بیروباوەڕمان دەربارەی خوای گەورە

بەناوی خوای بەخشندەی میهرەبان

باوەڕمان بەوە هەیە كە خوای گەورە حەققە و بوونەكەیشی ڕاستیە، وە دیارە باوەڕهێنان بە خوا (جلّ جلاله) دانپیانان و پێلێنانە بە سەرجەم ڕاستیە هەرەگەورەكاندا نەك تەنها شوێنكەوتنی خەیاڵ و گومانەكان، وە باوەڕمان بەوە هەیە كە ئەو (عزّ وجل) تاكە و هیچ هاوەڵێكی نیە لە زەوی و ئاسماندا، وە هەموو شتێك جگە لەو تەنها دروستكراوە نەك شتێكی تر، وە ئەو لەكەس نەبووەو كەسی لێ نابێت، وە دایك و باوك و هاوسەرو برا و خوشكی نیە، وە یەكتا و تاقانەیە لە یەكتایی و تاقانەییەكەیدا.

هەروەها باوەڕمان بەوە هەیە كە خوا پاك و خاوێنە لە هەموو خەوش و نەنگیەك، وە ئاشكرایە كە ئەو كۆكەرەوەی سەرجەم شكۆ و چاكیەكانە، وە هیچ كەموكورتیەكی تێدا نیە، وە هیچ چاكەو گەورەییەك دابڕاو و دوور نیە لەو، وە توانستی بێ كۆتاییە و زانستی بێ سنوورە، وە بەزانست دەوری هەموو بوونەوەرێكی داوە لە بووندا، وە هیچ شتێك دەوری ئەوی نەداوە، هەروەها یەكەم و كۆتاییە و ئاشكرایە و پەنهانە، وە دروستكەری هەموو گەردوونە، وە ئەو كەسێكە چارەنووس سازو ڕێكخەری كارە كە هەڵسوكەوت و بەڕێوەبردنی لە كارنەكەوتووەو لە داهاتووشدا هەرگیز لەكارناكەوێت. وە زاتێكی زیندووە كە نامرێت و ڕاگری زەوى و ئاسمانەكانە كە لەناوناچێت. وە هەموو كردارەكانی لە خواستەوە سەرچاوەی گرتووە نەك لە ناچاری و دەستكورتیەوە. وە دەسەڵات و شاهەنشاهی ئەو لە ئێستادا زاڵە بەسەر هەموو جیهاندا وەك چۆن پێشتر زاڵ بووە بەسەریدا، وە سیفەتەكانی لەكاركەوتن و دابڕانی بەسەردا نایەت، بەڵكو توانستی ئەو هەموو كاتێك جیلوە دەدات.

بەڕێز حەزرەتی دامەزرێنەری کۆمەڵی ئیسلامی ئەحمەدی (عليه السلام) لەبارەی خوای گەورەوە دەفەرموێت (ئەمەی خوارەوە كوردیەكەیەتی):

“دیارە خوای ئێمە ئەو خوایەیە كە ئێستا زیندووە هەروەك پێشتر زیندوو بووە، وە ئێستا قسە دەكات هەروەك لە ڕابردوودا قسەی كردووە، وە ئێستا دەبیستێت وەك چۆن لەڕابردودا بیستوویەتی. وە دیارە ئەوە گومانێكی پووچە كە ئەو (عز وجل) ئێستا دەبیستێت، بەڵام قسە ناكات، نەخێر، بەڵكو ئەو دەبیستێت و قسەیش دەكات، بێگومان سیفەتەكانی هەربووە و هەتاهەتاییشە، وە هەرگیز هیچ كاتێك یەكێك لە سیفەتەكانی لەكارنەكەوتووە و لە داهاتووشدا هەرگیز لەكارناكەوێت. ئەو تاك و تەنهایە و هیچ هاوەڵێكی نیە، كوڕی نیە، هاوسەری نیە، وە ئەو زاتێكی تاقانەیە و هیچ هاوشێوەیەكی نیە، بێگومان ئەو نزیكە لەگەڵ دووریەكەیدا، وە دوورە لەگەڵ نزیكیەكەیدا، وە بۆی هەیە كە خۆی دەربخات بۆ ئەهلی كەشف بە شێوەی خۆنواندن ئەگینا ئەو جەستە و شێوەی نیە… ئەو لەسەر عەرشە، بەڵام ناكرێت بوترێت كە ئەو لەسەر زەوی نیە، ئەو كۆكەرەوەی هەموو سیفەتە تەواوەكانە، وە دیمەنی سەرجەم ستایشە ڕاستەقینەكانە، وە چاوگەی هەموو چاكەو جوانیەكانە، وە كۆكەرەوەی هەموو هێزەكانە، سەرەتاو بنەڕەتی هەموو لێشاوەكانی ڕەحمەتە، وە سەرچاوەی هەموو شتەكانە، وە خاوەنی هەموو قەڵەمڕەوێكە، وەسف كراوە بە هەموو كامڵیەكان، وە پاك و خاوێنە لە هەموو نەنگی و لاوازیەك، وە تایبەتە بەوەی كە خەڵكی زەوی و ئاسمان بەتەنها ئەو بپەرستن.” (الوصية، الخزائن الروحانية، ج20 ص309-310)

هەروەها بەڕێزی (عليه السلام) دەفەرموێت: “بێگومان بەهەشتی ئێمە خوای پەرستراومانە، وە گەورەترین خۆشیەكانمان لە خوای پەروەردگاماندایە؛ چونكە ئێمە ئەومان بینی و هەموو جوانیەكمان تێدا بەدیكرد، وە ئەم گەنجینەیە شایانی دەست خستنە ئەگەرچی مرۆڤ ژیانی خۆیشی بۆ بەخت بكات، وە ئەم گەوهەرە شایستەی كڕینە ئەگەرچی مرۆڤ لە داواكردنیدا هەموو بوونی خۆی بكاتە قوربانی، ئەی مرۆڤە بێ بەشەكان خێرا وەرن بۆلای ئەم كارێزە بۆئەوەی تینوێتیتان بشكێنێت، بێگومان ئەمەیە سەرچاوەی ژیان كە ڕزگارتان دەكات، چی بكەم چۆن ئەم مزگێنیە جێگیر بكەم لە دڵەكاندا؟ وە بە كام دەف هاواربكەم لە بازاڕەكاندا كە ئەمە خوای پەرستراوی ئێوەیە تاكو خەڵكی گوێیان لێ بێت؟ وە بە كام دەرمان چارەسەر بكەم هەتا گوێی خەڵكی بكرێتەوە بۆ بیستن؟ ئەگەر ئێوە بۆ خوابن ئەوا دڵنیابن خوایش بۆ ئێوەیە.” (سفينة نوح، الخزائن الروحانية، ج19 ص21-22).

وآخِر دعوانا أنِ الحمدُ لله ربِّ السماواتِ العُلى