Résumé du Sermon du vendredi 17 Juillet 2020
KJ-Summary-EN-20200717 KJ-Summary-AR-20200717
KJ-Summary-UR-20200717 KJ-Summary-BN-20200717
Vrijdagpreek 17 juli 2020
Gegeven door Hazrat Khalifatul Masih Al-Khamis (a.b.a.)
Na Tashahhud, Ta’awwaz en recitatie van soerah Al-Fatehah zei Huzur-e-Anwar:
Hazrat Saad bin Ma’az r.a. werd reeds vermeld in de vorige preek. Hazrat Mirza Bashir Ahmad Sahib besprak de veldslag van Ahzaab en schreef in zijn boek Sirat Khatam-un-Nabiyyin:“Hoewel de Moslims niet teveel slachtoffers hebben geleden tijdens deze veldslag, werd Hazrat Saad bin Ma’az r.a., hoofd van de Aus stam, ernstig verwond en zou hij zijn verwondingen niet overleven. Dit was een onherstelbaar verlies voor de Moslims. De ongelovigen hadden ook niet veel verliezen geleden tijdens deze veldslag. Ze kregen echter zo’n schok tijdens deze oorlog dat ze niet konden hergroeperen om de Moslims opnieuw aan te vallen.”
De Heilige Profeet (VZMH) installeerde een tent in de moskee voor Hazrat Saad bin Ma’az r.a.opdat hij van dichtbijvoor hem zou kunnen zorgen.
Hazrat Aisha r.a. vertelt datop een nacht, Hazrat Saad bin Ma’az r.a. tot Allah had gebeden en zei, “O Allah, ik hou van niets meer dan jihad voeren voor Uw zaak en zeker jihad voeren tegen de mensen die Uw Boodschapper hebben ontkend en van het land verdreven hebben. O Allah ik vrees dat U misschien de oorlogen tussen ons en hen beëindigd hebt na de veldslag van Khandaq. Als er echter nog kans is op oorlog met de Quraysh, hou me levend om hen onder ogen te zien zodat ik kan deelnemen in jihad voor Uw zaak. Als de oorlogen echter geëindigd zijn, hou dan mijn oorlogswonden open zodat ik tot mijn martelaarsdood kan bloeden.”
Er staat geschreven dat zijn wond diezelfde nacht begon te bloeden en bleef bloeden tot zijn dood.
Op het moment van zijn overlijden kwam de Heilige Profeet (VZMH) naar de tent van Hazrat Saad bin Ma’az r.a. en omhelsde hem zo dat zijn gezicht en baard werden bedekt met het bloed van Hazrat Saad bin Ma’az r.a.Anderen probeerden hen te scheiden zodat de Heilige Profeet (VZMH) niet besmeurd zou worden maar hij verliet Hazrat Saad bin Ma’az r.a. niet totdat hij was heengegaan.
Bij zijn begrafenis begonnen de hypocrieten te zeggen dat ze nooit eerder een zodanig lichte doodskist hadden gezien bij een begrafenis. Toen de Heilige Profeet (VZMH) hierover hoorde zei hij, “ik zweer op mijn Schepper dat Hazrat Saad bin Ma’az’s r.a. licht aanvoelt omdat hij door engelen werd opgetild.” Er staat elders geschreven dat de Heilige Profeet (VZMH) had gezegd dat er 70.000 engelen gekomen waren om de doodskist van Hazrat Saad bin Ma’az r.a. op te tillen, iets dat nooit eerder had plaatsgevonden.
Op de terugwegna de begrafenis zei de Heilige Profeet (VZMH) tegen de moeder van Hazrat Saad bin Ma’az r.a.: “Ben je niet met vreugde vervuldomwille van het feit dat jouw zoon de eerste persoon is op wiens sterfte God geglimlacht heeft en de hemelen hebben gehuiverd in erkenning?” Tijdens zijn terugkomst huilde de Heilige Profeet (VZMH) tranen van verdriet over de dood van Hazrat Saad Bin Ma’az r.a. Hij was 37 jaar oud toen hij overleden is.
Huzur-e-Anwar zei dat Hazrat Saad bin Abi Waqas r.a. de volgende metgezel van de Heilige Profeet (VZMH) is die vermeld wordt. Hij was één van de tien metgezellen aan wie de Heilige Profeet (VZMH) het Paradijs beloofd hadterwijl ze nog in leven waren. Hazrat Saad bin Abi Waqas r.a. zou over zijn aanvaarding van de Islam spreken en zeggen, “Ik droomde dat ik in volledige duisternis stond en niets kon zien. Dan zag ik de maan opkomen en begon ernaar toe te stappen. Daar zag ik Zayd ibn Haritha en Abu Bakr en Ali die naar de maan stapten.” Nadat hij deze droom had bekeerde Hazrat Saad bin Abi Waqas r.a. zich tot de Islam. Op dat ogenblik was hij 18 of 19 jaar oud. Hij was een heel dappere man. In het tijdperk van Hazrat Umar r.a. werd Irak veroverd door Hazrat Saad bin Abi Waqas r.a. Er zijn meerdere overleveringen van de Heilige Profeet (VZMH) met betrekking tot Hazrat Saad bin Abi Waqas r.a. Hij was één van de eerste Muhajereen. Hij behoorde ook tot degenen die met extreme ontberingen geconfronteerd werden in Mekka tijdens de vroege jaren van de Islam.
Op het einde kondigde Huzur-e-Anwar het gebed in afwezigheid aan voor enkele van de overledenen en sprak over hun goede daden en deugden.