Hazrat Mirza Bashir-ud-Din Mahmud Ahmad - Khalifatul Masih II
W imię Allaha Miłosiernego Litościwego
Nie ma nikogo godnego czci oprócz Allaha i Muhammad jest Jego Posłańcem
Muzułmanie którzy wierzą w Mesjasza,
Hazrat Mirza Ghulam Ahmad Qadiani (as)

Hazrat Mirza Bashir-ud-Din Mahmud Ahmad

Khalifatul Masih II, Drugi Następca Obiecanego Mesjasza

Hazrat Mirza Bashiruddin Mahmood Ahmad (ra)

Znany również jako ,,Obiecany Reformator’’, wprowadził wiele udoskonaleń w administracji Wspólnoty.

Hazrat Mirza Baszir-ud-Din Mahmud Ahmad (1889-1965)

Khalifatul Masih II (1914-1965) i Al Musleh Mau‘ood (Obiecany Reformator)Drugi Następca Obiecanego Mesjasza

 Jego Narodziny; Wspaniały Znak Boga (12 stycznia 1889)

Hadrat Mirza Bashir-ud-Din Mahmud Ahmad (ra) był drugim następcą Obiecanego Mesjasza (as). Był wybitym Khilāfat, ponieważ jego narodziny były przepowiedziane przez kilku poprzednich proroków i świętych.

Co więcej, Obiecany Mesjasz (as) otrzymał znak Boży, co do prawdy islamu w trakcie jego trwających czterdzieści dni modlitw w mieście Hoshiarpur (Indie).  Bóg Wszechmogący powiedział mu, że w przeciągu 9 lat urodzi się mu czysty.  syn ( Musleh Mau‘ood). Opublikował już uprzednio to proroctwo (20 lutego 1886 roku) dotyczące narodzin Musleh Mau‘ood.

Zgodnie z tym Bożym proroctwem oraz w ciągu wyznaczonego okresu czasu, Obiecanemu Mesjaszowi (as) urodził się obiecany syn 12 stycznia 1889 roku w Qadian.  Proroctwo dotyczące Musleh Mau‘ood wyszczególniło kilka cech tego obiecanego syna. Na przykład, Bóg przekazał, że będzie wyjątkowo inteligentny i wysoko wykształcony. Jego sława rozprzestrzeni się do krańców ziemi, a narody zostaną poprzez niego pobłogosławione.

Wykształcenie i Wczesne Lata

Uczęszczał do szkoły podstawowej w Qadian, a potem do szkoły średniej Ta‘liimul Islam, którą rozpoczął w 1898 roku. Ze względu na swój trwały zły stan zdrowia nie mógł sobie dobrze radzić w nauce. Jego kariera uniwersytecka zakończyła się w marcu 1905 roku, kiedy nie zdał Egzaminu Wstępnego ( uzyskał stopień 10).

Dwa lata wcześniej w październiku 1903 roku poślubił Sajjidah Mahmooda Begom Sahiba (Hadhrat Umm-e-Nasir (ra)).

Rozpoczął naukę tłumaczenia Koranu i Ahadīth od Hadhrat Nooruddin (ra).  Ponad to, rozpoczął swoje niezależne studia religii, historii, literatury i różnych innych przedmiotów. Rozwinął się w wielkiego uczonego i posiadł biegłość w wielu przedmiotach.

W ten sposób proroctwo Obiecanego Mesjasza (as) dotyczące Musleh Mau‘ood zostało wyraźnie wypełnione w jego osobie:

…Będzie on wyjątkowo inteligentny i pojmujący i będzie łagodnego i potulnego serca i będzie wypełniony świecką i duchową wiedzą.

 Otrzymał jego pierwsze objawienie w roku 1905, kiedy miał zaledwie szesnaście lat:

Umieszczę tych, którzy postępują za tobą powyżej tych, którzy nie wierzą aż do dnia Zmartwychwstania.

 W roku 1907 anioł nauczył go komentarza do Sura Fatihah, pierwszego rozdziału Koranu. Od tamtego czasu został obdarzony niezwykłą wiedzą dotycząca komentarza Koranu.

Kiedy Obiecany Mesjasz (as) odszedł,  Musleh Mau‘ood (ra) miał zaledwie dziewiętnaście lat. W tym krytycznym momencie, stał przy ciele jego zmarłego ojca i uczynił następująca przysięgę:

 Nawet gdy wszyscy ludzie porzucą cię ( Obiecanego Mesjasza), ja stanę sam przeciwko całemu światu, nie dbając o żadną opozycję czy wrogość.

 W lutym 1911 założył Andżuman Ansarullah. We wrześniu 1912 roku, odbył pielgrzymkę do Mekki. W 1913 roku rozpoczął wydawanie gazety Al-Fadl.

 Jego Wybór na Kalifatu Masih II (14 marca,  1914)

Dnia 14 marca, 1914 roku, dzień po śmierci Khalifatul Masih I (ra), Hazrat Mirza Baszir-ud-Din został wybrany jednogłośnie na Khalifatul Masih II. Miał wtedy 25 lat. Około 2000 Ahmadi, obecnych przy tej okazji, złożyło na jego ręce Bai‘at.

Wewnątrz wspólnoty istniała mała, lecz wpływowa grupa przeciwników, którzy nie złożyli Bai‘at. Na początku zrobili wszystko, aby zakończyć system Khilāfat. Potem zdecydowali opuścić Qadian i przenieśli się do Lahore. Byli pewni, że młody Khilāfat nie przetrwa bez ich poparcia, a system ​​Khilāfat upadnie sam. Ich oczekiwania okazały się jednakże całkowicie złe.  Liczba wyznawców młodego Khilāfat gwałtownie wzrosła, podczas gdy jego przeciwnicy zostali zredukowani do nic nieznaczącej grupy. Błogosławieństwa ​​Khilāfat przeważyły!

Jego Khilāfat

Pod wspaniałym przewodnictwem Khalifatul Masih II, wspólnota Ahmadiyya dokonała postępu z zawrotną szybkością.  Okres 52 lat tego ​​Khilāfat był pełen niezwykłych wielkich osiągnięć i punktów zwrotnych demonstrujących Bożą pomoc.

Od pierwszego dnia jego ​​Khilāfat, podjął wszystkie niezbędne kroki, aby zorganizować i zjednoczyć wspólnotę. Wkrótce kryzys zakończył się i powróciła stabilność. Następnie młody Khilāfat rozpoczął opracowywanie planów dla rozszerzenia islamu na całym świecie. Oto kilka ważnych momentów w jego osiągnięciach:

  • 12 kwietnia 1914 roku, miała miejsce pierwsza Mażlis-Szuura jego ​​Khilāfat, aby sformułować światowy plan Tabligh [arab. szerzenia wiary]
  • W grudniu 1915 roku został wydana pierwsza część komentarza do Koranu.
  • 1 stycznia 1919 roku utworzono różne Wydziały[Nazaaraty] aby usprawnić pracę Sadr Anżuman Ahmadiyya.
  • 15 kwietnia 1922 roku została założona po raz pierwszy  Mażlis Szuura – stał ciało doradcze przy Khilāfat.
  • 23 września, 1924 roku, uczestniczył Konferencję na Wembley w Anglii, gdzie przeczytana jego artykuł ,, Ahmadiyyat- Prawdziwy islam’’ .
  • 20 maja 1928 roku inaugurował otwarcie Dżaami‘ah Ahmadiyya, elitarną instytucję zajmującą się szkoleniem wykwalifikowanych muzułmańskich misjonarzy.
  • We wrześniu 1930 roku, jego starszy przyrodni brat, Hadhrat Mirza Sultan Ahmad (ra) złożył na jego ręce Bai‘at i stał się czwartym synem Obiecanego Ahmadi (as), który został Ahmadi. W ten sposób została wypełniona część proroctwa dotycząca Musleh Mau‘ood:  Przemienię trzy w cztery.
  • 25 czerwca 1931 roku został wybrany prezydentem Komitetu Całego Indyjskiego Kaszmiru. Walczył o prawa Kaszmirczyków. Później w czerwcu 1948 roku wysłała batalion ochotników Ahmadi nazywanych Siłami Furqaan aby walczyli wraz z Pakistańską Armią o wyzwolenie Kaszmiru.
  • Napisał wielką liczbę książek, włączając dziesięć tomów Tafsiir-e-Kabiir, szczegółowy komentarz do Koranu.

Kilka z jego głównych osiągnięć jest streszczona poniżej:

Założenie Zagranicznych Misji Ahmadiyya

Zostało otwartych wiele nowych misji Ahmadiyya w pewnej liczbie krajów, np. Cejlon i Mauritius (1915), USA(1920), Kraje Zachodniej Afryki(1921), Indonezja(1925), Palestyna(1928), Polska(1937 rok).

Meczet Fazl, w Londynie, został założony osobiście przez Hadhrat Khalifatul Masih II 19 października 1924 roku.

Tahrik-e-Dżadid (23 listopada, 1934)

Aby zintensyfikować pracę misyjną poza granicami Indii, zapoczątkowano nowy program nazwany Tahrik-e-Dżadid, oparty na przestrzeganiu dziewiętnastu zasad lub wymagań. W tym programie namawiano Ahmadi do prowadzenia prostego życia i do czynienia większych poświęceń ze swego czasu i pieniędzy dla sprawy islamu. Ale również radzono im zarabiać więcej i zapewnić wyższe wykształcenie swoim dzieciom.

W wyniku tego innowacyjnego programu, zostało otwartych więcej zagranicznych misji w wielu kolejnych państwach: Wschodnia Afryka (1934), Japonia (1935), Polska(1936), Burma(1938), Francja(1945), Hiszpania(1946), Holandia(1947), Szwajcaria(1948), Zachodnie Niemcy (1949) i Dania (1956). W późniejszym czasie pewna liczba misji została otwarta w Szwecji, Norwegii, Fidżi i Gujanie. Dodatkowo, zostały zbudowane meczety w większości wyżej wspomnianych misjach.

Wewnętrzne Organizacje

Z powodu nagłego wzrostu liczby członków Wspólnoty, została podzielona na różne grupy wiekowe aby zapewnić lepsze szkolenie wszystkich członków Dżama‘at:

Lażna Amaa‘illah dla pań powyżej piętnastu lat; założona 25 grudnia 1922 roku;

Mażlis Nasiratul Ahmadiyya dla dziewcząt pomiędzy siódmym a piętnastym rokiem życia; założona w lutym 1939 roku.

Mażlis Khuddamul Ahmadiyya dla młodych mężczyzn od piętnastego do czterdziestego roku życia; założona 25 grudnia, 1938 roku.

Mażlis Ansarullah dla mężczyzn powyżej 40 roku życia; założona 26 lipca 1940 roku;

Mażlis Atfatul Ahmadiyya dla chłopców od siódmego do piętnastego roku życia; założona 26 lipca 1940 roku.

Potwierdzenie bycie Obiecanym Reformatorem (28 stycznia 1944)

Hadhrat Khalifatul Masih II potwierdził po raz pierwszy, że był rzeczywiście tym ,, Obiecanym Synem’’ jak wymienione jest w proroctwie dotyczącym Musleh Mau‘ood[Obiecany Reformator], dnia 28 stycznia 1944 roku. W szeregu publicznych spotkań, przekazał wspólnocie, że jego twierdzenie było oparte na różnych Bożych objawieniach i snach. Te spotkania miały miejsce w różnych miastach Indii: Hosiarpur(20 luty, 1944), Lahore (12 marca, 1944), Ludhiana (23 marca, 1944) i Delhi (16 kwietnia, 1944)

Nowe Centrum w Rabłah (20 września, 1948)

W sierpniu 1947, kiedy to zostało powołane do życia państwo Pakistan, Hadhrat Khalifatul Masih II wraz z członkami Dżama‘at przeprowadził się z Qadian(w dzisiejszych Indiach) do Pakistanu. Niewielu, 313 Ahmadi, zwanych Darveszaan, pozostało aby dbać o Qadian.

W Pakistan, Hudhur (ra) położył fundamenty pod nowe centrum dla Dżama‘at, w Rabłah. Był to opustoszały i nieurodzajny kawałek ziemi, który został cudownie przemieniony w modelowe miasto ze wszystkimi jego religijnymi, edukacyjnymi i społecznymi instytucjami. Znajdują się tam również główne siedziba Międzynarodowej Muzułmańskiej Wspólnoty Ahmadiyya oraz oficjalna siedziba Kalifatu Masih nazywana Qasr-e-​​Khilāfat . Interesującą wiadomością jest to, że arabskie słowo Rabłah oznacza ,,wyniesiona ziemia/kraj/kraina’’, o której wspomina się w Koranie (23:51) w odniesieniu do Jezusa Chrystusa(as) i jego matki.

Łaqf-e-Dżadid (28 grudnia, 1957)

W dniu 28 grudnia 1957 roku, Hudhur(ra) ogłosił swój nowatorski plan rozwijania pracy misjonarskiej w kierunku edukacji i dzielenia się religijnym wychowaniem z wiejską populacją wewnątrz Pakistanu.

Zamach na jego Życie i jego Wizyta w Europie (10 marca, 1954)

Hadhrat Khalifatul Masih II (ra) przeżył zamach na swoje życie dokonany w dniu 10 marca 1954 roku, ale został poważnie zraniony w szyję. Stało się to w Meczecie Mubarak w Rabłah w czasie modlitwy ‘Asr. Kiedy podniósł się aby wyjść po Modlitwie, wróg Ahmadiyya stojący bezpośrednio za nim, który przyszedł do meczetu z intencją zabicia go, ruszył do przodu i z tyłu dźgną nożem Hudhur(ra) w szyję. Zadana rana była głęboka, ale Bóg ocalił życie Hudhura (ra).  W późniejszym czasie, 5 kwietnia 1955 roku, był zmuszony udać się na dalsze leczenie do Europy.

W Europie był bardzo zajęty wizytowaniem zagranicznych misji oraz obowiązków w swym biurze. Dlatego też tylko częściowo wrócił do zdrowia. Powrócił do Rabłah 25 września, 1955 roku. Ponownie był całkowicie zajęty ciężkimi obowiązkami swego urzędu. Dodatkowo, w 1957 roku, zakończył pisanie Tafsiir-e-Saghiir, krótkiego komentarza do Koranu.

Jego Choroba i Śmierć( 8 listopada, 1965)

W wyniku przeładowania wyjątkowo ciężka pracą oraz konsekwencjach zdrowotnych głębokiej rany w szyi, stan jego zdrowia pogorszał się w ciągu kolejnych siedmiu lat. W końcu, 8 listopada 1965 roku, około godz. 2 w nocy, przed świtem, Hadhrat Musleh Mau‘ood Khalifatul Masih II (ra) odszedł w wieku siedemdziesięciu lat.

Jego Modlitwa Dżanaza(Pogrzebowa) została poprowadzona następnego dnia przez Hadhrat Mirza Nasir Ahmada (ra). Został pochowany na cmentarzu Bahiszti Maqbarah obok swojej matki, Hadhrat Ummul Mu’miniin, Sajjidah Nusrat Dżahan Begum(ra).

Posiadł on wyjątkową kombinację cech przywódczych, organizacyjnego geniuszu, ufności w Boga, odwagi, głębokiej wiedzy na wielu polach i osobistego magnetyzmu. Bez wątpienia jego 52-letni trwający ​​Khilāfat prezentował złoty okres w Historii Ahmadiyya. Proroctwo dotyczące Musleh Mau‘ood zostało doskonale wypełnione w jego osobie.