“Op een bepaalde leeftijd kunnen leden van de gemeenschap gaan denken dat ze, omdat ze zoveel ervaring hebben en zoveel dienstbaarheid hebben betoond, daar een beloning voor verdienen. Ze moeten zich afvragen: is het alleen maar een wereldse beloning die ze zoeken, of willen ze erfgenamen worden van de beloningen die door Allah de Almachtige worden geschonken?” – Hazrat Mirza Masroor Ahmad
Op vrijdag 26 september 2025 vervolgde Zijne Heiligheid, Hazrat Mirza Masroor Ahmad, het wereldwijde hoofd van de Ahmadiyya Moslimgemeenschap, zijn verslag van de gebeurtenissen na de verdedigingscampagne van Ta’if.
Na de expeditie van Ta’if legde Zijne Heiligheid uit dat de Heilige Profeet (vrede en zegeningen van Allah zij met hem) alle rijkdom die na de strijd was vergaard, verdeelde onder de leiders van de Qoeraisj en andere Arabische stamhoofden. Dit gebeurde volgens een principe uit de Koran, waarbij degenen die nieuw waren in de islam of wier geloof nog kwetsbaar was, vrijgevigheid werd betoond, zodat hun harten naar de waarheid zouden neigen. Deze verdeling toont aan dat de Heilige Profeet (vrede en zegeningen van Allah zij met hem) geen verlangen had naar wereldse rijkdommen of oorlogsbuit; in plaats daarvan gaf hij alles weg ten behoeve van anderen.
Zijne Heiligheid merkte op dat er een paar jonge mannen onder de Ansar van Medina waren die ten onrechte klaagden dat de Heilige Profeet (vrede en zegeningen van Allah zij met hem) de oorlogsbuit op oneerlijke wijze weg gaf aan de stamhoofden van de Qoeraisj.
Zijne Heiligheid legde uit dat toen de Heilige Profeet (vrede en zegeningen van Allah zij met hem) hoorde dat enkele van de jongere Ansar dergelijke opmerkingen hadden gemaakt, hij de hele gemeenschap van de Ansar bijeenriep. In plaats van hen te berispen, toonde de Heilige Profeet (vrede en zegeningen van Allah zij met hem) de hoogste kwaliteiten van leiderschap en herinnerde hij hen vriendelijk aan de immense zegeningen en spirituele rang die Allah hun had geschonken.
Zijne Heiligheid citeerde de Heilige Profeet (vrede en zegeningen van Allah zij met hem) en zei dat het de Ansar waren die de Profeet bijstonden toen anderen hem afwezen, dat het de Ansar waren die hem steun boden toen hij in de steek werd gelaten, en dat het de Ansar waren die hem onderdak boden toen hij uit zijn huis werd verdreven. Zo herinnerde de Heilige Profeet (vrede en zegeningen van Allah zij met hem) de Ansar eraan dat hun ware beloning bij God Almachtige lag en dat de spirituele zegeningen die zij verkregen veel groter en blijvender waren dan welke wereldse winst dan ook. De Heilige Profeet (vrede en zegeningen van Allah zij met hem) zei:
“Wilt u niet dat de mensen naar hun huizen terugkeren met schapen, geiten en kamelen, terwijl u naar uw huizen terugkeert met Allah en Zijn Boodschapper bij u? Bij Allah, de zegen die u meeneemt is veel groter dan de zegen die zij meenemen.”
Zijne Heiligheid trok een parallel met de les van de Heilige Profeet (vrede en zegeningen van Allah zij met hem) en legde uit dat, net zoals de Ansar eraan werden herinnerd om geen materieel voordeel te zoeken voor hun offers, maar alleen het welbehagen van Allah, ook de leden van de Ahmadiyya Moslimgemeenschap zouden moeten dienen zonder verwachting van wereldse beloning, en alleen de nabijheid en het welbehagen van God zouden moeten zoeken:
“Op een bepaalde leeftijd kunnen leden van de Ahmadiyya Moslimgemeenschap gaan denken dat ze, omdat ze zoveel ervaring hebben en zoveel dienstbaarheid hebben betoond, daar een beloning voor verdienen. Ze moeten zich afvragen: is het alleen wereldse beloning die ze zoeken, of willen ze erfgenamen worden van de beloningen die door Allah de Almachtige worden geschonken? De Ansarullah Ijtema [jaarlijkse bijeenkomst van de Ahmadiyya Muslim Elder’s Association UK] begint vandaag ook, en ook in deze context kunnen dergelijke gedachten op deze leeftijd opkomen, omdat met de leeftijd ervaring komt. Ik zeg tegen de leden van Ansarullah dat als dergelijke gedachten opkomen vanwege hun ervaring of dienstbaarheid, zij die gedachten terzijde moeten schuiven en in plaats daarvan moeten streven naar het behagen van God.”