Wyzwanie do Mubahala (10 czerwca 1988)

Hazrat Khalifatul Masih IV (ra), w związku z srogimi prześladowaniami Ahmadi w Pakistanie,  wyzwał Prezydenta Pakistanu Generała Ziaul Haq i jego pomocników do Mubahala ( spór/wyzwanie modlitewne ). Oznaczało to, że obie strony będą modlić się o to aby Bóg rozsądził która ze stron jest kłamcą i zesłał znak Jego gniewu na tego kłamcę. Wyzwanie na modlitwę Mubahala zostało ogłoszone w gazetach. Huzur (ra) dodał, że Bóg dokona tego nawet jeśli Mubahala nie została oficjalnie podjęta przez Generała Ziaul Haq. W wyniku Mubahala, w dniu 17 sierpnia 1988 roku, Prezydent Ziaul Haq oraz wielu jego bliskich współpracowników zostało zabitych w tajemniczym wypadku rządowego helikoptera. W ten sposób Wszechmogący Bóg, poprzez okazanie Znaku Jego gniewu kłamcy, jeszcze raz zademonstrował prawdę Ahmadiyya.

Obchody Stulecia Ahmadiyya (23 marca, 1989)

Zakończenie pierwszego wieku trwania Muzułmańskiej Wspólnoty Ahmadiyya było świętowane we wszystkich krajach świata. W Pakistanie, Rząd Pendżabu zakazał istotnych części obchodów.

100-na Coroczna Konferencja w Qadian, Indie (1991)

W grudniu 1991 roku, Huzur podjął historyczną podróż do Qadian w Indiach aby wziąć udział w 100-nej Corocznej Konferencji (Dżelsa Salana). Było to bez wątpienia wielkie wydarzenie, ponieważ był to pierwszy raz, od roku 1947, kiedy to Następca Obiecanego Mesjasza (as) odwiedził Qadian, pierwsze Centrum Dżama‘at Ahmadiyya. Tysiące Ahmadi przybyło do Qadian ze wszystkich zakątków ziemi. Przemowa Huzura (ra) była transmitowana na cały świat.  Hazrat Sajda Asifa Begom, żona Khalifatul Masih IV (ra) i wnuczka Obiecanego Mesjasza (as), pomimo choroby, towarzyszyła mężowi w jego podróży do Qadian. Odeszła 3 kwietnia 1992 roku w Londynie.

Muzułmańska Telewizja Ahmadiyya (MTA) oraz inauguracja meczetów w Północnej Ameryce. (1992)

Na początku transmitowane była przez satelitę Dżelsa Salana w Wielkiej Brytanii oraz inne wydarzenia. Natomiast 21 sierpnia, 1992 roku, te próbne transmisje zostały zorganizowane w system satelitarnej Muzułmańskiej Telewizji Ahmadiyya (MTA)

·         16 października 1992 roku Huzur (ra) inaugurował otwarcie Meczetu Bai’tul Islam w Toronto w Kanadzie, największego meczetu w północnej Ameryce. Było to bezprecedensowe wydarzenie – po raz pierwszy w historii Ahmadiyya i islamu, Kazanie Piątkowe było transmitowane na wszystkie kontynenty, w ten sposób wypełniając objawienie Obiecanego Mesjasza (as) – Spowoduję, że twoje przesłanie dotrze do krańców ziemi – w zupełnie nowy sposób.

·         14 października 1994 roku Huzur (ra) równocześnie inaugurował otwarcie Meczetu Baitur Rahman w Waszyngtonie oraz pierwszą naziemną stację satelitarną należącą do Dżama‘at. Stacja ta obsługuje zachodnią półkulę poprzez przekazywanie międzynarodowej transmisji z Wielkiej Brytanii.

·        1 kwietnia 1996, zostało rozpoczęte nadawanie 24-godzinego programu MTA na cały świat.

Wyjątkowe Historyczne Wydarzenie Światowego Bai‘at poprzez transmisję na żywo (28 lipca 1993)

W czasie 28-ej Dżelsa Salana w Wielkiej Brytanii, 28 lipca 1993 roku miało miejsce wyjątkowe, historyczne wydarzenie.  Dzięki satelitarnej transmisji na żywo, złożyło na ręce Hazrat Mirza Tahira Ahmada (ra), 204 308 nowych muzułmanów Ahmadi pochodzących z 84 krajów i 115 narodowości z całego świata. Zwyczaj ten wszedł na stałe do programu Dżelsy Salany w Wielkiej Brytanii i jest kontynuowany do dzisiaj.Wizyta w Indonezji (19 czerwiec- 11 lipiec 2000) Hazrat Khalifatul Masih IV(ra) jest pierwszym Khilāfat, który odwiedził największe islamskie państwo, Indonezję. W czasie wizyty położył kamień węgielny pod budowę meczetu i szkoły średniej. Spotkał się również z Prezydentem Indonezji i Przewodniczącym Zgromadzenia Narodowego. Wygłosił inspirujący wykład na temat ,, Ponowne odnalezienie proroczej wizji religii’’ na Uniwersytecie Gadja Mada. Po nim nastąpiło spotkanie Pytanie-Odpowiedź z udziałem dużej liczby studentów, profesorów, doktorów i innych intelektualistów. Wizyta ta było źródłem wielkich błogosławieństw i duchowej inspiracji dla wszystkich członków Dżama‘at Ahmadiyya w Indonezji.

Jego Książkihttp://www.alislam.org/books/#km4